แต่ผมเคืองนะ

เพราะว่า​เป็นการย้ายทีมที่ทำให้ทีมเสียหายมากที่สุดครั้งนึงเลย

ไม่ใช่เพราะ​เสียเค้าไป นั่นคือเรื่องธรรมชาติ​ของวงการ แต่มันน่าเคืองเพราะเค้ามากดดันทีมขอย้ายในวันสุดท้ายของตลาดนั่นแหละ

ไม่ให้เวลาทีมที่เค้าบอกว่ารัก ตั้งตัวเลย
และสุดท้าย Panic buy จนขาดทุนยับกับแคโรลล์

ตอนแรกโคตรโกรธเลยนะ

สะใจมากด้วยตอนดวลกับแอกเกอร์

แต่เวลาผ่านไป โคตรแบบ น่าเสียดายจริงๆ

ที่ตอนนั้นทีมไม่พร้อมสนับสนุนแกเลย

เชียร์สเปนกับลิเวอร์พูลเพราะตอเรสเลย ไม่เคยโกรธครับ

อารมณ์แบบอกหักจริง แต่ตอนนั้นแบกแค่ตอสกับเจิด
ขายอลอนโซ่ ขายมาสเค มันจะเหลืออะไรให้หวัง
มองย้อนกลับไปก็ไม่ไหวจริง ไม่โกรธเลยครับ

พี่ตอสเป็นคนที่ทำให้ผมเริ่มเชียร์หงส์กับสเปนเลย

โกรธไม่ลงจริงๆคนนี้ ทั้งๆที่ทิ้งกันไปกลางทาง

ทั้งปลิงทั้งตอเรส ต่างก็กระหายเงิน

ประโยคเดียวเลย แสงสว่างปลายอุโมงค์ จากงง เป็นโกรธ

เหมือนแฟนที่รักมาก ไปคบคนอื่น แล้ว บอกว่าให้ได้มากกว่า (ถึงจริงก็ไม่น่าพูด)

แต่หลังๆ ก็ไม่ได้อะไร มาก ยังรักตอนที่ ตอเรส อยู่ลิเวอร์พูล เสมอ ...เสียดายอยู่ยุคปลิง

ตอนย้ายโกรธไหม โกรธ ตอนนี้ไม่โกรธละ
รักนายเหมือนเดิม

ผมจำช็อตที่แกยิงบอลโค้งหนีมือปีเตอร์เช็คได้อยู่เลย โคตรคม

เห็นความพยายามเรียกฟอร์มกลับมาอยู่จุดเดิมแต่มันไม่ได้จริงๆ ใจแกสู้มากๆไม่เหมือนโมราต้า

ทำไมผมคิดว่าการขายตอเรส คือสิ่งที่ถูกต้องของลิเวอร์พูล ช่วงหลังเจ็บบ่อย ขายได้ 50ล้าน ได้คาโรล ซัวเรส ซึ่งเจ้าเหยินโหดกว่าเห็นๆ

เหมือนแฟนแหละ ตอนแรกยอมรับว่าด่าและโกรธ

แต่พอเวลาผ่านไปก็เริ่มเข้าใจ บางทีเราอาจจะไม่ดีพอที่ฝากความหวังได้

หรือแม้กระทั่งโอเว่น ทุกวันนี้ก็ยังยกให้แกเป็นตำนานลิ้วพูลเสมอนะแม้จะไปคว้าแชมป์กับแมนยู

แต่ตอนนี้จะโกรธเพราะแมร่งชอบเจิมนี่แหละ ล่าสุดก็โดนบัพเกือบไม่รอด

ผมไม่เคยโกรธนะ ถึงตอนนั้นจะไม่รู้ว่าเป็นเพราะสองปลิงก็เหอะ ไม่รู้สิ ผมว่าตอร์เรสก็ทำเพื่อทีมมามากจริงๆ จำได้ก่อนย้ายไม่นาน ยังปั่นโค้งใส่เชลซีอยู่เลย แกเป็นแฟนหงส์ แต่ย้ายแบบนี้ก็คือสโมสรดูไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์จริงๆแหละ