เป็นที่ทราบกันดีว่าฟุตบอลพรีเมียร์ลีกอังกฤษฤดูกาล 2019/20 จบลงด้วยการครองแชมป์ของโคตรทีมจากเมอร์ซี่ไซด์อย่างลิเวอร์พูลหลังจากรอคอยมานานเกือบ 30 ปี แต่เราทุกคนต่างรู้กัดีกว่าลิเวอร์พูลนั้นเคยผิดหวังแชมป์ลีกสูงสุดของเกาะอังกฤษมาแล้วหลายครั้งหลายครา ยกตัวอย่างเช่นฤดูกาล 2018/19 ที่ผ่านมา และวันนี้ผมจะมาแชร์ประสบการณ์ การพลาดแชมป์ของลิเวอร์พูลที่น่าเจ็บใจที่สุดครั้งหนึ่งมาฝากทุกคนกัน ซึ่งเป็นการแย่งแชมป์กันระหว่างลิเวอร์พูลกับปืนใหญ่อาร์เซนอล
.
.
ฟุตบอลพรีเมียร์ลีกในสมัยนั้นยังใช้ชื่อเรียกว่าดีวีชั่น 1 และถ้าถามว่าใครเป็นขาใหญ่ประจำลีกสูงสุดของอังกฤษในยุค 70-80s’ ผมเชื่อว่าทุกคนต้องตอบว่า “ลิเวอร์พูล” ในสมัยนั้นพี่แกเล่นได้แชมป์แบบปีเว้นปี ไม่แปลกที่ในฤดูกาล 1988/89 ทุกคนจะคิดว่าลิเวอร์พูลคือทีมเต็งที่จะคว้าแชมป์ในฤดูกาลนี้ ตัวเก่งๆ ในสมัยนั้นก็จะมาอาทิเช่นนายด่านจอมหนึบ บรูซ โครบเบอลาร์, จอน บาร์น กัปตันทีม, กองหลังตัวเก๋าอย่าง อลัน ฮันเซน, กองหน้าจอมถล่มประตูอย่าง จอน อัลดริจ และกองหน้าตัวเก่งที่เพิ่งซื้อมาในช่วงซัมเมอร์อย่าง เอียน รัช ซึ่งนักเตะที่กล่าวมาทั้งหมดอยู่ภายใต้การคุมทีมของเคนนี่ ดัลกริช ตำนานของทีมหงส์แดง
.
.
ตัดสลับมาดูฝั่งอาร์เซนอล เป็นทีมที่ห่างแชมป์ลีกสูงสุดมานาน 18 ปี และผลงานฤดูกาลล่าสุด 1987/88 ทำได้เพียงอันดับที่ 6 ในตารางเท่านั้น นำทีมโดย คู่ปราการหลัง โทนี่ อดัม และ เดวิด โอเลรีย์ กองหน้าตัวเก่ง อลัน สมิธ และดาวรุ่งพุ่งแรงอย่าง พอล เมอร์สัน คุมทีมโดย จอร์จ เกรแฮม ตำนานกองกลางของปืนใหญ่
.
.
และเหมือนโชคชะตาฟ้าลิขิตให้ทั้งสองทีมต้องมาเจอกันในนัดสุดท้ายของฤดูกาล ซึ่งในขณะนั้น
ลิเวอร์พูลมี 76 คะแนน มีลูกได้เสียบวก 37 ลูก นำเป็นจ่าฝูงแบบหล่อๆ และถูกจี้ตามหลังมาติดๆโดยอาร์เซนอลที่มี 73 คะแนน มีลูกได้เสียบวก 35 ลูก เงื่อนไขการปาดหน้าแย่งแชมป์ของอาร์เซนอลมีทางเดียวคือต้องชนะด้วยสกอร์ห่าง 2 ลูกเท่านั้นเพื่อคว้าแชมป์ที่รอคอยมานานตามกฎ ลูกได้เสีย
.
.
ก่อนเกมมีการพาดหัวข่าวโดยหนังสือเดลีเมล์ที่กลายเป็นที่พูดถึงกันอย่างแพร่หลาย มีใจความว่า “เราคงทำได้แค่สวดภาวนาให้อาร์เซนอล” เพราะสถิติบ่งชี้ชัดว่า 15 นัดหลังสุดที่เจอกัน อาร์เซนอลไม่สามารถยัดเยียดความปราชัยให้ลิเวอร์พูลได้เลย
.
.
วันศุกร์ที่ 26 พฤษภาคม ปี 1989 เกมได้เริ่มขึ้นในเวลา 20.00 น. ตามเวลาในประเทศอังกฤษ 45 นาทีแรกที่แอนด์ฟิลด์ทั้งสองทีมไม่สามารถทำอะไรกันได้ สกอร์ยังเป็น 0-0 แต่ทว่าช่วงครึ่งหลังเริ่มมาไม่ถึง 10 นาทีแฟนปืนใหญ่ก็ได้เฮก่อนจากการโขกเป็นประตูของอลัน สมิธ กองหน้าตัวเก่งของทีม เสียงเชียร์ของแฟนปืนใหญ่กลับมาดังกึกก้องแอนด์ฟิลด์ราวกับเป็นสนามไฮบิวรี่ยังไงยังงั้น เมื่อถูกยิงนำก่อน ลิเวอร์พูลก็โหมบุกกลับอย่างหนักหวังจะตีเสมอให้ได้ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่สามารถตีไข่แตกได้ เคนนี่ ดัลกริช กุนซือของลิเวอร์พูลเลยตัดสินใจใช้การต่อบอลไปมา เพื่อเผาเวลาไปเรื่อยๆแทนการโหมบุก...
.
.
แต่แล้วในนาทีที่ 91 เกิดปาฏิหารย์ขึ้นที่แอนด์ฟิลด์ อาร์เซนอลได้ประตูชัยจากการลากเลื้อยเข้าไปยิงของ ไมเคิล โทมัส จบเกมด้วยการฉลองแชมป์อย่างสุดเหวี่ยงของอาร์เซนอลที่ยัดเยียดความปราชัยให้
ลิเวอร์พูลได้สำเร็จด้วยสกอร์ 0-2 ทำให้แต้มของทั้ง 2 ทีมเท่ากัน ลูกได้เสียก็เท่ากัน แต่สิ่งที่ทำให้อาร์เซนอล
กลายเป็นแชมป์คือประตูที่ได้มากกว่าลิเวอร์พูลจากการถลุงตาข่ายทีมคู่แข่งไปถึง 73 ลูก ซึ่งลิเวอร์พูลยิงได้เพียง 65 ลูก ชวดแชมป์ไปในที่สุด
.
.
นี่ถือเป็นเหตุการณ์การปาดหน้าแย่งแชมป์ที่ดราม่าสุดๆเหตุการณ์หนึ่งในวงการฟุตบอลอังกฤษ และเชื่อว่าเป็นเหตุการณ์สุดคลาสสิคที่ฝังอยู่ในใจใครหลายๆ คนเช่นกัน อย่างไรก็ตามผมขอแสดงความยินดีกับแชมป์พรีเมียร์ลีกอังกฤษฤดูกาล 2019/20 ที่ชื่อ “ลิเวอร์พูล” ด้วยครับ .





[/img]

สำหรับผมที่ทันดูลูกที่กุนยิง QPR 3-2 ดราม่าสุดแล้ว

เกิดไม่ทันครับ ดราม่าแย่งแชมป์ลีคนี่ผมจำได้แค่ตอนแมนซิกับแมนยู ที่เอลกุนยิง QPR ช่วงทดเวลา ทำให้ได้แชมป์ไป

อีกอันก็ Agueroooo เสียงยังติดในหัว

มันดราม่า เพราะ มันเจอกันเองไง

แต่ของแมนซิ แมนยู มันไม่ได้เจอกันเองนัดสุดท้าย

ความคลาสสิคให้จำมันเลยต่างกัน สองทีมที่ดีที่สุดของลีกมาแย่งแชมป์กันนัดท้าย แชมป์ลีกที่แข่งมาทั้งปีแค่คิดก็คลาสสิคแล้ว

ปีที่เดมบ้า บา หลุดเดี่ยวเข้าไปยิงก็ดราม่านะครับ

ถ้าช่วงยุค 90 ถ้าลุงจอร์จ เกรแฮม ยังคุมอาร์เซน่อลอยู่น่าจะได้ลุ้นแชมป์อีกหลาย ๆ ครั้งเลย
เสียดายมาโดนเรื่องใต้โต๊ะเข้า

เริ่มเชียร์หงส์ก็จากปีนั้นเลยครับ(ไม่ได้แก่นะ แต่เกิดเร็ว)

ยังจำภาพจอห์น บาร์นสร้องไห้ได้ติดตาเลย

ปล.ที่พีคอีกอย่างคือ ที่จริงคู่นี้ตามโปรแกรมแล้วจะไม่ได้เจอกันนัดสุดท้ายนะครับ แต่เพราะนัดนั้นหงส์หรือปืนติดแข่งเอฟเอคัพพอดี(จำไม่ได้เหมือนกันว่าทีมไหน) โปรแกรมเลยต้องโยกมาเตะนัดสุดท้าย เหมือนฟ้าลิขิตไว้แล้ว

ประตูนั้นของไมเคิล โทมัส

เริ่มเชียร์ลิเวอร์พูลก่ะนัดนี้แระครับ

ผมก็เกิดเร็ว ยังดูไม่ทันเลยฮะลุง

เริ่มเชียร์หงส์ตอนไมเคิล โทมัส จับคู่จอห์น บาร์ส เล่นกองกลางให้หงส์

คือแกเป็นมิดฟิลด์ทำลายเกมส์ (ฝั่งตัวเอง) ที่แท้ทรู..ดูทุกนัดบ่นเกือบทุกนัด กากสม่ำเสมอ

ยิ่งมารู้ทีหลังว่าอีตานี่ยิงหงส์ตอนทดเวลา ทำหงส์ว่าวแชมป์ ที่ยิ่งเซ็งหนัก

แบบพี่เฟิร์สเขาเรียกว่าแก่ครับ

แล้วฤดูกาลต่อมาหงส์ก็ไปซื้อไมเคิล โทมัสมาแต่ในสายตาผมทำไมไม่เก่งเหมือนตอนอยู่น่อลเลยวะ

เกิดไม่ทันครับ แต่อ่านแล้วสนุกดี เข้าใจอารมณ์แฟนลิเวอร์พูลเลยครับ เจอ Agueroooo เข้าไป ผมเลิกติดตามข่าวไปนานเลย แต่ขอติงเรื่องข้อมูลประตูได้เสียไม่ถูกต้องแน่นอนครับ

ถ้าก่อนเกมส์ ลิเวอร์พูล +37 อาร์เซนอล +35

อาร์เซนอลชนะ 2-0 ลูกได้เสียลิเวอร์พูลจะ -2 เหลือ 35 ส่วนอาร์เซนอล +2 กลายเป็น 37 นะครับ