สืบเนื่องจากว่าเราคุยกันมานานพอสมควร ระยะเวลาประมาณ 1 ปี แล้วทีนี้เดือนหน้าผมวางแผนจะขอเธอเป็นแฟน

แต่เธอมาบอกว่าขอเลิกคุยกับผม ซึ่งในตรงนี้ผมยอมรับว่า ผมรู้สึกดีกับเธอ ผมรักเธอ แต่ผมเป็นคนไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมา รวมถึงใน

ระยะ 1 ปีนี้ เราเจอกันน้อยมากเนื่องจากเธอเรียนอยู่ต่างประเทศ จนพึ่งได้กลับมาไทยเพราะโควิด เราพึ่งได้เริ่มเจอกัน ในระหว่างนี้เธออยู่

บ้านว่าง ๆ แต่ผมทำงานประจำ ซึ่งอย่างต่ำเราจะเจอกันอาทิตย์ละครั้งตั้งแต่เดือนเมษายน มีบางอาทิตย์ที่ไม่ได้เจอกัน มีการคุย-คอลไลน์กัน

ตลอด ยกเว้นตอนที่ผมทำงานซึ่งอาทิตย์ที่แล้วเมื่อเธอบอกผม เราจึงคุยกันถึงสาเหตุโดยมีเหตุผลตามข้างต้น ที่ผมไม่ชัดเจนกับเธอ ไม่แสดง

ความรู้สึกที่มีต่อเธอ เจอกันน้อยครั้ง คุยกันน้อย เธอรู้สึกเหงา เธอบอกว่าคิดมาดีแล้ว คิดมาซักพักแล้วครับ ซึ่งทุกอย่างผมยอมรับหมดว่า

ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ โดยผมขอโอกาสในเรื่องพวกนี้ครับ ซึ่งก่อนหน้านี้ 5 ปี ผมไม่ได้คุยกับใครเลย จนมาเจอคนนี้ครับ

วันนี้ผมไปหาเธอมา ไปง้อเธอ ซื้อดอกไม้ไปให้ ซึ่งเธอก็มาเจอ มาคุยปกติแต่เธอยืนยันว่าเธอคิดมาดีแล้วครับ ผมควรทำอย่างไรดีครับ

ทำใจครับ คนไม่ใช่ ทำอะไรไม่ได้

ผมไม่รู้ว่าคุยนานไปป่าวนะ ไม่ชัดเจนซะที

เมื่อก่อนผมกว่าจะขอคบก็คุยนานประมาณปีนึง สุดท้ายเป็นพี่น้องตลอด

จริงๆถ้ารู้สึกว่าใช่ก็รีบๆบอกไปเถอะครับจะได้ไม่เสียเวลาทั้งคู่

เอาตรงๆเหมือนผู้หญิงเค้าชัดมาขนาดนี้ ถ้าลุยต่อก็มีโอกาสพลาดเยอะพอสมควร แต่ถ้าจะไปให้สุดก็ต้องยอมรับผลที่ออกมานะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ เข้าใจความรู้สึก ผมก็เคยผ่านเหตุการณ์คล้ายๆกันมา แต่อยากให้เผื่อใจไว้บ้างนะครับ ส่วนมากถ้าผญบอกว่าคิดมาดีแล้ว อันนี้อาจจะยากซักนิดครับ

มองมุมกลับ ผู้ญคิดดีล่ะ คุยมาเป็นปีไม่เห็นจะมีไรพัฒนาขึ้น มีแต่อะไรเดิมๆ ยิ่งจบนอกด้วย มองมุมต่างกันมันก็ไปด้วยกันยาก มันเสียโอกาสผู้หญิงเขาด้วย

ถ้าไม่ใช่ว่สเค้ามีคนอื่นนะ

ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก

คุยเป็นปี นานเกินครับ เวลาปีนึง ถ้าขอเป็นแฟนสักสองสามเดือน มันจะมีโมเม้น ความรู้สึกดีๆที่ทำด้วยกันเยอะนะครับ ผมจีบแฟนคนแรกขนาดใจแข็งๆ ยังแค่ 6 เดือนเองครับ นั่นก็นานแล้ว

ผมว่าท่านช้าไปแล้วครับเค้ารอมาเป็นปีแล้ว

เผลอๆตอนนี้มีคนคุยใหม่ที่พร้อมพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่าคนคุยแล้ว

ตอนนี้คงได้แต่ลองถามตรงๆเอาให้ชัดเจนดูซักครั้ง ถ้าโชคดีได้กลับมาคบกันก็ดีไป ถ้าไม่ได้ก็แยกย้าย

ชอบไม่บอก รักไม่บอก ไม่แสดงออก

ผู้หญิงคนนี้ทนมา 1 ปีแล้วนะครับ กับการที่ต้องคิดเอาเองว่าคุณรู้สึกยังไงกับเธอ

ผมว่าผญ.เขาชอบความชัดเจนฮะ ต่อให้มีเขาเป็นแค่คนคุยก็ตาม ณ ปัจจุบัน อาจจะไม่ถึงกับต้องโจ่งแจ้ง ทำเหมือนเป็นแฟนกันแล้ว แต่ค่อยๆทำให้เขารส.ว่าเราอยากพัฒนาความสัมพันธ์ฮะ

ของผมตอนช่วงคุยกันแรกๆ เรียกเอกเดียวกัน แต่คนละเซก เริ่มคุยได้2-3วันไม่ทันได้เดินสวนกันเลย โดยสั่งเรียนที่บ้านแทน กว่าจะได้ออกมาเจอกัน เกือบ2เดือนฮะ เที่ยวด้วยกันครั้งแรก ผมก็เกร็งๆเหมือนผช.คนอื่นๆแหละ ถ่ายรูปให้เขาตามภาษาตากล้องจำเป็น เราก็พกฟิล์มไปถ่ายด้วย ไม่กล้าผลีผลามแตะเนื้อต้องตัวถ้าไม่จำเป็น กลับบ้านมาตกดึกโทรมาปสด.ใส่เลยฮะ 555 ว่าทำไมไม่ยอมขอถ่ายรูปคู่ด้วย กลัวคนรู้หรอ อย่างงู้น อย่างงี้ วันต่อมาผมก็ลงรูปเขาในไอจีผมเลยฮะ ใจๆ ทางนั้นเขาก็ดูแฮปปี้ดี หลังจากนั้นไปเที่ยวด้วยกันทุกรอบ ต้องทักเรื่องถ่ายรูปคู่ทุกรอบ เดี๋ยวโทรมากลางดึกอีก เสียเวลาง้อ

บอกขอคบไปเลย

ไม่ต้องคิดอะไรเยอะแล้ว

ส่วนโอกาสแห้ว 50-50

ยากแล้วแหละ เค้าปักธงมาแบบนี้แล้ว แต่ลองดูเผื่อจะใจอ่อนครับ

คนคุย กับ คุยแบบไม่มีสถานะ ตอนนี้ผมว่าเขามีคนของใจแล้ว
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจคุณ เขาเลยขอเฟดตัวเองออก จะได้หายสาบสูญไปเหมือนฝันไป

เก็บบทเรียนนี้ไว้แล้วจีบคนใหม่ครับ

อย่าโทษตัวเองเลยท่าน
จริงๆคือเขาคุยกับคนใหม่แล้ว
ทำใจแล้วหาใหม่นะครับ สู้ๆ

เรื่องแบบนี้ง้อได้ด้วยหรอ

สมมุติแฟนคุณไม่ชอบที่คุณหรรมเล็ก คุณจะง้อยังไงเอ่ย