จากข่าวดราม่าช่วงนี้ของคุณฌอน และประจวบเหมาะกับการเสียชีวิตของอดีตคนในวงการบันเทิงท่านนึงอย่าง คุณนาธาน โอมาน ที่เคยมีกรณีดราม่าในอดีต พาลทำให้ผมไปนึกถึงสุภาษิตจีนบทนึงนั่นคือ

ขี่หลังเสือ ยากจะลง
騎虎難下 (ฉี หู่ หนาน เซี่ย)

ความหมายโดยตรงคือ ขี่อยู่บนหลังเสือไปแล้ว หากลงมาก็จะถูกเสือกิน ทำให้จำต้องขี่ต่อไปแม้จะไม่อยากขี่

เป็นการเปรียบเปรยว่า เรื่องราวได้ดำเนินไปครึ่งหนึ่งแล้วพบเจออุปสรรค แต่ก็ถูกสถานการณ์บีบให้ต้องดำเนินการต่อไปจนถึงที่สุดโดยไม่อาจหยุดยั้งลงกลางคันได้
เครดิตความหมายจากเว็บDek-D



มันทำให้คิดไปว่าหลายครั้งหลายครากับกรณีดราม่าในสังคมเรา ซึ่งผู้กระทำผิดนั้นแต่แรกก็อาจจะไม่ได้มีความคิดที่จะกระทำเรื่องดังกล่าวอย่างถึงที่สุด แต่ในเมื่อเหตุการณ์มันดำเนินเกิดขึ้นไปแล้ว หลายคนไม่กล้าจะถอนตัว เพราะอุปมาเหมือนคนที่ขึ้นหลังเสือไปแล้วก็ไม่สามารถลงได้

เหมือนอย่างคุณฌอนหรือคุณนาธาน ถ้าถามกันแบบเปิดอกคนมีการศึกษาหรืออดีตนักร้องค่ายดังที่ไหนจะอยากมามีปัญหาเรื่องเงินบริจาค หรือสร้างเรื่องเท็จว่าตนเองได้โกอินเตอร์ไปเล่นหนังฮอลลีวู้ด

แต่จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตามแต่เมื่อเจ้าตัวไม่สามารถทนต่อกิเลสหรือสิ่งรบเร้า และตัดสินใจลงมือกระทำการบางอย่างลงไป กว่าจะรู้อีกทีก็ถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว มีแต่ต้องเดินหน้าต่อให้สุดทางเท่านั้น

เรื่องเหล่านี้ทำให้เห็นว่าถึงคุณจะมีการศึกษาระดับใด มีพื้นเพชาติตระกูลจากไหน ในอดีตเคยมีผลงานอันใดมาก่อน แต่ในเมื่อไม่สามารถหักห้ามใจตนเองและมีสติอยู่กับเนื้อกับตัวในช่วงเวลาสำคัญได้ สุดท้ายแล้วบทสรุปที่ไม่น่าพึงประสงค์ก็มักจะตามมาเสมอ

ใครคิดยังไงลองมาแสดงความเห็นกันครับ

ส่วนอันนี้ของแถมเพื่อให้เห็นภาพชัดๆขอรับ
หลังเสือนี่มันขึ้นไปแล้วลงยากจริงๆ








ป.ล.
ไหนๆพูดถึงคุณนาธานแล้ว ขออนุญาตแสดงความเสียใจต่อการจากไปของเขาด้วยครับ

ถึงจะมีประเด็นอะไรก็ตาม แต่ครั้งหนึ่งแกก็เคยมีผลงานเพลงดีๆออกมาให้พวกเราได้ฟังกัน

R.I.P.

อีกคำนึงคือ การไปยุ่งกับคนไม่ควรยุ่งมันก็ไม่เป็นมงคลต่อชีวิต ชมไอ้ป้อมทีเดียวชีวิตเปลี่ยนชั่วข้ามคืน แถมไอ้คนพาซวยยังบอกไม่รู้จักอีก นี่แหละคนที่ไม่ควรไปยุ่งมันเป็นงี้ไงถึงไม่ควรยุ่งด้วย

ผมมองไปที่สำนวน พวก

ฝนตกขี้หมูไหล (คนอะไรมาพบกัน)

ขนมพอสม (ผสม) น้ำยา มากกว่า



ถ้าฌอน ไม่ทำผิดอะไร ไม่มีแผล ชมป้อมให้ตายก็ไม่จมตีนขนาดนี้


แต่นั่นล่ะ คนดี ๆ ที่ไหนจะยอมชมป้อม ต้องพวกศีลเสมอถึงจะคุยกันได้

คิดถึงสุภาษิต โลภมากมักลาภหาย ดูจากการขายริสแบนด์อันละ 200 ได้เงินล้านในไม่กี่วันทั้งที่ต้นทุนอันละไม่กี่บาท ฌอนดูโลภเห็นแก่เงินเกินไป มีคลิปนึงที่วิจารณ์ว่า แค่ฌอนหากินขายของกับไลฟ์โค้ชกลวงๆไปเรื่อยๆก็รวยแล้ว กลับหวังสูงจะเกาะคนการเมืองให้ตัวเองสูงขึ้นและรวยมากขึ้น สุดท้ายความโลภก็ทำตัวเองพัง

กรณีอวยตือ ต้อง ภาษิตนี้ "คบคนพาล พาลพาไปหาผิด..." (ก่อนหน้านี้ ใครที่ออกมารับดาเมจให้ ฌอณ ก็ระวังจะโดนขุดไปด้วยนะแจ๊ะ)

ส่วนสำหรับ ฌอณ ต้องภาษิตนี้ "ไม้คดใช้ทําขอ เหล็กงอใช้ทําเคียว แต่คนคดเคี้ยวใช้ทําอะไรไม่ได้เลย"(กลวง มีแต่เปลือกที่สร้างมาให้สวยหรู)

เห็นกงจักรเป็นดอกบัว

ถ้าไม่เข้ามาอ่านให้จบนี่...
ผมจะเสียดาย(ชุดขาว)มาก

ผมไม่คิดงั้นครับ

เรื่องที่เป็​นปัญหา​คือเงินบริจาค​ มันไม่ใช่ตัวเองไปสู่สถานการณ์​ที่ลำบากจะเลิกก็ไม่ได้​ เหมือนสุภาษิต

มันควรเป็น​ ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน​ คนที่โกงจะยังคงมีอนาคตอีกเหรอ(ไม่นับนักการเมือง​นะ)​