13 ปีที่แล้ว รับน้องวิศวะ โหดสุด ๆ แต่ผมกล้าพูดเลย ว่าคณะผมรับน้องเพื่อสร้างคนมาทำงาน

ทัศนคติ แนวคิด พฤติกรรม การวางตัว ทุกอย่างถูกแฝงไว้ในการรับน้อง ดีจนต้องสานต่อมาจนถึงปัจจุบัน

แต่รูปแบบมันก็เปลี่ยนไป ตามกาล และเวลาให้เหมาะสม

ผมว่าการรับน้อง(ที่ปลอดภัย ไม่แนว ไฟลน ปีนต้นไม้ มหาลัยดัง มหาลัยหลักคือ คุณปลอดภัยแน่ๆ)

แบบนั้นดี ได้เจอสาว ได้เล่นกีฬา สนุกๆ ขำๆไป จนเค้าเฉลยก็ไม่มีอะไรแล้ว

คือผมผ่านแบบนั้นมานะ เลยจะบอกว่า ของโคตรดี แล้วจากนั้นมา มันจะไม่มีอีกแล้ว

ไม่ต้องมาเจอใคร ( จะอยากเจอก็แทบจะไม่เจออีกแล้ว )

ยิ่งชีวิตทำงานนะ มันบัดซบมาก ชีวิตมหาลัยน่ะ สุดยอดแล้ว

เตะบอล เล่นบาส ส่องสาว

ให้เกรด คุณภาพชีวิตแบบ AA+ เลย

น่าจะมีคนตั้งว่า ใครเคยเป็นพี่ว๊ากบ้างนะ อยากรู้

เคยโดนบังคับเข้าทีนึง

ทำไมเห็นรุ่นพี่แล้วไม่ไหว้ ไร้สาระชิบหาย

ผมรู้แต่แรกแล้วมันเป็นละครเล่นตามบทไป

มันก็มีข้อดีบ้าง
แต่ปีหลังๆคือไม่มีดีกว่า เพราะยุคโซเชี่ยลข่าวไปไว

ของผมยังกะเข้าค่ายทหาร โหดฉิบหาย

สมัยผม ที่เข้ารับน้อง เหตุผลเดียวเลย กลัวเพื่อนรุ่นเดียวกันไม่คบ แต่ผมไม่ซีเรียสว่าจะมีเพื่อนหรือไม่มีเพื่อน กลัวเวลาทำงานกลุ่มแล้วแม่งจะลำบาก แค่นั้น เพราะผมไม่ใช่เด็กหอ อาศัยไปกลับตลอด 4 ปี แต่สุดท้ายก็มันทำให้สนิทกันมากขึ้นจริงๆนะ ไอกิจกรรมห่านนี้ แต่ไม่ต้องเอาระบบลูกเสือระบบทหารมาใช้ได้มั้ย บางคนมันไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนกันหมด มันมีหลายวิธีมากๆเลย ทำไมมันออกมาแนวๆ ฝึกทหาร กันซะงั้น

ผมเนี่ยคนจัดเลย

ตอนเรียนผมจำได้เลย พวกรุ่นพี่ผู้หญิงเดินมาหากลุ่มผมแล้วสั่งให้ยืน ซักพักก็ให้ร้องเพลงอะไรไม่รู้จำไม่ได้
แต่ผมไม่ยืน พอเขาถามก็บอกไปว่าอยู่คณะอื่น
ที่พีคสุดคือ ไอรุ่นพี่ที่เดินเข้ามาถามพวกผม หัวโจกกลุ่มดันเป็นพี่รหัสผมซึ่งผมรู้อยู่แล้ว

แต่พอเจอกันแล้วรู้ตอนหลังเขาก็ไม่ได้อะไรนะ แต่มีบอกว่าผมนี่แม่งตัวแสบเลย ระวังตัวไว้ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ
ตอนรุ่นพี่เรียนจบ ผมยังเอาพวกเศษของเหลือ ๆ จากงานประดิษฐ์มาทำช่อดอกไม้ให้เขาเลย

ตอนปี1ผมไม่ได้เข้านะ แต่ผมเห็นเพื่อนผมตอนขึ้นปี2-3 แล้วมันไปสมัครเป็นพี่ว้ากพี่คุมน้องไรพวกนี้และขำชิบหาย

ตัวจริงมุงติงต๊อง ไปทำเข้มหลอกเด็กทำไมวะ เด็กบางคนซิ่วมาหน้าแก่กว่ามันอีก ไปว้ากใส่เค้า บ้าบอ

มหาลัยผม(เอกชน)มีรับน้อง ผมนี่ ไม่สนใจเข้าเลย ใครจะไปก็ไปเถอะ ไม่ได้บอกนะว่ารับน้องไม่ดี แต่ที่ไม่ดีก็ไอ้พวกรุ่นพี่ทั้งหลายนี่แหละ
.
รำคาญไอ้พวกพี่ๆที่เคยโดนกดหัวมาก่อนแล้วมาระบายกับรุ่นน้อง เช่น แค่นี้ทนไม่ไหวแล้วเวลาทำงานจะไหวหรอ, ไม่เอารุ่นใช่มั้ย? แค่นี้ทนไม่ได้ แล้วจะไปทำอะไรกิน.....เพื่อนผมที่เข้ารับน้องเล่าให้ฟังนะ แบบมาแต่คำพูดพล๊อตเดิมๆ
.
สุดท้ายผมเข้าไปเรียน ก็เข้าไปหาเพื่อน หากลุ่มทำงาน project หายืมหนังสือมาเรียน มาสอบได้....เรื่องแบบนี้ สำหรับผมอยู่ที่ตัวเราเอง เรา friendly เข้ากับสังคมได้มั้ยมากกว่านะ ไอ้ที่ขู่ว่าไม่ไปรับน้อง จะไม่มีเพื่อนนี่ผมไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่

เหมือนจะมี แต่ผมไม่ได้เข้า เคยเข้าไปแรก ๆ ที่ให้ไปนั่งแสตนด์ร้องเพลงนู่นนี่นั่น เล่นเกมนู่นนี่นั่น เข้าอยู่ 2-3 ครั้งแล้วก็เลิกเลย ปัญญาอ่อน เสียเวลาชีวิต

มหาลัยผมสมัยนู้นรับน้องกันเสร็จละผมเพิ่งรู้ว่ามีด้วยซ้ำ
แต่เป็นแบบสมัครใจนะครับ ใครอยากไปก็ไป ไม่มีว้าก ไม่มีบังคับ ห้ามทำรุนแรงห้ามทำกิจกรรมที่เข่าแตะพื้น

คณะผมมี แต่ภาควิชาผมทั้งรุ่นพี่ทั้งอาจารย์ไม่เอาด้วย เลยได้เข้าแค่วันแรกกะวันรับติ้ง วันวิ่งใครอยากได้เกียร์ก็ไป

พวกผมโดดกันตั้งแต่วันแรก จับกลุ่มกันออกมา คนไม่เคยรู้จักกันเลย 20 กว่าคน ทั้งผช ผญ

สรุปไปหอคนนึงในกลุ่มที่อยู่ใกล้ ม ที่สุด ไปนอนเล่นกัน

ทำให้สนิทกับพวกแก๊งนี้มาจนวันนี้ ถึงจะไม่ครบทุกคนก็เถอะ