ลูกยิงเยอรมันนี ในฟุตบอลโลกของแกยังตราตรึง

ชอบสุดในบรรดากองหน้าอิตาลีแล้ว เฉือนต๊อตติไปนิดนึง ชอบความเป็นวันคลับแมนมากๆ

1 แชมป์ เซเรียบี : 2006/07
ตอกย้ำว่าเค้าคือตำนานยูเวนตุส

จำไม่ได้ว่าอิตาลีปีไหน ที่ เดล ปฏิเสธเล่นให้ หากไม่ได้เล่นกองหน้า (โดนให้เล่นหน้าต่ำ/กลางรุก)

ฟีล เหมือน รูนีย์เลย พอเจ็บแล้ว ความพริ้ว หายไปเลย

ส่วนตัวผมว่าป๋าเดลแกพีคสุดแค่ซีซั่นเดียวคือช่วง 97/98 จริงๆยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าซีซั่นนั้นแกพีคสุดหรือยังเพราะฟอร์มแกดีขึ้นทุกซีซั่น จนมาเจ็๋บยาวนั่นแหละ หายกลับมาก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลยทั้งความเร็ว ความพริ้ว ความคมหายเกลี้ยง แต่ก็ค่อยๆดึงความเฉียบขาดในการเล่นกลับมาได้เรื่อยๆตั้งแต่ช่วงปี 05/06 จนถึงซีซั่นท้ายๆกับยูเว่

ช่วงปี 97/98 นี่ได้ชื่อคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อที่สุดของโรนัลโด้แห่งอินเตอร์ ตอนดาร์บี้อิตาเลียตอนนั้นคนทั้งโลกจับตามองเกมนั้นมาก ถ้าเทียบก็เหมือนได้ดูเมสดวลกับ cr7 สมัยนี้แหละ เสียดายหลังจากนั้นต่างคนต่างเจ็บยาวไป

เสียดายไม่น่าเจ็บหนักเลย

ยูโร 2000 นี่คือหลังแกเจ็บแล้วเลยจุดพีคแล้วรึเปล่า ปีนั้นผมแอบเซ็งน้าแกเหมือนกัน มีโอกาสยิงฝังแต่พลาด จนสุดท้ายมาโดนทีเด็ดฝรั่งเศสคัมแบค 2 ลูก จากวิลตอร์กับเทรเซเก้ พลิกซิวแชมป์ไป

เกิดมาเป็นทายาทบาจโจ้​ชัดๆ​ ตำแหน่งทับกันอีก

ตอนเล่นวินนิ่งสมัยเด็กๆชอบใช้มากๆ ในเกมมันชอบพากษ์ เดล ปิ เอ โร่ ใส่สตั๊ดสีแดง

เริ่มดูบอลช่วงๆเหลื่อมๆ97/98 บอลโลก98

ช่วงนั้นตามแผงหนังสือ ต่อให้ไม่สนใจฟุตบอลก็ยังจำหน้าได้ครับ

ขึ้นปกบ่อยมากๆใส่เสื้อยูเว่ ตีคู่มากับR9ในชุดเหลืองบราซิล แล้วก็เบ็คแฮ่มชุดแมนยูเลย

แง เพิ่งเห็นกระทู้ นี่ชั้นพลาดไรไป มาตอนตลาดวายแล้ว T^T

เราไม่รู้จะเม้นไรดีเลย เพราะหลาย ๆ ท่านตอบแทนเราไปหมดแล้ว ชอบจนกดแผล่บรัว ๆ เลยค่ะ แถมเก็บกระทู้เข้า fav. เรียบร้อย เอาเก็บไว้อ่านฟิน ๆ 555

สำหรับอาเล่ สั้น ๆ ละกันค่ะ รักกกกกกกกก ❤️

ที่สุดในดวงใจเลยครับคนนี้

ชอบสุดอีกแมตน่าจะเป็น ตอนเจอ มาดริด ใน UCL

ช่วงที่ทีมเพิ่งเลื่อนกลับมากัลโช่ได้ประมาณปีนึงมั้ง

แล้วจัด 2 ลูก พาทีมชนะมาดริดในบ้านมาดริด

แล้วตอนเปลี่ยนตัวออกคนดูยืนตบมือให้ทั้งสนาม

น้ำตาจะไหล

แล้วดูยูเว่ตอนนั้น

เห็นไลน์อัพชุดนั้นแล้วเครียดเลยครับ​ 555

แค่ตกชั้นเเล้วไม่หนี นี่ก็เป็นตำนานเเล้ว
ดันกลับมาพาทีมได้เเชมป์อีกก่อนรีไท