ZLin พิมพ์ว่า:
14D พิมพ์ว่า:
ร้องให้เอาให้หมด เอาให้หนัก ร้องให้ไปทุกวัน ซักวันมันจะดีขึ้นเอง ที่สำคัญกลับไปหาพ่อแม่ของท่านด้วยครับ นั่นคือรักที่บริสุทธิ์ ไปหาเค้าไปคุยกับเค้า ผมเชื่อนะว่าถ้าท่านผ่านเรื่องนี้ไปได้ ท่านต้องได้พบความสุขอีกมากมายแน่
ปมตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ผมเสียตั้งแต่เด็กครับ
ดิ้นรนมาด้วยตัวเอง มีเขาเป็นครึ่งนึงชีวิต
ผมอยากจะหายไปเลย จริงๆครับ ผมรับไม่ไหว
ลองโทรหาเพื่อนสนิทดูครับ ถ้าเป็นไปได้ขอไปอยุ่กะเพื่อนสนิทสักพัก หาเพื่อนระบาย ถ้าไม่มีก็ระบายในนี้ก็ได้ ผมเข้าใจความรู้สึกนะ มันแบบไม่อยากอยุ่แแล้วอ่ะ ในหัวก็คิดวนไปวนมาแต่เรื่องเดิมๆ แต่ท้ายที่สุดแล้วมันต้องผ่านไป ชีวิตเราก็ยังต้องเดินต่อไป แค่เปลี่ยนเส้นทางเดินอีกครั้ง ลองหาอะไรที่เราชอบทำ แล้วขลุกกับมันทั้งวันเลยครับ พอช่วยได้นิดหน่อย