จะ 20 ปีแล้วไม่ลืม กินเบียร์แล้วคิดถึงทันที

ไม่ไหว บอกไหว

ของผมเป็นมาแล้ว จบแบบไม่ดีด้วย แต่เวลาผ่านมาซักพักก็เฉยๆละ เป็นเพื่อนได้ คุยได้ แต่ไม่ถึงกับสนิทอะไรขนาดนั้น

ไม่รับ ไม่รู้ ไม่ดู ไม่เห็น ไม่ทุกข์

แล้วฟันธงได้ยังไงครับ ว่าไม่มีทางกลับมาเป็นเพื่อนกันได้

ผมคนนึงล่ะทำได้ ผมคบมา 4 ปีได้ จบไม่สวย โดนนอกใจแล้วก็เลยบอกเลิกกันไป

เกลียดมากไม่อยากเห็นหน้า บลอคทุกอย่างทุกช่องทาง

ผ่านไปพักใหญ่ๆไม่รู้กี่ปี ก็บังเอิญเจอเขากับแฟนเขา เราก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรแล้ว

ก็พูดคุยทักทายตามประสา แล้วก็โดนทักว่าบลอคเฟสเราเหรอไรแบบนี้

ก็ปลดบลอคไป แล้วก็คุยเป็นเพื่อนกันได้ ทั้งเขาทั้งแฟนเขานั่นแหละ

ผมก็เพิ่งโดนบล๊อคเฟสและตัดขาดจากคนที่ผมรัก ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร ผมก็จะรักเธอตลอดไปครับ

move on ครับ เดี๋ยวก็ทำใจได้

สู้นะครับท่าน ผมอ่านแล้วคล้ายๆเรื่องของผมเลย

เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ก็เอาใจช่วย

ตอนนั้นชอบฟังเพลงมาก เลยฝากให้ฟังสักเพลง .. keep going พ่อหนุ่ม

https://youtu.be/Q3VjaCy5gck

โห ผมขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยนะครับ ผมขอโทษที่ผมตอบได้ไม่หมดทุกคนนะครับ แต่ผมได้อ่านทุกความเห็นแล้วก็ฟีลกู๊ดขึ้นมากๆเลย ทั้งคำคม ทั้งกำลังใจ ทุกๆคำแนะนำ แม้กระทั่งเป็นผู้รับฟังอดทนอ่านจนจบ และทุกๆแผลบกำลังใจ


มันทำให้รู้สึกว่า ยังไงก็มีคนผ่านมันไปได้ หรือบางคนก็หนีจากมันได้ หรือแม้แต่มีคนกำลังเผชิญไปพร้อมๆกันอยู่นะ

แต่ท้ายที่สุดที่รู้สึกคือ สังคมในss สุดยอดอ่ะ

ไทม์มิ่งผมกับเพลงนี้นี่เหมือนกันเด๊ะๆเลยนะครับ เชียร์ลิ้วพูนด้วยกันตอนแพ้มาดริด พออีกปีได้แชมป์ก็เลิกกันซะก่อนแล้ว เหมือน MV เอา Based on a True Story จากผมไปเลย

วันที่ฝ่าอะไรด้วยกันมา จนวันที่สำเร็จ แต่ไม่มีเธออยู่แล้ว มันจี๊ดๆนะครับ

ไปดีใจอะไรกับใครมันก็ไม่สุดอ่ะ เพราะมีแต่เธอที่จะเข้าใจว่าสตอรี่มันเป็นมายังไง