ท่อนแร็ป
เบื่อวงการ Rap ไทยชิบหายไอ่สั.แม่งมีแต่ร้องแต่เอื้อนไอ่พวกแข่งเก่งไม่เคยได้ฉายส้นตีนแม่งเอาแต่พ้องแต่เพื่อนข้างบนตลาดมีแต่เพลง Rap Rap ใครๆก็อยากจะ Rap แต่พอกูฟังก็ไม่เห็นจะใช่มีแต่ Flow มักง่ายใช่มั้ยหล่ะเพื่อนคว.. ให้ทั้ง Thailand เข้ามาเลย Boy ถ้ามึงคิดว่าเจ๋งกว่ากู Rap ตัวไหนของจริงตัวไหนของปลอมเดะก็ชี้เรียงตัวเลย Hoo Facts กูไม่สนจะ Old School Tarp กู Rap ให้มึงดู Facts แบบ Cool Rap ไม่เอาร้องเหมือนเหยี่ยวมันไม่เฟี้ยวอย่างเสี่ยวอย่ามา Rap เพียวๆเหมือนกับ To Pack หาแดกแต่เพลง Rap แล้วลองกลับไปฟังตัวเอง Rap Rapper hereไรมึงไม่ค่อยจะ Rap Rap มาก็ไม่เป็นตัวเองหล้ะขยะชิบหายเอา Rap ไปขายทำวงการชิบหายมีแต่ส่งเสริมให้วันรุ่น Yed กัน Hip pop เป็นกันน่าเบื่อชิบหาย Why Why Money ทำ Rap มึงควายๆจังนี่ หรือว่านายๆ Honey Flow สายควายขายจังพี่ Good Say Bye bye Rap กลายพันธุ์ ทำไม สไตล์ Rap พวกมึงง่ายจัง พวกกูซายฟายหลายสไตล์ Spit ซายฟายอย่ามาขายที
(ฟังเอาไว้ให้ดีแล้วเก็บไปคิดว่ากูพูดตรงไหนแล้วมันไม่จริงมึงลองบอกมาดิ)มีแต่รักๆๆเพลงรักจริงๆมึงลองปล่อยมาดิเบื่อชิบหายจ้องจะขายอย่างเดียวเอาคำว่า Rap ไปหาแดกอย่าเดียวอยากฟังของจริงอย่างเดียวกูไม่เอารักๆขยะชัดๆเอามันออกไปดี้ ไม่มีhee ไม่มีเงิน ไม่มีบิง มีแต่ Rap ล้วนๆเพียว Rap ของจริง ไม่เคยขายอย่างอื่นนอกจาก Rhyme ทั้งด้วยความพยายามเดินมาด้วย2ตีนวงการยิ่งโตทำไมเพลงยิ่งห่วยคนฟังยิ่งเยอะทำไม Rap ยิ่งป่วยมึงขายทุกอย่างเลยนอกจาก Rap พวกกูเลยไม่อินจำไว้ ไอ่ข้วย ข้วย ข้วย ข้วย ข่วย



ปล.เอาจริงๆผมคิดมานานแล้วนะเรื่องนี้ มันไม่ใช่แค่วงการแร็ปหรอก มันเป็นทุกสายของวงการบันเทิงบ้านเราที่เเม่มเน้นแต่ขาย ทำอะไรออกมาขอให้ขายได้ไว้ก่อน
ขอเอาเงินเข้ากระเป๋า ขอให้มีชื่อเสียงแค่นั้น
แล้วชอบมากระแดะเรียกตัวเองว่าศิลปิน ที่จริงสำหรับผมคนเหล่านี้ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าศิลปินเลยด้วยซ้ำ เป็นแค่สินค้าชิ้นนึงที่วางขายตามกระแส แค่นั้นจริงๆ...


ไปละ ฟิ้วววว

ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับการเหยียดแนวเพลงนะ คือมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่ามันไม่เหมือนกันด้วยการจัดกลุ่มว่ามันเป็นคนละแนวเพลงกัน

มันก็ดีถ้าคุณยึดมั่นในแนวเพลงของคุณอะนะ แต่ศิลปินบางคนอาจจะไม่ได้มองแบบนั้น
ต่อให้ศิลปินคนนั้นแรปเก่งมาก Flow เทพ แต่มีกลุ่มคนฟัง 10,000 คน ถามว่าถ้านี่คืออาชีพ แล้วมันพอกินมั้ย?

ถ้าอยากมีกิน มีชื่อเสียง ก็ดูฐานคนฟังเพลงว่าฟังแนวไหนเยอะสุด ก็ทำออกมาขาย
หรือจะยึดมั่นในแนวตัวเองก็ทำต่อไป ดีแล้ว แต่มันจะดูไม่ดีตอนมาตัดพ้อ มาดิสคนอื่นนี่แหละ

คือสรุปต้องการอะไร ต้องการให้เพลงแรปในวงการเป็นแนวเดียวกับตัวเอง หรือต้องการให้คนมาฟังเพลงแนวตัวเองกันแน่

แร๊ฟอย่างเดียวจะมีใครฟัง ถ้ามันไม่เข้าหูถามจริง

ถูกต้องแต่ไม่ถูกใจ กับ ถูกใจแต่ไม่ถูกต้อง

บ้านผมสอนมาแบบนี้ ผมถึงเข้าใจว่าสุดท้ายแล้วมันก็อยู่ที่ใจแต่ละคนอยู่ดีว่าชอบอะไรแบบไหน

บางคนก็ต้องทำมาหากินเลี้ยงชีพอะครับ เป็นศิลปินใช่ว่าจะอิ่มทิพย์
บางคนทำอันเดอร์กราวด์แล้วไม่ปังมันก็ไม่ผิดที่เขาจะไปหาตลาดของเขา เขาเจอตลาดของเขาแล้วมันปัง

ยกตัวอย่างซัก 1 คน

อิลสลิค Rap ได้ไหม ได้ครับเก่งมากด้วย ไปหาฟังออดิโอแบทเทิลเขาดู แต่ความสุขของเขาคือการทำ Slowjam แล้วเขาเจอฐานคนฟังเพื่อเอาไปต่อยอดเส้นทางของเขา

ยังโอม แรปได้ไหม ได้ครับแต่คนไปแอนตี้ตามๆกันซะเยอะ แต่เยอะยังไงก็ไม่เยอะไปกว่าแฟนคลับของเขา คำว่า Haters make me famous ใช้ได้กับยังโอมและ Wondeframe ครับ เกลียดก็เกลียดไปแต่มันดังพลุแตกในฐานแฟนคลับของมันและทำเงินมหาศาล ขณะที่แรปเปอร์บางคนได้แค่ทำเพลง Diss แล้วก็มองมันตาปริบๆ

มาที่รุ่นบุกเบิกของบ้านเราขอเรียกว่า Gen 1.2 แล้วกันเพราะจริงๆมีเก่ากว่านี้ ตอนเขาเป็นวัยรุ่นเขาก็ทำเพลงออก Aggressive แต่พอวันที่เขาโตขึ้นเขาเรียนรู้มีประสบการณ์มากขึ้นเขาก็ทำเพลงออกมาหลากหลาย เป็นผู้ใหญ่ขึ้น


ส่วน 3 คนล่างนี้ตอนบุกเบิก Repaze ยังเป็นเด็กหัวโปกอยู่เลยมั๊ง

อีกอย่าง ถ้าบอกว่า Hip Hop คือการพูดถึงชีวิต การเสียดสี การสื่อสาร ความรัก คือ 1 Category ในชีวิตครับ สุดท้ายคนฟังนั่นแหละเป็นคนเลือกเสพว่าจะชอบแบบไหน ไม่ชอบก็ไม่ต้องฟังเท่านั้นเอง

สุดท้าย คนฟัง จะเป็นคนให้คำตอบครับ ว่า เพลงไหนดี ไม่ดี

บางครั้งเราตั้งใจ ทำเพลง แต่งเพลง แต่มันไม่ได้หมายความว่า คนฟังจะชอบหรือมันจะดังนะ

โคตร อัตตา ผมไม่ใช่สายแร๊พนะ ผมฟังเพลงร็อคซะส่วนใหญ่ เกิดมายุค 90
ในวันที่ เพลงร็อคเริ่มไม่ค่อยดังในไทย แต่ผมก็ไม่เคยไปเหยียด แนวเพลง
สมัยใหม่นะ เปิดใจฟังได้ ดนตรีมันก็คือดนตรี ตรงกับรสนิยมก็ฟัง ไม่ตรงก็ไม่ฟัง

เหมือนด่า youngohm เลย 555 มีสนุกแน่ งานนี้

สำหรับผม ในงานศิลปะทุกแขนงมันมีคน2แบบที้สร้างผลงานออกมาครับ
1.ศิลปิน
2.ผู้ผลิต

- ศิลปิน เช่น แวนโกะ หรือ บีโธเฟ่น เป็นต้น
เขาทำสิ่งที่ original ขึ้นมา ตายไปแล้วกี่ปีผลงานก็ยังเป็นที่กล่าวขวัญ และมันมีมูลค่าในตัวของมันเอง คนกลุ่มนี้อาจจะทำเพื่อชื่อเสียงหรือเงินทองแต่ต้องยอมรับว่าเขาจริง ตั้งใจ และทำออกมาได้ดีจนมันส่งเสริมทั้งวงการไปด้วย

-ผู้ผลิต เช่น พวกแต่งเพลงแปลง หรือหนังไทยที่เอาคนในกระแสมาเป็นดารา เป็นต้น
พวกนี้ทำงานกับเวลา ต้องออกผลงาน ณ เวลานั้นๆเพื่อจับโอกาสบางอย่าง โอกาสที่จะดัง โอกาสที่จะรวย สิ่งที่คนกลุ่มนี้สร้างก็จะเหมือนสินค้าทั่วไปที่หล่นหายตามกาลเวลา เช่น ไม่มีใครรู้ว่าผงซักฟอกเมื่อ 50ปีที่แล้วยี่ห้ออะไร เพราะของที่ฮิตตอนนั้นอาจจะไม่ตามมาตอนนี้แล้วก็ได้

วลีที่ว่า "คนฟังจะบอกเองว่าเพลงไหนดี" ควรเปลี่ยนเป็น "คนฟังจะบอกเองว่าเพลงไหนที่เขาชอบ" เพราะคำว่าดีมันกว้างมาก ดีของคุณอาจจะห่วยของผมก็ได้

เพลง แรป HIPHOP ที่ขายได้ดีๆ คือมันต้องเข้ากลุ่มที่คนฟังเยอะๆครับ
แถมแนวการแร็ปมันก็ไม่ได้มีแนวเดียว ต่อให้คุณสกิลเทพแค่ไหน เก่งเสียดฟ้าแค่ไหน
รายได้ก็คงห่างชั้นกับทำเพลงที่คนดูคนฟังเยอะๆ
ศิลปินเค้าก็เลือกทำเพลงครับ ยกตัวอย่างแชมป์ MAIYARAP มีสกิลมีความเถื่อน มีคำหยาบ แต่ผลงานแต่ละเพลง คนฟังเยอะมากไม่จำเป็นต้องเถื่อน ดิบ สกิล มากมาย ทั้งๆที่เค้าก็ทำได้
ส่วนตัวผมเองชอบฟังเพลงพวกนี้นะ แต่ก็ชอบทุกแนว แต่ก็ใส่หูฟังฟัง เพราะเปิดให้เสียงดัง แม่ผมก็ฟังไม่รู้เรื่อง ลูกเมียก็คงบอกว่าเพลงอะไรของพ่อ

แต่เพลงที่ออกมามีเมโลดี้ เนื้อเพลงน่ารักๆ พวก เลซี่ล๊อกซี่อะไรแบบเนี้ย เปิดในรถลูกเมีย ยังพอฟังได้มันไม่เถื่อนดิบ มีคำหยาบคาย

ตัวผมเองฟังได้นะครับ ชอบด้วยคุณเก่งผมก็ชอบ แต่จะให้ลูกหลานเยาวชน อัดคำหยาบคายเยอะๆก็คงไม่ดี

ปล.ความเห็นส่วนตัวผมนะครับ

ชอบคอมเม้นทุกอันในมู้นี้จัง มันแสดงให้เห็นว่าชาวSSเข้าใจความเป็นจริงของการฟังเพลงและแนวเพลงดี ส่วนผมก็เห็นด้วยตามนั้นครับ แม้จะชอบเก่งที่สุดในบรรดาแร็ปเปอร์ยุคใหม่ๆ สกิลเค้าโหดสุดแล้ว แต่ถ้าเรื่องเนื้อหานั้นก็เห็นด้วย มันแคบไปหน่อย

ถ้าจะมีคนตีปีกก็คือคนที่ฟังแต่แร็ป+ชอบแต่แนวทางแบบนั้น แล้วเหยียดแนวทางอื่นมากกว่า

ซึ่งเพลงฮิปฮอป การแร็ป มันก็มีหลายประเภท ไม่ได้จะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ถึงจะได้ชื่อว่าreal อยู่คนเดียวสักหน่อย

คนจริงเห็นกินแกลบกันเยอะละครับ ว่าแต่ทำไมต้อง real ?