ถือว่าเป็นการโกงความตายครั้งแรกในยุคโซลชาร์เลยทีเดียวครับ เกมนี้เหมือนอะไรก็ไม่ค่อยเป็นใจ การจับบอล การหาจังหวะยิงมันดูเกร็ง ๆ ไม่ไหลลื่นตั้งแต่ช่วงต้นเกมเลย การโดนบีบเกมเร็วยังคงเป็นปัญหาของยูไนเต็ดทุกยุคทุกสมัย และเมื่อตัวสร้างสรรค์เกมอย่างป็อกบาเล่นไม่ออก แรชโดนประกบติดจนไปแทบไม่เป็น เห็นเลยครับว่าเกมตันจริง ๆ

เมื่อเดินเกมตรงกลางไม่ค่อยได้ดังคิดการหวังการครอสจากแบ๊คสองฝั่งก็หวังผลยากมาก จะโยนสูงให้โหม่ง จะโยนระดับหน้าอกให้เข้าชาร์ท ส่วนใหญ่ยากที่จะตรงเพื่อน และการต่อบอลเข้าทำที่ไม่รวดเร็วในจังหวะสุดท้ายและไม่พอดีเป๊ะทำให้เกมนี้การเข้าทำดูกั๊ก ๆ และอึดอัดพอควร

แต่ยกให้เรื่องใจสู้และไม่ยอมแพ้แม้จะถูกนำสองประตูแต่นักเตะทุกคนยังเอากันอยู่ และพยายามกันอย่างมากได้ใจแฟนบอลอย่างผมครับ เสมอนัดนี้มองในแง่ดีก็คือลดความกดดันลงและมองเห็นข้อที่ต้องแก้ไขเวลาเจอเกมบีบตั้งแต่ออกบอลจากแนวรับ และทำให้รู้ว่าถ้าเราต้องเป็นฝ่ายตามในยุคนี้เราก็ยังมีใจพอที่จะกลับมาได้ แต่ต้องแก้เรื่องความลนซักหน่อย หลายคนเลยที่เห็นจากการเร่งเยอะทำให้พลาดบ่อย

ที่เห็นอีกอย่างที่ชัดมากคือ เอร์เรร่าคือสมดุลแดนกลางอย่างแท้จริง ขาดไปนี่การรุกการรับ การเชื่อมต่อบอลต่อเกมนี่ดูด้อยประสิทธิภาพลงไปเยอะครับ นักเตะคนที่อยู่ในสนามคงต้องพยายามสร้างอิมแพคให้กับทีมมากขึ้นเพราะจะหวังแต่ป็อกบาและแรชฟอร์ดตลอดไม่น่าจะไหวครับ ต้องพยายามเข็นฟอร์มตัวเองขึ้นอีกระดับหนึ่งนะครับ