เห็นเค้าพูดกันเยอะว่า งานสายโปรดักชั่น เช่นพวก งานโฆษณา โปรดักชั่นเฮ้า ทำพรีเซนเตชั่นให้โรงงาน ทำหนัง รวม AE ด้วย ถ้าใจไม่รักจริงอยู่ยาก อันนี้จริงไหมครับ

อยู่ยากที่ว่านี้เวลาชีวิตส่วนตัวแถบไม่มี

ตอนนี้ผมพึ่งเข้ามาวงการนี้ใหม่ๆ ณตอนนี้ ผมเริ่มโดนแบบนี้ เวลาชีวิตผมหายไปเยอะมาก

จากแต่ก่อนผมเป็นฟรีแลนส์ มาเจอแบบนี้ปรับตัวแถบไม่ถูกเลย

แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างครับพอมาทำงานรูทีน เทียบกับตอนทำโปรดักชั่น

จริงอยู่ตอนผมทำ Media Planner ถึงไม่ใช่โปรดักชั่นโดยตรง

แต่ก็ ทำงาน 24/7 เหมือนกันอะ

เกี่ยวโยงกัน

ถ้าใจไม่รัก ก็เหนื่อยมากๆครับ

ไปทำอาชีพอื่นที่มีเวลาเหลือให้ชีวิตจะดีกว่า

ผมเคยทำแล้วไม่ไหว ขอไปทำอาชีพอื่นดีกว่าครับ กว่าจะเกษียร ร่างกายพังก่อน

น้องแฟนผมทำอยู่ ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย เสาร์ก็ทำงานเต็มวัน อาทิตย์จริงๆเป็นวันหยุด แต่ก็ต้องมานั่งทำโฟโต้ช็อป ตัดต่อวิดีโออยู่ ไม่ได้หยุด

ตอนผมจบใหม่แล้วเข้ามาทำสายนี้ บอกเลยว่าคือโคตรมันนนนน

ยุคนั้นทีวียังเป็นสื่อหลัก โดยที่ออนไลน์ก็เริ่มๆมา มีงานถ่ายก็ไป ต่างจังหวัด ต่างประเทศไปหมด

กลับมาเป็นคนตัดต่ออีก วัน เวลา ไม่สนเลย คือมันสนุก งานเสร็จเมื่อไหร่นู้นแหละค่อยกลับ

แล้วในคำว่าเลิกงาน ในคำว่ากลับ ก็ไม่ได้กลับหอนะ ไปกินเหล้ากับเพื่อนๆในทีมต่ออีก

เมาจนตื่นกี่โมงก็ชั่งถึงกับเข้าออฟฟิศมาตัดงานหรือเตรียมงานต่อ (วันไม่มีกองเข้ากี่โมงก็ได้)

ผมยอมรับเลยนะว่าตอนนั้นไม่เข้าใจพนักงานออฟฟิศว่าแบบ ทำไมต้องมาทำงานเป็นรูทีน ทำไมต้องตอกบัตร ทำไมต้องมาโพสต์เฟชดีใจวันศุกร์หรือเบื่อวันจันทร์ เพราะตอนนั้นเราสนุกกับมันมากๆจริงๆ

สำหรับผมตอนนั้นเหมือนอยู่ในโลกความฝันเลยนะ เพราะสมัยเรียนคืออยากมีชีวิตแบบนี้

แต่วันนึงความสนุกมันก็ลดลง แต่ก็ไม่ได้คิดจะหางานใหม่ จนถึงช่วงนึงที่รู้สึกว่าบริษัทที่อยู่ไม่โตตามยุค digital ละ ถ้าอยู่ต่อเราล้มไปพร้อมกับวงการทีวีแน่ๆ บวกกับมีแฟนใหม่ ต้องการมีเวลาให้เค้ามากขึ้นก็ลาออกเลย มาหางานรูทีนทำ

สมัยออกมาใหม่ๆ เพื่อนๆในโปรดัคชั่นถามว่าสบายดีไหม คำตอบของผมคือ "ไม่รู้ว่าตอนนี้สบาย หรือแต่ก่อนลำบาก"

แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างครับมาทำงานรูทีน เทียบกับตอนทำโปรดักชั่น

ก็ทำมากำลังจะสามปีครับ ปีนี้ก็ยื่นกู้ซื้อบ้านได้ บวกกับกำลังเรียนต่อ งานโปรดัคชั่นก็ไม่ได้ถึงกับทิ้งไปเลย ทำ youtube channel เป็นงานอดิเรก(ยอดซับหลักร้อย55) กับพวก connection ที่เคยมี บางทีเค้าก็ยังคิดถึงให้เราเป็นคนตัดต่ออยู่ครับ

งานที่ทำก็ยังเจอโปรดัคชั่นทีมเรื่อยๆ (เค้ามาใช้สถานที่ที่ทำงานผมถ่ายทำ) เวลาเจอก็คิดถึงบรรยากาศเก่าๆดี แต่ให้กลับไปเป็นอาชีพหลักประจำไหมคือไม่ครับ

เพราะอะไรหรอครับ ถ้าให้กลับทำโปรดักชั่นประจำไม่ทำ

ผมบอกเลยจบใหม่มีไฟมันสนุกนะแต่ถึงเวลานึงที่เราต้องการเวลาไม่ว่าจะครอบครัวหรือแฟน ตอนนั้นจะเริ่มคิดแล้วว่าทำไมเราไม่ว่างเลย ยิ่งช่วงหมดไฟทำอะไรนิดนึงก็เหนื่อยละช่วงนี้จะเริ่มคิดเรื่องเงินและความก้าวหน้าแล้วครับว่าทำเหนื่อยแต่ไม่คุ้มเงินเลย ที่ผมทำไม่เชิงโปรดักชั่นเป็นบริษัทที่ทำกราฟฟิคต่ออีกทีนึง

มันวางแผนอะไรชีวิตแบบล่วงหน้าไม่ได้เลยอะครับ (ไม่นับหยุดยาวเพราะว่าสถานีก็ปิด ละในยุคดิจิตอลแบบนี้ ผมว่าความรวดเร็วในการทำงานยิ่งต้องมากกว่าเดิม)

คือมันคงไม่ได้เป็นทุกที่นะ แต่สำหรับผมตอนนั้นมันเป็น คือไปไหนมาไหนในกระเป๋าต้องพกกล้อง DSLR + External ไว้เพื่อพร้อมตัดงานเสมอ ทั้งที่หอและที่ออฟฟิศ (รับงานนอกไปด้วย)

อย่างที่หลายๆคอมเม้นบอกไปครับว่าถ้าใจไม่รักก็ยากจริงๆ

ตอนนั้นผมรักงานนี้มากอะ คือภูมิใจมากกับการได้เห็นชื่อตัวเองใน end credit

แต่ตอนนี้ขอยืมประโยคโอ๊ตปราโมทย์ (มันหมด passion จริงๆ)

อาจจะเพราะอายุเยอะขึ้นด้วยครับ อยากทำงานแค่แบบเลิกตรงเวลา เลิกงานมีเวลาอ่านหนังสือ ออกกำลังกาย นอน

แล้วแต่ที่

ถ้ามีไฟและสนุกกับมันก็น่าจะอยู่ได้แบบไม่คำนึงเวลา ผมไม่ได้ทำด้านนี้แต่เมื่อก่อนก็ทำงานแบบเวลาชีวิตส่วนตัวน้อย แรกๆไฟแรงทำๆไป แล้วก็เริ่มคิดว่าอนาคตเราจะอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆหรอ ถ้าทำต่อไปทางเลือกมันจะน้อยลงเรื่อยๆ สุดท้ายเลยออกมาทำงานออฟฟิศเป็นรูทีนดีกว่า จัดเวลาชีวิตง่ายดี

แล้วตั้งแต่มาเป็นรูทีนชีวิตโอเคขึ้นไหมครับ

มันก็จะมีเบื่องานบ้างเป็นบางช่วง แต่ในภาพรวมพอใจกับการแบ่งเวลาในชีวิตพอสมควรเลย
ถ้าจะให้กลับไปทำอย่างเดิมต่อให้ตำแหน่งหรือเงินเยอะขึ้นก็ไม่เอาแน่นอน