มาถึงตอนจบ เรื่องราวของผมกับแฟนที่ต้องเลิกกันเพราะพี่สาวแฟน
หลายๆคนไม่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง ผมบอกตรงๆเลยว่านี่มันเรื่องจริงทั้งหมดครับ
เรื่องราวของผมหลายๆอย่างที่ผมได้แชร์ไปเป็นจริงทุกมู้ ถ้าซุย ผมก็บอกเลยว่าซุย
แค่อยากจะมาแชร์ว่าเกิดเรื่องแบบนี้กับผมจริงๆ และผมอึดอัด บอกใครไม่ได้
เพราะถ้าบอกไปแฟนผมจะดูไม่ดีแน่ๆ ผมก็แค่อยากระบาย อยากได้คนคุยด้วย

ตอนก่อนหน้า



เข้าเรื่องดีกว่านะฮะ

กลับมาถึงบ้านแฟนผมบอกเลิกทันที เพราะผมไม่เอาไหน ไร้อนาคต
ผมก็อธิบายให้ฟัง ไม่เอาไหนอาจจะใช่ แต่ไร้อนาคตคืออะไร?
ผมพยายามทำทุกๆอย่างแล้ว และแฟนผมก็เห็นว่าปัญหามันเยอะแค่ไหน
บ้านตัวเองแต่ยังไม่มีอิสระ ขีวิตตัวเองแต่ก็ต้องมาคอยดูแลคนทั้งบ้าน
อยากทำอะไรก็เจอแต่ปัญหา เงินก็ไม่มี เงินเก็บผมหมดจากการลงทุนครั้งก่อน

ทุกๆวันผมก็นั่งอ่านทุกๆอย่าง หาช่องทางทำมาหากิน ไม่ได้งอมืองอเท้าไปเรื่อยๆ
แต่ผมไม่เข้าใจ ทำไมต้องทำให้ตัวเองดูเหนื่อย ดูยุ่ง มีเหงื่อออกเพราะงานหนัก
ผมศึกษา วางแผนพร้อมวิธีแก้ปัญหาไว้หมด เลยทำให้ไม่ต้องยุ่ง

ผมทำงานจะเห็นเหมือนไม่มีปัญหา แต่ที่จริงแล้วมันมี แต่ที่ไม่เห็นเพราะผมแก้ก่อนที่มันจะเเกิด
แต่แฟนผมไม่เก็ต พยายามบอกว่าผมต้องพยายาม เฮ้ยยย คือทำให้ตัวเองยุ่ง
สำหรับมันไม่เท่เอาซะเลย มันดูเหมือนคนไม่วางแผนมากกว่า

เถียงกันไปมา แฟนผมก็บอกผมเก่งนะ พูดให้ตัวเองดูดี
Whatttt เราก็แก้ปัญหากันมา ผมก็ทำให้เห็น พิสูจน์แล้วว่ามันจริง
ทำไมยังพูดแบบนี้ ผมไม่เข้าใจ

ผมเป็นคนขี้เกียจเลยทำทุกอย่างให้มันง่าย เพราะไม่เข้าใจทำไมต้องทำให้ยาก
อย่างตอนขับรถผมก็ขับไปเรื่อยๆ ราวๆ 100-120 ไม่เบรค เพราะไม่เคยเฉียด
หรือไปปาดใคร ผมมองไปข้างหน้าไกลๆ มีรถจะยูเทิร์น ผมก็ชะลอรถ
มีหลุม ผิวถนนไม่ดี ผมก็ชะลอรถ ข้างหลังมีพวกขับเร็วมา ผมก็หลบก่อนเลย
คือพวกนี้ไม่มีใครรู้ มันเลยดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมมันเป็นพวกแก้ปัญหา
ตั้งแต่ตอนที่ปัญหามันยังไม่เกิด มันเลยทำให้เห็นว่าผมไม่เอาไหน

ยังไงก็ตามสุดท้ายแฟนผมบอกว่า นี่ดีที่สุดแล้ว ห่างกันสักพักเถอะ

ด้วยความผูกพัน หรือจะเรียกว่าเสียดายก็ไม่รู้ แฟนผมบอกยังตัดผมไม่ได้หรอก
ขอนอนด้วยกันก่อนแล้วพรุ่งนี้จะไป ก็นอนกอดกัน แฟนผมก็ร้องไห้จนหลับ

ย้อนไปตอนที่ผมขับรถกลับมา

พวกพี่สาวคาดเข็มขัดทั้งที่นั่งหลังกัน ผมนีขึ้นเลย อยากจะจอดรถแล้วให้ขับกันเอง
เมื่อก่อนไม่เคยคาด แต่พอมาวันนี้นึกอยากคาด คือ?
ถ้าคาดเพราะกลัวตำรวจจะไม่ว่า แต่นี่คาดเพราะกลัวผมขับรถ โคตรน่าโมโห
กลัวว่าผมจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ แล้วพากันตายหมดยกคัน
มีหน้ามาบอกผม ขับดีๆนะ พี่ยังมีพ่อแม่ต้องดูแล ผมนี่แทบจะปาดเข้าข้างทาง
แล้วผมขอเดินกลับกรุงเทพเอง

พอส่งพี่สาวเสร็จ ผมก็บอกแฟนผมทันที ต่อไปจะไม่มาเจอคนพวกนี้อีก ผมเกลียด เกลียดมาก
อย่ามาเจอกัน อย่ามาขอความช่วยเหลือ ถ้าจะทำกันแบบนี้ ไม่ต้องคุยกันดีที่สุด

ถัดมา วันรุ่งขึ้น

พี่สาวยังไม่จบ ไปปั่นคนอื่นต่อ บอกว่าผมขับรถอันตราย ยิ่งถ้าผมโมโห ผมจะทำอะไรก็ไม่รู้
โถๆๆๆๆๆ ผมนี่โคตรรักชีวิต ไม่เคยเอาตัวเองไปเสี่ยง ขับมาสิบกว่าปี ไม่เคยเฉี่ยวหรือชน
เพราะผมกลัวนี่ล่ะ ผมเลยไม่เคยขับไปปาดหรือหาเรื่องใคร ไม่จี้ ไม่แซงมั่วซั่ว

มันก็มีบ้างนะที่เลี้ยวแบบทันทีเพราะกำลังจะเลย แต่ก็อีกล่ะ มันน้อยมากๆๆๆ หนึ่งปีมีหนึ่งครั้ง

ไปปั่นจนคนนั้นหมั่นไส้ผมไปด้วย คือทำไมต้องพยายามกดดันแฟนผมขนาดนั้น ผมไม่เข้าใจ
ทำไมต้องให้ทุกๆคนมารุมกดดัน มารุมบอกว่าเลิกกันมันก็ดีแล้วล่ะ

และวันนั้นผมต้องทำงาน ตอนทำงานผมก็ทำแบบขอไปที ทำให้จบๆไป เพราะไม่มีอารมณ์เลย
อยากนอน อยากหมกตัว อยากอยู่คนเดียว เพราะผมหวังไว้มาก หวังว่าจะอยู่ด้วยกันจนแก่
ไม่คิดว่าต้องมาเลิกกันแบบนี้

แฟนผมแชทมาบอกขอคิดดูก่อนนะว่าจะเอายังไง เพราะไม่พร้อมจะเลิกกับผม

ผมสงสัยอยู่อย่างนึง พี่สาวบอกว่าแฟนผมจะต้องอยู่คนเดียวให้ได้นะ ไม่ต้องพึ่งใคร
ถ้ามีแฟนแล้วไม่มีอนาคต ก็ไม่ต้องทน
ผมสงสัยว่า ถ้าแฟนผมเลิกกับผมไปจะมีแฟนใหม่หรือยังไง? แต่คำพูดคือให้แฟนผมอยู่คนเดียว
มันคืออะไร ถ้าต้องอยู่คนเดียว สู้ให้คนไม่มีอนาคตแบบผมอยู่ด้วย อย่างน้อยก็น่าจะดีกว่านะ
เพราะผมก็ยังช่วยอะไรๆแฟนผมได้ จะทำให้ต้องเลิกกันเพื่ออะไร

ยังดีที่ฟ้ามีตา แฟนผมไปคุยกับรุ่นพี่ที่ทำงานคนนึง รุ่นพี่บอกว่า ถ้าตอนนี้ผมกำลังทำ
มันก็หมายความว่าผมกำลังพยายามไม่ใช่เหรอ? แล้วจะเลิกกันทำไม

ตอนบ่ายแก่ๆ แฟนผมก็โทรมาบอกว่า จะลองให้โอกาสผมดูว่าผมจะทำได้แค่ไหน
คือบอกตรงๆนะว่าสำหรับผม ถ้าเลิกกันแล้ว มันก็คือเลิก จะเป็นยังไงผมไม่สน
แต่เมื่อพูดว่าเลิก มันต้องเลิกเท่านั้น

แฟนผมก็โน้มน้าวให้ผมลองดูอีกสักตั้ง ทำให้ทุกๆคนรู้ ปรับตัว ปรับการใช้ชีวิต
ให้ทุกๆคนเห็นว่าผมมีความพยายาม

สับสนครับ ผมไม่อยากเลิก แต่ก็ไม่อยากคบต่อ เพราะผมเสียความรู้สึกมาก
ผมไว้ใจแฟน ผมให้ทุกๆอย่างกับแฟน แต่ทำไมผมต้องโดนแบบนี้

สุดท้ายก็ไม่เลิกกัน กลับมาคบกันต่อได้เดือนนึงล่ะครับ ก็ค่อยๆกลับมาเหมือนเดิม
แต่ผมยังคงมีแผลอยู่ในใจ ไม่รู้จะหายได้เมื่อไหร่เหมือนกัน

และพี่สาวแฟนผม มาบอกแฟนผมว่ารู้สึกผิด อยากจะมาขอโทษ

แล้วที่ผ่านมา ทำลงไปเพื่อ? ผมเกลียด เกลียดแบบเข้าไส้ เกลียดทีสุด

แฟนผมเหมือนจะรู้จักพี่สาวตัวเองมากขึ้น เพราะก่อนหน้านี้ก็มีหลายเรื่อง
ที่มันแปลกๆ ผมก็ปั่นหัวแฟนผมกลับว่าพี่สาวตัวเองน่ะไม่ได้ดีไปหมดซะทุกอย่าง
ไม่ต้องไปฟังมาก ทุกวันนี้ แฟนผมเริ่มกล้างัดพี่สาวบ้างแล้ว
หวังว่าจะได้ยืนด้วยตัวเองอย่างที่พี่สาวแฟนต้องการสักที

ฟังดูแล้วแฟนพี่คุณเหมือนพวกตัวอิจฉาในละครเลย ปั่นคนอื่นแล้วรู้สึกสนุก พอคนโดนปั่นเริ่มคิดได้ก็กลับลำอยากขอโทษ โคตรน่ารักเกียจ
ปล.ต้องยอบรับด้วยว่าแฟนคุณหัวอ่อนโคตรๆ นอนคุยกับคุณแท้ๆแต่ดันไปเชื่อคนอื่น แบบนี้เพิ่งเคยเจอ สู้ในสิ่งที่ท่านทำแล้วไม่เสียใจทีหลังครับ ดีที่สุด

ยาวไปยาวไป ดีแล้วท่านนนน แล้วแต่ตัดสินใจ
ให้กำลังใจเสมอนะ

ปล.
นึกว่าพลอตหนัง จบแบบดี แต่ไม่ได้อย่างที่ soccersex คาดหวัง

พี่สาวแฟนท่านตัวดีเลย ตัวป่วนบ้านพัง ท่านไม่ย้ายไปอยอยูากับแฟนข้างนอกสองคนหรอ ปลีกตัวออกมาจากครอบครัว เดือนนึงค่อยไปเยี่ยมบ้านนั้น

จะพยายามทำให้ครับ เป็นภาค revenge
น่าจะเสร็จก่อนบอลมา แต่อาจจะช้าหน่อยเพราะมันจะเป็นเรื่องแต่งแล้วล่ะ

แฟนผมทุกวันนี้อยู่บ้านผมครับ แต่พี่สาวนี่ต้องมีเรื่องให้ต้องไปหาตลอดทุกอาทิตย์
บ้านก็ไม่ได้ใกล้กันนะ ห่างกันร่วม 50 กิโล

เป็นผม ผมไม่กลับไปหรอก เลิกคือเลิก

พี่-น้องยังไงก็ตัดกันไม่ขาด

เชื่อว่าเดี๋ยวเหตุการณ์แบบนี้ต้องเกิดขึ้นอีก

แก้วที่มันเคยร้าวซ่อมดียังไงก็ไม่เหมือนเดิม

เป็นผมหาแฟนใหม่ดีกว่า แต่ท่านดันแต่งงานไปแล้วก็ยากหน่อย

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ

ผมเข้าใจเลยนะ เวลาเราเคยหวังดีกับใครแล้วสุดท้ายต้องมาเจออะไรแย่ๆกลับมา ถ้าเกินขีดความอดทนไปแล้วคือจะโคตรเกลียดเลย คำขอโทษหรอ ไม่มีประโยชน์อะ

ทืบแม่งเลย ดอกจิงๆ

แก้โรคขี้อิจฉาด้วยการฉีดยาเข้าร่อง

แฟนผมหัวอ่อนมากๆครับ พอคุณบอกมาแบบนี้ผมนึกขึ้นได้อีกอย่าง

พี่สาวผม เค้ามักจะให้แฟนผมไปหาทุกวันหยุด ซึ่งผมก็ต้องเป็นคนขับรถไป
ไปทำนู่นทำนี่ให้ เป็นธุระตลอด บางครั้งวันธรรมดายังต้องทำให้เลย
ผมก็บ่นนิดหน่อยนะ ตามภาษาคนขี้เกียจ อยากพักแต่ก็ไม่เคยบ่นแบบจริงจัง
หรือแสดงออกอะไรที่มันน่าเกลียด และผมก็บ่นแค่กับแฟนเท่านั้น

ตอนที่พี่สาวเห็นเหมือนว่าแฟนผมจะไม่เลิกกับผม ยกเรื่องนึงมาพูด
แฟนผมก็ได้แต่เงียบเถียงไม่ออก(ตอนนั้นผมไม่อยู่ด้วย)

บอกว่า ทำไมต้องมามีภาระเพิ่มสองคน ต้องพาไปเลี้ยงข้าวอาทิตย์นึงเป็นพัน
ผมฟังแล้วแบบ อยู่ใกล้ๆนี่มีตบอ่ะ คนที่อยากให้ไปคือผม? คือแฟนผม?
ผมเป็นคนรีเควสขอเจองั้นเหรอ?

แล้วค่าของกินขนมต่างๆ rewardจากสิทธิที่ผมเป็นสมาชิก แฟนผมเอาไปให้พี่สาวหมด
ค่าน้ำมันตอนไปทำธุระให้ ตอนขับไปหาที่บ้าน ตอนพาไปเที่ยว ค่าทางด่วน
ค่าสึกหรอรถ ค่าเสียเวลา อีกเยอะแยะ ผมไม่เคยทวงเลยสักครั้งเดียว

และค่าข้าว ตั้งแต่แรกแล้ว ผมบอกเสมอว่าผมไม่ต้องการให้ใครมาเลี้ยง เพราะกลัวแบบนี้
แล้วก็ดันเป็นจริงๆด้วย ก่อนหน้านี้ผมไม่ให้ใครเลี้ยงมาตั้งแต่ม.ต้น
13-14ขวบ จนตอนนี้ 36ขวบปีแล้ว พึ่งจะมีพี่สาวนี่ล่ะที่ผมยอมให้เลี้ยง
เพราะไม่อยากให้เค้ารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณอะไรกับผมให้เค้ารู้สึกว่าเออ ต่างคนต่างตอบแทนกัน
คิดไม่ถึงจริงๆ ดันกลายมาเป็นเรื่องจนได้

แฟนผมก็พอจะเห็นภาพอะไรๆชัดขึ้นอีกนิดล่ะ

ไม้อ่อน ไม้แข็ง ใช้ให้ถูกคน

ติดใจที่พี่สาวแฟนสวยนี่ละ
ถกกางเกงรอละนะ

ซิบที่เพิ่งรูดลงไป...ต้องรูดกลับขึ้นไปอีกแล้วใช่ไหม