จบการศึกษา/บวชเรียน/ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน/เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับครอบครัว

ผมว่าเรื่องเหล่านี้เราเป็นลูกผู้ชายทำให้ครบเถอะครับ จะได้ไม่รู้สึกว่ามีอะไรค้างคาใจ ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ บุพการีที่ดูแลเรามา

ผมก็ไม่ได้นับถือศาสนาใดเป็นพิเศษนะ แต่การบวชเป็นเหมือนการได้เข้าไปศึกษาโลกทางธรรม ปล่อยวางเรื่องทางโลก ตอนผมบวชก็ทำกิจของสงฆ์ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง อ่านหนังสือ ทำสมาธิตามเวลาอันสมควร รับกิจนิมนต์ตามโอกาส ถ้าท่านตั้งใจทำตั้งใจปฏิบัติผลดีมันก็เกิดแก่ตัวท่านเอง

สังคมสงฆ์มันก็มีทั้งดีและไม่ดี แต่อยู่ที่ท่านเองจะวางตัวและปฏิบัติยังไง ถ้ามัวแต่ไปวุ่นวายกับเรื่องที่ไม่ใช่ของสงฆ์มันก็เสียโอกาสเปล่าๆ ที่ครั้งนึงเคยได้บวช

ผมแค่ถามว่าตอนบวชเป็นอย่างไรบ้าง มีความรู้สึกอย่างไรเพราะเราไม่ได้นับถือหรือเลื่อมใสในศาสนาเลย ไม่เกี่ยวกับว่าซีเรียสครับ แค่อยากถามความรู้สึกของคนที่ไม่นับถือศาสนา
อ่านหนังสือให้แตกซักนิดนึงแล้วค่อยตอบก็ได้ครับ ขอบคุณครับ

มีเหตุผลอะไรครับที่กระทู้แบบนั้นจะตามมา. .

"เลยอยากถามว่าตอนบวชเป็นยังไงบ้างเพราะเราไม่ได้เลื่อมใสหรือนับถือเลย"

คือคำพูดของท่านมันแสดงความวิตกกังวลในตัวมันเองอยู่แล้ว

บวชไปเถอะ มันเป็นเรื่องดีๆ ที่ทำให้กับพ่อแม่ได้ อย่างน้อยให้แกสบายใจ
ให้แกได้ตอบกับเพื่อนๆแกได้เวลาเพื่อนๆ แกถาม ว่า เฮ้ย เมื่อไหร่ลูกเอ็งบวชวะ

จะให้แกบอกกับเพื่อนแกว่า ไง อ่อ มันไม่บวชหรอก มันไม่นับถืออะไรพวกนี้

จริงอยู่ ท่านน่ะ ไม่รู้สึกอะไรหรอก กับเวลาที่พวกเพื่อนแม่ถาม

แต่คนที่หน้าชา ก็คือพ่อแม่

ถ้าถามความรู้สึกว่าบวชไปจะรู้สึกยังไง ก็คงเหมือนเวลาท่านเล่นเกม กับเวลาแม่ใช้ให้ไป

กวาดบ้าน ถูบ้าน รดน้ำต้นไม้แหล่ะ

บวชแล้วได้อะไร(สำหรับท่าน) มันก็เหมือน ให้ดอกไม้สาวๆ อ่ะได้ไร เหมือนกันแหล่ะ เพียงแต่พ่อแม่เขารักเราโดยไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว ต่อให้ท่านไม่บวชเขาก็รัก

เบิ้ล

ถ้าท่านมีโอกาสได้บวช เพื่อจะทดแทนคุณบิดามารดา ขอท่าน

1. ไปบวชอยุ่วัดที่เคร่งหน่อย ฉันมื้อเดียว ไม่จับเงิน

2. ศึกษาว่า ศีลของพระสงฆ์ ว่ามีอะไรบ้าง และพยายามรักษา กาย วาจา ใจ ให้ดี

ท่านไม่ศรัทธา แต่ถ้าสำรวมประคองวาจาใจไว้ได้ ก็ถือว่าดีแล้วครับ

ส่วนตัวก็ไม่ได้นับถือหรือเชื่ออะไรนะครับ แต่ผมว่าถ้าพ่อแม่สบายใจก็ควรทำนะครับ บางทีการบวชอาจจะให้อะไรมากกว่าที่เราคิดก็ได้ครับ