สมัยผมแบ่งเกรดลูกแก้วประมาณนี้

ลูกแก้วสีรุ้งแบบธรรมดา --> ลูกแก้วสีแบบข้างในมีสองสี --> ลูกแก้วสีแบบข้างในมีสีเดียว --> ลูกแก้วใส -->ลูกแก้วใสสีขุ่น(เอาลูกแก้วใสไปฝนกับพื้นคอนกรีตให้ขุ่นเหมือนลูกแก้วพ่นทราย --> ลูกแก้วระดับสูงสุด ลูกแก้วเหล็ก

ส่วนวิธีเล่นก็ขีดเส้นแล้วเริ่มทอยลูกแก้ว จัดลำดับการเล่นใครใกล้หลุมสุดได้เล่นก่อน คนที่ตะยิงลูกแก้วคนอื่นได้ต้องดีดลูกแก้วของตัวเองให้ลงหลุมก่อน ผลัดกันยิงกินลูกแก้ว...แหมสมัยก่อนเด็กโรงเรียนผมฮิตเล่นมากจนครูใหญ่ต้องประกาศออกไมค์ห้ามดีดลูกแก้วกันเลยทีเดียว

นอกจากดีดลูกแก้วก็มี
ปั้นดินน้ำมันทำเป็นลู่วิบาก ปั้นดินเป็นลูกเล็กๆ แล้วผลัดกันเป่า ใครเป่าไปถึงเส้นชัยได้ก่อนชนะ
ดีดยางลบ ดีดตัวตุกตุ่น ด้วยปากกา
ยิงปืนอัดลม
เล่นโปลิศจับขโมย จระเข้ฟักไข่
ไม่เล่นอย่างเดียวคือ...ไม่เล่นตบแผละนางเงือกน้อยเพราะเป็นการละเล่นของเด็กผู้หญิง ( เด็กสมัยนี้จะรู้มั้ยว่าเล่นยังไง 555)

ตอนเด็กผมนี่ซื้อจากครูบนรถโรงเรียน 20 บาท ได้ 40 ลูกมั้ง
ผมต้องซื้อประมาณอาทิตละถุง เพราะโดนกินกลับบ้านหมดตูดตลอด
คือเพื่อนที่โรงเรียนมันเก่งเว่อมากๆ อยู่ห่างเป็น 10 ม.
แล้วลูกแก้วผมอยู่ในดงหญ้าแห้วหมูหนา มันยิงจากหลุมดังเป๊ะ
คือแบบ WTF มึงเป็นสไนเปอร์เหรอ 555

บ้านผม ลงหลุมไม่ได้เรียกว่าเสือ เรียกว่า"มีฤทธ์"

กินลูกแก้วกันสมัยนั้นผมตุงกระเป๋าอะ

ของข้าพเจ้านับ 1-9 แล้วก็มัน พัก เซน

มัน - พัก - เซน 55555555555
ปล.ยุคนั้นนี้มันโครตจะสนุกเลย เสียดายรุ่นหลังๆไม่ค่อยได้เล่นกัน มีโทรศัพท์กันหมด

สมัยเด็กผมนี่เทพเลยนะ

มีเลือกใช้นิ้วเหมือนไม้กอล์ฟด้วยนะ ถ้าใกล้ๆใช้นิ้วก้อย 555