ไม่ๆ ความจริงอยากลงไรก่ลงอะแหละถ้าไม่ซีเรียส ไม่ก่ลงมาขั้นๆ ไม่ต้องเป๊ะอะท่าน

สมมุติมีสามเจน ก่เอาเรื่องเจนแรกทยอยๆมาลง ประมาณนั้น

สวัสดีทุกท่าน ทำอะไรกันอยู่ขอรับ

ดูเดอะวอยพึ่งจบ

ฝากชมรมด้วยนะพวกท่านสุดหล่อทั้งหลาย

ช่วงนี้ผมเพิ่งเปิดร้าน อาจจะยุ่งๆเดี๋ยวลงตัวเมื่อไหร่ผมจะกลับมาช่วยนะครับ

เปิดร้านอะไรอ่ะครับ

เอารูปท่าน Date มาฝาก

ไม่รู้ว่าร้านอะไรแต่ข้อให้เจริญรุ่งเรืองแล้วกันนะท่าน





ในเกมเท่สุดๆเลย

ร้านท่านอยู่ปากซอย37ใช่ปะครับ ไว้ผ่านไปจะอุดหนุนเด้อ

ซานาดะ ยูคิมูระ ในบาซาร่า ก่เท่นะ

ท่านเต้เลี้ยง เอ้า เฮ

ที่มาของคำว่า 18 มงกุฎ
คำว่า18 มงกุฎ ในอดีตหมายถึง วานร 18 มงกุฎ เป็นวานรที่มาจากสองเมืองคือ
1.เมืองขีดขินของสุครีพ และ2.เมืองชมพูของท้าวมหาชมพู
วานรสิบแปดมงกุฏนี้แต่เดิมก็คือเทวดา 18 องค์ ที่อาสามาช่วยพระนารายณ์ตอนอวตารมาเป็นพระรามนั้นเอง

วานรทั้ง18ตน มีรายนามดังนี้

1.เกยูร 2.โกมุท 3.ไชยามพวาน 4.มาลุนทเกสร
5.วิมลวานร 6.ไวยบุตร 7.สัตพลี 8.สุรกานต์ 9.สุรเสน
10.นิลขัน 11.นิลปานัน 12.นิลปาสัน 13.นิลราช
14.นิลเอก 15.วิสันตราวี 16.กุมิตัน 17.เกสรทมาลา 18.มายูร

มูลเหตุที่ทำให้คำว่า "สิบแปดมงกุฎ" กลายความหมายมาเป็นคำไม่ดี
มีที่มาจากเหตุการณ์ในสมัยรัชกาลที่ 6 ได้มีกลุ่มนักเลงการพนันใหญ่ที่ถือว่ามีชื่อเสียงโด่งดังในยุคนั้น
ตามร่างกายจะนิยมสักรูปมงกุฎ จนเป็นที่มาของสำนวน "สิบแปดมงกุฎ"ในทางร้าย ที่หมายถึง พวกนักเลงการพนัน
พวกที่มีเล่ห์เหลี่ยมกลโกง นักต้มตุ๋น ซึ่งพลอยทำให้ชื่อเสียงเกียรติคุณดีๆของวานรสิบแปดมงกุฎ(เทวดา)เลือนหายไป และกลายความไปในที่สุด

ในหนังสือ "สำนวนไทย" ของ ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธ์) เขียนไว้ว่า
สิบแปดมงกุฎ นำมาใช้เป็นสำนวนในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อมีนักเลงการพนันใหญ่ลือชื่อพวกหนึ่ง
กล่าวกันว่าเป็นนักเลงชั้นยอด สักตามตัวเป็นรูปมงกุฎ จึงเรียกว่า สิบแปดมงกุฎ ตามเรื่องราวในรามเกียรติ์
จากนั้นถ้าใครเป็นนักเลงการพนันก็เลยเรียกว่า สิบแปดมงกุฎ

ปัจจุบันสิบแปดมงกุฎมิใช่สำนวนที่ใช้เรียกพวกนักเลงพนันเท่านั้น แต่ใช้เรียกพวกมิจฉาชีพทั้งหลาย
เป็นสำนวนที่พบเห็นบ่อยมากตามสื่อมวลชนต่าง ๆ ซิ่งมีความหมายถึงพวกที่ยักยอก
ต้มตุ๋น หลอกลวงให้ผู้อื่นหลงเชื่อแล้วยักย้ายถ่ายเททรัพย์สินผู้อื่นมาเป็นของตน

Credit: สนุก! พีเดีย


วานร ๑๘ มงกุฏ ที่เป็นฝ่ายพันธมิตรกับพระรามหรือที่เรียกว่า ฝ่ายพลับพลานั้น
เป็นวานรที่มาจากสองเมืองคือ เมืองขีดขินของสุครีพ และเมืองชมพู
ซึ่งแต่เดิมก็คือเทวดา ๑๘ องค์ที่อาสามาช่วยพระนารายณ์ตอนอวตารมาเป็นพระรามนั่นเอง

เทวดาเหล่านี้ประกอบด้วย
-พระวิรุฬหก เป็น เกยูร
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีม่วงแก่ หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ ท้าววิรุฬหก จอมกุมภัณฑ์ จตุโลกบาลแห่งทิศใต้

-พระวิรูปักษ์ เป็น มายูร
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีม่วงอ่อน หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ไม่ปรากฏว่าเป็นฝ่ายใด วานรพงศ์ของพระเทวาภินิมมิตร(ฉาย เทวาภินิมมิตร)ว่าเป็นฝ่ายเมืองชมพู ชาติเดิมคือท้าววิรูปักษ์ราชาแห่งนาค จตุรโลกบาลประจำทิศตะวันออก

-พระหิมพานต์ เป็น โกมุท
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีบัวโรย หัวโล้น ปากหุบ
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระหิมพานต์ เทพเจ้าแห่งป่าหิมพานต์ เมื่อเสร็จศึกลงกาได้รับแต่งตั้งให้เป็นเสนาฝ่ายซ้ายของเมืองขีดขินคู่กับไชยามพวาน

-พระวิศาลเทวบุตร เป็น ไชยามพวาน
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีเทาหรือสีมอหมึกอ่อน หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระอิสาณ หรือพระวิศารเทพบุตรได้รับพรจากพระอิศวรให้เป็นผู้ถือธงชัยนำกองทัพพระรามไปรบเพราะมีชื่อเป็นมงคลข่มนามอสูร เมื่อเสร็จศึกลงกาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเสนาฝ่ายขวาคู่กับโกมุท

-พระพิรุณ เป็น ไวยบุตร
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานร สีเมฆครึ้มฝน หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระพิรุณ เทพเจ้าแห่งฝน

-พระมหาชัย เป็น สุรกานต์
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานร สีเหลืองจำปา หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระมหาชัย เทพเจ้าแห่งชัยชนะสุรกานต์ เป็นผู้คุมกำลัง๓๐สมุทรมาช่วยพระรามรบเมื่อเสร็จศีกแล้วได้ครองเมืองโรมคัล

-พระพินาย เป็น นิลเอก
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีทองแดง หัวโล้น ปากหุบ
รายละเอียด : ชาติเดิมคือพระพินายวินายก นิลเอกคือผู้ที่ไปช่วยพระลักษณ์ทำลายพิธีกุมภนิยาของอินทรชิต

-พระพิเนก(พิฆเณศ) เป็น นิลขัน
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีหงดิน หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือพระพิฆเนศ เทพเจ้าแห่งศิลปะ

-พระเกตุ เป็น กุมิตัน
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีทองหรือสีเหลืองรง หัวโล้นปากหุบ
รายละเอียด : ไม่ปรากฏว่าเป็นฝ่ายใด วานรพงศ์ของพระเทวาภินิมมิตร(ฉาย เทวาภินิมมิตร)ว่าเป็นฝ่ายเมืองชมพู ชาติเดิมคือพระเกตุ เทวดานพเคราะห์เทพเจ้าผู้คุ้มครองสวัสดิมงคล

-พระสมุทร เป็น นิลราช
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีน้ำไหลหรือสีฟ้าอมเขียวหัวโล้น ปากหุบ
รายละเอียด : ชาติเดิมคือพระสมุทร เทพเจ้าประจำมหาสมุทร นิลราชนอกจากจะมีบทบาทสำคัญในการรบแล้วยังมีหน้าที่เอาหินไปถมทะเลตอนจองถนนเพราะต้องคำสาปพระฤาษีคาวินว่าเมื่อเอาสิ่งใดทิ้งลงในน้ำให้จมอยู่กับที่ จึงต้องอาสาเอาศิลาไปทิ้งแต่เพียงผู้เดียวจึงจะพ้นคำสาป

-พระจันทร์ เป็น สัตพลี
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานร สีขาวผ่อง หัวโล้น ปากหุบ
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระจันทร์ เทวดานพเคราะห์เทพผู้ให้แสงสว่าง
สัตพลีนอกจากมีหน้าที่จดความดีความชอบของหล่าทหารแล้วยังมีบทบาทเด่นคือเขียนสาส์นส่งไปยังกรุงกรงกา ภายหลังได้รับการแต่งตั้งเป็นอาลักษณ์ของเมืองขีดขิน

-พระอังคารเป็น วิสันตราวี
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีลิ้นจี่ หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือพระอังคารเทวดานพเคราะห์ เทพเจ้าแห่งสงคราม

-พระพุธ เป็นสุรเสน
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานร สีแสด หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระพุธ เทวดานพเคราะห์เทพเจ้าแห่งวาจาและพาณิชย์
สุรเสนมีความเก่งกาจเกือบเทียบได้กับหนุมานเมื่อเสร็จศึกได้ไปครองเมืองอัสดงค์เมืองของสัทธาสูร

-พระราหู อวตารเป็น นิลปานัน
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีสำริด หัวโล้น ปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือพระราหู เทวดานพเคราะห์ เทพเจ้าผู้สถิตอยู่บนก้อนเมฆ

-พระพฤหัส เป็น มาลุนทเกสร
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีเมฆหรือสีม่วงครามอ่อนอ่อน หัวโล้น ปากหุบ
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระพฤหัสบดี เทวดานพเคราะห์ เทพฤาษีอาจารย์พระอินทร์

-พระศุกร์เป็นนิลปาสัน
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีหมากสุก หัวโล้นปากอ้า
รายละเอียด : ชาติเดิมคือพระศุกร์ เทวดานพเคราะห์ เทพเจ้าแห่งความรัก ความงามและความสันติ

-พระเสาร์เป็น นิลพานร(วิมลวานร)
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานร สีดำหมึก หัวโล้น ปากหุบ
รายละเอียด : ชาติเดิมคือ พระเสาร์ เทวดานพเคราะห์เทพเจ้าแห่งกสิกรรม

-และพระไพรศรพณ์(อ่านว่า พะ-ไพ-สบ) เป็น เกสรทมาลา
ลักษณะหัวโขน : หน้าวานรสีเหลืองอ่อน หัวโล้นปากอ้า
รายละเอียด : ไม่ปรากฏว่าเป็นฝ่ายใด วานรพงศ์ของพระเทวาภินิมมิตร(ฉาย เทวาภินิมมิตร)ว่าเป็นฝ่ายเมืองขีดขิน
ชาติเดิมคือพระไพศรพณ์พระพนัสบดี เทพเจ้าผู้เป็นใหญ่ในป่า มีลักษณะพิเศษคือมีกลิ่นกายหอมสดชื่นมีหน้าที่อยู่ใกล้พระราม ให้กลิ่นกายไปสร้างความสดชื่นแก่พระองค์


ภาพจากจิตรกรรมฝาผนังรอบระเบียงในวัดพระแก้ว


Credit: modxtoy.com

สมัยนั้นสักรูปมงกุฎคงเท่น่าดู

สงครามกลางเมืองอเมริกัน เป็นสงครามที่เกิดจากความขัดแย้งระหว่างรัฐเกษตรกรรมทางใต้ของสหรัฐอเมริกา ที่มีการทำไร่ขนาดใหญ่ใช้แรงงานทาสนิโกร กับรัฐอุตสาหกรรมทางเหนือ ระหว่าง ค.ศ.1861 - 1865 (พ.ศ.2404 - 2408) สงครามนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตถึง 600,000 คน ทำให้เกิดความเสียหายและความยุ่งยากหลายประการ แต่ก็มีผลดีที่ต่อมามีการเลิกทาสและรักษาความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันไว้ได้


เหตุการณ์สำคัญตามลำดับ คือ

ค.ศ. 1860

อับราฮัม ลินคอล์นได้รับการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี
เซาธ์์ แคโรไลนาแยกตัวออกเพราะไม่พอใจผลการเลือกตั้งประธานาธิบดี
การทำข้อตกลงคิสเตนเดน (Crittenden Compromise) ล้มเหลว เท่ากับเป็นการสิ้นสุดความพยายามครั้งสุดท้าย
ที่จะยังคงรวมกันเป็นสหภาพ (Union)

ค.ศ. 1861

ฝ่ายสมาพันธรัฐยิงเรือของฝ่ายสหภาพ พยายามปลดปล่อยฟอร์ท ซัมเตอร์ (Fort Sumter) ที่เมืองชาร์ลสตัน
(เซาท์ แคโรไลนา) ทำให้เรือของฝ่ายสหภาพต้องถอย
มิสซิสซิปปี แยกตัว (9 มกราคม) ตามมาด้วยฟลอริดา (10 มกราคม) อลาบามา (11 มกราคม) จอร์เจีย
(19 มกราคม) หลุยส์เซียนา (26 มกราคม) และเท็กซัส (1 กุมภาพันธ์)
บรรดารัฐที่แยกตัวออกได้ส่งผู้แทนเข้าประชุมที่เมืองมองต์โกเมอรี จัดตั้งสมาพันธรัฐอเมริกา (Confederate
States of America) และเลือกตั้งนายพล เจฟเฟอร์สัน เดวิส เป็นประธานาธิบดี
ประธานาธิบดีเดวิส ประกาศเกณฑ์ทหารอาสาสมัคร 20,000 คนเข้าประจำการ (3 เมษายน)
กองทัพฝ่ายสมาพันธ์นำโดยนายพลโบรีการ์ด (Beauregard) ระดมยิงฟอร์ท ซัมเตอร์จนต้องยอมแพ้ เป็นการ
เปิดฉากสงครามกลางเมือง ที่มีความรุนแรงยิ่งขี้น (12 - 14 เมษายน)
ประธานาธิบดีลินคอล์น ประกาศเกณฑ์ทหารอาสาสมัคร 75,000 คน (15 เมษายน) ดำเนินการปิดล้อมท่าเรือของ
ฝ่ายรัฐที่แยกตัวออก (19 เมษา) แต่ไม่สามารถสกัดการส่งสินค้าจากต่างประเทศที่ส่งเข้ามาถึงรัฐที่ถูกปิดล้อม
ได้ทั้งหมด
เวอร์จิเนียถอนตัวออกจากสหภาพ (17 เมษา) ตามด้วยอาร์คันซัส (6 พฤษภา) เทนเนสซี (7 พฤษาคม)
และนอร์ท แคโรไลนา (11 พฤษภา)
กองทัพฝ่ายสมาพันธรัฐเผชิญหน้าฝ่ายสหภาพ เริ่มการสู้รบที่บุล รัน (bull Run) (21 กรกฎา) ทางตอนเหนือของ
รัฐเวอร์จิเนีย การสู้รบที่บุลรันทำให้ฝ่ายเหนือคิดเรื่องที่จะยุติสงครามกลางเมืองโดยเร็ว ด้วยการปิดล้อมฝ่ายใต้
ทางเรือ คุมย่านแม่น้ำมิสซิสซิปปี (เพื่อเป็นการแยกฝ่ายใต้ออกจากกัน) และเข้ายึดเมืองริชมอนด์ เมืองหลวงของ
สมาพันธรัฐฝ่ายใต้
ฝ่ายสมาพันธรัฐก็ยึดเมืองสปริงฟิลด์ (Springfield) ในมิสซูรีภายหลังการรบที่วิลสัน ครีก (Wilson's Creek)
(10 สิงหาคม)
พลเอก จี. แมคเคลลัน (General G.McCelan) เป็นผู้บัญชาการกองทัพสหภาพและจัดตั้งกองทัพแห่งโปโตแมค
(Army of Potomac) ขึ้น
กองทัพสหพันธรัฐปิดล้อมเรืออังกฤษ (8 พฤศจิกายน) จนเกือบนำไปสู่การเกิดสงครามระหว่างประเทศ

ค.ศ. 1862

ฝ่ายสหภาพบุกเคนตักกี้กับเทนเนสซี ยึดได้ฟอร์ท เฮนรี (Fort Henry) กับฟอร์ท โดเนลสัน (Fort Donelson)
(6 - 16 กุมภาพันธ์) ฝ่ายสมาพันธ์ถอนตัวจากเมืองแนชวิลล์ (Nashville)
ฝ่ายสหภาพเปิดฉากรุง โดยนายพลแกรนท์ของฝ่ายเหนือรุกไล่ฝ่ายใต้ทางตอนใต้ของรัฐเทนเนสซี มีชัยในการรบ
นองเลือดที่ชิโลห์ (Shiloh) (6-7เมษา) ฝ่ายใต้สูญเสียแม่ทัพสำคัญคนหนึ่ง คือ นายพล เอ จอห์นสตัน
(Gen. A. Johnston)

ค.ศ. 1863

ลินคอล์นประกาศกฎหมายเลิกทาสในวันที่ 1 มกราคม (Emancipation Proclaimation)
กองทัพฝ่ายเหนือรุกไปทางตะวันออก นายพลลี (Gen. R.E. Lee) ของฝ่ายใต้รุกขึ้นทางเหนือเข้าสู่เพนซิลวาเนีย
(มิถุนายน) แต่ถูกนายพลจี เมเอด (Gen.G.Meade) ของฝ่ายสหภาพเอาชนะได้ในการรบที่เกตติสเบิร์ก
(Battle of Gettysburg) ในเพนซิลวาเนีย ถือเป็นสงครามแห่งชัยชนะในสงครามกลางเมือง เมื่อนายพลลีต้องถอย
กลับไปเวอร์จิเนีย

ค.ศ. 1864

นายพลแกรนท์ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพสหภาพ (มีนาคม) ขณะที่นายพล ดับเบิลยู
เชอร์แมน (Gen. W. Sherman) เป็นแม่ทัพฝ่ายตะวันตก กองทัพของนายพลแกรนท์ปะทะกับกองทัพนายพลลี
ในเวอร์จีเนีย ส่วนกองทัพของนายพลเชอร์ แมนมีหน้าที่รุกรบกองทัพของนายพลจอห์นสตันที่แอตแลนตา
นายพลลีของฝ่ายใต้เริ่มถอย เพราะไม่สามารถป้องกันปีเตอร์สเบิร์ก (Petersburg) ในการสู้รบเป็นเวลาถึง 10
เดือน แม้จะพยายามโจมตีแนวหลังของฝ่ายสหภาพแต่ก็ทำไม่สำเร็จ
นายพลดี ฟาร์รากัตเอาชนะกองเรือฝ่ายสมาพันธรัฐที่อ่าวโมบายล์ (5 สิงหาคม)
ประธานาธิบดีลินคอล์นได้รับการเลือกตั้งเป็นสมัยที่สอง (พฤศจิกายน)

ค.ศ. 1865

มีการร่างข้อตกลง 13 ข้อ ยกเลิกการมีทาสในสหรัฐอเมริกา ผ่านรัฐสภาอเมริกัน (1 กุมภาพันธ์) และมีผลบังคับ
ใช้เดือนธันวาคม
นายพลลี ถูกบังคับให้ยอมจำนนที่แอพโพแมตทอก คอร์ทเฮาส์ (Appomattox Courthouse) เป็นการยุติสงคราม
กลางเมือง (9 เมษายน)
(14 เมษายน) ประธานาธิบดีลินคอล์นถูกลอบ...หาร


ชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินเป็นพวกทหารม้าฝ่ายเหนือ
ส่วนชุดสีเทาเป็นพวกทหารฝ่ายใต้

ระหว่างปีค.ศ.1861-1865 ประเทศสหรัฐอเมริกาถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วนด้วยสงครามกลางเมืองอันดุเดือดรุนแรงระหว่างสมาพันธรัฐอเมริกาซึ่งเกิดจากการรวมตัวกันของรัฐต่างๆ ทางใต้ (Confederacy) หรือที่เรียกว่า ฝ่ายใต้ กับสหภาพ (Union) หรือพวกรัฐฝ่ายเหนือซึ่งนำโดยประธานาธิบดี อับราฮัม ลินคอล์น (Abraham Lincoln)


ต้นเหตุของสงครามครั้งนี้เกิดจากกฎหมายที่ว่าด้วยการใช้แรงงานทาสที่แตกต่างกัน โดยถ้าเป็นทางฝ่ายใต้นั้นการใช้แรงงานทาสจะเป็นสิ่งที่ถูกกฎหมายในขณะที่ทางฝ่ายเหนือกลับกลายเป็นสิ่งตรงกันข้าม ความขัดแย้งด้านความคิดดังกล่าวนี้เองที่นำไปสู่การฆ่าฟันกันเองระหว่างคนในชาติ และเมื่อประธานาธิบดีลินคอล์นขึ้นดำรงตำแหน่งแล้ว เขาก็ต้องการใช้มีการยกเลิกการใช้แรงงานทาสทั่วประเทศจึงทำให้เกิดความขัดแย้งจนลุกลามเป็นสงครามกลางเมือง

การต่อสู้ดังกล่าวสิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของฝ่ายเหนือยังผลให้เกิดการเลิกทาสทั่วประเทศและสร้างความเชื่อมั่นว่าประเทศอเมริกายังคงรวมเป็นชาติเดียวกันอยู่

สมรภูมิรบแห่งเกททิสเบิร์ก (Battle of Gettysburg)



ภาพวาดสมรภูมิรบแห่งเกททิสเบิร์กที่เต็มไปด้วยการนองเลือดและความสับสนอลหม่าน



วันที่ 1-3 กรกฎาคม ปีค.ศ.1863 นายพลโรเบิร์ต อี.ลี (General Robert E. Lee) ของฝ่ายใต้ได้เข้าโจมตีกองทัพฝ่ายเหนือของ นายพลจอร์จ เมิด (General George Meade) ที่รุกเข้ามาใกล้เกททิสเบิร์ก รัฐเพนซิลวาเนีย (Pennsylvania)


จุดสำคัญของการรบในครั้งนี้ก็คือ การเข้าตะลุมบอนของพิคเก็ท (Pickett) ก่อนที่สงครามจะจบลงด้วยการสูญเสียอย่างประเมินค่ามิได้ของทั้งสองฝ่ายและความปราชัยของนายพลลีและทหารฝ่ายใต้ที่ต้องถอนกำลังกลับไปยังเวอร์จิเนีย (Virginia)
ฝ่ายเหนือและทางใต้ (North and South)

สงครามกลางเมืองนั้นเป็นการสู้รบกันระหว่างรัฐทางเหนือ ซึ่งมีทั้งหมด 23 รัฐกับทางใต้ที่มี 11 รัฐ ส่วนดินแดนในสหภาพอื่นได้เปลี่ยนมาเป็นรัฐหลังจากเกิดสงคราม

นอกจากนี้แล้วยังเกิดสงครามใหญ่ๆ ขึ้นอีกหลายที่ด้วยกันอย่างเช่น ที่เมืองเกททิสเบิร์กซึ่งได้รบกันทางภาคตะวันออกและทางตะวันออกเฉียงใต้


อิอิผมกลับมาแล้วจากการหายไปซักพักช่วงนี้พอดีงานเข้าคับต้องรอว่างๆถึงจะได้เข้ามาที

ผมเลี้ยงคนละ 5 บาท เอ้า เฮ!!!

ผมเลี้ยงก็ได้ครับ

แต่มีข้อแม้อย่างเดียว

ใครจะกินฟรี ต้องวิ่งเร็วกว่าผม

เพิ่งได้ลูกหมามา แถมเจ้าของเก่าคลอด ต้องรับเลี้ยงหมาอีก4

วันๆต้องเลี้ยงหมา5ตัว หมาใหญ่ก็ดราม่าคิดถึงเจ้าของ ตัวนึงก็แด๊กทั้งวันทั้งคืน ที่เหลือหมาเด็ก ทะเลาะกันไม่หยุดหย่อน

เวียนหัว เหนื่อย นอนไม่เป็นนอน