ผมชอบกลที่ สุมาอี้ รู้ว่า ขงเบ้งกำลังป่วย อายุเยอะแล้วอยากจบเกมส์ไวๆ
อยากออกมารบเต็มที
แต่สุมาอี้ไม่ยอมออกรบ ตั้งรับไว้เฉยๆ จนชนะ

กับกลที่ขงเบ้ง เอาเรือฟาง ไปเอาลูกธนูในค่ายโจโฉ ( ในเรื่องโจโฉแตกทัพเรือ )

กล้าไปได้ยังไง ? อย่างเสี่ยง...

เล่าปี่ทำสวน

จิวยี่หลอกโจโฉฆ่าชัวมอกับเตียวอุ๋น

ชอบตอนที่เล่าขลุ่ย หลอก จิวอ้ายอ่ะคับ ตอนนั้น ท่านกวนทีนก็เป็นกำลังหลักกับ เตรียมตุ๋ย

อุบายเมืองร้าง

ที่ขงเบ้งทีทีเป็นเปิดประตูเมืองแล้วนั่งดีดพิณบนกำแพงเมือง
ลวงให้สุมาอี้คิดว่าเป็นเมืองร้าง (เพราะยังเคลื่อนผลถอยทัพไม่หมด)
ด้วยรู้ว่านิสัยของสุมาอี้นั้นเป็นคนขี้ระแวง

เมืองร้าง อีกเสียง คนทำที่มันต้องใจ จริงๆ เหมือนเล่นโป๊กเกอร์

ชอบตอนที่ขงเบ้งออกอุบาย ให้กวนอูไว้ชีวิตโจโฉ เพื่อทดแทนบุญคุณ
ขงเบ้งต้องวางแผนเพื่อชนะคึก และต้องวางแผนรับมือการหนีของข้าศึกด้วย
ถึงจะรู้ว่าโจโฉจะหนีไปทางไหน เลือกเส้นทางใดในการหนี้ และต้องรู้นิสัยใจคอของทั้งกวนอูและโจโฉ และต้องรู้ดินฟ้าอากาศ โจโฉจะพักกินข้าว รู้ว่าฝนจะหยุดตอนไหน ลวงทั้งคน ทั้งเส้นทาง
ประมาณว่า เก่งเกินไปไหม คิดหลายชั้นไปไหม

ดีดพิณบนกำแพง วัดกันที่เครดิตกับจิตวิทยาล้วนๆเลย

แต่ถ้านับหงสาด้วย ผมชอบตอนที่ซุนเซ็กวางแผนออกจากอำนาจของอ้วนสุด

อุบาย เกลี้ยกล่อม ให้ง่อก๊กยอมทำศึกผาแดง

ทั้งที่ ง่อมันรู้อยู่แล้วว่า ขงเบ้งมาเพราะหวังผลประโยชน์หวังเอาชีวิตรอด

สุดท้ายขงเบ้งพูดจนยอมทำศึกได้

บังทอง ณ เนินหงส์ร่วง

อันนี้เด็ดมาก แกล้งทำเป็นไม่ใฝ่สูง ทำสวนรอเวลาหนีไปผงาด

ขงเบ้งทำพิธีเรียกลมสลาตัน

ไม่ได้อ่านนานจนลืมไปแล้วนะ

แต่จำได้ลางๆว่า ประทับใจกลยุทธ์หนึ่งของ "กุยแก" กุนซือคู่กายโจโฉ (Cao Cao)

จำได้แม่นว่าเป็นผลงานของกุนซือคนนี้ แต่จำไม่ได้แล้วว่า เขาทำอะไรยังไง

เสียดายกุนซือคนนี้มาก อายุสั้น บทบาทในเรื่องเลยน้อย

เรื่องสอนมห้รู้ว่า ทหารโจโฉ โดนหลอกเกือบทุกคน 555

ชอบศึกเซ็กเพ็กทีสุดละ ได้เห็นกลอุบาย กลศึกหลายอย่างในศึกนี้ ทั้งจิตวิทยาของขงเบ้งในการดึงให้ง่อเข้าร่วมรบ แผนหลอกฆ่าซัวมอของจิวยี่ แผนธนูแสนดอกของขงเบ้ง แผนผูกเรือของบังทอง แผนจู่โจมด้วยไฟของจิวยี่ แผนดักทางหนีโจโฉของขงเบ้งที่เป๊ะทุกจุดจริงๆ

แล้วฝั่งโจโฉมีแผนไรให้พูดถึงบ้างฟะ

ศึกนั้นโจโฉ ต้องพึ่งขุนแผนละ

ผมว่าเรื่องกลอุบายเนี่ย แล้วสามารถเอาไปปรับใช้ในชีวิตจริงได้

ต้องเรื่องพวก ยุทธการล่าบังลังค์ หลีซี กับมาเฟียบู๊ลิ้ม หวังเทียนอี้ นี้แหละ

กลซ้อนกล สุดๆผมว่าสามก๊กกล้ายเป็นไม่ซับซ้อนไปเลย

ชอบกลทั้งหลายในศึกเซ็กเพ็ก

แต่ส่วนตัวชอบยุทศาสตร์ใหญ่ของขงเบ้งที่เสนอกลยุทธโต๊ะสามขาถ่วงดุลอำนาจให้เล่าปี่

ฟังดูเหมือนง่าย แต่ถ้าลองคิดถึงแผนที่สมัยนั้นละก็ไม่ง่ายเลย

จริงๆยุทธศาสตร์ระเบียบสามอำนาจถ่วงดุลนี้สำคัญมาก

ถ้าทำตามจริงๆสามารถสร้างสันติภาพภายในได้เป็นร้อยปี น่าเสียดายๆ

ชอบกลศึกของโจโฉในยุทธการกวนตู้ครับ

ในปี ค.ศ.200 ในเวลานั้นที่สองฟากฝั่งแม่น้ำหวงเหอ ทางเหนือ ขุนศึกหยวนเส้า (อ้วนเสี้ยว) ปราบกงซุนจ้านลงได้ และขึ้นเป็นขุนศึกใหญ่แห่งดินแดนเหอเป่ยแต่เพียงผู้เดียว ดินแดนในปกครองมีอาณาเขตครอบคลุม 4 มณฑล มีกำลังทหารนับแสน

ฝั่งใต้แม่น้ำหวงเหอ โจโฉ รวบรวมดินแดนได้ 3 และได้องค์ฮ่องเต้ฮั่นเซี่ยนตี้ในอารักษ์ขา เพื่อชิงความเป็นใหญ่เหนือดินแดนจงหยวน โจโฉจึงต้องเปิดศึกกับหยวนเส้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ศึกแรก ยุทธการไป๋หม่า

หยวนเส้าเคลื่อนพลจาก นครเยี่ยเฉิง เมืองเอก มาตั้งทัพที่หลี่หยาง หัวเมืองสำคัญที่อยู่
ตอนบนของแม่น้ำหวงเหอ และส่งขุนพลเอกเหยียนเหลียง (งันเหลียง) นำทหารหนึ่งหมื่นเข้าตีป้อมไป๋หม่า ที่แม่ทัพหลิวเหยี่ยนรักษาอยู่

ไป๋หม่าโดนล้อม โจโฉนำทัพออกไปต้านศึก แต่ด้วยกำลังทหารที่น้อยกว่าจึงแกล้งเดินทัพไปตะวันตก ทำทีข้ามฝั่งที่ท่าข้ามฟากเหยียนจิน หลอกว่าจะข้ามแม่น้ำเข้าตีหลี่หยาง หยวนเส้าเห็นดังนั้น เลยสับเปลี่ยนกำลังทหารที่จะส่งไปหนุนเหยียนเหลียง ส่งไปที่ท่าข้ามเหยียนจินแทน ทำให้ทัพเหยียนเหลียงโดดเดี่ยวขาดการสนับสนุน

โจโฉเห็นได้ที จึงส่งกองทหารม้าเร็ว 2000 นาย นำโดยกวนอู กับจางเหลียว (เตียวเลี้ยว) เข้าจู่โจมเหยียนเหลียงที่ไป๋หม่าอย่างสายฟ้าแลบ ผลคือกวนอูสามารถตัดหัวเหยียนเหลียงได้สำเร็จ ทหารหยวนเส้าแตกพ่ายข้ามแม่น้ำหวงเหอกลับไป

ยุทธการท่าข้ามเหยียนจิน

ต่อเนื่องจากการสลายวงล้อมที่ไป๋หม่าครับ หลังจากเหยียนเหลียงตาย หยวนเส้าจึงส่งขุนพลเอกอีกคนคือ เหวินโฉ่ว(บุนทิว) พร้อมหลิวเป้ย หรือลูกพี่เล่าปี่ของเรา นำทัพม้าราว 6000 ข้ามแม่น้ำมาแก้แค้น

โจโฉเห็นว่าป้อมที่ไป๋หม่าคงยากจะรับศึก จึงถอยไปทางตะวันตกที่ท่าข้ามเหยียนจินอีกครั้ง โดยมีทหารม้าของเหวินโฉ่วตามไล่ล่า ทีนี้โจโฉได้สั่งให้ทหารลงจากม้า และทิ้งยุทธสัมภาระไว้กลางทาง ทิ้งไว้ให้เกลื่อนกลาด ส่วนตัวเขาและทหารได้ซุมรอจังหวะไว้

ตามคาด เมื่อกองทหารเหวินโฉ่วมาถึง เห็นยุทธสัมภาระหล่นเกลื่อดกลาด ก็ลงไปแย่งกันเก็บจนเสียรูปขบวน โจโฉเห็นได้ทีจึงสั่งให้ทหารที่ซุ่มอยู่ขึ้นม้า แล้วเข้าจู่โจมในทันที ผลคือทหารของหยวนเส้าแตกไม่เป็นท่า ขุนพลเหวินโฉ่วโดนรุมสังหาร ในฉบับวรรณกรรมว่าคนที่ลงมือคือกวนอู ส่วนหลิวเป้ย นั้นศึกนี้เขาเพียงมาสังเกตุการณ์ครับ เลยรอดตัวไปไม่ตาย แต่ก็ทำให้สามารถติดต่อกับกวนอูได้อีกครั้ง หลังจากแยกจากกันตอนสวีโจว (ชีจิ๋ว) แตก

นี่แหละครับกลศึกของโจโฉ ดุเดือดดีหรือเปล่า ยังเหลือยุทธการเผาเสบียงที่ตำบลอูฉาวอีกนะครับ

มาต่อที่ยุทธการอูฉาวครับ

หลังจากโจโฉเปิดศึกกับหยวนเส้า (อ้วนเสี้ยว)ที่กวนตู้ได้สักระยะ ก็พบว่าเสบียงฝ่ายตนจะไม่เหลืออยู่แล้ว หากเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่นานก็ต้องแพ้แน่ อีกทั้งการศึกหลัง ๆ ก็ยากลำบากมากยิ่งขึ้น จึงต้องหาจุดเปลี่ยนเพื่อเอาชัยให้เร็วที่สุด

และจุดเปลี่ยนที่ว่าก็มาถึงครับ เมื่อที่ปรึกษาของหยวนเส้า นามว่าสวี่โยว (เขาฮิว) ได้เสนอแผนให้หยวนเส้าแบ่งกำลังส่วนหนึ่งอ้อมไปตีนครสวี่ตู (ฮูโต๋) ชิงองค์ฮ่องเต้มา และทำให้โจโฉห่วงหน้าพะวงหลัง ศึกนี้ก็จะจบโดยง่าย เคราะห์ดีของโจโฉครับที่หยวนเส้าไม่เอาด้วยกับที่ปรึกษานายนี้ แถมยังด่าเสียยับเยิน ทำให้สวี่โยวผูกใจเจ็บ และยิ่งได้ข่าวจากนครเยี่ยเฉิงว่า ลูกหลานตนโดนหยวนเส้าจับขังคุก ทำให้สวี่โยวแค้นใจถึงขนาดหนีไปเข้ากับโจโฉเลยทีเดียว ไม่เพียงเท่านั้นยังนำความลับสำคัญที่ว่า เสบียงของฝ่ายตนถูกเก็บไว้ตำบลอูฉาวไปบอกกับโจโฉด้วย

เมื่อโจโฉได้รู้ความลับสำคัญนี้ จึงรีบดำเนินการทันที ตกกลางคืนโจโฉและทหารราว 2000 ปลอมตัวเป็นทหารหยวนเส้าเดินทัพผ่านกองทหารลาดตระเวนฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไม่มีใครสงสัย เมื่อไปถึงคลังเสบียงก็เปิดฉากจู่โจมเผาทันที แม่ทัพฉุ่นอวี๋ฉวุง (อิเข็ง) ที่รักษาคลังเสบียงถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัวก็รับมือไม่ทัน เสบียงจำนวนมหาศาลของหยวนเส้าถูกเผาย่อยยับ กองทหารที่เฝ้ารักษาอยู่ก็สับสนไม่รู้ใครเป็นใครจึงเข้ารบกันเองมั่วไปหมด

ฝ่ายหยวนเส้าเมื่อเห็นแสงเพลิงลุกมาจากตำบลอูฉาวก็ตกใจ รู้แน่แล้วว่าเสบียงถูกปล้น ขุนพลจางเหอ (เตียวคับ) กับ เกาหล่าน เสนอให้รีบยกไปช่วยอูฉาวทันที แต่กัวถู ที่ปรึกษากลับบอกให้ฉวยโอกาสนี้เข้าตีค่ายใหญ่โจโฉที่กวนตู้แทน แต่จางเหอกับเกาหล่านไม่เห็นด้วย แย้งว่า โจโฉย่อมต้องเตรียมการป้องกันค่ายไว้อย่างดี หากตีไม่สำเร็จ แล้วโจโฉย้อนมาจากอูฉาวจะกลายเป็นรับศึกกระหนาบ

หยวนเส้ากลับตัดสินใจไม่ได้ ส่งจางเหอกับเกาหล่านไปตีค่ายโจโฉแทนที่จะไปช่วยอูฉาว ส่วนอีกทางก็ส่งขุนพลเจี่ยงอี้ฉี (เจียวหงี) ไปช่วย แต่ก็สายเกินไป คลังเสบียงที่อูฉาวพินาศแล้ว แถมเจี่ยงอี้ฉียังโดนความสับสนทำให้ต้องรบกับพวกเดียวกันอีก สุดท้ายโดนทัพที่โจโฉซุ่มไว้อีกทีเข้าตีจนพินาศ

ด้านจางเหอกับเกาหล่านที่เข้าตีค่ายใหญ่โจโฉที่กวนตู้ เสียทหารไปไม่น้อยก็ยังตีไม่ได้ เพราะโจโฉเตรียมการรับมือไว้ดี ตัวเขาไปกับกองทหารม้าเร็วเพียงสองพัน ส่วนทัพหลักอยู่ที่ค่ายใหญ่ เมื่อตีไม่ได้และโจโฉย้อนกลับมาแล้ว จางเหอกับเกาหล่านไม่อาจรับมือศึกกระหนาบได้ จะถอยกลับก็กลัวโดนหยวนเส้าสั่งลงโทษ จึงได้ยอมเข้ากับโจโฉ และค่อย ๆ กลายเป็นยอดขุนพลของโจโฉนับแต่นั้น

ฟากหยวนเส้า เมื่อเสบียงไม่เหลือ แถมตีค่ายโจโฉไม่แตก เสียขุนพลหลักไปอีก ทำให้เสียขวัญหนัก แถมที่อูฉาวนั้น คืนที่เผาเสบียงโจโฉได้สังหารทหารฝ่ายหยวนเส้าไม่เว้นแม่แต่สัตว์เลี้ยงอย่างม้าหรือวัว และตัดหูส่งมาให้หยวนเส้า ส่งผลให้ทหารฝ่ายหยวนเส้าขวัญกระเจิง หมดกำลังใจในการทำศึก โจโฉเห็นได้โอกาสดีจึงยกทัพใหญ่บุกจู่โจมทุกด้าน ทำให้หยวนเส้าพ่ายแพ้เผ่นหนีข้ามฝั่งไปเหอเป่ย เหลือทหารติดตามเพียง 800 คนเท่านั้น (แต่ภายหลังก็รวบรวมกำลังที่แตกพ่ายมาได้ส่วนหนึ่ง)

จบศึกนี้โจโฉจึงเป็นผู้ชิตแห่งกวนตู้ และหยวนเส้าเริ่มเสื่อมถอยลง กระทั่งอีก 7 ปีให้หลัง ตระกูลหยวน หรือ อ้วนก็หมดอิทธิพลลง โจโฉรวบรวมดินแดนทั้งสองฝั่งแม่น้ำหวงเหอได้สำเร็จ กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งจงหยวน และเตรียมยกทัพลงใต้เพื่อรวมแผ่นดินต่อไป