ในปี 1992 ฟุตบอลลีกสูงสุดของเกาะอังกฤษได้เปลี่ยนชื่อจากดิวิชั่น 1 เป็นพรีเมียร์ ลีก และทีมที่เป็นแชมป์พรีเมียร์ ลีก ทีมแรก คือ ปีศาจแดง (ฉายาสมัยนั้น) แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ภายใต้การคุมทัพของอเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ซึ่งเป็นการกลับมาทวงตำแหน่งแชมป์ลีกสูงสุด นับตั้งแต่ฤดูกาล 1966 - 1967 อีกทั้งยังเป็นการพาทีมคว้าแชมป์ลีกครั้งแรกของเฟอร์กี้อีกด้วย





ตัวผู้เล่นหลักๆ ของแมนฯ ยู ในยุคนั้น ประกอบด้วย ปีเตอร์ ชไมเคิล,สตีฟ บรูซ,ไบรอัน ร็อบสัน,มาร์ค ฮิวจ์ รวมไปจนถึงดาวรุ่งพุ่งแรงจากคลาส ออฟ 92 อย่าง ไรอัน กิ๊กส์,เดวิด เบ็คแฮม,แกรี่ เนวิลล์,นิกกี้ บัตต์,คีธ กิลเลสพี ที่มีโอกาสขึ้นสู่ชุดใหญ่ แถมยังคว้าตัวเอริก คันโตน่า มาจากลีดส์ ด้วยค่าตัว 1.2 ล้านปอนด์ รวมทั้งทีมชุดนี้ยังมีดาร์เรน เฟอร์กูสัน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเฟอร์กี้ ร่วมทัพด้วย










ยูไนเต็ดออกสตาร์ทฤดูกาล ด้วยการบุกไปพ่ายดาบคู่ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด 1 - 2 และกลับมาเล่นในบ้านนัดแรก โดยเอฟเวอร์ตันถล่มไป 3 - 0 ต่อมาเปิดบ้านทำได้แค่เสมอกับอิปสวิช ทาวน์ 1 - 1 เท่ากับว่า 3 นัดแรก อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน พาทีมคว้าได้แค่ 1 แต้ม




และแล้วในนัดที่ 4 ปีศาจแดงก็เก็บชัยนัดแรกได้สำเร็จ ด้วยการบุกไปเฉือดนักบุญ เซาแธมป์ตัน 1 - 0 จากปะตูของดีออน ดับบลิน ในช่วงท้ายเกม ทำให้เฟอร์กี้คลายความกดดันไปได้พอสมควร




หลังจากสะกดคำว่าชนะนัดแรกได้แล้ว ลูกทีมของเฟอร์กี้ก็ดาหน้าเก็บชัยได้อีก 4 นัดรวด ด้วยการเอาชนะทั้งน็อตติ้งแฮม ฟอร์เรสต์,คริสตัล พาเลซ,ลีดส์ และเอฟเวอร์ตัน ก่อนที่จะเสมอคู่แข่งรวดในอีก 5 นัดต่อมา หนึ่งในนั้นคือเกมแดงเดือดสุดมัน ซึ่งเป็นการเปิดโอลด์ แทร๊ฟฟอร์ด เสมอกับลิเวอร์พูลไป 2 - 2




หลังจากนั้นแมนฯ ยู กลับมาแพ้ในรังอีกครั้งต่อวิมเบิลดัน 0 - 1 และออกไปพ่ายแอสตัน วิลล่า 0 - 1 ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็เพิ่งโดนวิลล่าเขี่ยตกรอบฟุตบอลลีก คัพ ไปหมาดๆ




หลังจากขุนพลปีศาจแดง ถูกฤทธิ์ไดร์เป่าผมของเฟอร์กี้ ก็กลับมาชนะติดกัน 4 เกมรวด เริ่มจากถล่มโอลด์แฮม 3 - 0, บุกไปเฉือนอาร์เซน่อล 1 - 0, ซิวแมนฯ ซิตี้ 1 - 0 และเปิดบ้านชนะนอริช 1 - 0 จากประตูชัยของมาร์ก ฮิวจส์




ในอีก 10 เกมต่อมา เหล่าขุนพลเร้ด อาร์มี่ ก็ทำผลงานได้ค่อนข้างเยี่ยม เมื่อเก็บชัยได้ 6 นัด เสมอ 3 นัด และพ่ายเพียงนัดเดียว แต่ต้องตกรอบถ้วยเอฟเอ คัพ หลังจากพ่ายให้กับเชฟฯ ยู แถมยังกระเด็นตกรอบถ้วยยูฟ่า คัพ รอบแรก จากเงื้อมมือของทีมตอร์พีโด มอสโกว์






จากนั้นก็เดินทางมาถึงช่วงก่อนถึงโค้งสุดท้าย ในอีก 10 แมตช์ถัดมา ลูกทีมของเฟอร์กี้ก็กลับมาร้อนแรงอีกครั้ง ด้วยผลงานชนะ 6 เสมอ 3 แพ้ 1 ทำให้แมนฯ ยู รั้งอันดับหนึ่งของตารางด้วย 75 คะแนน ตามมาติดๆ ด้วยแอสตัน วิลล่า 71 คะแนน และอันดับสามนอริช 68 คะแนน ซึ่งในเกมที่คัมแบ๊กกลับมาเอาชนะนกเค้าแมว เชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์ 2 - 1 จากตีฟ บรูซ ทั้ง 2 ประตู หลังจบเกมนั้นเฟอร์กี้ดีใจมาก เพราะเข้าใกล้ตำแหน่งแชมป์ขึ้นไปทุกทีแล้ว




การแข่งขันดำเนินมาถึงนัดที่ 40 ของฤดูกาล ในวันที่ 21 เมษายน 1993 ซึ่งเป็นเกมสำคัญ โดยก่อนเกมแมนฯ ยู จ่าฝูงมีคะแนนนำแอสตัน วิลล่า ทีมรองจ่าฝูง เพีงคะแนนเดียว ซึ่งปีศาจแดงต้องบุกไปเยือนคริสตัล พาเลซ ส่วนวิลล่าต้องไปเยือนแบล๊คเบิร์น ผลออกมาแมนฯ ยู บุกไปชนะพาเลซ 2 - 0 และวิลล่าบุกพ่าย 0 - 3 ทำให้ทีมของเฟอร์กี้หนีห่างไปเป็น 4 คะแนน โอกาสคว้าแชมป์มีสูงแล้ว



ก่อนเกมนัดรองสุดท้ายของฤดูกาล แมนฯ ยูพบข่าวดีเมื่อแอสตัน วิลล่า แพ้โอลด์แฮมไปก่อนหน้านี้ เท่ากับว่าวิลล่าตามพวกเขาไม่ทันแล้ว และนัดนี้ปีศาจแดงเปิดบ้านถล่มแบล๊คเบิร์นไป 3 - 1 เป็นการฉลองแชมป์ต่อหน้าแฟนๆ ไปแบบสุดมัน








นัดปิดฉากฤดูกาลปีศาจแดงทิ้งท้ายด้วยการบุกไปชนะวิมเบิลดัน 2 - 1 จบอันดับหนึ่งแบบสวยหรูด้วย 84 คะแนน

เมื่อไหร่เรือจะมีวาสนาจับถ้วยนี้แบบแมนยูบ้างเน้ออออ

แมนซิก็ได้ไปแล้วนี่พรีเมียอะ

ไม่ได้อ่านครับพี่นึกว่าถ้วยยุโรป
ตายๆ

เรื่องฉายา ปีศาจแดง ก็ยังเป็นปีศาจแดงอยู่นะครับ
แต่คนไทย เค้าใช้คำเหมารวม ว่าปีศาจกับผี ความหมายเดียวกัน ซึ่งความจริง คำที่ใกล้เคียง น่าจะปีศาจ(devil) จะตรงกว่าผี(ghost)นะ

เดี๋ยวนี้อึกอัก ก็ผี อะไรก็ผี อย่างคำเรียกแฟนบอลว่าเด็กผี ไรงี้ ความหมายอิทธิฤทธิ์อำนาจมันดูด้อย ดูน่ากลัวน้อยกว่าปีศาจเยอะ แต่เอาเถอะใช้กันจนเริ่มชิน (ผมว่าวิวัฒนาการมาจากหนังสือพิมพ์น่ะแหละ ใช้คำย่อตัดตอนให้พอกับเนื้อที่กระดาษพาดหัว จนไม่สนใจว่าความหมายจะเปลี่ยน)
แต่พวกชาวลิเวอร์พูลไทย เค้ายังทนรับกับฉายาหงส์ได้เลย ทั้งๆที่สัญลักษณ์ เป็นนกลิเวอร์ และไม่มีสัตว์ไหนในคำไทย เหมาะสมไปกว่าคำว่าหงส์

แต่ผมละฮาแตกกะซันเดอร์แลนด์ จากเรือรบน่าเกรงขาม เปลี่ยนมาเป็นแมวเหมียวซะงั้น มันน่ากลัวตรงไหน