แหกคุกบันลือโลก (สงครามโลกครั้งที่ 2) : Stalag Luft III

BLOG BOARD_B

ติดต่อรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ Email: sale@soccersuck.com

ไว้คราวหน้า X

ไม่ต้องแสดงข้อความนี้อีกเลย

ไปหน้าที่ 1

ไปที่หน้า

ตั้งกระทู้ใหม่

ฝากรูป

หน้าแรกบอร์ด >> บอร์ดวาไรตี้

ผู้ตั้ง

ข้อความ

ออนไลน์

ซิฟเฟอร์

ซุปตาร์โอลิมปิก

Status: Rossoneri

: 0 ใบ

เข้าร่วม: 14 Oct 2010

ตอบ: 12424

ที่อยู่: San Siro

โพสเมื่อ: Fri Sep 20, 2013 01:30

แหกคุกบันลือโลก (สงครามโลกครั้งที่ 2) : Stalag Luft III

ระหว่างเดือนมีนาคม ค.ศ.1943 ถึงเดือนเมษายนปีถัดไป เชลยจำนวนกว่า 600 ชีวิต ร่วมมือกันวางแผนเพื่อหลบหนีจากค่ายดังกล่าว ตามแผนนั้นพวกเขาต้องขุดอุโมงค์ถึง 4 อุโมงค์ เพื่อเป็นเส้นทางหลบหนี

ความคิดในการหลบหนีเริ่มต้นที่ นาวาอากาศตรี โรเจอร์ บูเชล นายทหารจากกองทัพอากาศของสหราชอาณาจักร ผู้ที่ถูกจับได้หลายครั้งจากการพยายามหลบหนีจากค่ายกักกันอื่นๆก่อนหน้านี้ เขานำความคิดดังกล่าวไปหารือกับเพื่อนเชลยด้วยกัน ตอนแรกไม่มีใครเห็นด้วย แต่ต่อมาทุกคนก็ร่วมแรงร่วมใจกันอย่างเต็มที่ เพื่อให้แผนการนั้นเดินหน้าไปจนถึงที่สุด จึงจัดตั้งคณะทำงานเพื่อการหลบหนีขึ้นมา

แผนการที่ว่านั้นประกอบไปด้วยการขุดอุโมงค์ 4 อุโมงค์ นอกจากนั้นก็แบ่งคณะทำงานอีกกลุ่มหนึ่ง มีหน้าที่ทำเอกสารปลอมกับตัดเสื้อผ้าแบบพลเรือนที่จะใส่เมื่อหลบหนีออกจากค่ายไปได้

ในส่วนของอุโมงค์นั้น เดิมตั้งเป้าไว้ว่าจะให้เชลยจำนวนสิบกว่าถึงยี่สิบคนเท่านั้นหลบหนีออกไป แต่ตัวบูเชลเองต้องการมากถึง 200 อุโมงค์ ทั้ง 4 มีรหัสว่า ทอม, ดิ๊ก, แฮรี่ (Tom, Dick, Harry, George) แต่ทั้งหมดนั้นมีเพียงแฮรี่ที่ขุดไว้ใต้เตาไฟเท่านั้นที่ขุดสำเร็จ

ปัญหาใหญ่ที่ต้องจัดการมี 2 ข้อคือ จะเอาดินจากการขุดไปทิ้งที่ไหน อย่างไร และจะป้องกันไม่ให้อุโมงค์ถล่มลงมาได้อย่างไร

อุโมงค์ นั้นลึกถึง 9 เมตร กว้างแค่ 60x60 ซม. เท่านั้น ดินและทรายที่เกิดจากการขุดจะถูกนำไปทิ้งโดยหลายวิธี เช่น การทิ้งแบบ เพนกวิน คือเอาดินใส่ในถุงเท้าเก่าแล้วผูกไว้ข้างขาที่สวมกางเกงขายาวทับอยู่ บ้างก็เอาซ่อนไว้ในเสื้อโดยห้อยไว้ที่คอ เมื่อคนนั้นเดินไปกลางลานในค่ายก็จะดึงเชือกที่ผูกปากถุงเท้านั้นให้ดินไหลออกไปบนลานแล้วใช้เท้าเกลี่ยให้กลืนไปกับดินที่ลาน อีกวิธีเรียกว่า กาชาด คือการเอาดินใส่ในกระป๋องนมเปล่าที่มีเครื่องหมายกาชาด ผู้ที่ีถือกระป๋องนี้จะเดินเข้าไปในกลุ่มเชลยด้วยกันที่คอยทำหน้าที่บังสายตาพวกเยอรมัน เมื่อได้โอกาสก็จะเทดินทิ้ง อีกวิธีหนึ่งคือ ในเวลาทำสวนก็แอบเอาดินไปทิ้งตามแปลงดอกไม้ในค่าย ปริมาณดินที่พวกเขาขุดออกมานั้นมีน้ำหนักรวมแล้วไม่น้อยกว่า 100 ตันเลยทีเดียว

อีกปัญหาหนึ่งที่ยากไม่แพ้กันคือ ทำอย่างไรไม่ให้อุโมงค์ถล่ม พวกเขาแก้ปัญหานี้โดยการหาแผ่นไม้มาค้ำ ซึ่งไม้ส่วนใหญ่ได้มาจากเตียงนอนของพวกเขานั่นเอง เตียงปกติจะมีแผ่นไม้จำนวน 20 แผ่นรองอยู่ แต่หลังจากอุโมงค์ขุดไปได้ไกลขึ้นเรื่อยๆ แต่ละเตียงจะเหลือแผ่นไม้เพียงห้าหกแผ่นเท่านั้น นอกจากนั้น เพื่อให้คนขุดมีอากาศหายใจ พวกเชลยก็สร้างปั๊มลมขึ้นมาจากกระป๋องนม ไม้จากเตียง ไม้ฮอกกี้ และกระสอบ

เพื่อให้การลำเลียงดินที่ขุดออกมานำไปทิ้งได้เร็ว พวกเชลยก็สร้างล้อเลื่อนเล็กๆ ไว้ในนั้นเพื่อขนถ่ายดินด้วย ส่วนไฟฟ้านั้นแอบต่อเข้ากับสายเมนของค่ายที่พวกเยอรมันตรวจไม่พบ

อย่างไรก็ตาม ใช่ว่าฝ่ายเยอรมันจะซื่อบื้อถึงขนาดไม่รู้อะไรเลย พวกเขาก็สงสัย แต่ตรวจไม่พบหลักฐานใดๆ เชลยซึ่งเป็นที่สงสัยจำนวน 19 คน ถูกย้ายไปที่ค่ายอื่น ในจำนวนนั้นมี 6 คน ที่เป็นเรี่ยวแรงสำคัญของแผนการหลบหนี

ต่อ มาอุโมงค์ Dick ต้องถูกยกเลิกการขุด เพราะฝ่ายเยอรมันขยายพื้นที่ของค่ายออกไปถึงจุดที่กะไว้ว่าจะเป็นปลายอุโมงค์ อุโมงค์นี้จึงใช้เป็นที่ทิ้งดินจากหลุมอื่นกับใช้เป็นที่ซ่อนเครื่องมือและข้าวของเครื่องใช้ที่เตรียมไว้ยามหลบหนีออกไป

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1943 อุโมงค์ Tom ก็ถูกเยอรมันตรวจพบ เนื่องจากพวกเขาแอบมองจากในป่านอกค่าย เห็นพวกเพนกวินนำดินออกจากเรือนพักหลังหนึ่งออกไปทิ้ง การพบอุโมงค์ครั้งนั้นทำให้การขุด Harry ต้องหยุดไปด้วยเพื่อความปลอดภัย จนกระทั่งเดือนมกราคมปีต่อมา การขุดจึงเริ่มขึ้นอีกครั้งและไปแล้วเสร็จเอาในอีก 2 เดือนต่อมา

ตามแผนการหลบหนีที่วางกันไว้ พวกเชลยจะหนีออกจากค่ายเมื่อเข้าฤดูร้อน แต่กำหนดการก็เร่งขึ้นมา เมื่อเกสตาโปสั่งให้ผู้บัญชาการค่ายกักกันตรวจตราอย่างหนักเพื่อป้องกันการหลบหนีของเชลย นาวาอากาศตรีบูเชลในฐานะหัวหน้าจึงตัดสินใจว่าจะหลบหนีทันทีเมื่อ Harry ขุดสำเร็จ ซึ่งในจำนวนเชลยที่ร่วมมือกันทั้งหมดราว 600 คนนั้น มีเพียง 200 คนที่จะได้หนีไปในครั้งนี้ พวกเขาแบ่งผู้จะหนีเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกเป็นกลุ่มที่มีโอกาสรอดสูง คือพูดภาษาเยอรมันได้ และมีที่ไปที่ชัดเจน กับอีกกลุ่มที่มีความเสี่ยงต่อการถูกจับสูง เพราะพูดเยอรมันได้น้อยมากหรือไม่ได้เลย

การหลบหนีเลือกเอาคืนวันศุกร์ที่ 24 มีนาคม ค.ศ.1944 เป็นคืนเดือนมืด ผู้ที่เตรียมตัวจะหนีก็ทยอยไปที่เรือนนอนหมายเลข 104 ซึ่งทางเข้าอุโมงค์อยู่ในนั้น แต่โชคก็ไม่เข้าข้างนัก เมื่อพบว่าปลายอุโมงค์โผล่ขึ้นท่ามกลางต้นไม้ในป่าก็จริง แต่ป่าบริเวณนั้นมีต้นไม้ค่อนข้างห่าง แถมยังห่างจากหอคอยของค่ายไปแค่สิบกว่าเมตร จึงทำให้ถูกตรวจพบได้ง่ายมาก และปากทางออกอุโมงค์ซึ่งทำบานปิดเปิดไว้นั้น ถูกน้ำแข็งจับตัวแน่นจนเปิดไม่ได้ ต้องเสียเวลาไปอีกกว่าชั่วโมงครึ่ง พื้นดินที่ปกคลุมไปด้วยหิมะทำให้เกิดร่องรอยชัดเจน ดังนั้นจากเดิมที่กะกันไว้ว่าเชลย 1 คน ใช้เวลา 1 นาทีในการออกจากอุโมงค์ กลายเป็นได้แค่สิบกว่าคนต่อ 1 ชั่วโมง พวกเขาจึงบอกกันว่าคงไปกันได้ไม่เกิน 100 คน ก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น พวกที่รู้ตัวว่าหมดโอกาสในคืนนั้นแน่นอนก็เปลี่ยนชุดกลับไปเป็นชุดเดิมแล้วกลับไปนอนตามที่ของตน

เหตุการณ์แย่ลงไปอีกเมื่อสัญญาณเตือนภัยทางอากาศดังขึ้นเมื่อราวเที่ยงคืน ทำให้ค่ายต้องปิดไฟจนมืดสนิท ทหารยามก็ส่องไฟกันมากขึ้นในช่วงนั้น ทำให้ต้องหยุดการหลบหนีไว้ช่วงหนึ่ง แต่แล้วเมื่อเวลาตีหนึ่ง อุโมงค์เกิดถล่มลงมาจุดหนึ่ง ทำให้ต้องเสียเวลาซ่อมแซมกันอีก

ท้ายสุดเมื่อเวลาก่อนตีห้าเล็กน้อย เชลยจำนวน 76 คน หลบหนีออกไปได้ แต่คนที่ 77 ซึ่งเป็นนาย ทหารอากาศของนิวซีแลนด์ ถูกยามคนหนึ่งมองเห็น เขาจึงยกมือขึ้นเพื่อยอมให้จับ และเปิดโอกาสให้คนอื่นๆหนีเข้าป่าไป พวกทหารเยอรมันยังไม่ทราบว่าพวกเชลยออกมาทางไหนจึงไม่ได้พยายามจะหาทางออก แต่ส่งทหารเข้าไปตรวจตามเรือนนอนต่างๆ เรือนนอนหมายเลข 104 เป็นหลังท้ายๆที่ทหารเข้าไปตรวจพร้อมกับสุนัข ซึ่งอุโมงค์ก็ถูกพบในเวลานั้น

การหลบหนีของเชลย แม้ว่าจะหลุดออกมาจากค่ายกักกันแล้ว แต่ปัญหาใหม่ที่แทบทุกคนเจอคือ หาทางไปสถานีรถไฟไม่ถูก ต้องรอจนกระทั่งฟ้าสาง ประจวบกับขณะนั้นเป็นฤดูหนาวที่หิมะตกหนักและหนามาก

ในจำนวนที่หนีออกจากค่ายไปได้ 76 คน หนีรอดไปอังกฤษได้เพียง 3 คน ถูกจับกลับไปถึง 73 คน แต่ในจำนวนนั้นมีเพียง 23 คนเท่านั้นที่มีชีวิตอยู่ อีก 50 คน (รวมทั้งนาวาอากาศตรีโรเจอร์ บูเชล) ถูกสั่งให้สังหารโดยฮิตเลอร์เอง ไม่เพียงแต่เชลยเท่านั้นที่ถูกฆ่า สถาปนิกผู้ออกแบบค่าย ทหารยามในคืนนั้น อีกทั้งคนงานเยอรมันที่ปล่อยให้เชลยแอบต่อไฟฟ้าใช้ ก็ถูกประหารชีวิตด้วย

ไทยรัฐออนไลน์
http://writer.dek-d.com/AngelTVXQ/story/viewlongc.php?id=555780&chapter=222

ป.ล.แก้ไขข้อมูลเล็กน้อย

หากโดน 40 เรื้อน จะถูกแบน

ฉันเหนื่อย , ท่าuผู้นำ , Luis Toomrez , RYONAJA , not aston villa , HelloOurWorld , Sumet_tik , MoMoStepT , YoungGunner123 , Son Of Darkness , dunarmy , JM-000 , kwansrn , phoenix_milan , kookkookkoo , jakapongo , Lowlite , ปืนใหญ่ไร้เทียมดอง , Sheva 07 Legend , โคตรคูล , Hull City , TheBlue8 , _TOnZ- , SEAFARER , เอ็นโซ่ เฟอร์นานเดซ , เมทัล

โหวตเป็นกระทู้แนะนำ