เอาน่าผลัดกันเศร้า แต่ก่อนพวกผมก็แบบนี้แหละ

ช่วงเวลาที่แมนยูรุ่งเรือง ไม่ว่าแฟนบอลทีมไหนก็อิจฉาครับ

มันก็ธรรมดานะครับ มันจะมีอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้ตลอดกาล มีขึ้นก็ต้องมีลง เมื่อก่อนลิเวอร์พูลก็รอคนที่ใช่มาหลายสิบปี พอเจอคล็อปมันก็คลิก โค้ชใหม่มาก็ต่อยอดได้ ตอนนี้แมนยูก็เป็นแบบนั้น แต่ยังติดอยู่เรื่องนึงคือเจ้าของยังเป็นคนเดิม ต่อให้ในอนาคตทีมก้าวหน้าขึ้นแต่ก็ยากที่จะสำเร็จเหมือนก่อนเพราะเจ้าของมันเห็นแต่ประโยชน์ตัวเอง ไม่สนใจทีมและแฟนบอล

ุ้ถ้าทำใจเชียร์ทีมในช่วงตกต่ำไม่ได้ก็พักก่อนครับ ไปหาไรทำ ไปเชียร์ทีมรองไรงี้ก็ได้ แต่ถ้าให้เลิกเชียร์ ผมก็คงทำไมไ่ด้เช่นกัน

ถามว่าเศร้าไหม ผมว่าแฟนแมนยูไม่ได้เศร้าเลย หงุดหงิดกับโมโหมากกว่า

เพราะว่ามันไม่ได้มีความหวังอะไร ความเศร้ามันเลยยังไม่ถึงจุดไปแตะ

ถ้าอารมณ์เศร้าต้องตอนยุคป๋า พยายามสู้กับซิตี้หรือเชลซี คือมันสูสี มีหวัง แต่สู้ไม่ได้

แต่ตอนนี้เหมือนคนละโลก ไม่ได้โฟกัส ประมาณ ลูกนายรับปริญญาเหรอ เออ..ดีๆๆ เดี๋ยวไปดูลูกตรูแป๊บนะ ตอนนี้มันติดยาอยู่

ต้องรอรุ่นลูกรุ่นหลานมั้ยว่ะถึงจะกลับมาได้

ในการพูดถึงประวัติศาสตร์
มันก็ยิ่งเจ็บปวดนะ

"หงส์ได้แชมป์จากโค้ชที่เข้ามาทำงานปีแรก ในขณะที่ผีดิ้นรนอยู่ท้ายตาราง และเตะให้มันครบๆโปรแกรม จากโค้ชที่เข้ามากลางฤดูกาล"