พระเครื่อง เพิ่งจะมีมาบนโลกนี้ สัก 160-180 ปี เองครับ ช่วงรัชกาลที่ 4


ดังนั้น อายุ พระเครื่องเก่าๆ ส่วนใหญ่ ก็อายุ สัก 100 ปีเอง

มันไม่ใช่แค่เรื่องทำเหมือน มวลสารอะไรก็ตามแต่

แต่คือ ไอที่แพงๆ เค้ามีเจ้าของกันหมด และรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ

ถ้าดูผ่านๆ จะเห็นได้ว่า บางทีพระบางองค์ เซียนถามเลยเอามาจากไหน อะไรยังไง บี้ถาม บางคนก็ไม่กล้าตอบ ตอบอ้ำๆอึ้งๆ เซียนก็จะบอกไม่เอา แต่ที่ไม่เอาเพราะเสี่ยงเป็นพระขโมยมา หรือ ปลอมโคตรเหมือน

แล้วพอไม่คุ้มที่จะปลอม ก็กลายเป็นเล่นวนกันอยู่แค่นั้นแหละ แล้วก็ หาปั่นจากพระในตลาดเอา

ปั่นตามอภินิหารต่างๆไง รถคว่ำ รอดจากการถูกยิง แคล้วคลาดอะไรก็ว่าไป ก็ปั่นไปได้ราคาสักจุดนึงแล้วก็ หมด

เพราะว่ามันไม่แมสไปทั่วโลก สมมุติว่าพระเครื่องคือสิ่งของที่สากลยอบรับและให้มูลค่าแบบที่เราทำ ผมว่ามันจะมีคนหรือเทคโนโลยีที่ทำปลอมได้แบบเหมือนเปะๆ อ่ะนะ

เอาล่าสุดเลยหลวงพ่อคูณปี19เนื้อทองคำที่จบไป 10.9ล้าน
ดูเหมือนทำปลอมง่ายมาก ของเก๊เกลื่อน
เซียนยังดูออกเลย ดูตำหนิไม่พอ ดูยันตัวตัดเหรียญ ตรงนี้ปลอมยาก

บางรุ่นมันออกมาแค่ 20-30 องค์ ให้แค่ทหาร ตำรวจ ที่ช่วยสร้างวัดสมัยนั้น

คือมันต้องรู้อยู่แล้วว่าของแท้อยู่วนๆกับใครบ้าง ก่อนซื้อพระหลักเกิน 5 ล้านเค้ายังถามทุกคลิปเลยว่าเอามาจากไหน

อย่างพระเหรียญนะ ของแท้เขาทำพระก่อนแล้วเจาะรูห่วง
ถ้าของก๊อปเขาจะลอกพิมพ์ คราวนี้มันจะติดรูห่วงไปด้วย ทำให้รู้ว่าเก๊
แล้วมักจะป่องกลาง หรือพระบวม

เล่นพระเก่า โดยเฉพาะพระกรุ อย่าดูที่ราคาว่าแพงต้องแท้ อย่าเชื่อเซียน ของเซียนหลายคนในตลาดบางองค์ก็พระอายุไม่ถึง
ให้ศึกษาดูความเก่า ดูธรรมชาติอายุของพระและวิธีการสร้าง
อย่าไปเชื่อเซียนมาก วงการนี่มัน เลห์เหลี่ยมเยอะ

มูลค่ามันอยู่ที่ความเก่าแก่ เหมือนเศรษฐีซื้อของเก่ามาสะสมอ่ะ

อย่าว่าแต่ทำใหม่ให้เหมือน ต่อให้ใช้วัสดุดีกว่าเดิมทำดีกว่าเดิม

มันก็ไม่มีราคาอะไร เพราะเค้าซื้อความเก่า ไม่ได้ซื้อความวัสดุดี

ความเก่ามันมีมูลค่าในตัวเอง เช่น มีสตอรี่ , ความหายาก ฯลฯ

ต้นทุนเท่าไหร่ เอามาขายกันเป็นสิบๆล้าน

เก่ามีราคา เก่าคนเล่นกัน เก่ารู้ว่ามีกี่องค์ เหลือกี่องค์

ถ้าทำได้จริง พระรุ่นนั้นคงจะมีแยกอีก เก่าที่ตรวจแล้วเป็นของเก่าก็คงราคาพุ่ง

เดี๋ยวนี้ราคาไม่ใช่ทางพุทธคุณละ ต้องมีคนซื้อด้วยราคาถึงจะสูง

ผมตอบเป็นข้อๆ นะ

1. วงการพระมีหลายกลุ่ม มีหลายจักรวาล เหมือนบอลลีคอ่ะ
ที่เราเห็นเซียนในโซเชี่ยลคือก็คล้ายๆพรีเมียร์ลีค พระแท้ลีคนึง
อาจเป็นพระเก๊ของอีกลีคก็ได้

2. มาแยกเรื่องพระปลอมก่อน พระปลอม มี3 ชนิดใหญ่ๆ 1) ตั้งใจทำปลอม
2) ผู้ผลิตไม่ได้ทำลายแม่พิม์ 3) ของแท้แต่ไม่มีคนรับรองเครดิตเลยถูกตีปลอม


3. ในกรณีคำถามของ จขกท น่าจะหมายถึงเคสที่ 1) แต่ว่าพระราคาสูง มักมีการปลอมครบ
ทั้ง 3เคสเลย และไม่ใช่แค่เทคโนโลยีปัจจุบันนะ แต่50-60 ปี ที่แล้วก็ปลอมได้แล้ว

4. คือพระเครื่องจะต้องมีการรับรองราคา เหมือนกับที่ท่านอื่นๆตอบว่า เซียนรู้ว่าเจ้าของเดิมคือใคร
เขาเลยกล้าซื้อ เพราะว่ามีคนรับรองราคาให้อยู่แล้ว ลูกค้าเอาไปเทิร์นง่าย

5.ในเคสที่ไม่รู้เจ้าของเดิม ถ้าเซียนดูแล้วว่าสามารถปล่อยได้ เซียนจะเป็นคนรับรองราคาเอง
ทีนี้พอมีการขายต่อมันก็จะไปตรงเงื่อนไขของข้อ 4. คนซื้อก็แฮปปี้ ถ้ามีปัญหาเซียนรับจบ

6. สรุปให้เลย พระราคาสูงไม่ใช่ว่าไม่มีการปลอม แต่ถ้าของปลอมนั้นถูกรับรองราคา
มันก็จะถูกตีเป็นของแท้อยู่ดี แต่แท้ทุกลีค หรือแท้บางลีค นี่อีกประเด็น ส่วนลูกค้าเทียร์1
เขาก็ไม่ได้สนว่าจะปลอมหรือแท้ ขอแค่เทิร์นในลีคที่ซื้อได้ก็จบ

อย่างเกศไชโยนี้เขาหากันให้ควัก อย่างน้อยๆก็ 4-5 แสน

ถ้าเป็นพระเหรียญคิดว่าน่าจะปลอมยาก มันบังคับด้วยโค้ตด้วยตัวตัด

เพราะความเหมือนนั่นแหละ คือความปลอมอ่ะ

ตำหนิอะ มันชัดอยู่