คิดทบทวนอยู่นานว่าจะถามคำถามนี้กับแฟนบอล อาร์เซน่อลดีไหม ...เพราะส่วนตัวเราก็แฟนสิงห์ซะด้วย กลัวจะโดนทัวร์ลงเหมือนกัน แต่ขอย้ำก่อนว่า ก้นบึ้งของหัวใจผม ไม่มีเจตนาลบใด ๆ แอบแฝงทั้งสิ้น

คือแค่อยากรู้ความรู้สึกในใจของแฟนปืนว่า ถึงตรงนี้ ถ้าท้ายที่สุดจบด้วยเป็น "รองแชมป์ลีก" จริง ๆ ซึ่งจะทำให้ปีนี้เป็น 3 ปีซ้อนแล้วที่อกหักในรายการนี้ พวกท่านคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ ? มีท้อ มีถอดใจกับทีมรักกันบ้างไหมครับ คือเอาจริง ๆ ถ้าว่าด้วยเรื่อง Performance การที่ทีม ๆ นึง เข้าป้ายอันดับที่ 2 ในลีก 3 ปีติด มันก็ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นกันง่าย ๆ เลยนะ แต่อย่างว่า มันจะมีคลีเช่ฟุตบอลที่พูด ๆ กันว่า ท้ายที่สุดประวัติศาสตร์ก็จะจดจำแค่ผู้ชนะ

ที่ถามคือเพราะว่า เคยมีช่วงก่อนหน้านี้ในยุคเสี่ยหมีตอนท้าย ๆ ที่เชลซีเข้าชิงบอลถ้วยหลาย ๆ ปีติดกัน แล้วอกหักเป็นรองแชมป์รัว ๆ ลากยาวยันมาแพ้ลิเวอร์พูลในคาราบาว คัพ ปีก่อนเนี่ย ผมแม่งคิดย้อนกลับไปแล้วโคตรเซงเลยนะ โดยเฉพาะถ้วยล่าสุดอ่ะ คือแบบมันโอกาสชนะเปิดกว้างขนาดนั้นแล้ว แต่ยังทำไม่ได้อ่ะ ยิ่งพอต้องมองย้อนไปใน History แล้วเห็นสถิติลงไว้ว่าเราเคยรองแชมป์เอฟเอ คัพ 3 ปีซ้อน ขนาดเป็นรายการรองของประเทศยังเซงอ่ะ

เลยอยากมองมุมของแฟนปืน ที่ในเชิงปฏิบัติแทบจะแน่นอน 100% แล้วว่ากำลังจะอกหัก ได้แค่ "เกือบ" อีกครั้ง พวกท่านคิดเห็นอย่างไรต่อจากนี้ หรือว่ายังคงหนุนหลังพี่ต้า และก๊วนนักเตะวัยรุ่นชุดนี้ ยังเห็น Potential ที่จะคัมแบ็คกลับมาประสบความสำเร็จได้ครับผม

ปล.ย้ำอีกครั้งว่า ถ้าคำถามไปทำให้ใครไม่พอใจ ต้องขออภัยจริง ๆ นะครับ แค่อยากชวนพูดคุยเฉย ๆ ครับ

ผมจะตอบว่าอยู่กับผลงานในuclตอนนี้เลย ภ้าได้แชมป์ก็จะลบความผิดหวังในssนี้ทิ้งไป แต่ถ้าไม่คงต้องบอกว่าเป็นฤดูกาลที่ไม่ดีเอาซะเลยสำหรับแฟนน่อล

ถ้าปีนี้ยังแชมป์เว่า ผมให้โอกาสต้าปีหน้าปีสุดท้าย
ต้องได้ไม่พรีเมียร์ก็ UCL ปีหน้านะ
ถ้าเว่าอีก ถึงเวลาต้องแยกย้าย
แต่ถ้าปีนี้ได้ UCL ก็ซัพพอทยาวๆ

เสียดายแต่ไม่เสียใจ ผมมองว่าปืนมันกำลังเดินมาถูกทาง มันเป็นทีมที่ค่อยๆเก็บ EXP อ่ะ ตั้งแต่ยุคเวนเกอร์ อดมื้อกินมื้อมาเรื่อยๆ

ได้แชมป์บอลถ้วยบ้างประปราย ทีมมันกำลังเจริญเติบโตไปในทางที่ดี แต่มันยังไม่สุดยอดพอที่จะเป็นแชมป์แค่นั้น

ซึ่งการจะเป็นแชมป์มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสามารถอย่างเดียว มันหลายปัจจัยอ่ะ การยืนระยะ อาการบาดเจ็บ การหมุนเวียนนักเตะ บลาๆ

แต่ทิศทางมันดีไง กราฟมันขึ้นตลอด ถึงมันจะช้าแต่มันชัว ถามว่าท้อไหมมันก็มีช่วงที่กากจริง แต่มันก็เลิกเชียร์ไม่ได้อยู่ดีป่ะ

ไม่น่ามีดราม่าอะไรนะ ผมว่าเนื้อหาก็ชิวๆปกติ

เรื่องท้อมั้ย เซ็งมั้ยนี่ผมเฉยๆ ปกติดูบอลแพ้ก็ไม่ได้หัวร้อนเท่าไหร่อยู่ละ มีบ้างนานๆที แต่จะพยามไม่เข้าบอร์ดช่วงหัวร้อน กลัวคิดน้อยก่อนพิมพ์ สติยังไม่เข้าที่


ไม่รู้ดิ ผมเชียร์มาตั้งแต่ม.2 รักมาพร้อมๆกับหมออ้อยงอกเส้นแรกๆอะ เลยเป็นทีมที่มีความทรงจำร่วมหมออ้อย ผ่านช่วงดีช่วงแย่มาจนไม่ค่อยเครียดอะไร

ดูบอลสนุกขึ้นได้ลุ้นขึ้นไม่สนหรอก

ลองกลับไปยุคเวนเกอร์สิ เจอทีมใหญ่ไม่ต้องดู เปิดรอดูผลได้เลย

10 นัด ชนะประมาณ 2

แล้วดูตอนนี้ต้าทำสิ แพ้ทีมใหญ่แบบโดนถล่มเกิน 3 ลูกต้องย้อนหลังไปกี่ปีล่ะ

ไม่นะ ปีนี้มันเจ็บกันเยอะเกินไป+หงส์มาตรฐานคงเส้นคงวาด้วย ผมถอดใจไปนานแล้ว เลยไม่รู้สึกเสียดายเท่าปีก่อนๆ

ไม่มีใครพอใจถ้าได้รองแชมป์แต่ถ้าย้อนดูจากที่แกปลุกมา ถือว่ามีพัฒนาการ ยิ่งการซื้อตัว มีแนวทางชัดเจน ก็คงต้องปล่อยแกทำทีมอีกสักพัก ไม่ได้เชียร์เพราะอยากได้ถ้วยอย่างเดียว ตอนปลายฤดูกาลที่แล้ว ดูสนุกมาก

เดวมันก็ผ่านไปครับ และ มันไม่ได้ทำให้เซ็งแบบที่ท่านคิดหรอก ฮ่าๆๆๆ

จากใจคนเชียร์หงส์ที่ ไม่ได้แม้แต่ที่ 2 ก่อน JK จะมาทำนะ (ที่ 2 คือ ราฟา BR แล้วก็ อูริเย)

ส่วนถ้ารองแชมป์บ่อยหน่อยก็ JK นั้นแหละ แพ้รอบชิงก็ไม่น้อย

แชมป์อยากได้มั้ย อยากได้ เพราะยังไง พี่ต้า ก็หนีปัจจัยชี้วัดนี้ไม่ได้ แต่ที่สำคัญกว่า คือ อะไรคือสิ่งที่
กระตุ้นให้เราอยากตื่นมาดูบอล ตี 2 ตี 3 สิ่งที่ผมยังสนับสนุน อาร์เตต้า คือ ไม่ได้แค่ทำผลงานในสนาม
แต่เรื่องนอกสนาม บรรยากาศทีม รายละเอียดเล็กๆน้อยๆแต่โคตรสำคัญ แม้แต่เพลงที่แฟนบอลต้องร้อง
ก่อนเริ่มเกมอย่าง North London forever แกได้สร้างวัฒนธรรมที่ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่ร้อยปีทุกคนก็จะร้องเพลงนี้
ผมไม่แน่ใจว่าแกจะได้แชมป์ตอนไหนนะ แต่ตอนนี้นักเตะทุกคนในทีมยังเชื่อมั่นและวิ่งเพื่อแกอยู่ มันแค่รอเวลาปลดล็อกสักแชมป์
ด้วยแนวโน้มมันมีโอกาสที่จะทำได้ มันไม่ใช่มืดมนมองไม่เห็นหนทางซะเมื่อไหร่ มันแค่ขาดโน้นนิดนี้หน่อย

ไม่มีอะไรให้ดราม่าเลย บอล2-3ปีนี้ความรู้สึกที่เราดีพอลุ้นแชมป์มันก็มีค่าพอที่จะดูบอลให้สนุกมากขึ้นแล้ว มีบ่นบ้าง เซ้งบ้างเรื่องธรรมดา คิดแค่ว่าปีหน้าเอาใหม่ เรื่องต้าถ้าปีหน้าทิศทางไม่ดีขึ้น ก็ควรจะลองอะไรใหม่ๆบ้างความรุ้สึกส่วนตัวนะ เหมือนเวนเกอร์นั้นละ ถึงเวลานั้นมันก็ต้องเปลี่ยนแปลง

ไม่เสียใจเลย มาอยู่ในยุคที่แมนซิตี้กับลิเวอร์พูลแข๊งแกร่งขนาดนี้ ทำได้ประมาณนี้รู้สึกดีแล้ว ถ้าเทียบกะช่วงท้ายๆของเวนเกอร์ ลากยาวมาจนก่อนต้าเข้ามาคุม

ขอดูอีกสักสองฤดูกาล มันเป็นความรู้สึกที่อยากรู้ว่า ถ้าอาเตต้าได้นักเตะที่ต้องการครบทุกตำแหน่ง จะได้สักแชมป์ไหม

รู้สึกเซ็งมากกว่าครับ ไม่ได้หัวร้อนจริงจังอะไรขนาดนั้น

บอลมันเตะกันทุกปี ปีนี้ไม่ได้ปีหน้าก็เอาใหม่ มันแก้ตัวได้ตลอด

ผมดูบอลเน้นบันเทิงเป็นหลัก ปีใหนฟอร์มแย่ก็ตามห่าง ๆ ปีใหนฟอร์มดีก็ใกล้ชิดหน่อย

อีกอย่างภาพรวมของทีมปีนี้ห่างไกลจากคำว่าแย่ หรือ ไม่มีอนาคต มาก ๆ จุดที่แย่กว่านี้ก็ผ่านมาแล้ว

ส่วนตัวผมนะ ตอนนี้ฟุตบอลเป็นแค่ 1 ในความบันเทิงจากหลายๆอย่างในชีวิตผม ผมยังเชียร์น่อลนะ ยังตามดูทุกเกมที่จะดูได้ แต่ผมไม่ได้ชีวิตมีแต่บอลแบบตอนวัยรุ่นอีกต่อไปแล้ว น่อลจะแพ้หรือชนะ อย่างมากก็แค่เซ็งๆ ผมไม่ได้เครียดกับน่อลอีกต่อไปแล้ว เพราะผมเคยเครียดในวันที่ทีมเอาแต่ต้องมาลุ้นที่ 4 ในทุกๆปี ไม่เคยได้ลุ้นแชมป์กับเขาเลย

ทีนี้กลับมาที่คำถามของเจ้าของมู้ ผมไม่ท้อครับ ผมชินละกับสภาพแบบนี้ แล้วผมก็พิมพ์มา 2 ปีละว่าน่อลไม่ได้แชมป์ลีคหรอกถ้าพี่ต้าแปยังทำทีมแบบนี้อยู่ ซึ่งตอนนี้ก็จริงอย่างที่ผมบอก เลยเหมือนเตรียมใจไว้อยู่แล้ว

ยุคลุ้นท็อปโฟร์ ทรมานกว่าเยอะ

อันนี้ถือว่าดีแล้ว มาตรฐานสูง