พอมีประเด็นเรื่องสูบบุหรี่ ก็จะมีคนมาถามว่าสูบบุหรี่ทำไม ทั้งเหม็นทั้งเสียสุขภาพ
แรกๆก็สูบแก้เครียดแหละ นิโคตินมันช่วยได้ดี หลังๆนิโคตินมันย้อนมาทำร้าย คือ การเสพติด
ผมเลยนึกถึงประเด็นของกาแฟ เพราะแม่ผมเนี่ยเคยพยายามเลิกอยู่ครั้งนึงประมาณ 10ปีก่อน
สภาพวันแรกที่เลิกคือมือไม้สั่น แขนขาไม่ค่อยจะมีแรง ปวดหัวเหมือนไมเกรนอย่างรุนแรง นี่มันคล้ายๆอาการลงแดงเลย สุดท้ายต้องใช้วิธีค่อยๆลดปริมาณกาแฟแทน
แต่แปลกนะกับเครื่องที่ดื่มที่ชื่อว่า "กาแฟ" กับไม่มีคำถามว่ากินไปทำไม ทั้งๆที่ผมเห็นคนกินกาแฟทุกวัน หาวเหมือนเดิม (ย้ำว่าทุกวันหรือเกือบทุกวันนะ)
กาแฟกลายเป็นเครื่องดื่มที่มีทุกมุม ทุกซอย ไม่ถูกระบุเป็นยาเสพติด ไม่มีการเตือนใดๆสำหรับเริ่มเข้าวงการ
รู้แค่ว่ามันกินแล้วช่วยแก้ง่วง
บางคนกินตอนเย็นก็ยังหลับสบายได้เชียว ส่วนตัวผมก็กินอาทิตย์ละ 1-2แก้ว ชอบกลิ่นมัน
และจากภาพประกอบในส่วนของคาเฟอีกในกาแฟออกฤทธิ์สั้นและรุนแรง แตกต่างจากชาเขียวที่จะค่อยๆกระตุ้นร่างกายและอยู่นานกว่า แต่ปริมาณคาเฟอีกน้อยกว่า