ผมเคยสังเกตเรื่องสำเนียงของ Asian American มานานแล้ว คือแม้จะเกิดและโตที่อเมริกา พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ แต่หลายคนจะมี “อะไรบางอย่าง” ในเสียงที่ฟังแล้วรู้ว่าไม่ใช่ white American accent มาตรฐาน แต่มันก็ไม่ใช่ FOB accent แบบคนที่เพิ่งย้ายมาใหม่จากเอเชีย มันเป็นเหมือน accent ลูกผสมที่อธิบายยากมาก

ทีนี้ผมก็เลยสงสัยว่า ภาษาไทยจะมี “กรณีแบบเดียวกัน” ไหม?

เพราะไทยไม่ใช่ประเทศที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติมากเท่าอเมริกา คนส่วนใหญ่ก็เป็นไทยเชื้อสายไทย พูดภาษาไทยเหมือนกันหมด
แต่วันก่อนผมไปเจอคลิปของคนไทยเชื้อสายอินเดียคนหนึ่งที่โตในไทยเลย พูดไทยคล่องมาก ชัดเจนทุกคำ ออกเสียงเป๊ะทุกพยางค์ แต่...มันก็ยังมีอะไรบางอย่างที่ฟังแล้วรู้สึกได้ว่า “ไม่เหมือนคนไทยทั่วไป”

ไม่ใช่สำเนียงแขกแบบ stereotype ที่เราเคยล้อกันนะครับ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างใน rhythm, tone หรือจังหวะการพูดที่มันต่างออกไปเล็กน้อย จนหูเราจับได้ว่ามัน “ไม่เหมือนกัน”
คล้าย ๆ กับที่ native speaker จับได้ว่า Asian American พูดไม่เหมือน White American ยังไงยังงั้นเลยครับ

ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้าง? หรือมีใครพออธิบายเชิงภาษาศาสตร์ได้ว่าอะไรเป็นตัวทำให้มัน “แปลกแต่ชัด”?
แล้วคิดว่าคนเชื้อสายอื่น ๆ ที่โตในไทย (เช่น จีน, มอญ, เขมร, หรือแม้แต่ลูกครึ่ง) จะมีสำเนียงที่แตกต่างแบบ subtle แบบนี้ด้วยไหม?


พิธีกรผมว่าพูดเหมือนคนไทยเลย แต่แขกรับเชิญผมรู้สึกได้ว่าไม่ใช่





คลิปสุดท้ายแนบไม่ขึ้น "ลิตเติ้ลอินเดียเมืองไทย" ส่องย่านพาหุรัด ชมวัฒนธรรมอินเดีย - BBC News ไทย
สองคนแรกผมรู้สึกว่าฟังออก คนที่สามพูดเหมือนคนไทยเลย

[/youtube]

คนไทยนี่โคตรหลากหลายเชื้อชาติเลยนะครับ ลูกผสมเพียบ แต่ด้วยการผ่านมาหลายเจนแล้ว และโดนความเป็นไทยกลืนกินในหลายวัฒนธรรมของบางกลุ่มเชื้อชาติ แต่คนไทยเชื้อสายอื่นๆที่เกิดที่ไทยแต่พูดติดสำเนียงเชื้อชาติตัวเองเพราะคนในบ้านยังคงใช้ภาษาของเขากันอยู่ ไทยจีนบางบ้านยังพูดจีนใส่กันในบ้านอยู่เลย พอมาข้างนอกบางคนติดพูดไทยสำเนียงจีนๆก็มี หรือ แม้แต่ลูกครึ่งฝรั่งที่โตที่ไทย บางคนก็ยังติดสำเนียงฝรั่งของบ้านตัวเองก็มีครับ

พอฟังได้นะครับ

แต่ละจังหวัดยังสำเนียงเหน่อต่างกั๋นได้เหลย