อย่างน้อย 500 + VAT7% เอาให้ได้ค่าเวร,เงินเดือน บุคลากรก็ยังดี

ผมชอบบัตรประกันสุขภาพ 500 บาท แบบเมื่อก่อนนะ อาจปรับราคานิดหน่อย

พวกกินเหล้า สูบบุหรี่ สมควรจ่ายเอง ไม่ต้องคุ้มครอง

เปลี่ยนเป็น 30% รักษาทุกโรคครับ คนไข้จ่าย 30% รัฐจ่าย 70%

หรือถ้าไม่อยากจ่าย ทำประกันสุขภาพครับ ออกกฎหมายรองรับ รัฐเป็นผู้รับประกัน เดือนละ 500 บาท ถ้าจ่ายรายปี ปีละ 5,000 บาท

แต่ถ้าผู้ป่วยไม่มีจริงๆ ก็ไม่ต้องจ่าย เป็นเคสบายเคสครับ แต่ถ้ามีแล้วทำทรงไม่มี หัวหมอ ฟ้องศาลยึดทรัพย์มาจ่ายครับ

เอาจริงน่าจะยากนะ ผมก็ไม่รู้ว่าควรปรับเท่าไร มันต้องศึกษาดีๆเลย โครงการบัตรทองมัน20กว่าปี
คือคนไทยส่วนใหญ่มันชินกับการรักษาฟรีไปแล้ว
ทีนี่ถ้าปรับมันต้องดูว่ากระทบกับสภาพศกส่วนรวมด้วยไหม
อย่างเช่น คนอายุ60 ไม่มีรายได้ แต่มีโรคประจำตัวเยอะ ตอนนี้รักษาฟรี แต่ค่ายาจริงอาจจะ 1500/เดือน
แต่เค้าไม่มีรายได้ ถามว่า ถ้าต้องร่วมจ่ายสัก20-30% จะเอาเงินจากไหน คำตอบก็คือลูกหลานนั่นละ
ก็จะกลายเป็นว่าลูกหลานต้องมาแบกอีก ละถ้าครอบครัวนึงมีพ่อแม่ อย่างน้อยก็ เพิ่มขึ้นมาอีกหลักร้อย
อาจจะไม่กระทบมาก แต่ถ้าบางคนกินยาเยอะก็ต้องจ่ายเยอะขึ้น อาจะถึงหลักพัน ต่อให้มีcopay ในสภาพศกแบบนี้ค่อนข้างจะยากเลย

หรือถ้าไม่มีเงินหลุดจากระบบรักษาไป สุดท้ายก็ป่วยหนัก กลับมาเป็นหนักอยู่ดี ก็ต้องจ่ายเยอะกว่าเดิม
เช่นเป็นเบาหวาน รักษาเดือนละ 1500 copay อาจจะ20% เดือนละ 300
แต่ไม่มีเงิน สุดท้ายเป็นหนัก ต้องตัดขา ค่ารักษาอาจจะหลายหมื่น ไหนจะต้องทำแผลวุ่นวาย
ทีนี้มันก็กลายเป็นว่า ไม่มีเงินก็ต้องปล่อยตาย ถามว่าจะมีใครบ้างที่ใจแข็งพอให้คนในครอบครัวตายเพราะไม่มีเงิน
สุดท้ายก็ต้องไปกู้มาอยู่ดี

ตรงนี้มันต้องมีแผนรอบรับดีๆเลย อาจจะต้องไปศึกษาประเทศที่เค้าเคยทำระบบฟรีแบบเราแล้วกลับไปเป็น copay
ว่าเป็นยังไง เพราะไม่งั้นอาจจะพังกันทั้งระบบ

สอบถามครับกรณีที่ผู้ป่วยเป็นเบาหวานหรือความดันต้องหาหมอทุก2-3เดือนค่ารักษา+ค่ายาตกครั้งละเท่าไหรครับพอจะมีข้อมูลไหม

เพราะคนแก่ต่างจังหวัดส่วนใหญ่ไปหาหมอก็โรคพวกนี้หลายคนก็ไม่ได้มีเงินมากมายอะไรด้วย ถ้าค่ารักษามันครั้งละ1000+ ปีนึงต้องไป4ครั้งอย่างต่ำสำหรับพวกชาวบ้านมันก็เยอะนะ

ส่วนนึงที่รพ.มันขาดทุนมันมาจากการที่คนไข้โอเวอร์โหลดด้วยครับ การคิดเงินหลักร้อยที่ท่านว่ามันจะคัดผู้ป่วยที่ไม่ได้ป่วยจริงหรือป่วยโง่ๆง่อยๆที่หายเองได้ทิ้งไป จะเหลือแต่คนที่ป่วยจริงๆมา ซึ่งมันจะประหยัดต้นทุนการดำเนินงานไปเยอะมาก

ระบบcopayเอามาใช้จริงก็ไม่ใช่ว่าจะประหยัดได้อะไรขนาดนั้นนะ ค่าใช้จ่ายส่วนมากยังตกไปที่รพ.อยู่ดีไม่ต่างอะไรกับการจ่ายเพิ่ม ยิ่งเคสหนักรพ.ก็จ่ายหนักตาม% แถมจะมีคนตายเยอะขึ้นเพราะเข้าไม่ถึงสวัสดิการอีกต่อไป copayมันเหมาะกับระบบประกันสุขภาพมากกว่าเอามาใช้กับระบบสวัสดิการ

จริงๆเท่าไหร่ก็ไม่พอครับ แต่เข้าใจว่าถ้าขึ้นราคา มันก็จะคัดกรองคนที่เค้าไม่ป่วยหนักจริงๆก็จะไม่มารพ. ไม่งั้นเป็นอะไรนิดหน่อยก็มา รพ.ล่ะ ถ้าขึ้นเป็น 300 คือมันไม่ได้ช่วยให้หายขาดทุนหรอก แต่ได้แค่ลดจำนวนคนที่มารพ.แทน

30 บาทเฉพาะโรคเรื้อรัง ยาเรื้อรัง

อื่นๆจ่าย 30% ยกเว้นเคสฉุกเฉินกับยูเซป

ผมมองว่าควรคิดเป็น %
แต่ก็ต้องปรับให้เหมาะกับสำหรับคนที่ไม่มีจริงๆ
หรือคนที่จ่ายได้ไม่มีปัญหาก็อีก % นึง
เพื่อที่โรงพยาบาลจะได้อยู่ได้ ไม่ขาดทุน

1000

ไม่ใช่ปรับตามราคาเงินเฟ้อ แต่มันควรเท่านี้อยุาแล้ว สมัยก่อนมันควร500 บาท รักษาทุกโรค

รักษาฟรียังด่าขนาดนี้

จ่ายตังค์รักษา นิไม่อยากจะคิด

เอาจริงๆก็เก็บเท่าไรก็ได้ ไม่ได้ช่วยมากหรอก เพราะเท่าไรมันก็ไม่พอหรอก แต่จะเอามากรองพวกเจ็บป่วยเล็กน้อยๆ ก็มารพ.ลดภาระงานก็น่าจะโอเคขึ้นบ้าง

ดูนโยบาย สปสช. แล้ว ผมว่า co-payment เท่านั้นแหละ รพ รัฐถึงจะดีขึ้น

ตอนนี้มันก็ไม่ต้องจ่าย 30 บาทอยู่แล้วนิ ถ้าจะให้เปลี่ยนผมว่าเป็น co pay น่าจะตอบโจทย์ แต่จะมีใครกล้าทำไหมล่ะ คะแนนเสียงหายแน่นอน แถมจะโดนต้นตำรับคนทำแซะตัดคะแนนเรื่อยๆ

ผมมีความคิดว่า อาจจะต้องทำคล้ายๆ USA
คือบังคับทำประกัน (ก็ไม่เชิงบังคับ แต่ถ้าไม่ทำค่ารักษาจะแพงมากๆ นอน ICU ทีนึงล้มละลายได้เลย)

ซึ่งบริษัทประกันก็จะเป็น copay อยู่แล้ว คนก็จะระมัดระวังเรื่องสุขภาพระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ถึงกับจ่ายจนล้มละลาย

แต่รัฐจะสนับสนุนกลุ่มผู้ที่ไม่มีรายได้ หรือรายได้ต่ำ หรือผู้พิการ บลาๆ ในเรื่องค่ารักษาพยาบาล ซึ่งน่าจะคัดกรองได้จากระบบการเก็บภาษี ต้องแม่นยำ ว่าใครจนใครรวย

คิดว่ามันน่าจะลดภาระให้ระบบสาธารณสุขได้พอสมควร แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันเหมาะกับประเทศเราจริงๆไหม แต่อย่างไรก็ตามการแก้ไขคงไม่เกิดขึ้น ถ้ารัฐบาลยังไม่ยอมรับปัญหาและอธิบายให้ประชาชนฟังตรงๆว่าประเทศเราไม่มีตังจ่ายค่ารักษาให้พวกคุณแบบฟรีๆได้จริงๆหรอก