ผมว่าถ้ามีการวางแผนกันล่วงหน้าว่าอนาคตจะอยู่ที่ไหนร่วมกัน มีลูกจะเลี้ยงที่ไหนเรียนที่ไหน ก็แต่งงานได้ครับ
จากประสบการณ์ส่วนตัวครับ ตอนแต่งทำงานคนล่ะจังหวัดไม่อยู่ด้วยกัน พอมีลูกก็ค่อยๆขยับย้ายมาอยู่ด้วยกัน และปัจจุบันอยู่บ้านหลังเดียวกันแล้วครับ

ผมแต่งมา 2 ปี ได้อยู่ด้วยกันหลักเดือน หลังจากนั้นคือย้ายไปทำงานต่างจังหวัด นานๆ ได้เจอกันที
ประเด็นคือปลายทางวางแผนร่วมกันไว้ยังไงมากกว่า ของผมคือแพลนชัดเจน เลยอดทนรอเวลากันไป

Money คือคำตอบครับ

ก็ถูกของเค้าเเหละ เเต่งงานเพราะอยากอยู่กันเป็นครอบครัว เขาคงคิดไปถึงการมีลูกเเล้วแหละครับ

ผมกำลังจะเป็นแบบนี้เลย

คือ ผมลองย้ายไป กทม สุดท้ายย้ายกลับเหนือ โคตรเฟล

เกือบเลิกกับแฟน แต่เราคบกันตอนแรกก็ไกลกันอยุ่แล้ว

ตั้งสติคิดใหม่ โอเคร คบกันแบบ LDR ก็ได้ จะแต่งปลายปีนี้แล้ว

และผมจะไม่หวั่นไหวกับอะไรทั้งนั้น

เลือกแล้ว ว่าคนนี้ จะทำอะไร คิดถึงหน้าแฟน พ่อแม่แฟน พ่อแม่ตัวเอง เยอะๆ

ไม่ออกนอกลู่นอกทาง ซักวันคงได้อยุ่ด้วยกัน

แพลนแต่งปลายปีนี้ครับ

พ่อตาโคตรใจถึง น่าจะรักลูกสาวมากๆๆ เห็นความสุขลูกสาวและอนาคตระยะยาว ส่วนท่านก็ตัดสินใจได้ดี ระยะยาวมีผลแน่ๆ

เมียผมก็พูดแบบนี้จนต้องงดไปทำงาน ตปท แล้วขอประจำที่ไทยยาวๆ

ส่วนตัวผมก็อยากอยู่ด้วยกันนะ จะบ้านใครก็ได้
หรือซื้อบ้านแยกก็ได้

ถ้าไม่มีการปรับ เราจะแต่งและจดทะเบียนเพื่อทางกฎหมายแค่นั้นเองหรอ

เสียเวลาชีวิตไม่น้อยนะ

ของผมคนละภาค
ตอนแต่งก็ยังไม่ได้ด้วยกันครับ

แต่วางแผนไว้แล้ว 2-3ปีแฟนก็ได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วครับ

จริงส่วนนึง ผมก็โตมากับพ่อแม่อยู่คนละจังหวัด เด็กไม่ได้รับความรัก จะเล่นก็ไม่มีเพื่อนเล่น การบ้านไม่ได้ทำ พ่อแม่ไม่สอน โดนอะไรที่ รร ก็บอกพ่อแม่แต่ก็ไม่สนใจ ต้องรีบทำงานบ้าน แล้วไปทำงานต่อ ถ้ามีลูกอยู่ด้วยกันเถอะ ถ้าไม่มีแยกกันอยู่ได้ แต่ไม่ควรไกลเกินไป