ดูทางละเอียดคือเว้นระยะพอที่จะหลบหรือเบรครถทุกคันทุกทิศทาง ทุกทางแยกได้ทันที อาจจะช้าหน่อย

หรือ

แค่มาถูกกฎจราจร แต่ก็ไม่ได้ระวังทุกทิศทางอะไรขนาดนั้น ขับค่อนข้างเร็ว
คือยังดูทางตลอดนะ พร้อมเบรคถ้าเกิดเหตุฉุกเฉิน แต่ถ้าเจอรถขับผิดกฎจราจรอาจจะเสี่ยงหลบทันกับไม่ทัน หรือระยะเบรคสั้นเบรคไม่ทัน50/50เลย

คุณเป็นประเภทไหนครับ

ขับความเร็วให้พอสามารถเบรคได้ทัน เพราะมันมีโอกาสที่จะมีอะไรตัดหน้าเราได้เสมอ

ส่วนกฎจราจรปฏิบัติตามที่สอบมานั่นล่ะ หลังมีอบรมกฎหมายด้วย

ขับตามกฎ ดูกระจกซ้ายขวาหลังตลอด ดูคันเลนข้างๆตลอดใครขับส่ายๆนี่เตรียมยก ใครจะแทรกบังสุดใจ ใครเปิดไฟเลี้ยวน่ารักให้เข้าหมด

แต่เจอพวกแช่ขวา เปลี่ยนเลนเฟอะฟะ อันนี้จะเริ่มอุ่นๆต้องรีบหาทางแซงไปให้พ้นๆ

ถ้าถามว่าดูละเอียดแค่ไหน ใครมานั่งรถผมคงบ่นอ่ะจับผิดไปแม่งทุกคันบนถนน คันหลังจี้นิดนึงผมก็เห็นแล้ว ถ้าจึ้ตอนรถติดๆนึ่น่ารำคาญชิบผาย คันหน้าไกลๆเปลี่ยนเลนไม่เปิดไฟผมก็ด่า ดูแม่งยันเลนฝั่งรถสวนว่าขับแช่ทำให้ถนนรถติดยาว

ผมขับรถช้าและอยู่เลนกลางส่วนมาก ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรบนท้องถนน ใครอยากแซงก็ปล่อยเขาไป

ถ้าไปสถานที่ที่ไม่เคยไป ก็เปิด maps ดูคร่าวๆ

ผมเน้น ไม่ไปกวนใคร หรือทำให้ใครเดือดร้อนเป็นหลัก

และระวังหลังเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นจุดอ่อน เพราะด้านหน้าเรายังแก้ไขได้ (เราเลือกได้ว่าจะ ช้า เร็ว หลบ รับหนีให้พ้น) ระวังหลังคือ ดูว่าใครมาเร็ว อยากแซงมั้ยก็ปล่อยๆไป และ เน้นเปิดไฟฉุกเฉินเพิ่ม เวลาเบรค มันจะเตือนคนที่ตามมาได้ดี เพราะว่าเค้าจะตอบสนองทันที เช่นหยุดตาม เปลี่ยนเลนแซงไป อื่นๆ

กับ เน้นเปิดไฟเลี้ยว ให้ถนัดๆ คือไปซ้ายไปขวาเปิดตลอด เชคสติตัวเองนี่แหละ ว่าจะไปจริงๆรึเปล่า

กับเรื่องเส้น จะพยายามขับตามเส้น

ทั้งหมดมาจากการไปเรียนขับรถ คือ อยากรู้ว่าเค้าจะสอนอะไรเราน่ะ แล้วก็ดีจริงๆนะ คือตั้งใจสอนเลย

ดูประมาณนี้ อื่นๆก็เน้นตามป้าย อะไรก็ว่าไป ทำไปตามนั้น
ปล.เหมือนยาก แต่มันไม่ยากนะ ขนาดนั้น ก็ยังต้องหลบอะไรบางอย่าง หรือ จำทริคบางจุดตัด จุดเปลี่ยนนนะ

เช่น ทางลงทางด่วนซ้าย ต้องไปขวาๆไว้ เพราะจะมีคนที่อยากลงแต่หลง ลืม ไม่สนใจ มาปาดลง(เดี๋ยวก็เจอ)
ผมหลังๆ เน้นไปชิดขวาไว้เลย ยอมขับไม่ช้าตรงนี้หน่อย แล้วค่อยไปชิดซ้ายลงอีกที

หรือ ทริคอื่นๆ เช่น ตั้งใจขับไป survey ทุกแถบในกทม เผื่อต้องมา เช่น เยาวราช สามย่าน สุขุมวิทย์ และจะลองไปโซนอื่นๆด้วย จะได้รู้ว่า มันต้องแวะจุดไหน ปั๊มไหน ตอนปวดท้อง อะไรแบบนี้ ซึ่งคิดว่าดีเป็นประโยชน์

เพิ่มเติม ทักษะที่อยากบอกเด็กๆ หลานตัวเอง คือเรื่องกีฬา มันช่วยเรื่องแบบนี้ใีวิตประจำวันมากๆ เช่น การตัดสินใจ ควรไปเล่นกีฬาบางชนิด ให้ได้ ให้ถนัด (อาจช่วยให้ขับรถดี ทำงานทีมดีขึ้น)

ไม่ได้ดูละเอียด อาศัยประสบการ์ณและสัญชาติญาณ

เมื่อเริ่มเห็นเมืองก็ชลอความเร็วลง ประสบการ์ณเหยียบหมาชาวบ้านคือสิ่งที่จำไปจนชินว่าต้องลดความเร็ว

แยกก็เบรกเพราะตอนเด็กอาศัยอยู่ชนบท พวกมอไซมันถือคติ4แยกไม่เบรค สุดท้ายแจ็คพอตมีรถมาชนครอบครัวผม ที่อีปิคคือผมนั่งริมหน้าต่างหัวก็อิงหน้าต่างแบบแนบชิดแล้วมอไซมันชนหัวกระแทกกระจกไม่ทะลุแต่แรงกระแทกมันสะเทือนมาถึงผม ผมหันไปมองกระจกเลือดแม่งเต็มกระจก

ผมว่าคนขับรถ ความระวังอยู่ตลอดเวลามันกลั่นมาจากประสบการ์ณ บางคนเคยจูบท้ายคันอื่นเพราะเบรกไม่ทันและมีนิสัยชอบขับจี้ พอจูบไปทีหนึ่งนิสัยเปลี่ยนทันที

ผมดูยันเงาที่อยู่ใต้ท้องรถ

หน้ารถจะไม่มีอะไรที่ขยับได้
พวกพวงมาลัยแขวนกระจกมองหลัง
หรือตุ๊กตาสปิงเด้งๆหน้ารถ

เพื่อที่จะได้มีปฏิกิริยากับทุกอย่างที่ขยับได้

พวกที่ห้อยพวงมาลัยตรงกระจกมองหลัง
ผมบอกเลยโคตรประมาท
มันแกว่งตลอดเวลา บางทีก็บังตารถฝั่งซ้าย
เคยเจอพวกแขวนยังกะพุ่มไม้ จะมองอะไรเห็น

ระวังและต้องระวังมากขึ้น
แค่หลุมที่เจาะถนนไปเรื่อย รถเปลี่ยนเลนไม่เปิดไฟบอก
รถยนต์และมอไซด์ย้อนเลน + กลางคืนที่บางคันไม่เปิดไฟหน้าอีก
ต้องเปิดต่อมสติอีก 50% ได้แว้ววว

ขับจี้ แช่ขวา ไฟหน้าที่สว่างแทบเอ็กซ์เรย์สมองเราได้
มอไซด์ชินขับบนเส้นประ (ทั้งๆ ที่ถนนว่างทั้ง 2 เลน)
ยังมีไรแปลกๆ บนถนนอีกมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ผมยึดหลักเราร่วมทางกับคนโง่ ครับ
คิดว่ารอบตัวเต็มไปด้วยคนโง่ที่ขับรถไม่เป็น ไม่เก่ง ซื้อใบขับขี่มา และพร้อมจะสร้างความชิบหายให้ผมได้เสมอ
เพราะงั้น ต่อให้ถูกกฏผมก็ยังเตรียมระวังไว้ด้วย
เวลาออกจากซอย ผมดูรถทางขวาว่างแล้วก่อนออกผมจะไม่ลืมดูทางซ้ายที่อาจจะมีไอ้โง่ซักตัวขี่มอไซค์สวนเลนมาด้วย
เวลาไฟเขียว ผมจะรอแป๊บนึงไม่รีบพุ่งออกไปทันทีเพราะอาจจะมีไอ้โง่อีกฝั่งที่ฝ่าไฟเหลืองแก่ๆ มาก็ได้
หรือทุกครั้งเวลาจะเลี้ยวเข้าซอยแล้วผมเห็นมีมอไซค์ขี่ตามหลังมา ผมจะไม่แค่เปิดไฟเลี้ยวซ้าย แต่ผมจะขับชิดฟุตบาธที่สุดเพื่อให้ไม่มีช่องเผื่อมีไอ้โง่ตัวไหนจะทะลึ่งแทรกเข้ามาตอนผมกำลังเลี้ยว

ผมคิดว่าผมขับรถของเองค่อนข้างดี และเป็นมิตรกับเพื่อนร่วมทาง แต่ผมไม่เชื่อว่าทุกคันจะเป็นแบบผม และผมไม่พร้อมเสียอารมณ์เวลาเกิดอะไรแล้วเจอต้องมาเจอข้อแก้ตัวเชรี่ยๆ ของคนเชรี่ยๆ

ผมดูละเอียดครับ ใช้สมาธิเยอะเลย ขับรถบ้านเราอะไรก็เกิดขึ้นได้ ออกไฟเขียวยังเจอชนได้ ติดไฟแดงอยู่ก็โดนชนท้ายได้ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ อย่าหวังเพื่อนร่วมทาง เอาตัวให้รอดเองก่อน

ดูละเอียดมาก เราไม่ชนเค้า เค้าก็ชนเรา

มองรอบคันทุกครั้งก่อนจะทำหรือไม่ทำอะไร รวมถึงคาดเดาการกระทำของคันอื่นด้วยว่า best case หรือ worst case เป็นยังไง

ผมยอมรับเลยว่าขนาดขับระมัดระวังยังเคยทำตัวโง่ๆเพราะมุมอับ ทุกคนต้องระวังจริงๆและพยามขับให้ไม่กวนชาวบ้านที่สุด

ไฟเหลืองแก่ๆนี่บางทีมันตัดสินใจยากนะถ้าถนนต่างจังหวัดคือขับชะลอก่อนถึงแยกแล้วไม่เหลืองซักที เอ้ากุกดก็ได้วะ พอกดปุ๊ปเหลืองเด้งใส่หน้า ปกติผมจะมองหลังก่อนถ้าไม่มีรถผมเบรคแน่นอน

คิดว่ามันอาจจะเกิด Worst-case เสมอ อย่างจะออกจากไฟแดงนี่หันเช็คซ้ายขวาก่อนว่ามีใครมันฝ่าไฟแดงมารึปล่าว เวลาเจอรถรอกลับแล้วระยะพอวัดใจรถนี่ยกคันเร่งเอาเท้าไปคาไว้ที่เบรครอเลย

ผมขับไม่เร็วอยู่แล้ว 80-100 แล้วเว้นระยะห่างพอสมควร มั้นใจมากว่าทำตามกฎจราจร 99% การันตีได้จากการขับรถมา 12 ปีไม่เคยชนใครและไม่มีใครมาชน

ก่อนสอนขับรถไปสอนขับรถของ โรงเรียนที่มีมาตรฐานของขนส่งทางบก ผมรู้ตัวเลยว่าก่อนหน้าแค่ขับรถได้

ทุกวันนี้จะเปลี่ยนเลน มองกระจกซ้ายขวา จนเห็นหน้ารถคันหลังเต็มคันก่อนจะเปลี่ยนเลน เปลี่ยนได้ก็คือเร่งเครื่องให้เท่ากับเลนที่เปลี่ยน ไม่ใช่เปลี่ยนเลนแล้วยังขับหวานเย็น

ออกจากบ้านผมก็รอจนโล่งจริงๆ เพราะไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุ

ยิ่งกอปรกับการมีลูกด้วย ทุกอย่างกลายเป็นระวังเพิ่มขึ้นสิบเท่า

ได้สอนถึงเราจะไม่เก่งกว่าคนอื่น แต่สิ่งที่เราได้แน่ๆคือการอ่านเกมของรถคันอื่นบนถนน รู้ล่วงหน้าอย่างน้อยๆก็ สองคันหน้า สองคันหลัง สองคันซ้าย สองคันขวา เพื่อประเมินสถานการณ์ครับ