ในช่วงที่ มิเกล อาร์เตต้า กำลังสร้างทีมอาร์เซน่อล

ด้วยการที่เค้าเคยทำงานให้กับ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า มาก่อน

ในช่วงเริ่มต้น เราจะเห็นแบบแผน หรือโครงสร้างฟุตบอลหลายๆอย่าง ที่ดูเหมือน อาร์เตต้า นำแนวทางของ เป๊ป มาใช้

เช่น การดึงเอา ชินเซนโก้ เข้ามา และใช้เชพ 3-2-5 ในการขึ้นเกม ซึ่งเป็นเชพเดียวกับ ซิตี้ ในปีที่ได้ 3 แชมป์

ทั้งในแง่ “เกมคอนโทรล” การต่อบอลสั้น ที่ให้อารมณ์เดียวกับ แมนซิตี้

….

อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ มันทำให้เราเห็นอะไรๆจาก อาร์เตต้า มากขึ้น

และดูเหมือนว่า อาร์เตต้า จะไม่ใช่โค้ชที่ “Copy & Paste” สิ่งที่ เป๊ป ทำซะทุกอย่าง

สิ่งหนึ่งเลยที่ผมมองว่า อาร์เตต้า Set up ทีมต่างไปจาก เป๊ป และเป็นสิ่งที่ เป๊ป ไม่น่าจะทำด้วย

นั่นคือ การทำทีมฟุตบอลที่ “เน้นเกมรับ”

…..

มาถึงตรงนี้ หลายท่านอาจจะบอกว่า

ไม่นะ…. สมัยทีมพีคๆ ซิตี้ มี “เกมรับ” ที่ดีจะตาย

ใช่ครับ ถ้าเราพูดถึง “ภาพรวม” เป๊ป ทำให้ ซิตี้ เป็นทีมที่เสียประตูน้อยมาก ยิ่งถ้าเทียบกับ “จำนวนประตูได้” หรือเทียบกับความพยายามในการเล่นเกมรุก เกมรับซิตี้ในช่วงที่ทีมเล่นได้อย่างมั่นคง ถือว่ามีประสิทธิภาพมากๆ

อย่างไรก็ตาม ถ้าลงไปลึกถึง “รายละเอียด” เราต้องคุยกันให้ชัดว่า คำว่า “เกมรับ” นั้น เราพูดถึง “สถานการณ์ไหนในเกม” และพูดถึง “การตั้งรับในพื้นที่ไหนของสนาม”

….

ตามทฤษฎีฟุตบอลนั้นบอกไว้ว่า ตลอด 90 นาทีในสนาม ฟุตบอลจะมี 4 สถานการณ์ในเกม

หนึ่ง คือ Defensive Situation (สถานการณ์ที่ทีมตั้งรับ)

สอง คือ Offensive transition (สถานการณ์ที่ทีมเปลี่ยนจากรับไปเป็นรุก)

สาม คือ Offensive Situation (สถานการณ์ที่ทีมกำลังเล่นเกมรุก)

สี่ คือ Defensive transition (สถานการณ์ที่ทีมเปลี่ยนจากรุกไปเป็นรับ)

….

อีกหนึ่งทฤษฎีเหมือนกัน ที่พูดถึงพื้นที่การเล่นในสนาม หรือว่า Zone

ในมุมหนึ่ง ถ้าไม่ลงรายละเอียดลึกมากถึง “โซนย่อย”

คร่าวๆ เราสามารถบอกได้ว่าในสนามนั้นมี 3 Zone

Zone 1 คือ พื้นที่ 1-35 เมตร นับตั้งแต่เส้นประตูตนเอง (Low-Block)

Zone 2 คือ พื้นที่ 35-70 เมตร ตรงกลางสนาม (Mid-Block)

Zone 3 คือ พื้นที่ 70-105 เมตร นับตั้งแต่กลางสนามจนถึงประตูฝั่งตรงข้าม (High-Block)

….

กลับไปที่ “เกมรับของ แมนซิตี้”

ซิตี้ ที่มีสถิติครองบอลเฉลี่ย 65% ในฤดูกาล 2022-23 และ 2023-24

อีกสถิติหนึ่ง ซิตี้ เป็นทีมที่เล่นบอลใน Zone 3 (Action Zones ทั้งในแง่เกมรุก-เกมรับ) หรือพื้นที่สุดท้ายของคู่แข่งอยู่ที่ 36-38% ในฤดูกาล 2022-23 และ 2023-24

….

เมื่อคุณเข้าใจเรื่อง 4 สถานการณ์ในเกมแล้ว คุณเข้าใจเรื่อง พื้นที่สนามที่มี 3 Zone แล้ว

คุณคิดว่าเกมรับของ แมนซิตี้ มีจุดเด่น หรือประสิทธิภาพที่สุดในสถานการณ์ไหน และพื้นที่ไหนในสนาม?

….

เมื่อทุกท่านดู ทีมแบบ แมนซิตี้ เล่น ส่วนมากที่ท่านเห็น “ในช่วงพีค” ไม่ว่าจะเจอทีมระดับไหน สิ่งที่ ซิตี้ ชอบทำก็คือ “ครองบอลบุก”

เนื่องจาก ซิตี้ เป็นทีมที่มีการ Build up ที่มีประสิทธิภาพ

ไม่ว่าจะเป็นทีมระดับหนีตกชั้นในพรีเมียร์ลีก หรือทีมแบบ รีล มาดริด ซิตี้ ก็มักจะกดคู่แข่งได้

ภาพที่ท่านเห็นบ่อยก็คือ เซ็นเตอร์ฮาล์ฟของ ซิตี้ จะขึ้นไปครองบอลที่กลางสนาม เพื่อกดให้คู่แข่งถอยลงไปรับในแดน หรือถอยลงไปรับใน Zone 1 ของพวกเค้า

นี่คือ 65% จาก 90 นาที ที่สถิติบอกไว้ ที่เหลืออีก 35% คือ “เกมรับ”

อย่างไรก็ตาม ด้วยวิธีการเล่นแบบนี้ ที่ ซิตี้ มักจะกดดันให้คู่แข่งต้องถอยลงไปรับในแดน

ในยามที่พวกเค้าเสียบอล (Defensive transition / สถานการณ์ที่ทีมเปลี่ยนจากรุกไปเป็นรับ) พวกเค้าก็จะพยายาม Counter Press ด้วยการบีบแย่งบอลในแดนคู่แข่งกลับมาทันที

นอกจากนี้กับสถานการณ์ที่คู่แข่งกำลัง Build up ซิตี้ก็เป็นอีกทีมที่ขึ้นชื่อเรื่อง High-Pressing

ในสถานการณ์ตั้งรับ (Defensive Situation) เหมือนกัน แต่ ซิตี้ จะพยายามตั้งแต่ตั้งแต่ในแดนคู่แข่ง พยายามบีบไม่ให้คู่แข่งขึ้นครองบอลในแดนตนเอง

ซิตี้ ในช่วงพีค ดำเนินเกมรับด้วยกระบวนเหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพ ทำให้พวกเค้าเสียประตูน้อย (เมื่อเทียบกับความพยายามเล่นเกมรุก และจำนวนประตูที่ยิงได้)

…..

จากทั้ง4 สถานการณ์ในเกม ทั้ง3 Zone ในสนาม

คุณคิดว่า ในแต่ละเกมซิตี้ อยู่ในสถานการณ์ตั้งรับ (Defensive Situation) ในพื้นที่ Zone 1 ของตัวเอง หรือ Low Block เฉลี่ยสักกี่นาทีต่อเกม?

….

และนี่คือ สิ่งที่แตกต่างกับการวางทีมของ มิเกล อาร์เตต้า

….

เราจะเห็นเลยว่าใน “การวางแผนเกมใหญ่บางเกม” หรือการแก้เกม อาร์เตต้า จะใช้ “Low block Defense” เข้าสู้

เช่น ในเกมนัดแรกที่เจอ ซิตี้ ในฤดูกาลนี้ หลังจาก ทรอสซา โดนใบแดง อาร์เตต้า สั่งให้ลูกทีมที่เหลือแค่ 10 คน ล็อคประตูบ้านเลย ปล่อยให้ ซิตี้ ครองบอลไป 77%

ตอนนี้ในลีก อาร์เซน่อล เสียประตูน้อยที่สุด 27 ลูก และแฟนน่อลคงเห็น มีอีกหลายๆเกมที่ อาร์เตต้า ใช้ “เกมรับ” ในการเอาตัวรอด ในช่วงที่ทีมมีนักเตะเจ็บไปหมด

ใน UCL เอง ที่อาร์เซน่อลเสียแค่ 3 ประตูใน 8 นัดของรอบแบ่งกลุ่ม

เกมใหญ่ที่เจอกับ PSG อาร์เซน่อล ก็ปล่อยให้ PSG ครองบอล 62% แต่ตัวเองได้มา 3 ประตู ส่วน PSG เก็บไป 0 สกอร์

หรือแม้แต่เกมกับรีล มาดริด เมื่อคืนนี้ ที่สกอร์นำ 3-0 แล้ว อาร์เตต้า ก็ยังใช้ “เกมรับ” และเป็นการตั้งรับในแดน เพื่อรักษาสกอร์

…

จะว่าไปบางมุมมองก็บอกว่า ฟุตบอลที่เน้นการตั้งรับ โดยเฉพาะการตั้งรับในแดนตัวเอง หรือรับลึกถึง Low-Block นั้น เป็นสัญลักษณ์ของ “ทีมที่เป็นรอง” หรือทีมที่ “อ่อนแอ” กว่า

แต่ในมุมผม นับจนถึงตอนนี้ ผมคิดว่าการที่ อาร์เตต้า เลือกที่จะ “เพิ่ม” ความสามารถในการตั้งรับที่ Low-Block หรือการตั้งรับแบบสุดตัวให้กับทีม ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องและสร้าง “ความยืดหยุ่นให้กับแผนการเล่น”

…

เดิมที อาร์เซน่อล เป็นทีมที่ถูกวางไว้ให้เล่นฟุตบอลสมัยใหม่อยู่แล้ว การเดินหน้า-บีบสูง อาร์เซน่อล ก็ทำได้แบบที่ บาเยิร์น ของผมเคยเจอในฤดูกาลที่แล้ว

อาร์เซน่อล ยังเป็นทีมที่ครองบอลได้เหนียวแน่นพอสมควร เล่นเกมคอนโทรล เคาะหาช่อง นวดคู่แข่งไปเรื่อยๆได้ หรือแม้แต่เกม Transition หากมี บูกาโย่ ซาก้า อยู่ด้วย อาร์เซน่อล ก็ยังเล่นได้อย่างอันตราย

อย่างไรก็ตาม ฟุตบอลในหนึ่งปีมันไม่แน่นอนไม่นอน โดยเฉพาะ “อาการบาดเจ็บ” ของตัวหลัก

ซึ่งหากนักเตะตัวหลักเกิดอาการบาดเจ็บขึ้นมา บางทีเจ็บ 2-3 คนพร้อมกัน “คุณภาพฟุตบอล” ของทีมชุดหลัก หรือ “วิธีการหลัก” เช่น เคยเล่นเกมคอนโทรลได้เยี่ยม พอขาด โอเดการ์ด หรือ ซาก้า ไป คุณภาพก็จะถดถอย

ในเมื่อตลอดทั้งซีซั่น ทีมมีโอกาสที่จะเจอสถานการณ์แบบนั้น การที่ทีม “ปรับตัวได้” มี “วิธีการที่หลากหลายพอ” ไว้รองรับ เพื่อเอาตัวรอดไปในแต่ละนัด หรือเอาตัวรอดให้ผ่านในช่วงเวลาที่ยากลำบาก คือ “ความสามารถ” ของทีมอย่างหนึ่ง

นอกจากนี้ ต่อให้เราเป็นทีมที่เล่นบอล “เป็นต่อ” ได้อย่างยอดเยี่ยม

บีบสูง เล่นเกมการครองบอลได้เก่ง แต่ในเวทียุโรป ที่วัดกัน “นัดต่อนัด” แต่แล้วตกรอบเลย

หากเราไปเจอคู่แข่งที่ “เล่นบอลแบบเรา หรือคล้ายคลึงกับเรา” เช่น อาร์เซน่อล ไปเจอ บาร์ซ่า หรือ PSG

บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องไป “ชนกับเค้าตรงๆ” เราใช้ Low-Block ที่แข็งแกร่ง เพื่อ “เอาชัวร์” และใช้เกม “ฉวยโอกาส” ได้

นอกจากนี้ ด้วยความหลากหลายใน UCL เช่น การเจอทีมแบบ รีล มาดริด ที่เต็มไปด้วยนักเตะที่เก่งในเรื่อง Transition พร้อมจะฆ่าทีมที่เก่งในการครองบอลและกดดันสูงอยู่แล้ว

การมีความสามารถในการตั้งรับแบบ Low-Block ไว้กับตัว ถือว่าเป็นข้อ “ได้เปรียบ” อย่างหนึ่ง

…

จนถึงตอนนี้ หลายท่านอาจจะยังมองว่า การตั้งรับลึก หรือ Low-Block เป็นคุณสมบัติของทีมเล็ก และก็ไม่น่าจะเป็น “เรื่องยากอะไร” ที่ทีมจะเน้นตั้งรับ

จากการสัมภาษณ์หนึ่ง เป๊ป เคยบอกว่า “พวกเราไม่ใช่ทีมที่ตั้งรับได้อย่างแข็งแกร่ง”

คำพูดของ เป๊ป ครั้งนี้ สะท้อนออกมาในนัดชิง UCL ที่ เป๊ป บอกว่า เราได้แชมป์ เพราะ “คู่แข่งยิงระยะ 5 เมตร ไม่เข้า”

เป๊ป เคยบอกว่า Core ฟุตบอลของพวกเรา คือ “การคอนโทรลเกม” และในโลกใบนี้ ไม่มีวิธีการไหนในฟุตบอลที่ช่วยสร้าง “การคอนโทรลเกม” ได้ดีเท่า “การครองบอล”

แต่ในฤดูกาลที่ผ่านมา ซิตี้ ที่มีปัญหานักเตะแบบเจ็บ แถมโรยราพร้อมกันหลายคน ทำให้ ซิตี้ ไม่สามารถ “เล่นฟุตบอลของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

ตอนไปครองบอลบุกเค้า พอ เดอ บรอยน์ ไม่เหมือนเดิม บอลก็ได้แต่ถ่ายซ้าย-ถ่ายขวาไปเรื่อย เจาะเข้าแนวลึกอย่างอันตรายไม่ได้

พอครองบอลไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมายโดนตัดกลางทาง การที่ไม่มี โรดรี้ คอยคนเบรคเกมโต้กลับ Counter Press ที่เคยยอดเยี่ยม ก็หดหาย

นอกจากนี้ พอฝั่งตรงข้าม Transit ball เข้าไปในแดนตัวเองได้ “แนวรับ” ที่ ไคล์ วอล์คเกอร์ ฟอร์มหายแล้ว ก็เอาไม่อยู่ด้วย

เป๊ป ฝืนเล่นด้วยวิธีการที่เป็นสไตล์ตัวเองแบบนี้หลายนัด พยายามครองบอลนวด ทั้งๆที่รู้ว่านักเตะตัวเองไม่พร้อมเหมือนตอนพีคๆ

อย่างไรก็ตาม ซิตี้ ก็มีบางเกม หรือบางช่วงในเกมที่พยายามจะ “ตั้งรับ” เหมือนกัน แต่ก็ทำได้อย่างไม่มีประสิทธิภาพ

เรื่องแบบนี้ยิ่งบอกได้ชัดว่า

หนึ่ง ต่อให้ที่ผ่านมา เป๊ป เคยทำ ซิตี้ ที่เสียประตูน้อยมากๆ แต่ถ้าพูดถึงเกมรับแบบรับในแดนหรือรับแบบ Low-Block เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ เป๊ป ถนัดเลย

สอง การตั้งรับในแดนหรือรับแบบ Low-Block นั่น เป็น “ความสามารถ” ที่ต้องฝึกซ้อมให้นักเตะทั้งรู้หน้าที่ ทั้งเข้าใจ และมีความอดทนมากพอ โดยเฉพาะพวกนักเตะ “เกมรุก”

….

ตัวผมเอง สังเกตการทำทีมของ มิเกล อาร์เตต้า มาเรื่อยๆด้วยความชื่นชม

อย่างไรก็ตาม เรื่องการสร้างให้ทีมเก่งในการตั้งรับแบบ Low-Block นั้น ผมคิดสองแง่สองง่ามมาโดยตลอด

อย่างที่ผมบอกไว้ข้างต้น ผมชื่นชม อาร์เตต้า ที่สร้างความสามารถในการตั้งรับ Low-Block แบบนี้ไว้กับทีม รวมไปถึงทีเด็กในเซ็ตพีซ ที่เก็บแต้มมาได้นักต่อนักด้วย

ถึงแม้กระนั้น ในมุมผม ฟุตบอลมันมีเรื่อง “ใจ” ที่หมายถึง “ความฮึกเหิม” เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

พูดให้เห็นภาพ ถ้าเป็น “คลอปป์” ต่อให้ทีมมีปัญหาขนาดไหน ก็คงจะไม่สั่งให้ลูกทีมถอยลงมาเล่น Low-Block หรือเล่นเอาชัวร์ เน้นผลการแข่งขัน

คลอปป์ คงจะสั่งให้ลูกทีมฮึกเหิม พยายามเล่นแบบตัวเอง พยายามบีบคู่แจ่งให้เล่นแดนเค้า และจะพยายามเข้าตีๆๆๆ ซึ่งอย่างที่เราเห็น พอ “ผู้นำ” บ้าดีเดือดแบบนี้ ลูกทีมก็จะมี “พลังแฝง” โผล่ขึ้นมา ซึ่งนักเตะลิเวอร์พูลในยุคคลออป์ก็แสดงเรื่องพวกนี้ให้เห็นหลายครั้งแล้ว

ในมุมกลับกัน ในบางเกมที่ผมเห็น อาร์เตต้า เน้นตั้งรับ

ผมก็จะแอบคิดว่า มันทำให้ความฮึกเหิมของนักเตะตรงนี้หดหายไปหรือเปล่า?

….

อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้เป็นพวกมีรสนิยมว่า “ฟุตบอลต้องเล่นเหนือกว่า หรือต้องเล่นเกมรุกเท่านั้น”

ตัวผมเอง มักจะมอง “ผลลัพธ์” เป็นหลัก และที่ผ่านมา ผมก็เห็นว่าทีมที่ได้แชมป์ยุโรปมากที่สุดอย่าง รีล มาดริด ก็ไม่เห็นจะต้องมาสนใจกับคำว่า “เล่นอย่างเหนือกว่าในเกม” เลย

จนถึงตอนนี้ด้วย “ผลลัพธ์” ที่เห็น ต่อให้ผลงานในลีกจะห่างไกลจากคำว่าแชมป์แล้ว

แต่การที่ อาร์เตต้า พาทีมอาร์เซน่อล มาถึงรอบรองฯ ใน UCL ได้ และผ่านทีมระดับ รีล มาดริด มาด้วยผลการชนะทั้ง 2 นัด ทั้งๆที่นักเตะตัวหลักยังมีอาการบาดเจ็บอยู่

แบบนี้ผมก็บอกได้ว่า การเพิ่มความสามารถให้ทีมในเรื่อง Low-Block และเลือกแผนให้ทีมเน้นตั้งรับอย่างแข็งแกร่งในบางนัด

เป็นเรื่องที่ อาร์เตต้า ทำถูกแล้ว

และเป็นวิถีฟุตบอลข้อหนึ่งที่แตกต่างจาก เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ครับ

บ่นบอล

เครดิต : เพจ บ่นบอล

รถบัสยี่ห้อไอ้ต้า

คอนโทรลเกม แต่ต้องมีนักเตะระดับ TOP5 โลกไว้เปลี่ยนเกมด้วย
เช่นการจ่ายบอลอันดับ1ของโลก

ภาษาบ้านๆก็คือ บอลอุดนั่นแหละครับ อยู่ที่ว่าจะอุดยาวๆหรือจะอุดแล้วรอสวน ตั้งแต่นัดที่ซิตี้เจอน่อล 10 คนตอนช่วงต้นฤดูกาล ผมสังเกตเลยว่าต้าฝึกการเล่นเกมรับมาดีจริงๆ การเล่นแบบนี้ไม่ง่ายเลย เพราะนักเตะจะต้องโฟกัสการลำเลียงหรือ transit บอลของฝั่งตรงข้ามอยู่ตลอด และจะต้องอาศัยความเข้าใจระหว่างคู่ cb เยอะมากๆ คีย์แมนของน่อลชุดนี้ผมให้ไรซ์เลย เป็นตัวที่เสริมมาแล้วเข้ากับแผนการทำทีมมาก เป็น cdm ที่เหมือนตัว hidden cb ที่มาคอยปัดกวาดได้บ่อยๆ และเปลี่ยนจังหวะรับเป็นรุกได้ดีมากๆ

เกมที่เจอมาดริดเมื่อคืน ผมมองว่าต้าทำการบ้านมาดีมาก คือผลสกอร์ได้เปรียบ 3 ลูกแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องบุกแลก เลยเล่นรับตามที่ตัวเองถนัด แต่ว่าได้ใจแฟนบอลด้วยตรงที่ไม่ได้รับอย่างเดียว แต่ปล่อยเกมบุกให้เป็นไปตามจังหวะด้วย ผลเลยได้มาอีก 2 ลูก และเป็นมาดริดที่เสียกระบวนไปเอง คือมันจะเป็นปัญหามากถ้าเมื่อวานโดนยิงลูกแรกเร็ว มันจะมีสิ่งที่เรียกว่าโมเมนตั้ม และอาจจะเสียเพิ่มอีก 2-3 ลูกก็เป็นได้

ยังดื้อใช้ซุส รอฮาแวซ์ คม ผมว่า ซื้อมาอีกสองเลย โยเคียวเซลโก้

Low Block ก็แตกหลายนัดครับปีนี้ นำๆอยู่ถอยลงมารับ โดนยิงตีเสมอไปเยอะ แต้มมันถึงไล่ลิเวอร์พูลไม่ทัน ปืนถ้าฟอร์มปีที่แล้วคือใส่เกียร์ห้าตั้งแต่นาทีแรก ยิงจนขาดแบบอีกฝั่งไม่ได้บุกมาหน้าประตูเลยตลอด 45 นาทีแรก ทำอยู่หลายแมตช์มากๆ จนอีกฝั่งท้อยิงคืนยังไงก็ไม่ทัน แต่พอเจอบอลทัวร์นาเม้นต์ทีมชาติมาคั่นกลางก่อนด้วย เรียบร้อย สภาพนักเตะมันเลยเป็นแบบทุกวันนี้ ปีนี้บอกตรงๆไม่สนุกเลย แฟนปืนคงอึดอัดเหมือนผม อยากเห็นฟอร์มปี 2024 แต่สภาพนักเตะมันเล่นไม่ได้แล้วก็เข้าใจ จริงๆผมมองไปปีหน้าแล้ว แต่ตอนนี้เกิดโมเมตตัมในยูซีแอลขึ้นมาซะงั้น เพราะน็อคมาดริดได้

สิ่งที่ต้า ต่างจากเป๊บ คือ ต้าไม่บ้าครองบอล แบบเป๊บ เป๊บเน้นครองบอล ดันสุง ทิ้งเกมรับให้ มิดฟิล แบบโรดี้ดุแล พอขาดโรดี้คนเดียว ทีมพีง เละเทะ

ต้าเน้นการขึ้นเกมเปนระบบ ไม่เน้นครองบอลแบบ บ้าคลั่ง การเคลื่อนที่มีเป้าหมาย นักเตะ ทดแทนกันได้ เพราะระบบมันแน่นพอ แม้ขาดตัวหลัก 3-4 ตัวยังประคองได้

ทำให้เกมรับดูสนุกจริงๆ

ทีมที่เล่นแบบนี้ได้จะทำผลงานในบอลถ้วยได้ดีเพราะสามารถพลิกแพลงสถานการณ์ได้ตลอดเหมือนที่ราฟาเคยทำให้ลิเวอร์พูลดูน่ากลัวในUCL

ก็รับเหนียวก็ต้องอาศัยจุดนี้ไปก่อน เกมรุกทื่อตอนโดนอุด จะบุกไปขึงท่าเดียวเหมือนก่อนแล้วรอโดนสวนก็ไม่ไหวโดนยิงตายมาหลายดอก

ด้วยสภาพทีมที่มีแค่นี้ก็ต้องไปตามนี้แหละครับ คาแรกเตอร์ทีมมาแบบนี้ สร้างทีมจากแนวหลังมาก่อน ตัวรุกใช้เท่าที่มี

รอดูปีหน้า ผมว่าเสริมได้น้ำได้เนื้อแน่ อาวุธหนักเกมรุกต้องเข้าอย่างน้อย2-3คน

ผมต้องมาศึกษาเกมรับพี่ต้าเลยเนี่ย
เผื่อต้องใช้กับFM