อย่าไปมองคนอื่นครับ อยากให้โฟกัสที่เงินออมต่อเดือนมากกว่าครับ

ถ้าคุณท้อ ลองหันมามองเงินเดือนผม
อายุ 38 เงินเดือน 18k+
พนักงานรัฐวิสาหกิจ เงินเดือนน้อยมาก แต่ข้อดีคือเบิกค่ารักษาพยาบาลให้พ่อแม่และลูกๆ ได้(ลูกสองคน)
ถามว่าอยู่ได้มั้ย ก็อยู่ได้แบบไม่เว่อวังครับ ใช้เท่าที่มี เก็บเท่าที่เหลือ พยายามทำบัญชีรายจ่าย เพื่อให้รู้ว่าแต่ละเดือนเราต้องจ่ายอะไรบ้าง ไม่ให้กระทบครอบครัว
ผมก็เคยเปรียบเทียบเงินเดือนตัวเองกับเพื่อนที่เรียนกันมาแต่ทำเอกชน รายได้เยอะกว่าผม 3-5 เท่า แรกๆ ท้อมาก ว่าคิดผิมหรือเปล่าที่ออกจากเอกชนมาทำรัฐวิสาหกิจ แต่พอเริ่มนานไป มันก็อยู่ได้นะ แค่เราอย่าไปเปรียบเทียบใคร ครอบครัวเรามีความสุขในแบบที่เรามี ก็พอแล้ว

ปล. ภรรยาเงินเดือนมากกว่าผมสองเท่า (ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องเงินเลยครับ)

หมายถึงผมหรือเปล่าครับ ถ้าหมายถึงผม (NT = บริษัท โทรคมนาคมแห่งชาติ จำกัด)

ใครจะรู้คุณอาจจะมีทรัพย์สินมากกว่าผมก็ได้นะครับ ทรัพย์สินผมไม่ค่อยมีอะไรเลยครับ

เปล่าครับท่าน หมายถึงท่านชอนมิชชี่ครับ

ผมเคยคิดตอนวัยรุ่นอายุ18ได้เงินเดือนแค่9000ว่าสักวันนึงเราได้เงินเดือนสัก15คงจะสบายขึ้นเยอะ
พอได้15 ก็คิดว่าถ้าได้สัก20คงจะชีวิตดีขึ้นเยอะ โตมาอีกหน่อยถ้าเราได้เงินเดือนสัก30คงจะพอเหลือๆ
ตอนนี้หาได้30กับอายุ31 แม้งก็ไม่พออยู่ดี เลยไม่รู้ว่ามันอยู่ที่เงินหรืออยู่ที่เรากันแน่

ใช่ครับพี่ พอเจอสายเช้าชามเย็นชาม คอยชี้นิ้วสั่งตัวเองไม่ทำงานนี่ท้อใจเลยครับ

เอ๊ะ ทำไมรู้ครับ

ตอนผมอายุ 30 เงินเดือนยังหมื่นนิดๆ เลย มีลูก ต้องซื้อรถ ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านอีก โคตรทรมานที่สุดในชีวิตนี้แล้ว

ในสายผมหรือในกลุ่มเพื่อนๆ เรื่องเงินผมสู้ไม่ได้เลยครับ

แต่ผมก็ได้เรื่องอื่นๆมาแทน เช่น วันหยุดที่ถือว่าเยอะ ความรับผิดชอบและความเครียดต่ำกว่า ความมั่นคง บ. สูง การมีสวัสดิการให้ครอบครัว ฯลฯ

ซึ่งผมว่าความพอดี ความพอใจ ของแต่ละคนไม่เท่ากันหรอกครับ

มองตัวเองก็พอ อย่าไปเทียบกับใคร

งานหรือชีวิตของท่านก็คงมีข้อดีสักข้อนึง ที่คนอื่นไม่มีเช่นกันครับ

ยิ่งท่านเพิ่งย้ายสายงาน ก็ถือซะว่าเป็นการเริ่มต้นเพื่ออนาคตครับ อย่าเพิ่งเอารายได้ปัจจุบันมากดดันตัวเอง

อย่ามองคนที่เงินเดือนเยอะๆอย่างเดียวสิครับ
ดูเนื้องานและปัญหาที่เขาต้องรับผิดชอบด้วย
เวลาเราเห็นเขาแก้ปัญหา มันดูเหมือนง่ายนะ แต่กว่าจะขัดเกลาความรู้ความสามารถ ให้มันดูง่าย มันต้องใช้เวลา

ไม่รู้ว่าผมคิดถูกไหม ฮาาาา

ถ้าเพิ่งเข้าทำงานใหม่ แต่สังคม ณตอนนี้ผมว่า มีความเป็นไปได้ว่าจะเจอ toxic สูง

เหมือนกันครับ ตอนผมเข้ามาทำใหม่อายุน้อยสุดแล้วแต่ละคนที่ส่วนงานนั้นอายุมากๆกันทั้งนั้นก็โดนให้ทำนั่นทำนี่ค่อนข้างเยอะ แต่ก็ได้เรียนรู้เทคนิคงานทำงานได้ไวขึ้นครับแต่โชคดีที่ในแผนกผมไม่มีพวกนิสัยชอบ Toxic สำหรับท่านอยากให้ลองดูอีกสักระยะหนึ่งก่อนก็ได้ครับ ถ้าคิดว่าอึดอัดไม่มีความสุขกับการที่ต้องมาทำงานกับกลุ่มคนแบบนี้ จะพิจารณาลาออกผมว่าก็ได้อยู่นะครับเพราะท่านยังต้องทนทำงานกับคนกลุ่มนี้อีกหลายปีถ้ายังอยู่ต่อ ตัวท่านยังอายุน้อยไฟในการทำงานยังสูงมากอยู่ถ้าไปเอกชนผมว่าอาจจะตอบโจทย์กว่าก็ได้ครับ

ผมก็ใกล้จะ 30 ละขอตอบบ้างนะครับ

ผมพึ่งกลับมามีงานประจำประมาณปีเดียว เป็นขวบปีที่ได้ทำงานจริงๆจังๆ ถึงจะเปลี่ยนงานมารอบนึงในรอบหนึ่งปีก็เถอะ

ทุกวันนี้ผมยังเงินเดือน 15,000 อยู่เลย ตัดภาพไปที่เพื่อนผมเป็นเจ้าของกิจการ เจ้าของธุรกิจ เงินเดือนครึ่งแสน ซื้อบ้าน รถ คอนโดกันได้แล้ว เทียบกันนี่ห่างกันเยอะมากเลยนะ บัตรเครดิตผมก็ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ

แต่ทุกวันนี้ผมทำงานแบบมีความสุขมากนะ โอเคแหละ มีปัญหาเวลาทำงานบ้างเป็นเรื่องปกติ แต่เรื่องอื่นผมแฮปปี้นะ วันหยุดอย่างกะราชการเลย หยุดเสาร์-อาทิตย์ หยุดนักขัตฤกษ์ ถ้าทำงานในวันหยุดก็ได้โควต้าวันหยุดชดเชย หรือจะขายเอาเงินก็ได้ เวลาทำงานก็ยืดหยุ่น ส่วนวันหยุดก็นอนอยู่บ้าน ถ้าจะออกก็เพราะอยากออกเองหรือเพื่อนชวน

ทุกวันนี้ผมช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้านได้พอสมควร ถึงจะไม่ได้มากมายอะไรแต่ก็ทำให้พ่อแม่ไม่ต้องทำงานหนักมากเท่าเมื่อก่อน ถึงแกจะ 65 แล้วทั้งคู่ แต่แกชอบทำงานเลยไม่หยุด ครอบครัวผมแฮปปี้มากกับตอนนี้ แถมที่บ้านก็ไม่มีหนี้อะไรด้วย