จริงๆ ผมไปอ่านรายละเอียดมาแล้วก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่(กึ่งสนับสนุนด้วย555) คนนอกวงการอาจจะงงๆว่า เห้ย มันเรื่องอะไรกันเนี่ย อยู่ๆหมอลาออกเกินครึ่ง จะเล่าว่า มันเป็นฤดูกาลย้ายถิ่นฐานของหมอในระบบราชการครับ ฟีลทหารตำรวจอยู่ครบปีแล้วย้ายตามรอบนั่นแหละ ขอเล่าย้อนอดีตสักนิดหน่อยละกัน
ย้อนรอยไปสมัยผมเป็นอินเทิร์น1 (10 ปี+) สมัยนั้น ผมก็โดนไปลงพื้นที่เขตอีสาน จังหวัดหนึ่งเหมือนกัน(ไม่ใช่จังหวัดที่มีข่าว) แน่นอนว่าถึงเราจะเป็นเด็กตจว. คนนึงแต่การที่ต้องโดนโยนไปลงที่จังหวัดทางอีสานไกลๆ ห่างพ่อห่างแม่ห่างแฟน นี่เราก็ใจหวิวเหมือนกันนะ ยิ่งไปถึงรพ.จังหวัด เห็นสวัสดิการแล้วเพื่อนผมน้ำตาซึมเลย บางคนโทรหาแม่ที่กทม.ว่าขอลาออกเลยได้ไหม สภาพหอพัก บ้านพักใช้คำว่า"ทุเรศ" ก็ได้ครับ นึกภาพบ้านพักข้าราชการไม้เก่าๆ อยู่สุดขอบรั้วรพ. ด้านหน้ามีหญ้ารก ส้วมเป็นส้วมซึม 1 ห้อง พื้นห้องเป็นไม้เก่าๆ เดินแล้วมีเสียงออดแอด เตียงเป็นฟูกตั้งพื้นเฉยๆ พร้อมผ้าห่มเก่าๆ สองผืน (ต้องแชร์ห้องกับเพื่อนด้วยนะ) เอาจริงๆผมคิดว่าพวกเราก็ไม่ได้ติดหรู อยู่สบายอะไรขนาดนั้น ขอแค่นอนได้ สะอาด ปลอดภัย แต่แค่นี้รพ.ยังจัดการให้ไม่ได้ ถามไปยังรองแพทย์ เค้าก็หัวเราะ บอกว่า โอ้ยยย สมัยผมลำบากกว่าน้องเยอะ อยู่ๆไปก่อน เดี๋ยวมีงบ(ไม่รู้ชาติไหน) มาเดี๋ยวผอ.ปรับปรุงให้ ห๊ะ
หลังเห็นสภาพห้องพัก พวกเรา 6 คนเลยตัดสินใจว่า หาหอนอกเช่านอนดีกว่า สบายใจกว่าเยอะ และหลายๆคนทราบดี สภาพอินเทริน1 6 เดือนแรก ไม่มีเงินเดือนให้นะครับ "ตกเบิกราชการ" เงินแต่ละเดือนคือเงินการลงเวร อยู่นอกเวลา รับงานนอกล้วนๆ อดหลับอดนอนแลกเงินมาจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าผ่อนรถ นี่คือคำถามแรกว่า พวกเรามาทำอะไรที่นี่กัน(วะ) ตอนนั้นในใจทุกคนเตรียมหาที่ลงใหม่กันตั้งแต่สามเดือนแรกหมดแล้ว ส่วนผมกับเพื่อนยังลังเล เพราะว่าที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรที่จะต้องหาเงินมาลาออก
เรื่องสภาพงานนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง รพ.ตจว.คนไข้ล้นหลาม ยิ่งเทศกาลยิ่งบ้าบอ นับไปถึงความมไม่พร้อมอุปกรณ์ เช่น คนไข้ปวดท้อง อยากตรวจอัลตร้าซาวน์ เครื่องเสีย ทั้งรพ.มีเครื่องดีอยู่ 3 เครื่อง ต้องไปขอหมอคิวเอ็กซเรย์ ที่ไม่รู้ดุยังกับหมาทำไม หวงเครื่องกลัวพวกเราใช้แล้วพังมั้ง ทั้งๆที่ไม่ใช่ของตัวเอง คิวคนไข้นัดที 3 เดือน สงสัยคงตายก่อน หรือแม้แต่หมอแก่ๆเห็นแก่ตัว ลงตรวจช้าบ้าง ไม่มาบ้างโทรฝากเคสเพราะตัวเองรับงาน 3 รพ.เอกชนบ้าง บลาๆ เยอะแยะ พวกเราก็ยิ่งชัดเจนในแนวทางมากขึ้นว่า นี่ไม่ใช่ที่ของเรา
สุดท้าย ครบปีนั้นรุ่นผมนี่ยกทีมไป 6 คน จบปีแรกลาออก 4 เหลือผมกับเพื่อน 2 คน ที่ไปต่อยังรพช. (ซึ่งสุดท้ายพวกเราก็ลาออกราชการหมด) 4 คนก็มีทั้งไปทำเสริมความงาม ไปเรียนต่อเฉพาะทางในกทม. ผมกับเพื่อนอีกคนที่ยังอยู่ ก็ไปต่อกันที่รพช. ก็สภาพไม่ต่างกัน แต่ยังดีที่เพื่อนร่วมงานยังโอเคหน่อย เลยอยู่อีกสองสามปี แต่ผมก็ลาออกก่อนนะ เพราะผอ.เหี้ย เลยไปสมัครเรียนต่อเฉพาะทาง และก็ยาวต่อมาจนถึงปัจจุบัน
สุดท้าย(จริงๆ) ปัญหาเรื่องพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องเงิน เรื่องภาระงานอย่างเดียว โครงสร้างองค์กรก็สำคัญ หรือแม้แต่สภาพพื้นที่ มันก็เป็นปัจจัยที่ทำให้คิดเรื่องการย้ายสายงานได้ รั้งตัวได้แต่รั้งใจไม่ได้หรอก น้องบางคนก็ไม่ได้ตั้งใจมาเพื่อทำพวกนี้อยู่แล้ว บางคนเรียนเพื่อเอาวุฒิไปขายครีม เรียนเพื่อตามใจพ่อแม่ เรียนเพื่อต่อยอดธุรกิจครอบครัว แต่สุดท้าย เผื่อหลายคนไม่รู็ อาชีพแพทย์ เป็นอาชีพครับ ไม่ใช่งานการกุศลและไม่มีจรรยาบรรณแพทย์ข้อไหน ระบุว่าห้ามลาออกราชการและห้ามลาออกไปทำเอกชน ซึ่งเป็นหลักสากลโลกกัน ดังนั้น เลิกอ้างเรื่องนี้มากดดันและเคารพในการตัดสินใจของแต่ละคนครับ แต่ถ้าวันไหน กระทรวงกล้าลงจรรยาบรรณแพทย์เรื่องนี้ด้วย ผมว่าจะได้เห็น movement ครั้งสำคัญแน่ๆครับ

ผมเป็น อินเทิน1 ได้ 1 เดือนลาออก ( ยื่นใบลาออก ตั้งแต่ 15 วันแรกอ่ะครับ 55555 )

ตอนเรียนผมอยู่ รรแพทย์ มาตลอด ตอนฝึกงานวน รพ นอกก็ไม่เคยไปอยู่ รพ สังกัดสาธา

พอจบมา ต้องไปอยู่ รพ สังกัด สาธา มันเกินคำบรรยายจริงๆ5555

แบบ ทำไมกุต้องทนวะเนี่ย ทางเลือกในชีวิตมีตั้งเยอะแยะ

ตอนนี้ชีวิตสุขสบายดี เปิดคลินืกเอง ทำงานวันละ 6-7 ชม

ไม่ต้องอยู่เวร อดหลับอดนอนซักคืน income 1 m +- /เดือน

ไม่เคยเสียใจซักวินาทีที่ตัดสินใจลาออกตอนนั้น

ถามครับพี่
ไม่เปน ขรก หรือถือทุนจาก รพ แล้วต่อเฉพาะทางได้ใช่มั้ยครับ
1 med ตา สูติแบบนี้ได้มั้ยครับ ถ้าได้(รับ) แล้วค่าใช้จ่ายใครออกอ่ะครับ
2 สาขาไหนบ้างครับที่เปนแค่อินเทิน1 แล้วไปสมัตรได้เอง อันนี้เราต้องออกค่าใช้จ่ายเองมั้ย สมัครยาก? ต้องมีเส้นสาย หรือตามระบบครับ ขอบคุณครับ

พอคนขึ้นไปบนหอคอยแล้ว ก้ไม่เคยจะแคร์เท่าไร เหมือนลืมไปแล้วว่าตัวเองก้ลำบากเหมือนกัน

ผมเป็น อินเทิน1 ได้ 1 เดือนลาออก ( ยื่นใบลาออก ตั้งแต่ 15 วันแรกอ่ะครับ 55555 )

ตอนเรียนผมอยู่ รรแพทย์ มาตลอด ตอนฝึกงานวน รพ นอกก็ไม่เคยไปอยู่ รพ สังกัดสาธา

พอจบมา ต้องไปอยู่ รพ สังกัด สาธา มันเกินคำบรรยายจริงๆ5555

แบบ ทำไมกุต้องทนวะเนี่ย ทางเลือกในชีวิตมีตั้งเยอะแยะ

ตอนนี้ชีวิตสุขสบายดี เปิดคลินืกเอง ทำงานวันละ 6-7 ชม

ไม่ต้องอยู่เวร อดหลับอดนอนซักคืน income 1 m +- /เดือน

ไม่เคยเสียใจซักวินาทีที่ตัดสินใจลาออกตอนนั้น

เนี่ยระบบบ้านเรามันเป็นแบบนี้ไง พอคนไม่ทนก็มาด่า แทนที่จะแก้ระบบ

จนคนเก่งๆเค้าหนีไปหมด

นอกเรื่อง ผมเกลียดขี้หน้า หมอปลัด ไอคนล่าสุดนี้ชิบหาย ชอบยืน ข้างๆ นักการเมือง ตอนสัมภาษณ์
ใส่แว่นหัวขาวๆ อะ

ผมขาวนั้นเมื่อก่อนอนอยุ่ควบคคุมโรค แล้วทำโควิด ผลงานดี(เหรอ)เลยได้เปนปลัด อีกคนเถียงนาโฆษกอ่ะ แถไปให้เรื่อยๆ สมัยประยทุธ ตอบแทนไปนั่งบอร์ด ออมสินอยุ่พักนึง สร้างวีรกรรมให้ออมสินพอควร(หมอจิตเวช ออมสิน?)

อนาคตจะเกิดขึ้นเรื่อยๆ ผมรอดูว่าระบบสาธารณสุข+หลักประกันสุขภาพของรัฐจะยื้อได้นานแค่ไหน หมอเป็นอาชีพยังไงก็มีที่ไปต่อ ผลเสียสุดท้ายจะตกเป็นของผู้รับบริการที่เป็นชนชั้นกลางถึงชนชั้นล่างนี่แหละ

คนเรามีสิทธิเลือกครับ จะดราม่าทำไมแฮะ
นพ. ดีเด่นคนนึงยังเคยพูดกับพวกผมตอนไปฝึกงานเลยว่า อยู่ที่ไหนก็ช่วยคนได้

ผมไม่ใช่ นพ. นะ แต่ทำงานใน รพ แหละ งานหมอนี่หนักจัด
ไปอยู่ รพช ผอ.ดีมาก ปรับปรุงบ้านพัก ติดแอร์ให้ ช่วยตรวจคนไข้ อันนี้ก็อาจทำให้หมออยู่ต่อได้ หมอที่มาใช้ทุนพร้อมกันก็ไปเรียนต่อกลับมาทำงานที่นั่น
แต่ รพ ใกล้ ๆ หมอแก่ ไม่ทำงาน ไม่ช่วย ไรเลย ก็เป็นตัวเร่งให้น้องหมอตัดสินใจง่ายขึ้น

ยินดีกับน้องด้วยครับ
ชีวิตเราเป็นของเราครับ

https://alumni.mahidol.ac.th/muaa-recognition/th-notable-alumni-opart-karnkawinpong/
ไปอ่านวีรกรรม เอ้ย ผลงานดูละกันครับ

ได้หมดครับ ถ้าเข้าช่องทาง ฟรีเทรน + มีเส้น (ถ้าจะเอาทุนรพ รัฐ ต้องใช้ทุนขั่นต่ำก่อน)

ใช้แค่เลข ว + ใบเพิ่มพูนทักษะ + ใบrecommend

ส่วน เมด ศัลย สบาย ตอนนี้ขาดแคลนทุก พื้นที่ ชนบทโดยเฉพาะโชนอีสาน โดยเฉพาะศัลยกรรม ตอนนี้เอารพศ อีสาน บางจังหวัด เป็นศูนย์ฝึกแล้ว

ค่าใช้จ่ายไม่เสีย ฝึก+สอบในโควต้าแพทย์เฉพาะทางของกระทรวงเเบบเดียวกับหมอที่ได้ทุนมาเหมือนกันทุกอย่าง ส่วนอินเทิน1 สมัครได้เเน่ๆคือ เฟมเมด พยาธิ หมอกรมอนามัยควบคุมโรค ทรงๆนี้ ที่เหลือต้องใช้ทุนก่อน

เอาจริงๆถ้านับจำนวนหมอ ผมว่ามันไม่ได้ขาดอะไรแล้วละครับ รวมถึงเฉพาะทางบางสาขาที่ล้นๆแล้วด้วยซ้ำ แต่มันไปขาดในพื้นที่ ที่ไม่น่าจะใช้ชีวิตอยู่แค่นั้นเอง

ประกอบกับเด็กยุคใหม่ ยุคปัจจุบัน เค้าไม่ได้ถูกฝังหัว เรื่องการทราบซึ้งบุญคุณอะไรขนาดนั้นแล้ว
(พูดๆตรงก็คือ เรียนเก่ง ก็เข้าหมอแค่นั้นจบๆ)

การออกแบบเยอะๆแบบนี้มันแค่เริ่มต้นด้วยซ้ำ จังหวัดเล็ก จังหวัดรอง จังหวัดtierแย่ๆนะ จะหาหมอยากขึ้นแน่นอน
หรืออยากมากแค่ขาจรมาเอาทุนแล้วจากไป

ซึ่งผมก็คิดว่าผู้บริหารเค้าก็มองแบบนี้ ผลิตให้ล้นๆไว้ก่อน จะล้นไปตรงไหนก็ค่อยว่ากัน
แล้วด้วยเศรษฐกิจประเทศห่วยแบบนี้ จะไปรพ.เอกชน เปิดคลินิคเองก็ไปแย่ง market share กันเองอีก มันต้องมีเหลือมารพ รัฐ บางละประมาณนี้

ส่วนท่านปลัด มาถึงจุดนี้ความสามารถก็ส่วนหนึงอะนะ แต่ถ้าไม่เลียแข้งเลียขานักการเมืองจะมาอยู่ในตำแหน่งได้หรือเปล่าก็ไม้รู้นะ ลองมาเดินในรพ.คนเดียว เชื่อดิไม่มีรู้จัก ไม่มีใครจำได้

ถ้าเส้นนายใหญ่พอ นายไปสายแพทย์4ก้อได้ เรียนต่อแบบหล่อๆ ไม่ต้องไปตามท้องนาแบบพี่ๆ

หลายคนก็เป็นแบบนั้นครับ
อย่างที่บอก เรื่องเงินอาจไม่ใช่เรื่องแรกสำหรับทุกคน
แต่สภาพโครงสร้าง ผู้บริหาร เพื่อนร่วมงาน สำคัญมากครับ
หลายคนเรีบรต่อ กลับมาต่อยอดที่เดิมก็เยอะ มีลูกเมียลงหลักก็เพียบ
แต่บางรพ ก็สันดานผู้บอ ที่ไม่คิดจะช่วยอะไรบุคลากรเลย ก็รับสภาพไปครับ