ลองมองมุมกลับอ่ะครับ ปีนึงมีช่วงเทศกาลหยุดยาวแค่ 2 ครั้งคือปีใหม่กับสงกรานต์ พ่อแม่เขาก็คิดถึงอยากเจอลูกหลานแหละครับ หลักๆเขาก็เฝ้ารอให้ถึงเทศกาลพวกนี้ พอรู้ว่าลูกไม่กลับเขาก็น้อยใจเป็นธรรมดา แต่สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวท่านเองแหละ แต่ส่วนตัวผมอ่ะช่วงอื่นกลับบ้างไม่กลับบ้างได้ แต่ปีใหม่กับสงกรานต์ให้ที่บ้านเต็มๆ ถ้าอยากไปเที่ยวก็ไปกับที่บ้าน ปีนึงมี 365 วันให้เวลากับครอบครัวเต็มที่แบบอยู่ด้วยกันยาวๆ 10-15 วันนี่น้อยมากนะ

คนหนุ่มเวลาเดินไปข้างหน้า
คนแก่เวลานับถอยหลังลงเรื่อยๆ

ยังไงเทศกาลอื่น ลองหาเวลากลับไปหาแกนะคร้บ

ถ้ากลับไม่ไหวจริงๆก็โทรหาบ่อยๆครับ ช่วงเย็นๆ ก่อนนอนงี้ หรือถ้าเฟซ วีดีโอไลน์ไปหาได้ยิ่งดี เค้าแค่เหงา ได้เห็นหน้าทางไกลกะยังดี ช่วงชีวิตที่อายุเยอะขึ้น เพื่อนน้อยลง ไปมาหาสู่คนอื่นน้อยลง คิดถึงลูกมากขึ้นกว่าเดิม ไม่แปลกที่จะเหงานะครับ

แล้วที่บอกไม่กลับบ้านนี่ นานขนาดไหนที่ไม่กลับครับ
กลับได้กลับครับเพราะเดี๋ยวจะเสียใจเหมือนผม

ย่าป่วยหนักผมก็ไปหาไม่ได้พอดีจะออกวันเสาร์เช้าก็โดนฝนถล่มหนักเลยไม่ได้ไป กะว่าจะไปเสาร์หน้า
ย่ามาเสียคืนวันพุธพอดีเลยครับ

มีปัญหาเรื่องเช่าบ้านยุครับ บ้านที่กำลังจะเช่าเจ้าของเคยมีเรื่องกับป้าข้างบ้าน ตอนไปดูเดินมาด่าเฉย

แฟนก็เลยแบบไม่อยากอยู่แล้ว แต่ก็อยู่คอนโดต่อกันไม่ได้แล้วเพราะสั่งแมวไป แมวก็กำลังจะมา

ตอนนี้วุ่นหาบ้านกันอยู่เลยครับ โซนเซนทรัลแอร์พอร์ตหายากเหลือมากครับ ที่ค่าเช่าไม่เกินเดือนละ 2 หมื่น

ส่วนอื่นๆคือดีมากครับ เป็นเมืองที่อยากอยู่ไปตลอดเลย ตอนนี้เพื่อนใหม่เยอะมาก ทั้งไทยทั้งเกาหลีฝรั่ง

ลองไปดูโซนหางดงครับ แถวๆกาดฝรั่ง แถวนั้นหมู่บ้านเยอะ หรือไปหาอยู่แถวหลังมช.ก็ได้

แล้วก็เดือนหน้า-หน้าฝน ก็ทนฝุ่นเอานิดนึงครับ ผมโชคดีมากขึ้นไปรอบนี้ฝนตกฝุ่นหายไปเลย

ปล.เชียงใหม่อยู่ตรงไหนก็สะดวกผมว่า ขับรถนิดเดียวถึงกันหมด ยกเว้นจะเข้าเมืองอ่ะผมไม่ไปแล้วนิมมาน

แกคงเห็นลูกๆหลานๆจากบ้านใกล้เคียงกลับมาแล้วกินข้าวกินปลา
อยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตากันหรือเปล่าครับ แกก็คงอยากมีความรู้สึกนั้นเหมือนกัน