ใบปริญญาไม่สำคัญ จากปากคำพูดของคนที่จบปริญญาโท จากมหาลัยชั้นนำของสหรัฐ


อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

ส่วนตัวไม่ชอบ Reel มันเอาไว้ปั่น engagement ไว้ล่อตีนให้คนสมาธิสั้นเข้าไปด่าให้เป็นประเด็น แล้วต้องไปฟังคลิปเต็มถึงจะจับใจความจริงๆได้

ลองนึกถึงอีกสัก5-10ปีข้างหน้าคับ ai ตอนนี้มันแค่เด็ก8 ขวบ ai อีกหน่อยมันคิดเองได้แล้ว ถ้าการศึกษายังใช้หลักสูตรเดิมไปอยู่ ผมว่าลำบาก เทคโนโลยี่ทุกวันนี้มันเปลี่ยนวันต่อวันเลย

สตีฟจ๊อบเรียนไม่จบ ต้องมา

ก็ดูที่ยกตัวอย่าง เด็กจบใหม่ มีปริญญาได้เงินเดือน 18000 คนขับรถผมได้เดือนละ 30000 มาขับรถไม่ดีกว่าเหรอ??

แล้วท่านรับคนขับรถแบบนี้ทุกคนไหมมมมละ

ถ้าหาเงินเป็น ปริญญามันก็ไม่จำเป็นจริงๆ

และความรู้มันหาได้ตลอด มันไม่ได้สงวนสิทธิ์ให้คนเรียนตามระบบเท่านั้นที่รู้ได้

ต้องแยกระหว่าง
ความรู้ กับ การหาเงิน ออกจากกันก่อนนะครับ
..
การเรียน เพื่อพัฒนากระบวนการคิด การแสวงหาความรู้
ปริญญา จึงเป็นการฝึก เพื่อเรียนวิชาต่างๆ
เป็นชุดความรู้ ที่จำเป็นต่อศาสตร์นั้นๆ
..
ส่วนการทำงาน กับการหาเงิน
เป็นส่วนที่สอง ที่เอาความรู้ไปประยุกต์ใช้อีกที
ซึ่งมันก็มีหลายวิธี ที่ไม่จำเป็นต้องใช้ปริญญา เพื่อหาเงินก็ได้
..
ก็แล้วแต่จะเลือกเส้นทางครับ
ส่วนตัว มองว่า โลกแห่งความรู้ มันประเทืองปัญญา และน่าสนใจกว่าการหาเงินเยอะเลย
สรุปว่า แล้วแต่ชอบละกัน 55 :))
..

ถ้าปริญญาไม่จำเป็น พวกคนรวยๆจะส่งลูกไปเรียนเมืองนอกทำไม

มนุษย์ทุกคนไม่ได้ใฝ่รู้ ถ้าใฝ่รู้ แล้วเก่ง บวกจังหวะดี ก็จะ success ได้โดยไม่ต้องไปเรียนด้วยซ้ำสำหรับเด็กสมัยนี้ แต่คนทุกคนไม่ใช่แบบนั้น จำนวนเงินเดือนไม่ใช่ metric วัดที่ดีสำหรับเรื่องนี้เท่าไร อย่างน้อยจบ ปริญญา สำหรับคนธรรมดา มันเป็น ใบการันตีว่า คุณมี ความรับผิดชอบระดับนึง บวกกับคุณ capable of doing something สมมติคุณเรียน บช มา อย่างน้อยจบมาบริษัทรู้ว่าคุณเคยผ่านภาษา เครดิต เดบิตมา สามารถสอนได้ CK เขาต้องการผลักให้ทุกคนเห็นคุณค่าตัวเอง ไปเป็น freelance แต่ไม่ใช่ทุกคนอยากที่จะวิ่งตลอดเวลา บางคนก็อยากทำงานชิลๆเล่นไปวันๆ แต่สมมติ message นี้ไปถึง 10000 คน แล้วออกมาเป็นfreelance สำเร็จสักท10 คนเขาก็นับเป็น success ละ แต่อีก 9990 คนที่ตายระหว่างทาง ไปไมาถึงฝันก็อย่าไปนับศพ

ผมชอบแนวคิดคุณckหลายเรื่องเลย แต่การศึกษาสำคัญจริงสำหรับประเทศนี้ครับ ข้างบ้านผมมีสองครอบครัวฐานะพอพอกันไม่ได้ร่ำรวยอะไร บ้านนึงลูกเรียนจบอีกหลังลูกเรียนไม่จบ ผลเป็นยังไงไม่ต้องเดานะครับ เรียนจบแล้วไปทำอย่างอื่นก็ได้นิ มีหลักประกันไว้ก่อนไม่ดีกว่าหรือ เว้นแต่จะพบตัวเองแล้วทำจนรุ่งแต่นั้นมันกี่เปอร์เซ็นต์ของประชากรละ

ก็บอกแล้วว่า มันเลอะเทอะ ไปเชื่อไรมันละ แพร่มไปเรื่อย สาวก ก็ชอบจังเลย

ด่าควาย ยังสงสารอะ ตรรกนรกมาก

เห็น ck ก็ไม่ดูต่อแล้ว หลายๆ คอนเท้นทำมาล่อ... เพื่อเอนเกจ
หาอย่างฟังดีกว่า

ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียนค้าบ ไม่มีใครบังคับ

วิธีไต่เต้าตำแหน่งสูงจะหายไป เทรนด์อนาคตเน้นทักษะงานมากกว่า

เทรนด์อนาคตโลกการทำงานไว้ว่า เส้นทางอาชีพของวัยทำงานเริ่มเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย การไต่เต้าสู่งานตำแหน่งสูง ได้หายไปแล้ว จาก "บันไดอาชีพแบบดั้งเดิม" จะเปลี่ยนสู่เส้นทางที่ยืดหยุ่นกว่า

พูดให้เห็นภาพง่ายขึ้นก็คือ ในอดีต เส้นทางอาชีพมักเป็นสูตรสำเร็จที่ทุกคนทำตามกรอบนี้เป็นหลัก เริ่มจาก 1.เรียนให้จบ 2.หางานทำ 3.ไต่เต้าไปเรื่อยๆ จนเกษียณอายุงาน ความสำเร็จถูกวัดจากตำแหน่ง การเลื่อนขั้น และระยะเวลาทำงาน

แต่ตอนนี้โลกการทำงานเปลี่ยนไปแล้ว ความรู้ที่มีทุกวันนี้อายุสั้นลง เหลือเพียง 5 ปีหรือน้อยกว่านั้น ทักษะที่จำเป็นในหลายอาชีพเปลี่ยนเร็วกว่าที่เส้นทางอาชีพแบบดั้งเดิมจะตามทัน และที่สำคัญ.. วัยทำงานยุคใหม่ไม่ได้ต้องการแค่เส้นทางอาชีพที่ตายตัวอีกต่อไป พวกเขาต้องการอิสระ มีความสามารถในการเปลี่ยนแปลง สำรวจ และพัฒนาในแบบของตัวเอง

การจะอยู่รอดในโลกการทำงานยุคใหม่ให้ได้ จึงต้องปรับวิธีทำงานและสร้างเส้นทางอาชีพแบบใหม่ แทนที่จะยึดตาม "สายอาชีพ" ที่ต้องเลือกเส้นทางนั้นเพียงเส้นทางเดียว แล้วไต่เต้าไปตลอดชีวิต แต่วัยทำงานยุคนี้ต้องเปลี่ยนมุมมองใหม่ เน้นไปที่ "การพัฒนาทักษะ" ใช้มันในบริบทที่หลากหลาย และปรับตัวอยู่เสมอ

ต่อไปเส้นทางอาชีพจะขับเคลื่อนด้วยทักษะ แทนที่จะยึดติดกับตำแหน่งงาน ทำให้ผู้คนมีอำนาจที่จะกำหนดอนาคตของตัวเองมากขึ้น

ต่อไปนี้คือคำแนะนำในการสร้าง "เส้นทางอาชีพใหม่" ไม่ต้องไต่เต้าตำแหน่งสูงก็ประสบความสำเร็จและก้าวหน้าในอาชีพการงานได้  

ช่วงอายุ 20 ปี: เน้น "สะสมทักษะ" แทนที่จะมองหาเส้นทางตายตัว

ย้อนไปในยุคก่อน วัยทำงานในช่วงอายุ 20 ปี เป็นวัยที่กำลังจะเรียนจบ เลือกสายงาน เรียนรู้ชีวิต และเริ่มต้นอาชีพ ใช้ใบปริญญาเบิกทางสู่งานดีๆ อาชีพดีๆ แต่ตัดภาพกลับมาในปัจจุบัน ความรู้ดั้งเดิมมีอายุสั้น ปริญญาที่เคยเป็นตัวกำหนดเส้นทางอาชีพ ก็กลายเป็นกระดาษแผ่นเดียวที่อาจไม่มีค่าและไม่สามารถตัดสินความสามารถจริงๆ ของวัยทำงาน

ถ้าเราเริ่มสร้างอาชีพตอนช่วงอายุ 20 ปีกว่าๆ ควรเป็นเวลาของการพัฒนาทักษะ ลองทำสิ่งต่างๆ ตัดสิ่งที่ไม่ใช่ ค้นหาสิ่งที่ใช่ แล้วระบุให้ได้ว่าทักษะที่โดดเด่นของเราคืออะไร

แทนที่จะคิดแค่ว่า "ฉันควรทำงานอะไร?" ลองถามตัวเองว่า ฉันถนัดอะไรโดยธรรมชาติ? ปัญหาแบบไหนที่ฉันอยากแก้? ทักษะอะไรที่ฉันควรมีเพื่อให้สามารถทำงานในหลายอุตสาหกรรมได้?

ช่วงเวลานี้ไม่ใช่การเดินเป็นเส้นตรง แต่เป็นการทดลองและปรับแต่งเส้นทางใหม่ๆ ทุกประสบการณ์ควรช่วยเพิ่มทักษะบางอย่างให้กับตัวเรา ให้เหมือนว่าเรา "สะสมทักษะ" เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นทักษะการคิดเชิงกลยุทธ์ การสื่อสาร การวิเคราะห์ข้อมูล หรือการบริหารโครงการ สิ่งเหล่านี้จะเป็นรากฐานของโอกาสในอนาคต โดยไม่ขึ้นอยู่กับตำแหน่งงานหรืออุตสาหกรรม

ช่วงอายุ 30 ปี: พัฒนาความเชี่ยวชาญ แทนที่จะโฟกัสแค่เรซูเม่

เส้นทางอาชีพแบบเดิมๆ มักคาดหวังให้วัยทำงานเจอเส้นทางที่มั่นคงภายในวัย 30 ปี และไต่เต้าสู่ตำแหน่งสูงต่อไปเรื่อยๆ แต่ในโลกยุคปัจจุบัน เส้นทางอาชีพไม่ได้เป็นเส้นตรง ความมั่นคงไม่ได้มาจากการอยู่ในสายงานเดิม แต่มาจาก "ความสามารถในการปรับตัว"

ช่วงอายุ 30 ปีของวัยทำงานนั้น เป็นเวลาของการขัดเกลาทักษะ และเลือกว่าจะใช้ทักษะนั้นในบริบทไหน โดยจะเริ่มเห็นรูปแบบจุดแข็งของตัวเอง และรู้ว่าสิ่งไหนกระตุ้นให้เรามีพลัง ไม่ว่าจะเป็นการแก้ปัญหาที่ซับซ้อน การสร้างสิ่งใหม่ หรือการเป็นผู้นำ

สิ่งที่ควรโฟกัสในช่วงอายุนี้ก็คือ ระบุให้ชัดว่าทักษะหลักของเราคืออะไร แล้วใช้ทักษะนั้นในบริบทที่แตกต่างกัน ทั้งในสายงานเดิมหรืออุตสาหกรรมใหม่ พร้อมกับติดตามแนวโน้มและเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่ส่งผลต่อสายงานของเรา

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไม "การเปลี่ยนสายงาน" มักเกิดขึ้นในวัยนี้ บางคนลงลึกในอุตสาหกรรมเดิม ขณะที่บางคนใช้ทักษะเดิมในบริบทใหม่ เช่น จากงานสายการตลาดไปสู่งานสายผลิตภัณฑ์ จากงานสายการเงินไปสู่งานสายกลยุทธ์ หรือจากพนักงานไปสู่การเป็นที่ปรึกษา ความเสี่ยงที่ใหญ่ที่สุดในวัย 30 ไม่ใช่การเลือกผิด แต่เป็นการหยุดนิ่ง ดังนั้น จึงควรพัฒนาทักษะและขยายขอบเขตสายงานให้มากขึ้นก็จะยิ่งดีและมีความยืดหยุ่นได้มากกว่า

ช่วงอายุ 40 ปีขึ้นไป: นิยามความสำเร็จในแบบของตัวเอง

ในยุคอดีต คนทำงานวัย 40 ปี คือช่วงวัยที่ต้องขึ้นสู่ตำแหน่งผู้นำ และวัย 50 คือช่วงรักษาตำแหน่งนั้นไว้จนเกษียณ แต่ในโลกการทำงานยุคปัจจุบันที่ขับเคลื่อนด้วยทักษะ เส้นทางอาชีพไม่ได้ตัดจบสูงสุดอยู่ที่วัย 50 ปีอีกต่อไป แต่มันยังพัฒนาได้ต่อไปได้อีก

ช่วงเวลานี้จึงไม่ใช่การลดบทบาทลง แต่เป็นการเลือกว่าจะสร้างผลกระทบอย่างไร ผู้เชี่ยวชาญแนะนำให้ตั้งคำถามกับตัวเองว่า "เราสั่งสมความเชี่ยวชาญมามากมายแล้ว ตอนนี้ เราอยากสร้างผลกระทบแบบไหน? เราต้องการทำเงินเยอะๆ หรือเราอยากเปลี่ยนแปลงระบบบางอย่าง?" รวมไปถึง ฉันสามารถสร้างผลกระทบได้มากที่สุดที่ไหน? ฉันอยากเป็นผู้นำ สอนงาน เป็นที่ปรึกษา หรือสร้างสิ่งใหม่? ฯลฯ 

นี่คือเหตุผลว่าทำไมหลายคนในวัย 40-50 ถึงหันมาเป็นที่ปรึกษา นักลงทุน หรือผู้ประกอบการ พวกเขาไม่ได้แค่เลื่อนตำแหน่ง แต่กำลังออกแบบอาชีพให้เหมาะกับเป้าหมายและความพอใจของตัวเอง

อย่างไรก็ตาม แม้เส้นทางอาชีพแบบเส้นตรงอาจหายไป แต่ไม่ได้แปลว่าเราไร้ทิศทาง เพียงแค่ตอนนี้ เส้นทางไม่ได้ถูกกำหนดโดยตำแหน่งงานหรือองค์กรอีกต่อไป แต่เป็นเส้นทางที่เราสร้างขึ้นเอง บนพื้นฐานของความแข็งแกร่ง ความชอบ และเป้าหมายของเรา และไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ทักษะที่เราสะสมไว้ จะเป็นเครื่องมือที่ทำให้เราไปต่อได้เสมอ