อย่างผมไม่ชอบผักบางชนิดมาก ก็จะสั่งไม่ใส่ สั่งแบบพูดช้าๆ ชัดๆ แล้วนะ ยังจะใส่มาอีก


จุดที่ผมโมโหคือ "You had ONE job" อะ
ไม่ใช่ว่าทำงาน 10 อย่างพร้อมกัน แล้วพลาดไปซักอย่าง ยังพอให้อภัย
แต่นี่งานหลักคุณมีอย่างเดียว คือทำอาหารตามที่ลูกค้าสั่ง ยังทำไม่ได้เลย แล้วจะไปทำอะไรกิน


พอให้ไปแก้ บางทีก็แค่ไปเขี่ยออก (แถมเขี่ยไม่หมดด้วย) แต่กลิ่นมันก็ติดอาหารไปแล้ว
แล้วไม่ใช่ร้านข้างทาง 30 40 บาทด้วยนะ ร้านในห้างจานละเป็นร้อย ก็ยังเจอ
เมื่อก่อนบางทีผมก็หยวนๆบ้าง แต่หลังๆไม่ยอมละ ทำใหม่เท่านั้น


ดีนะที่ผมแค่ไม่ชอบ ไม่ได้แพ้อาหาร
ถ้ามีคนแพ้อาหารไปกินแล้วป่วย เป็นเมืองนอกคงโดนฟ้องเละ แล้วโดนสาธารณสุขสั่งปิดร้านได้เลย

ผมครับ ไม่ใส่ผักแล้วโรยผักโรย

บางอย่างเขี่ยออกได้ก็จะเขี่ยออก ช่างแม่ม ขี้เกียจเสียเวลา

แต่ถ้าย้ำหลายรอบแล้วว่าอันนี้แพ้แต่ยังใส่มา อันนี้เรื่องยาว ไม่ยอมจบง่ายๆ

กินง่ายได้หมดครับผมอะ
จะหงุดหงิดแม่งรำนาน ทำช้ามากกว่า

ครั้งต่อไปก็บอกไปเลยครับว่าแพ้ ถ้าใส่มาก็ด่าได้เลย ถ้าแค่บอกไม่เอาเดี๋ยวจะหาว่าเรื่องมาก

หงุดหงิดสุดคือพวกลืมทำแล้วไม่ขอโทษนี่แหละ

ผมมีกฎเหล็กในชีวิตหลายข้อ 1 ในนั้นคือ "ผมจะไม่โมโหตอนกินข้าวครับ" ผมว่าการกินคือความสุข ไม่โอเคก็ไม่กินไปหาอะไรอร่อยๆ ดับเบิ้ลไปเลย ดังนั้น จึงไม่หงุดหงิดครับ

ผมเป็นคนกินง่ายไม่เรื่องมาก แต่ถ้าอะไรที่ผมสั่งแบบมีรายละเอียด เช่น กะเพราไม่ใส่ซีอิ๊วดำ โจ๊กไม่เอาขิง ไข่ดาวไม่สุก ผัดเผ็ดหมูป่าไม่ใส่นมจืด แล้วไม่ได้ตามนั้น ผมไม่เอาเลย

ผมเฉยๆบ่อยจนชินกินไม่ได้ก้เขี่ยทิ้งให้แม่ค้ารู้ แต่จะหงุดหงิดพวกลูกค้าเยอะแล้วเรามาก่อนสั่งก่อน

แม่ค้าก็พยักหน้ารับแต่เจือกได้ที่หลังโดนแวงคิว กับพวกชอบมาสั่งอาหารแล้วยืนพังทางยืนเหมือนเร่งแม่ค้าคนมา

ต่อก็สั่งลำบาก

หงุดหงิดร้านทำนานมากกว่า

มาก่อนสั่งก่อน ได้ที่หลัง WTF

ผมด้วย ถ้าออนไลน์=1ดาวทันที หน้าร้านคือด่าละเดินออกเลย

ไม่ไหวจริงก็พออะครับ อย่าให้มีครั้งที่ 3 บอกเลย จะไม่กินอีก

กินได้ก็กิน กินไม่ได้ก็เขี่ยทิ้วไปเซ่

ผมสั่ง เส้นเล็กน่องไก่ ไม่ผัก แล้วได้ผักโรยมาเต็มจาน พวกถั่วงอกผมกินได้ แต่ผักโรยไม่ได้เลย
กับแฟนต้าแดง แล้วได้น้ำลำไยมาแทน มันใกล้เคียงกันตรงไหน
คนขายบอก เขี่ยออกได้เนอะ ได้พ่องงสิ
แล้วมันผิด 2 อย่างในร้านเดียว

สรุปไม่กินแล้วขอให้แม่งเจ๊ง สรุปเจ๊งจริง