สมัยเรียนผมใช้พลาสติกด้วยซ้ำ ม.ปลาย มหาลัย ถึงใช้สแตนเลส

บรรทัดทองคือชื่อของสถานที่เหรอ หรือว่าอะไรอ่ะ ตามไม่ทัน

คนแก่มาแล้ว

แฟนเรียกร้องอยากไป ผมก็พาไปสรุปได้กินร้านที่ขายมาม่าต้มยำแต่ใส่เครื่องเยอะหน้าตาอาหารดูดิ พอกินเข้าไปเท่านั้นแหละ ทำกินเองที่บ้านก็ได้ป่าวรสชาติแบบนี้ แพงอีกต่างหาก ครั้งเดียวพอเลย รอคิวเป็น ชม. เพื่ออะไรก็ไม่รู้

ยอมตกยุคครับ
ถ้าต้องไปกินของที่คุณภาพไม่สมราคาแบบนั้น

อาหารครับพรี่ ไม่ใช่เทคโนโลยี ที่บอกไม่ชอบแล้วจะตกยุค

อร่อยสุดในบรรทัดทองของผมคือตั้งใจจุ่ม ร้านอื่นเฉยๆ

เหมือนช่วงนึงที่ผมโดนบอกว่าเชย ไม่ไปกินอาหารร้านดังต่างๆตรงเซ็นต์หลุยส์ กับเยาวราชน่ะ
ผมเชยแล้วกัน เพราะตรูแหลกแม่มมมมมมมมมมตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ร้านยังไม่ดังกัน จนเบื่อไม่รู้จะเบื่อยังไงแล้ว จะให้กลับไปตามกระแสเพื่ออออออออออออออออออออ? 555555

ส่วนบรรทัดทอง ผมไม่ได้บ้าถ่ายรูปขนาดนั้น ร้านต่างๆก็แค่เหมือนช่วงนึงที่ผับดังต่างๆยกโขยงตามกันไป (RCA2, RCA3, บลาๆๆๆๆๆๆ) ยอมตกยุคครับ 55555

แก่หรือตกยุคกี่โมง

หลายๆร้านมัน Overrated

ผมอยู่แถวนี้มาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เห็นว่าจะมีร้านอร่อยซักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับราคา ราคามันแรงมากๆ แพงเกิน แถมเดินๆ ต้องคอยระวังกองขี้หมาของดจ้าของบ้านที่แมร่งไม่รับผิดชอบอพไรเลย ปล่อยเรี่ยราด บางวันนักท่องเที่ยวเดินเหยียบกองขี้หมาอีก น่าสงสารมาก

ยอมตกยุคดีกว่าโง่เป็นเหยื่อการตลาดครับ

แพงก็แพง ความอร่อยก็งั้นๆ

สมัยนี้ก็เหมือนไปกินในฟู้ดคอร์ดในห้างเลยแต่ได้อารมณ์สตรีทฟู้ด
ถ้าเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนี่อร่อยจริงคือร้านห้องแถวคนแก่ๆเค้าทำกันเองลงแรงกันเอง ร้านย่านสาธุประดิษฐ์ บรรทัดทอง สี่พระยา

ร้านไหนคนเยอะ ร้านนั้นไม่อร่อย