จริงๆ การศึกษา คือรากฐานของการพัฒนาสังคมเลย แต่ เด็กต่างจังหวัดส่วนใหญ่ ที่ต้องเรียนตามอำเภอ หรือตามหมู่บ้าน จะเจอกับครูที่ห่วยแตกซะ เกือบ80-90% เลยของโรงเรียน เข้างานสาย เลิกงานไว เปิดyoutubeให้เด็กดูมากว่าสอน ส่วนครูดีๆ ก็มีแต่น้อยมากๆ ถ้าบรรจุใหม่ก็ไฟแรง แต่พออยู่ไปสักพัก สุดท้ายโดนระบบกลืนกินไปหมด

บางแห่ง ทุจริต เงินอาหารกลางวัน , เงินส่วนต่างนั่นนู้นนี่ โกงกินระดับผอ. ยันครู มีเส้นสายเต็มไปหมด

หรือเพราะครู เป็นอาชีพที่เงินเดือนสูง แถมเข้าทำงานก็ง่าย ถ้ารู้จักกับ ผอ. หรือครูในโรงเรียน ก็ดึงเข้าเป็นอัตราจ้าง พอครบ 3ปี สอบบรรจุกรณีพิเศษ

อย่างเพื่อนผมหลายคน แต่ละคนเอาตัวไม่รอด เรียนจบอะไรก็มาก็ไม่รู้ สุดท้าย มี พ่อเป็น ผอ. หรือ มีแม่เป็น ผอ. หรือ มีญาติๆ ทำงานในโรงเรียน แล้วสนิทกับฝ่ายบุคคล หรือ สนิทกับ ผอ. ก็ดึงเข้าเป็น ครูอัตราจ้าง ทำงานไป สักพัก 3-4ปี ก็ได้บรรจุเป็นข้าราชการหมด แต่เอาตรงๆ เพื่อนผมแต่ละคน ที่บรรจุแบบนี้ คือ ห่วย เอาตัวไม่รอด เรียนจบแล้ว ยังต้องขอเงิน พ่อแม่ใช้ ไปทำงานเอกชน ไม่ถึง3เดือนก็ลาออก

ข้อแรกเราต้องยอมรับเรื่องคุณภาพโรงเรียนไม่เหมือนกันแน่ๆละ การจะมาแสร้งบอกว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกันผมว่ามันไม่สะท้อนความจริงมากๆ

ทีนี้สิ่งที่เราต้องพัฒนาคือการยกระดับสถาบันการศึกษาที่ต่ำกว่าให้สูงขึ้น แต่สิ่งที่ตลกอีกอย่างหนึ่งคือมีคนกลุ่มหนึ่งบอกว่าให้พวกสถาบันการศึกษาที่มาตรฐานสูงกว่าเนี่ย ลดเกรดหรือมาตรฐานตัวเองลงมาให้ต่ำลงจะได้เท่ากับคนอื่นเขา โคดดักดานถอยหลัง

ทีนี้ปัญหาที่ผมเห็นคือเรื่องรายได้ของครูอาจารย์เนี่ยแหละ ที่ทำให้ไม่สามารถดึงดูดคนเก่งๆมาได้ ส่วนอีกเรื่องก็คือเรื่องเส้นสายที่เห็นชัดเจนทำให้คนมีเส้นได้เข้ามาทั้งที่ความสามารถต่ำ

มันต้องพัฒนาทั้งระบบ ตั้งแต่มาตรญานการคัดคนเข้าเรียน รวมถึงมาตรฐานการเรียนครูในระดับมหาลัย

ปัจจุบันนี้ครู่ไม่ใช่คณะที่ท้อปคลาสนิยมจะสอบเข้า คุณภาพของนศ.ครูมันก็คละๆ
พอจบมาคนเก่งๆได้เลือกก่อนก็เลือกเข้ารร.ดัง รร.กทม. หรืออย่างมากก็กลับบ้านตัวเอง ภาพรวมมันก็ออกมาแบบนี้

เพื่อนรุ่นผมคนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่พอจะพยายามหน่อยก็ดิ้นรนหาคณะที่ตัวเองพอเข้าไหว บางคนก็มาจบครูเนี่ยแหละ

วันก่อนเห็นข่าวโรงเรียนอะไรนะที่ได้หมอยกห้อง นั่นก็ต่างจังหวัด ผมว่าอาจเหมารวมไม่ได้ แต่มาตรฐานเฉลี่ยยังไงก็ด้อยกว่าใน กทม. อยู่แล้วด้วยงบประมาณต่างๆ
แต่โรงเรียนต่างจังหวัดถ้าเงินเยอะๆเด็กก็โหดไม่แพ้กันหรอกครับ

เพื่อนผมที่เป็นครูก็คือพวกเรียนไม่ไหวแล้วซิ่วไปเรียนครู คุณภาพเป็นยังไงไม่ต้องบอก

ไม่ทั้งหมด แต่ก็มีส่วนอย่างมาก
เพราะเงินเดือนน้อย คนเก่งที่ไหนอยากสอบเป็นครู

คหสต. ไม่รู้ผมคิดแย่ไปป่ะนะ แต่ครูรัฐวันนี้ส่วนใหญ่ๆเลย ที่เห็นเหมือนเขามารับราชการทำรายงานอัพเงินเดือน และพอปีครบก็ย้ายกลับไปภูมิลำเนา

ผมว่าครูที่มีจิตวิญญาณครูจริงๆเหมือนเมื่อก่อนน่าจะเหลือน้อยนิดมากๆแล้ว

แน่นอน เราต้องการครูที่มีจิตสำนึกความเป็นครู ขณะเดียวกันคุณภาพนักเรียนก็มาจากคุณภาพของครูที่สอนเช่นกันไม่มากก็น้อย

ทำไมเมืองนอก(ที่เจริญแล้ว)การเป็นจะเป็นครูได้ไม่ใช่เรื่องง่าย และเงินเดินก็สูงไม่ต่างจากอาชีพ หมอ ทนาย บัญชี

แต่เมืองไทยตั้งแต่อดีตมาปัจจุบัน คนต่างจังหวัดมักบอกลูกหลานว่า "ถ้านึกไม่ออกก็ไปเรียนครูสิ" ผมได้ยินมานานละ นอกจากบอกว่า ไปรับราชการสิ ก็ไปเรียนครูนิแหละง่ายดี

ถ้าเรายังไม่สามารถยกระดับ การสอนคนให้เป็นครูที่เก่งและดีได้ ก็ยากที่เราจะได้นักเรียนที่มีคุณภาพ(จำนวนมาก)

ผมว่าเงินเดือนครู ก็สูงนะ ถ้าเทียบกับ พนักงานเอกชนทั่วไป ที่อยู่ต่างจังหวัด อย่านับที่อยู่ กทม.

ไม่ต้องต่างจังหวัดหรอก สมัยผมมัธยมทั้งโรงเรียนอ.ที่เป็นอ.จริงๆไม่ถึง10คนเลยทั้งโรงเรียนอะไม่ถึง5ด้วยมั้ง

1.เงินสตาทน้อยคนเก่งๆไปทำเอกชน(แต่ปลายทางครูรัฐเงินอย่างเยอะครูเอกชนตันเร็ว นอกจากไปพวกนานาชาติ+เปิดติวเตอร์)

2.ครูไม่มีเวลาสอน อันนี้โครตจริง จากคำบอกเล่าของเด็กหลายคนครูจะหายจากเวลาสอนจริงไปเกิน50%บางวิชาอาจจะ80% สอนจริง20% ครูต้องทำผลงานตลอด+ทำกิจกรรม/เตรียมพิธีในโรงเรียนต้อนรับคนนั้นคนนี้อยู่ตลอด แต่ผมแปลกใจ อาจารย์มหาลัยก็วิจัยอยู่ตลอดทำไมถึงมีเวลาสอนครบแทบจะ90-100%

3.สำหรับนักเรียนโตแล้ว เด็กไม่มีแรงจูงใจในการเรียนด้วย ส่วนใหญ่เป้าหมาย80%คือราชภัฏ มีแค่ประมาณ20%จะสนใจเรียน ม.รัฐ เมื่อเด็กไม่คาดหวังการศึกษาที่เข้ม ครูก็ไม่ต้องเข้มสอนปล่อยจอย ข้อนี้จะเป็นจุดต่าง ของโรงเรียนใหญ่ๆหรือโรงเรียนประจำจังหวัดจะอยากเรียน ม.รัฐ>ราชภัฏ การเรียนจะเข้มข้นกว่าเยอะเลย

เด็กด้วย ครูด้วย แต่ผลประโยชน์อยู่ที่นักเรียน ว่าจะแสวงหาความรู้ได้มากแค่ไหน
ส่วนมากเด็กที่เก่ง มักจะเรียนเกินครูที่จะสอนในเทอมนั้นๆครับ
อย่าง mwit เตรียม สวนกุหลาบ ขึ้นม.4 จริง แต่เรียนเนื้อหา ม.5 เทอม 2 จบแล้ว

เด็กต่างหวัดที่มีความตั้งใจก็มีครับ แต่น้อย
ครูอ่อน ไม่ใช่ประเด็นหลัก
เด็กมีความตั้งใจ แค่ไหน คือประเด็กหลักมากกว่า
จะมาหวังอะไรกับครู รรรัฐ ไม่ทันกินหรอก

ปล.เดี๋ยวนี้มีออนไลน์ โคดสบายกว่าเดิมเยอะ

ครูเก่งๆก็เลยไม่ไปอยู่ต่างจังหวัดไง สอนเอกชน เป็นติวเตอร์รวยกว่า

ครูถ้าบรรจุ ในสายราชการเงินขึ้นไวกว่าข้าราชการพลเรือนอีก ยิ่งอยู่ต่างจังหวัดค่าครองชีพไม่สูง

แยกทีละอย่างละกันครับ

1. ครูมีดีและมีไม่ดีเป็นเรื่องธรรมดา คิดซะว่าเป็นองค์กรหนึ่งที่ยังไงซะก็ต้องมีคนที่ดีและคนไม่ดีปะปนกันอยู่

2. ในอัตราส่วนของครูที่ดีและไม่ดี ถ้าเอาเฉพาะเรื่องความสามารถของครูล้วนๆ ผมว่าครูยังพร้อมที่จะสอนอย่างเต็มที่เต็มความรู้ตามหลักสูตรได้ไม่ยาก เรียกว่าสบายๆเลย

3. แต่ระบบรัฐและโรงเรียนรัฐมันไม่ได้เหมาะกับการพัฒนาวิชาชีพครูเลย เพราะระบบรัฐไม่ได้เน้นให้ครูสอน เน้นให้ครูเป็นคนหนึ่งที่เป็นตัวขับเคลื่อนองค์กรไปตามระบบราชการเท่านั้น เห็นข่าวบ่อยๆก็คือ ครูทำทั้งพัสดุ การเงิน เบิกจ่าย จัดซื้อ จัดจ้าง ซ่อมแซม ปรับปรุง อาคารสถานที่ รักษาความปลอดภัย บริหารบุคคล บลาๆ ฯลฯ ทั้งหมดนี้ครูต้องทำเอง โดยเฉพาะในโรงเรียนขนาดกลางและขนาดเล็กที่ไม่มีงบประมาณไปจ้างบุคคลมาทำหน้าที่เฉพาะ หรือแม้แต่โรงเรียนใหญ่ที่จ้างได้แต่ก็ได้ในจำนวนที่จำกัด สุดท้ายครูก็ต้องทำทั้งหมดอยู่ดี ถ้าไม่ทำก็กลายเป็นว่าสร้างความเสียหายให้ราชการ มีโทษนั่นนี่อีก ครูจำนวนไม่น้อยที่เข้ามาในระบบแล้วทำให้ความสามารถในวิชาชีพไม่ได้รับการต่อยอดพัฒนาก็เพราะมัวแต่พะวงกับงานอื่นๆที่กล่าวมา

4. จากข้อ 3 นั่นแหละ แล้วครูจะเอาเวลาที่ไหนไปเตรียมและพัฒนาการสอนของตัวเองล่ะ ยิ่งเป็นโรงเรียนเล็ก เด็กยิ่งต้องการเอาใจใส่มากกว่า แต่ครูถูกดึงออกจากห้องเรียนได้ง่ายกว่าอีก


สรุปเลย สำหรับเรื่องการศึกษา ผมยืนยันอีกครั้งเลย โทษครูได้ แต่เพียงแค่ 10% เท่านั้น และครูก็เป็นแค่ "เหยื่อ" ที่อยู่ตรงกลางระหว่างความคาดหวังของสังคม กับ ระบบราชการดาดๆที่ครูต้องปฏิบัติตาม

สรุป 2 ครูเก่งและไม่เก่งมีปะปนกันไปทุกโรงเรียน ถ้านึกไม่ออกก็นึกถึงบริษัทหรือองค์กรที่ท่านทำงาน ลองคิดว่าอัตราส่วนที่เราต้องเจอคน ปสด ในที่ทำงานของเรานั้นมีแค่ไหน ในสังคมองค์กรครูก็ไม่ต่างครับ

ขออีกเมนต์

ประเทศนี้มีนโยบายไม่ให้เด็กสอบตก ไม่ให้เด็ก ติด 0 ร มส นะครับ
คนประกาศก็คือกระทรวงศึกษาธิการ เจ้าแห่งการศึกษาในประเทศนี้

จะมาคาดหวังและกดใส่ครู ผมว่าไม่ยุติธรรม เราตามล่าผิดคนแล้ว