เล่า ปสก.ตอนเด็กๆ ของตัวเองแบบโคตรเฮียย
ไม่รู้ไปทำงั้นได้ไง

หลงเลยแหละ ถึงขั้นแบบ พาลูกติดเขาไปเดิน เที่ยวห้าง (ตอนนั้นผม 22-23 เองมั้ง)
ละเวลาไปห้องเขาหรือไปห้องกลุ่มเพื่อนเขา จะไม่มีความอายเลยนะ ถึงกับแบบ ผมกับเขาโจ๊ะกันอยู่ เพื่อนเขานั่งแต่งหน้าอะ
ละในกลุ่มก็จะมีสไตล์อวดๆหน่อยๆอยู่ 1-2 คน แบบอวด แซว ทุกอย่าง เพราะผมสไตล์ เนิดๆหน่อยด้วย พูดละนึกย้อนอดีตได้
ละพีคกว่าคือ เขาทำงานแถว รร.สยามสมัยนั้น มีวันนึง เขาโทรให้ไปรับ ผมก็ขับไปหา
ซักพักบอก ขอขึ้นงานก่อน 5555
และพีคจังหวะ 2 คือ มันมีเพื่อนในกลุ่มที่บอกชอบอวด มันเมาหรือมึนยาไม่รู้ แบบสภาพไม่ไหวละ แฟนผมตอนนั้น บอกให้ขับพาไปพักหน่อย อะผมก็ขับวนไปเรื่อยแถวนั้น ยังเด็กไม่ประสีประสา
ซักพัก ชีเริ่มมือป้วนเปี้ยน ผมก็ปัดนะ เพราะกลัวเป็นเรื่องเพราะคิดว่าระหว่างกลุ่มนี้ไม่น่ามีความลับ ซักพักไปยันปาก ผมนี่ต้องประคองรถไปแถว หลังแยกเหม่งจ๋าย ที่ยุคนั้นมันยังมืดๆ ร้างๆ
พอจอดปุ๊บ โดนใส่ยับ เรียกว่าโดนรุกมากกว่า ถง ถุงก็ไม่มีโคตรกลัว พอจบก็บอกขอนอนพักแปบนึงละให้ไปส่ง
ต่อจากคืนนั้น ผมเอาตัวออกห่างเลย กลัว และไม่คิดว่ามันจะลงเอยแบบนี้ด้วย คือของพวกเขามันเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่ผมไม่ไหว ตอนเลิกนี่โคตรโล่ง

โหดจัด

ฮาเหตุผลแบน555