ในฐานะคนที่ติดตามลิเวอร์พูลมาตั้งแต่ยุค 80’s ซึ่งเป็นช่วงที่สโมสรครองความยิ่งใหญ่ในอังกฤษและยุโรป ผมมองประเด็นการโต้เถียงระหว่างเวอร์จิล ฟาน ไดจ์ค กับไมเคิล โอเว่น หลังเกมเมอร์ซีย์ไซด์ ดาร์บี้ เมื่อวันพุธที่ผ่านมา ด้วยมุมมองที่ผสมผสานทั้งประสบการณ์เก่าและบริบทปัจจุบันของทีม

ก่อนอื่นต้องบอกว่า ฟาน ไดจ์ค พูดถูกในแง่ที่ว่า การคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกในฤดูกาลนี้ยังไงก็ “พิเศษ” อยู่ดี ถ้าย้อนกลับไปดูต้นฤดูกาล ไม่มีใครกล้าฟันธงว่าลิเวอร์พูลภายใต้การคุมทีมของอาร์เน่ สล็อต ที่เพิ่งก้าวจากลีกดัตช์มาแทนที่เจอร์เก้น คล็อปป์ จะพาทีมลุ้นแชมป์ได้แบบนี้ ยิ่งเมื่อพิจารณาว่าตลาดซื้อขายนักเตะหน้าร้อนที่ผ่านมาแทบไม่มีการเสริมทัพครั้งใหญ่ ทีมชุดนี้แทบจะเป็นชุดเดิมจากยุคคล็อปป์ที่เริ่มมีคำถามเรื่องอายุและฟอร์ม แฟนบอลอย่างผมในยุค 80’s ที่เคยเห็นทีมคว้าแชมป์ลีกสมัยแล้วสมัยเล่ากับนักเตะระดับตำนานอย่างเคนนี่ ดัลกลิช หรือเอียน รัช ยังรู้สึกว่าแค่การกลับมาอยู่ในเส้นทางลุ้นแชมป์ลีกอีกครั้งในฤดูกาล 2024-2025 มันก็เกินคาดแล้ว

ส่วนที่โอเว่นบอกว่า การได้แค่พรีเมียร์ลีกจะมี “รสขม” เพราะตกรอบแชมเปี้ยนส์ลีกและแพ้นัดชิงคาราบาว คัพ ผมเข้าใจมุมมองของเขาในฐานะอดีตนักเตะที่เคยสัมผัสความสำเร็จกับลิเวอร์พูล แต่ก็ต้องบอกว่าเขาเหมือนจะลืมบริบทของทีมชุดนี้ไป ผมเริ่มรู้จักลิเวอร์พูลในยุคของคิง เคนนี่ เป็นผู้เล่นและผู้จัดการทีม ได้รับรู้ถึงศักยภาพทีมในยุคบิลล์ แชงคลี่ย์ หรือบ็อบ เพสลี่ย์ ที่กวาดแชมป์ทั้งในและนอกประเทศมาแล้ว แต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป การแข่งขันในพรีเมียร์ลีกสมัยนี้โหดหินกว่าสมัยก่อนมาก ทีมอย่างแมนฯ ซิตี้, อาร์เซน่อล หรือแม้แต่นิวคาสเซิ่ลที่เจอกันในนัดชิงคาราบาว คัพ ต่างก็มีศักยภาพสูง การที่ลิเวอร์พูลนำห่าง 12 แต้มในลีก และเหลือเกมอีกแค่ 8-9 นัด มันคือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในตัวเอง ไม่จำเป็นต้องวัดด้วยจำนวนถ้วยแบบสมัยก่อน

ที่ฟาน ไดจ์ค บอกว่า “เราคงต้องเปลี่ยนแนวคิดนั้นนิดหน่อย” ผมเห็นด้วยเต็มที่ เพราะถ้าไปยึดติดกับความคาดหวังแบบ “ต้องได้หลายแชมป์ถึงจะพิเศษ” มันไม่แฟร์กับทีมชุดนี้ที่เริ่มต้นฤดูกาลแบบไม่มีใครคาดหวังสูงขนาดนั้น ความพิเศษของฤดูกาลนี้มันอยู่ที่การต่อสู้เพื่อแชมป์ลีก ซึ่งเป็นถ้วยที่ลิเวอร์พูลรอคอยมานานถึง 30 ปีกว่าจะได้ในฤดูกาล 2019-2020 และถ้าได้อีกครั้งในฤดูกาล 2024-2025 ภายใต้โค้ชใหม่และทีมที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมาก มันคือเครื่องพิสูจน์ถึงความแข็งแกร่งของสปิริตทีมชุดนี้

ส่วนตัวมองว่า โอเว่นอาจจะพูดจากมุมมองของคนที่เคยอยู่ในยุคที่ลิเวอร์พูลคว้าแชมป์ยุโรป (2001) และถ้วยอื่นๆ สมัยอยู่นิวคาสเซิ่ลหรือแมนฯ ยูไนเต็ด แต่การที่เขายังยืนยันคำพูดตัวเองหลังถูกฟาน ไดจ์ค โต้ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเขาไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของแฟนบอลยุคนี้เท่าไหร่ แฟนบอลอย่างผมหรือแม้แต่คอมเมนต์จากแฟนๆ ในโซเชียลที่บอกว่า “แค่ได้พรีเมียร์ลีกก็สุดยอดแล้ว” นั้นสะท้อนความจริงมากกว่า เพราะเราเห็นทีมนี้พัฒนาจากจุดที่เกือบจะหลุดท็อปโฟร์เมื่อต้นฤดูกาล มาถึงจุดที่เกือบคว้าแชมป์ลีกได้ในตอนนี้

สุดท้าย ถ้าจะให้ความเห็นแบบคนที่ผ่านยุคทองของลิเวอร์พูลมา ผมบอกได้เลยว่า ฤดูกาลนี้พิเศษในแบบของมันเอง ไม่ต้องไปเทียบกับยุคที่เราได้ 3-4 แชมป์ในปีเดียว เพราะบริบทมันต่างกัน การได้เห็นฟาน ไดจ์ค ในฐานะกัปตันทีมออกมาปกป้องความสำเร็จของทีมแบบนี้ มันยิ่งตอกย้ำว่าเขาคือผู้นำที่เข้าใจ DNA ของสโมสรอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะได้กี่ถ้วย ถ้าทีมสู้เต็มที่และได้แชมป์ลีกกลับมาแอนฟิลด์อีกครั้ง ผมก็พร้อมจะฉลองไม่แพ้สมัยก่อนแน่นอน

ก็เสียใจจริงๆแหละ แต่จะให้ทำไง นักเตะกรอบหมดแล้ว ตกรอบแบบสงสารมากกว่า ให้กำลังใจกันดีกว่านะพี่เว่น