ต่อยอดจากกระทู้นี้

http://www.soccersuck.com/boards/topic/2555335

ไทยไม่ไปไหน เพราะคนจำนวนเยอะมาก เลือกตั้งตามที่ได้รับผลประโยชน์

แบบนี้มันก็ไม่ไปไหนหรอกครับ

(ในคอมเม้นกระทู้นั้น หลุดประเด็นไปไกลจัด มีคนไปขุดประวัติกระทู้ผมอีก 5555 ไม่เกี่ยวเลย
แต่ประเด็นคือตรงนี้ และผมก็รู้ว่าประชาชนส่วนใหญ่ ถูกสอนให้เลี้ยงง่าย แหละครับ แต่ก็ไม่รู้จะทำไง เพราะไม่ได้คุมกระทรวงศึกษา)

ยากมันต้องสร้างพื้นฐานมาตั้งแต่การศึกษา

ทุกวันนี้วิชาสังคมสอนเรื่องสิทธิ์และประโยชน์ต่างๆ ให้นักเรียนน้อยมากๆ แค่เรื่องประชาธิปไตย สอนแค่พื้นๆเท่านั้น

พอเรื่องพื้นฐานพวกนี้มันไม่ได้รับการปลูกฝั่งมา มันก็ได้แค่นี้ โดยเฉพาะโรงเรียนตาม ตจว.หรือบ้านนอก ยิ่งครอบครัวยากจนหน่อย ให้ 300-500 ก็แถบจะกราบติงกันแล้ว

เดี๋ยวนะ มันต้องเป็น "ทำยังไงถึงจะเลือกคนที่ให้ประโยชน์กับเรา"
เพราะเขาต้องบริหารเพื่อให้ชีวิตเราดีขึ้น

มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว กลุ่มคนที่เสนอประโยชน์กับคนหมู่มากได้ ก็จะได้คะแนนเยอะ แล้วได้เป็นผู้นำ

แต่ของไทยปัญหาไม่ใช่คนเลือก แต่เป็นที่ระบบ เค้าไม่ยอมให้เลือกตามใจประชาชนแต่แรก แค่จัดให้เลือกพอเป็นพิธี

อ้าว ถามแปลก ๆ น่ะ
คนเรา ไม่ว่าจะประเทศไหนมันก็ต้องเลือกคนที่คิดว่าจะให้ประโยชน์กับตัวเองมากกว่าทั้งนั้นแหละครับ
อย่างท่านเลือกก้าวไกล ก็เพราะท่านเชื่อว่าก้าวไกลจะทำประโยชน์ให้ชีวิตของท่านมากกว่าพรรคอื่น ท่านจึงเลือกพวกเขาไม่ใช่รึ

สัจธรรม ปลาใหญ่กินปลาเล็กครับ

มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ เลย ช่วงรัฐบาลทหารอะ

บ้านญาติผมเขาอยู่ในจังหวัดที่ทหารเยอะ ๆ เวลามีปัญหาอะไรต่อมิอะไร พวกทหารก็มาช่วย มาทำนั้นทำนี้ให้ เวลาเกิดเหตุภัยต่าง ๆ ก็เป็นพวกทหารมาช่วย แล้วตอนนั้นเขาก็เลือกพวกลุ่งตู่ ถามว่าเขาผิดไหมละ ทั้งที่ลุงตู่บริหารภาพรวมชิปหาย แต่เวลาเขามีอะไรทหารก็มาช่วยหมด ทั้งที่เอาจริง ๆ ต่อให้ไม่ใช่ลุงตู่ทหารก็มาช่วยอยู่ดี แต่ก็แบบว่ามันอธิบายให้ฟังก็ลำบาก

จะบอกว่า ประเทศไทยไม่พัฒนา เพราะคุณภาพประชากรส่วนใหญ่นี่แหละ

รากหญ้า เกิน 50% ยังไงเค้าก็เลือกตามคนให้ผลประโยชน์

หารายได้วันต่อวัน เงิน 300 500 มันมีค่าสำหรับพวกนั้นมากนะ

พวกเราก็ทนไปเถอะ อยู่ให้มีความสุข เปลี่ยนแปลงอะไรยาก จากการเลือกตั้ง เซ็งเหมือนกัน

เพราะไทยไม่เคยกระตือรือร้นเรื่องประชาธิปไตยแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ละจริงๆไม่เฉพาะไทยหรอก แต่โซนเอเชี่ยนี้ไม่เคยกระตือรือร้นอยู่แล้ว มันไม่ได้มีรากฐานความกระหายการเป็นประชาธิปไตยแต่ไหนแต่ไรแล้วสำหรับชาวเอเชียอะ

ดูไอสามใบเถาที่ว่าเป็นแกนหลักเอเชียก็ได้
ญป : แม่งเลือกมินจูโตมาตั้งแต่หมดสงครามโลก ขวาจัดทั้งประเทศ มีวืดไปสองสามสมัยเองมั้ง แล้วเลือกไปก็ไม่ได้สนใจ คนญปแม่งไม่เคยกระตือรือร้นเรื่องเลือกตั้งแต่ไหนแต่ไรละ Turnout rate ต่ำจะตาย
เกาหลี : ประเทศมันนองเลือดมาขนาดนั้นเลยกระตือรือร้น แต่ถ้าถามว่าสมัยก่อนมันกระตือรือร้นไหม คิดว่ามันเป็นประเทศปกครองโดยทหารมาหลายปีเพราะอะไรอะ
จีน : ชัดเจนนะ

แถมสิงค์โปรที่คนอวยเยอะๆก็ได้ ลีกวนยูบ่ริหารแม่งเป็นประชาธิปไตยที่ไหนถามจริง จะประท้วงต้องแจ้งรัฐ มีโซนให้ประท้วงเป็นสวนแห่งเดียว แถมมีอำนาจสั่งการให้คนไม่ไปประท้วงได้อีก อีหยังประชาธิปไตย

สุดท้ายท่านจะเห็นแพทเทิร์นเดียวกันหมดคือ "ใครก็ได้ที่ทำให้ชีวิตเขามีปัญหาและความวุ่นวายน้อยสุด"

ถ้าท่านเข้าใจตรงนี้ ท่านจะเข้าใจว่าทำไมหลายคนแม่งชอบการบริหารโดยทหารมากมาย เพราะมันไม่วุ่นวาย มันไม่มีการมาถกเถียงทะเลาะกันไง แต่นั่นมันคือประชาธิปไตยอะ

ดูเมกาดิ แม่งจะหยุมหัวกันทุกครั้งที่ถกเถียงอะไรกัน ด่ากันยับๆออกสื่อ ด่าแม่ง dumb, สตูปิด ฯลฯ (อันนี้ Freedom of Speech นะ) แถมโปรเสสก็ช้า ผ่านสภาบนล่างกว่าจะเสร็จกฎหมายนึงแม่งดีลแล้วดีลอีก หลังๆไม่ Bipartisan ร่วมมือกันสองขั้วเท่าไหร่ก็ยิ่งนรกไปอีกงี้ แต่นั่นมันคือประชาธิปไตยไง

ประชาธิปไตยมันต้องช้า มันต้องมีการถกเถียง มันต้องมีความขัดแย้ง บางทีก็ก่อม็อบให้เกิดความไม่สบายใจ
แต่นี่มันคือตัวคอนเซปมันอยู่แล้ว ("ปกครองโดยปวงประชา") ก็คือต้องรับฟังทุกๆคนให้เท่ากัน

แต่นิสัยคนไทยมันไม่ได้สนใจไง มันเอาแค่น้ำบ่อหน้าให้จบไปก็พอ โหวตพรรคเก่งๆดีๆไป ผ่านกฎหมายไม่ได้ก็หวังล้มๆแล้งๆ 4 ปี เขาก็ไปเลือกพรรคที่ให้ผลประโยชน์เขาได้ไง หรือที่มีพรรคนึงชอบพูดว่า "พูดแล้วทำ"

ปล. เอากรุงเทพฯก็ได้ แค่แม่งคิดว่าการที่ชัชชาติไม่มีผลงานนู่นนี่นั่นคือแกแม่ง incompetent ในการเป็นผู้ว่า จะเลือกเอาแบบไปสุดโต่งแบบวิโรจน์งี้ แค่นี้ก็ชัดแล้วคนไทยแม่งใจร้อน ไม่ได้เหมาะกับปชตหรอก

เลือกคนที่ให้ประโยชน์


มีใคร ไม่เลือกคนที่ให้ผลประโยชน์บ้างอ่ะครับ

เหมือนถามว่าเมื่อไหร่คนไทยจะขับรถให้เป็นไปตามกฏจราจรนะแหละ ก็ต้องรอให้มีการบังคับใช้กฏหมายให้แรงจริงๆนั้นแหละ ทุกทำได้

ที่ถูกคือ ทำไมคนไทยถึงเลือกคนที่ให้ผลประโยชน์"ระยะสั้น" มากกว่า เลือกคนที่ให้ผลประโยชน์"ระยะยาว"

คำตอบสั่นๆคือ สัญชาติญาณมนุษย์ครับ

คำตอบยาวหน่อยคือ การเลือกผลประโยชน์ระยะสั้นมันเห็นภาพได้ง่ายกว่าและแน่นอนกว่า รอผลลัพท์ระยะยาว เคยได้ยินมั้ยครับ ขยันวันนี้ สบายวันหน้า แต่ขี้เกียจวันนี้ สบายวันนี้เลย

การที่จะเลือกผลประโยชน์ระยะยาว ต้องผ่านการฝึกฝน ผ่านวิธีคิดที่ซับซ้อนกว่า ใช้ความเป็นตรรกะมากกว่า ต้องอดทนในระยะแรกเพื่อรอเก็บผลในตอนหลัง มันยากกกว่าโดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ลำบากหรือขาดแคลน

รวมไปถึงค่านิยม ความเชื่อ การจัดการของรัฐทั้งการศึกษา เศรษฐกิจ การกระจายอำนาจ ก็มีผล

เราก็เลือกคนที่ให้ประโยชน์กับเราทั้งนั้น แค่แตกต่างกันว่าประโยชน์แบบไหน

บางคนให้ไปปฏิรูปบริหารประเทศรวมๆให้ บางคนเอาแค่ประโยชน์เฉพาะกลุ่มตน-เฉพาะพื้นที่ตนก็พอ

ต้องหวังให้คนทั่วๆไปที่เป็นชั้นรากหญ้าตื่นรู้ด้วยตัวเองให้ได้อย่างเดียวเพราะจะรอให้พวกผู้มีอำนาจมันเปลี่ยนแปลงให้นี่ไม่มีทางเลยเพราะเค้าจะกดให้คนชั้นรากหญ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ คนชั้นกลางที่หลุดพ้นมาก็มีจำนวนไม่มากพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพราะจำนวนเสียงรวมแล้วยังน้อยกว่าคนชั้นรากหญ้าที่เป็นจำนวนส่วนมากของประเทศ

มันก็ต้องเลือกคนที่ให้ประโยชน์ถูกแล้วป่าว


แต่ประโยชน์ในที่นี้ของแต่ละคนไม่เท่ากัน บางคนแม่งคิดแค่ 500 1000 นั่นคือประโยชน์สุดๆ 4 ปีแม่งถึงจะได้ที บางคนแม่งไม่ได้คิดถึงเลยว่าถ้าเลือกคนที่มันไม่ได้ให้ 500 1000 ชีวิตมันจะดีขึ้นแค่ไหน มองแต่ภาพตรงหน้าไม่สามารถมองภาพใหญ่ได้เลย หรือคิดง่ายๆเลยนะตามต่างจังหวัดที่ไม่มีรถโดยสารจะเข้าเมืองทีนึงต้องจ้างรถเข้าไป หมดทีหลายร้อย แต่ถ้าเลือกคนที่มันพัฒนาประเทศเข้ามาพัฒนาจริงๆ มีรถโดยสารการที่จะเข้าเมืองทีอาจจะเสียเงินแค่หลักสิบหรือร้อยต้นๆ แล้วใน 4 ปีเนี่ยคิดว่าเข้าเมืองกี่ครั้งอะ ส่วนต่างในการเสียเงินค่ารถเนี่ยมันน่าจะมากกว่าเงิน 500 1000 นั่นอีก นี่ยังไม่นับเรื่องความสะดวกสะสบายหรือโอกาสที่มากขึ้นจากการเข้าไปถึงโซนที่มีความเจริญอีก นี่แค่ปัจจัยเล็กๆที่นำเสนอ ชีวิตคนเรามีปัจจัยมากกว่านี้อีกเป็นร้อยๆอย่าง


แต่ก็อย่างว่าบางคนมันคิดไม่ได้จริงๆ มองเห็นแค่ตัวเงินเท่านั้นเรื่องอื่นช่างแม่ง ทำได้แค่สมเพชแล้วก็ปล่อยให้แม่งอยู่อย่างยากลำบากแบบนั้นไป