“ประสบการณ์ของผมกับเจ้าหน้าที่ สตง.

1.หลายปีก่อนหน่วยงานของผมได้รับการเข้าตรวจจาก สตง. แผนกผมก็มีเจ้าหน้าที่ สตง. เข้ามาตรวจหนึ่งท่านเป็นสุภาพสตรีอายุไม่เยอะ ลงมาท่านเดียว

2.เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวแจ้งว่าต้องการขอดูรายงานการผ่าพิสูจน์ศพทั้งหมด (autopsy report) เราทุกคนตกใจมากและแจ้งว่าให้ดูไม่ได้เพราะเป็นข้อมูลลับของผู้เสียชีวิตแต่ละราย และไม่เคยมีมีใครมาขอดูมาก่อนตั้งแต่ทำงานมา

3.เจ้าหน้าที่แจ้งว่ามีอำนาจเข้าตรวจสอบแน่นอน แล้วกล่าวต่อหน้าเพื่อนอาจารย์แพทย์และข้าราชการอีกหลายคนในห้องว่า “อิจฉาอยู่ค่ะ เพราะหมอได้เงินเยอะ เบิกเงินเยอะ เลยต้องมาตรวจ”

4.ระหว่างการตรวจเจ้าหน้าที่ตั้งข้อสังเกตว่ารายงานแต่ละฉบับมีความยาวสั้นไม่เท่ากัน บางฉบับ 5 หน้ากระดาษ A4 บางฉบับ 2 หน้า บางฉบับ 1 หน้า ฉนับที่สั้นๆ น่าจะไม่มีคุณภาพ ระวังจะถูกเรียกเงินคืน ทั้งๆ ที่แต่ละเคสรายละเอียดไม่เหมือนกัน

5.ตรวจไปตรวจมา ตอนสุดท้ายจะกลับ เจ้าหน้าที่ก็พูดประโยคที่ทุกคนตกใจไม่คาดว่าจะได้ยิน เพราะเราผ่าศพรวมกันมาแล้วเป็นหมื่นร่าง ไม่เคยได้ยินประโยคอะไรแบบนี้ คุณเจ้าหน้าที่บอกว่า “แล้วจะรู้ได้ไงคะ ว่าคนพวกนี้ตายจริง?” ทำให้พวกเราจำได้ไม่ลืมจนถึงทุกวันนี้

6.สิ่งที่ผมทำได้ในขณะนั้นคือแจ้งผู้บังคับบัญชา และเล่าให้อาจารย์แพทย์หลายคนฟัง คำตอบที่ได้คือ มันเป็นวิธีการตรวจของเขาตามปกติที่จะยั่วให้เราโกรธและโมโหแล้วจะสังเกตพฤติกรรมของเรา ให้เราวางเฉย ปล่อยผ่าน ผมไม่พอใจในคำตอบ

7.คืนนั้นผมเข้าเว็บไซต์ของ สตง. เพราะคิดว่าจะมีช่องทางให้ร้องเรียนออนไลน์กับท่านผู้ว่าการ สตง.ได้ไหม? ปรากฏว่ากลับเจอธรรมนูญการตรวจเงินแผ่นดินที่บัญญัติว่า ผู้ตรวจต้องปฏิบัติกับผู้รับตรวจด้วยความเสมอภาค กิริยามารยาทสุภาพ…. ฯ

8.วันรุ่งขึ้นผมจึงไปพบหัวหน้าชุดของ สตง.ที่เข้าตรวจ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น และท่านหัวหน้าได้กล่าวขอโทษและจะไปกำชับคุณเจ้าหน้าที่ไม่ให้แสดงพฤติกรรมเช่นนั้นอีก

P.S.ข้าราชการไม่ได้กลัวการตรวจสอบ ขอแค่เวลาตรวจท่านทำตามธรรมนูญที่ท่านบัญญัติไว้ก็เพียงพอแล้ว...