เป็นหนึ่งในงานที่ใช้แรงเยอะที่สุดแล้วครับ

ผมขายอาหารตามสั่ง นอนน้อย เวลาชีวิตหายไป เล่นเกมส์ได้น้อยลง ดูหนังได้น้อยลง

ต้องตื่นจ่ายตลาด (จ่ายตลาดก็ต้องเดินดูผัก ดูเนื้อสัตว์หลายๆเจ้าเทียบราคา ความสด ความสวย)
ต้องตั้งร้าน ทำความสะอาดร้าน ดูอุปกรณ์ชำรุด ซ่อมแซม ซื้อเติมสิ่งที่ขาด (น้ำยาล้างจาน ผงซักฟอก บลาๆ)
เตรียมของสดและผักต่างๆ (เด็ดใบกระเพรา ล้างผักหั่นผัก หั่นเนื้อหมู ไก่ ตับ เครื่องใน เนื้อ แกะกุ้ง หั่นหมึก)
เตรียมของเครื่องปรุงสำหรับผัด อะไรหมดต้องเติม อันไหนหลายวันภาชนะเริ่มเละก็ต้องล้างก่อน (ถ้วยใส่เครื่องปรุงต่างๆ ถ้วยตวง ชามตอกไข่ ช้อนชิม ส้อมตีไข่เจียว บลาๆ)
ตอนผัด ก็ร้อนนนนนน อากาศก็ยิ่งร้อนๆ ความร้อนจากเปลวไฟ เตา กะทะ ที่ลอยมากระทบหน้า น้ำมันกระเด็นเป็นน้ำพอง แสบร้อน ควันเข้าหน้า เข้าตา ไอพริก จากผัดต่างๆ เกาะหน้า พอเหงื่อไหลย้อยไป ไหลมาเข้าตา แสบตามากกกกกกกกกกกกกกกก ทรมานชิบหาย
การรับออเดอร์ ช่วงเวลาเร่งด่วน ลูกค้ายืนรอ รุมล้อม สั่งๆๆ จนเราหัวมึนงง เบลอไปหมด ออฟชั่นบางคนเยอะ แล้วบอกไปว่ารบกวนจดออเดอร์ให้หน่อยครับ บางทีก็ชักสีหน้าไม่พอใจ ที่ต้องมาจับปากกา จดออเดอร์ให้เรา (ยกตัวอย่าง ผัดกะเพราไก่ ไม่กระเทียม เผ็ดน้อย ไม่ใส่น้ำมัน เอาถั่วฝักยาว ขอซอยเล็กๆ ไม่เอาชูรส น้ำมันหอยเยอะๆ น้ำตาลนิดเดียว ขอน้ำเยอะๆ ไข่ดาวกรอบขอบนอก ไข่แดงไม่สุก) เจอ สั่งแบบ ยิบย่อย ยุ่งยากแบบนี้ ปวดหัวมากกกกกกกกกกกกกกกก ยิ่งรีบๆเร่งๆ เคลียร์ออเดอร์ ให้ลูกค้าที่ล้อมรอบ จ้องด้วยแววตากูหิวแล้วววว มันกดดันมาก
ผัดจนเหนื่อย ตอนเก็บร้าน ลำบากยิ่งกว่า ตอนเปิดร้านอีก มีแต่ของกองเต็มไปหมด ไอนู่นก็เปรอะ ไอนี่ก็เปื้อน พื้นก็เละ หน้าร้านก็เลอะ จานก็กองโต เจ้าของที่ก็เน้นเรื่องความสะอาด เหนื่อยร้อนมาทั้งวันก็ต้องมาลุย ทำความสะอาดสิ่งของ กับ ถูกวาด ร้าน เพื่อความสะอาดอีก

มีอีกสารพัดปัญหา ที่เข้ามา แต่ถามว่า กำไรมั้ยก็ กำไร ไม่งั้นคงไม่ขาย แต่มันไม่ได้กำไรแบบรวยสร้างเนื้อสร้างตัวได้ แต่เพราะไม่มีทางเลือกมากในชีวิต ก็ต้องขายต่อไป คนนอก บอก กำไรดี ของขึ้นปรับราคาขึ้น ของลงไม่ปรับราคาลง เวลา สินค้าแพง ก็ต้อง ทำใจ เป็นกระโถน รองรับน้ำลาย และอารมณ์เกรี้ยวกราด ของผู้บริโภค เป็น ที่แรกๆเลย สำหรับร้านอาหารตามสั่ง ถ้าจะขายก็เตรียมทำใจรับคำด่าได้เลย เวลาค่าครองชีพ กับเงินเฟ้อ ไม่สัมพันธ์ กับค่าแรงรายวัน

ถ้า มีฝีมือ มีการวางแผนที่ดี และร่างกายแข็งแรง เวลาในชีวิตประจำวัน ไม่รู้จะทำอะไร ก็ลองดูครับ ถ้ากำไรดี บริหารไปแบ่งจ้างลูกน้อง เพื่อเบาแรงเอา เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณครับ จำได้ว่าท่านเคยมาตั้งมู้อยู่เข้าใจได้เลยครับ ผมเลยจะหาเป็นอย่างๆขายเสริมเอานี่หละไว้แกร่งกล้าแล้วค่อยลองคิดเรื่องทำร้านอีกทีครับ ขอให้ทำร้านเฮงๆเช่นกันครับ