ตึกถล่ม ทัวร์ลงสตง. และวัฒนธรรมอำนาจนิยมของ"คนดีย์"
ตึกสตง.ถล่ม แทนที่จะเรียกความเห็นใจกลับได้เสียงก่นด่าจากทุกสารทิศ เพราะคนทำงานภาครัฐรู้ซึ้งกันดีถึงวีรกรรมของสตง. ที่ลุแก่อำนาจ ไม่ใช้เหตุผล บ้าเอกสาร และขาดสามัญสำนึก เช่น จะเอาผิดกับใบเสร็จที่เขียนแค่หน่วยสตางค์ผิด ซื้อพัดลมให้โรงเรียนใช้แต่จะโดนฟ้องเรียกค่าไฟ เคสคลาสสิกที่ส่งผลกระทบต่อประชาชนชัดๆคือตอนที่เทศบาล-อบต.ต่างๆออกทำวัคซีนพิษสุนัขบ้าให้หมาแมวจร แต่สตง.ไปบอกว่าห้ามทำ ผิดระเบียบ ต้องให้ปศุสัตว์ทำ จนทำให้พิษสุนัขบ้ากลับมาระบาดหนักหลังจากนั้น

ข้าราชการแทบจะทั่วประเทศเลยเก็บความหงุดหงิดเจ็บแค้นไว้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พอเกิดเหตุตึกถล่มนี้ทุกคนเลยได้โอกาสในการสหบาทาโดยไม่รอช้า เรียกได้ว่าจองกฐินมานานแล้ว

สาเหตุที่ทำให้องค์กรนี้ใหญ่คับประเทศจนข้าราชการกลัวหัวหดกับคำว่า "สตง.ลง" แท้จริงแล้วไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ แต่เป็นผลพวงจากการเมือง"คนดีย์" ตั้งแต่รปห. 49 และหนักหนาสุดๆเอาหลังปี 57 ในยุคคสช.
อธิบายได้ว่าคณะรปห.มักใช้ข้ออ้างเรื่องการทุจริตของนักการเมืองมาสร้างความชอบธรรมในการยึดอำนาจของตัวเอง พวกนี้เลยต้องสถาปนาตัวเองเป็น"คนดีย์"ด้วยการสร้างภาพให้ทั้งนกม.และขรก.(โดยเฉพาะท้องถิ่น)เป็นพวกขี้โกง เพื่อที่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นคนจับโกง เป็นผู้ทรงศีลธรรม "คนดีย์"พวกนี้เลยต้องโหมกระแสการตรวจสอบ-ป้องกันการทุจริต เกิดการออกกฏหมายการเงิน-จัดซื้อจัดจ้างที่สร้างระเบียบเอกสารยุบยิบในระดับ absurd จะใช้เงินอะไรต้องมีการจัดซื้อจัดจ้างทำเอกสารกันเป็นปึกๆ ยุ่งยากจนคนทำงานทดท้อ และถ้าไปดูจะพบว่ากม.พวกนี้ออกในยุคคสช.ทั้งสิ้น เช่น พรบ.การงบประมาณ (ปี62) พรบ.จัดซื้อจัดจ้าง (ปี60) พรบ.การตรวจเงินแผ่นดิน (ปี61)

The rise of สตง. มันเกิดขึ้นพร้อมปรากฏการณ์นี้ พร้อมกับการติดดาบองค์ตรวจสอบ องค์กรอิสระต่างๆ แบบสุดโต่ง พร้อมกับการตั้งใจเล่นงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อดิสเครดิตการกระจายอำนาจ ทำให้สตง.รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจล้นฟ้า ทุกคนต้องเกรงกลัวฉัน จึงกร่างออกอาละวาดได้อย่างไม่ต้องเกรงใจใคร
ทีนี้ถ้าไปฟังเคสที่ผู้คนเล่าถึงการลงตรวจของสตง.มันจะเห็นแพทเทินความทุเรศจนรู้สึกว่า ความบ้าอำนาจ-ไร้เหตุผลมันไม่ได้อยู่ในระดับหัวๆหรือนโยบายเท่านั้น แต่ซึมลึกลงไปถึงระดับเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงาน ที่ลงตรวจด้วยความคิดว่าพวกเอ็งต้องโกงแน่ๆ ข้าลงตรวจแล้วพวกเอ็งต้องศิโรราบ จนนำไปสู่การจับผิดหยุมหยิมมากกว่าจะเป็นการตรวจอย่างโปร่งใสจริงๆ

ผมคิดว่าเรื่องนี้เราอธิบายได้ด้วยวัฒนธรรมอำนาจนิยมแบบ"คนดีย์" กล่าวคือสังคมไทยเป็นสังคมคลั่งศีลธรรม แต่เป็นศีลธรรมแบบที่ใช้เพื่อชี้นิ้วด่าคนอื่นเท่านั้น "คนดีย์"ก็เลยเป็นแค่คนที่ประกาศว่าตัวเองเป็นคนดี และด่าคนอื่นว่าโกง หาใช่คนดีจริงๆไม่ (ดูเคสนาฬิกายืมเพื่อนนั่นสิ) การเมือง"คนดีย์"หลังรปห.57 มันเลยสร้างสำนึกอำนาจนิยมแบบ"คนดีย์" คือสร้างคนที่รู้สึกว่าตัวเองวิเศษวิโสกว่าคนอื่น และคิดว่าคนอื่นเป็นพวกขี้โกงไปเสียหมด และผมเดาว่าสภาพการณ์แบบนี้น่าจะสร้าง"คนดีย์"แบบนี้ในสตง.เป็นจำนวนมาก มันเลยสะท้อนออกมาในเคสการลงตรวจที่วายป่วงอย่างที่มีคนออกมาแฉมากมายในช่วงนี้

วัฒนธรรมอำนาจนิยมแบบนี้มันไม่ได้เกิดกับแค่สตง.หรอก แต่แผ่รากลึกในสังคมไทยทุกระดับนะ อย่างในวงการอุดมศึกษาเรามีสิ่งที่เรียกว่าคณะกก.จริยธรรมการวิจัยฯ ซึ่งคอนเส็ปจริงๆคือมีเพื่อควบคุมการวิจัยในมนุษย์เพื่อปกป้องบุคคลที่สาม/เคสวิจัย แต่ในหลายๆที่กก.จริยธรรมกลับลุแก่อำนาจ เข้าไปสั่งแก้ไขอะไรที่ไม่เกี่ยวกับหน้าที่ของตัวเองและไม่ได้มีความเชี่ยวชาญ (เช่นอาจารย์สายสาธารณสุขแต่อวดเก่งเข้าไปสั่งแก้ระเบียบวิธีวิจัยของสายประวัติศาสตร์)

พูดง่ายๆว่าในวัฒนธรรมอำนาจนิยมแบบนี้ พอคนส่วนนึงถูกแต่งตั้งให้มีหน้าที่ในเรื่องการตรวจสอบอะไรก็ตาม คนพวกนี้ก็จะเริ่มพองตัว-บ้าอำนาจ ถ้าได้เห็นคนที่ถูกตรวจเกิดความลำบาก ต้องแก้ไข ต้องทำเอกสารให้ยุ่งๆแล้วจะรู้สึกฟิน แม้ว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระและขัดกับหลักสามัญสำนึกก็ตาม เหมือนพอได้เป็นกรรมการ ได้ตรวจอะไรแบบนี้แล้วอยู่ๆก็รู้สึกว่าที่หลังมีปีกงอกออกมากลายเป็นเทวดากันไปหมด เสร็จแล้วก็มองฝ่ายตรงข้ามอย่างดูหมิ่น กดขี่ และเป็นปฏิปักษ์

อาจจะสรุปได้ว่าสังคมไทยเป็นสังคมอำนาจนิยม ทุกคนมีความไม่มั่นใจซ่อนอยู่ข้างในลึกๆ เพราะในสังคมนี้เราทุกคนอาจถูกอำนาจเล่นงานได้ทุกเมื่อ คนจำนวนหนึ่งก็เลยเลือกที่จะวิ่งแสวงหาอำนาจ วันดีคืนดีเมื่อได้อำนาจมาอยู่ในมือโดยเฉพาะอำนาจที่อ้างศีลธรรมและความดี ก็จะแปลงร่างกลายเป็น "คนดีย์" และคว้าดาบอำนาจอาญาสิทธิ์นั้นไปไล่ฟันคนอื่นเพื่อสนองปมของตัวเองทันที
ซึ่งถามว่า "คนดีย์" พวกนี้เป็น "คนดี" จริงๆมั้ย?

10 ปีของคสช.และรัฐบาลประยุทธ์ รวมถึงตึกสตง.ที่เพิ่งถล่มไปน่าจะตอบคำถามเราได้อย่างชัดเจนแล้ว

https://www.facebook.com/share/p/18aWXMGk4t/

ไม่น่าคนจองกฐินมันเยอะจริง สวะจริงๆ

พวกครูที่อยู่พัสดุนี่กังวลมากๆเวลาพวกเจอสอบจาก สพฐ สตง

แม่งหายไปสตางค์เดียวเผลอๆจบอาชีพได้เลย ชดใช้หมดเนื้อหมดตัว

ใครมีญาติ มีเพื่อนที่เป็น ขรก. นี่ต้องเคยได้ยินกิตติศัพท์ความเลอะเทอะไอ้พวกนี้กันมาบ้างชัวร์ๆ

ตรวจทุจริตคนอื่นได้แบบรัวๆทำตัวเหมือนเป็นคนดีย์แบบวันเวย์

แต่ทำให้ตัวเองแสดงความบริสุทธิ์ใจโชว์ความใจซื่อมือสะอาดยังทำไม่ได้เลย

โคตรเน่าเฟะเลยระบบตรวจสอบเมืองไทย คนปราบทุจริตยังเน่าเหม็นซะเอง

เป็นเหตุผลว่าทำไม ข้าราชการถึงต้องทำตามระเบียบเป๊ะๆจนประชาชนเหม็นเบื่อ เพราะถ้าโดนพวกนี้เล่นเมื่อไร คือเอาตาย ออกจากราชการได้ไม่ยากเลย

เห็นมีเม้นนึงบอกว่าเคยโดน สตง ทักว่าซื้อกระดาษมาเป็นรีม เคยแกะออกมานับมั้ยว่าครบหรือเปล่า อย่างโหด

ถ้าคุณโปร่งใสเหมือนตรวจสอบคนอื่นจะไปกลัวอะไรๆ

สรรพากร ศุลกากรจริงๆ ก็ฟีลเดียวกันนะ แต่ทำกับประชาชนธรรมดามันทำได้ระดับหนึ่งเพราะโซเซียลหรืออะไรมันมี

แต่บางหน่วยงานมันทำกับข้าราชการที่ตัวเองมีอำนาจเหนือกว่า มันเลยหนักกว่าปกติ

ในใบสั่งจ้างผมเขียนข้าวเปล่า แต่ป้าเค้าเขียนในใบส่งของว่าข้าวสวย สตง.ท้วงผมเรื่องนี้ครับ

จริงๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ไอ้เรื่องคนดงคนดีย์อะไรนั่น น่าจะความแค้นส่วนตัวแล้วแหละ

ในฐานะที่ผมทำงานสายตรวจสอบเหมือนกัน ผมมองว่า สตง. "ตรวจสอบตามตัวหนังสือมากเกินไป" เท่านั้นเอง

อย่างเช่นเรื่องที่เห็น สตง. เล่นบ่อยที่สุดคือ "เรื่องหน่วยงานไม่มีอำนาจหน้าที่ในการซื้อ/จ้าง/ทำ..." อะไรสักอย่าง

ซึ่งว่ากันตามตัวหนังสือมันก็ถูกของ สตง. เขา แต่ในบางทีมันก็ต้องมองที่เจตนา และความจำเป็นด้วย เช่น เรื่องวัคซีนพิษสุนัขบ้าแบบที่เม้นบนกล่าว

แต่ในทางกลับกัน ถ้าปล่อยให้หน่วยงานเอางบไปใช้ผิดวัตถุประสงค์มากๆเข้า งบที่มันควรจะไปถึงจุดที่มันไปจริงๆ ก็รั่วไหลหมด ไปไม่ถึงจุดที่มันควรไปเหมือนกัน

แล้วก็ mindset ของคนทำงานตรวจสอบโดยทั่วๆไป ทั้ง ตรวจสอบภายใน ตรวจสอบภายนอก หรือ สตง. น่าจะมีข้อที่คล้ายๆกัน

คือ พอลงงานตรวจสอบมันควรต้องเจอประเด็นบ้างไม่มากก็น้อย ดังนั้นนักตรวจสอบบางคนก็เลยติดนิสัยขุดคุ้ย เม็ดเล็กเม็ดน้อยเอาเป็นประเด็นหมด กลัวไม่เจอพ้อยว่ากันง่ายๆ

จนบางทีมันกลายเป็นความจุกจิก จับผิดได้เอาหมด เรียกคืนเงิน 3บาท 5บาท ก็เอา คนเขาก็เลยเหม็นเบื่อกันหมด

ผมเองเคยอ่านผลการตรวจของ สตง. เรียกเงินคืนค่าถ้วยรางวัลชนะเลิศการแข่งขันกีฬาประจำปีของหน่วยงาน

โดยเหตุผลว่า ที่ 2 - 3 ไม่ใช่ตำแหน่งชนะเลิศ (เขาเรียกเงินคืนค่าถ้วยอันดับ 2-3) อันนี้ผมก็อึ้งไปเหมือนกัน

ในส่วนของการเหลิงแก่อำนาจของเจ้าหน้าที่ตรวจ เท่าที่สัมผัสมาคิดว่ามีบ้าง ด้วยลักษณะงานมันเป็นผู้ตรวจสอบ กับผู้รับตรวจ

แต่เรื่องการเมืองนี่เท่าที่ทราบ ข้างในก็มีทั้ง ผบห.สายแดง สายทหาร รุ่นใหม่ๆหน่อยก็สายส้มเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าจะเป็นสายทหารไปซะหมดแบบบทความ

คือพอเป็นหน่วยราชการ คนจะคิดว่าเป็นฝ่ายเดียวกะทหารไปซะหมด ซึ่งไม่ใช่เลยครับ ผู้บริหารบางคนจบ มธ. ส้มจ๋ามาเลยก็มี ไม่ได้เกี่ยวกับปฏิวัติอะไรเลย

จริง อันนี้เจอเคสคล้ายกัน มาทำงานปีแรกไปจ้างพิมพ์ป้ายไวนิล 3-400 นี่แหล่ะ เอาบิลมาเบิกได้ปกติ เข้าปีที่ 2 ต้องเขียนชื่อโครงการด้วย เข้าปีที่ 3 ต้องเขียนชื่อโครงการ + รายละเอียดไซส์ด้วย *บางโครงการชื่อโคตรยาว เขียนชื่อโครงการในบิลไม่ตรงกะโครงการจัดจริงมีปัญหาอีก ต้องตรงแบบเป๊ะๆ เลย