เมื่อคืนเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของผม ศูนย์กลางอยู่ที่ รัฐมัณฑะเลย์ ประเทศพม่า ความลึกเพียง 10 กิโลเมตร และมีแรงสั่นสะเทือน 8.4 ริกเตอร์ ส่งผลกระทบถึงไทยอย่างรุนแรง

ตอนนั้นผมอยู่ ชั้น 20 ของโรงแรมย่านอนุสาวรีย์ชัยฯ เพิ่งประชุมออนไลน์เสร็จ นั่งพักอยู่สักพักก็รู้สึกได้ว่าห้องกำลัง โยกเบาๆ ตอนแรกคิดว่าตาฝาดหรืออาจเป็นอาการล้าหลังประชุม แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา แรงสั่นสะเทือนก็ ชัดเจนขึ้น

เริ่มใจไม่ดี รีบคว้าของสำคัญติดมือแล้วออกจากห้องไปที่โถงทางเดิน เจอแม่บ้านคนเดียว ผมถามว่า "แผ่นดินไหวใช่ไหม?" แต่ยังไม่ทันได้รับคำตอบ ก็สัมผัสได้ถึง แรงโยกของทั้งชั้น ผมบอกให้แม่บ้านพาไปทางหนีไฟทันที

ก่อนเข้าประตูหนีไฟ ผมหันไปมองนอกหน้าต่าง เห็น ฝุ่นสีขาว ร่วงลงมาจากตึกสูงข้างๆ! ตอนนั้นคิดว่า "ตึกมันกำลังถล่ม!" ไม่รอช้า รีบพุ่งลงบันไดหนีไฟโดยไม่ลังเล

ระหว่างทาง มีคนเริ่มสมทบเพิ่มขึ้นจนแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนถึงชั้น 8 เกิดความสับสนเรื่องทางออก แต่สุดท้ายทุกคนก็ช่วยกันจนสามารถลงมาถึงชั้น 1 ได้อย่างปลอดภัย ผมรีบโทรหาคนที่บ้าน แจ้งว่า "ผมปลอดภัยแล้ว" แต่ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าอาคารหลายหลังในกรุงเทพฯ กำลังสั่นไหว

ต้องรออยู่ข้างล่างโรงแรมเกือบ 4 ชั่วโมง กว่าทางโรงแรมจะอนุญาตให้กลับขึ้นไปได้ เช็กข่าวภายหลังพบว่า มีอาคารสูงในไทยได้รับความเสียหาย และ มีตึกก่อสร้าง 30 ชั้นถล่มลงมา

นี่เป็นประสบการณ์ที่ทำให้รู้ว่า "ถ้าเจอแผ่นดินไหวบนอาคารสูง จงรีบตัดสินใจ!" อย่าลังเล เพราะเสี้ยววินาทีอาจหมายถึงความเป็นความตาย ตอนแรกก็คิดว่าไหวใจดีสู้เสือ แต่ตึกโยกแรงขนาดนั้นอดคิดไม่ได้จริงๆว่าตึกจะถล่ม แล้วพวกที่เห็นรอยแตกร้าวในตึกตัวเองขณะแผ่นดินไหวจะหนักขนาดไหน เอาใจช่วยทุกคนครับ

รีบลงมาให้ไวเลยครับ ถล่มลงมาก็แก้อะไรไม่ทันแล้ว

ทำงานอยู่ชั้น36 ตอนมันเริ่มโยกคิดว่า เวียนหัว แล้วคนเริ่มบอก แผ่นดินไหว เลยหลบใต้โต๊ะ แล้วมันยังไหวอยู่ซักพัก สาบานเลยตอนนั้นคิดว่าไม่น่ารอดแล้ว พวกฝ้าเบดานก็ตกลงมา น่ากลัวจริงๆ

เอาจริง ๆ นะ ขนาดผมเจอบ่อย ผมยังไม่ชินเลย เมื่อวานอยู่แถวหลักสี่ อาคารพาณิชย์ 3 ชั้น อาคารมีไหวนิด ๆ ยังกลัวเลย

ประสบการณ์ผมเกิดขึ้นหลายครั้ง เพราะอยู่เชียงใหม่ กับ ย่างกุ้ง
แต่มีครั้งที่จดจำได้ดีคือ ที่อำเภอพาน ตำบลทรายขาว ปี 2557 ผมอยู่ตรงจุดศูนย์กลางด้วย
ตอนนั้นไปทำงานฝ่ายแบบ งานก่อสร้างอาคารให้เทคโนราชมงคลล้านนาเชียงราย (ตอนนั้นจำไม่ผิด หน้างานเพิ่งเทฐานราก)
ความแรงจากแผ่นดินไหว ประมาณ 6.1-6.3 ตอนนั้นผมอยู่ในบ้านพักชั้นเดียว(หอพัก)
แผ่นหลังคาสไลด์ตกลงพื้น แต่โครงหลังคายังอยู่ ตู้เสื้อผ้าล้ม เตียงเคลื่อนไปๆ มา ๆ 2 เมตร แรงมาก

พอเจอที่อื่นอาจจะไม่แรง แต่ไม่ชินจริง ๆ จะอ้วก เวียนหัว

เหตุการณ์เมื่อวานผมอยู่บนตึกชั้น 20 ใจกลางกรุงเลย ตอนที่ตึกโยกผมไม่กล้าวิ่งไปไหนจริงๆ นะ

ยิ่งตอนมันหยุดเเล้วเดินลงบันไดหนีไฟ สภาพคือเละมาก ต่อให้หนีลงมาตอนมันโยกก็ไม่รู้อะไรจะหล่นใส่หัวมั้ยอีก

ผมอยู่ชั้น 19 กำลังฉี่อยู่ ได้ยินเสียงครืนๆมาจากผนัง นึกว่าท่อน้ำมันจะแตกป่ะวะ

แล้วเพดานก็หล่นลงมา ก็รู้แล้วว่าแผ่นดินไหว แต่จะหนีก็ไม่ได้เพราะตรงประตูกระเบื้องมันหล่นลงมารัวๆ

พอกระเบื้องหล่นหมดก็วิ่งไปเปิดประตู แต่มันติด ไม่แน่ใจเพราะกระเบื้องหรือวงกบมันพังแล้ว

แต่ช่วยกันดึงกัน 3-4 รอบ ก็แง้มออกมาได้ วิ่งไปทางหนีไฟ

จังหวะลงมันเหมือนยังมีอาฟเตอร์ช็อค แล้วผนังมันก็ร้าวตอนนั้นเลย ลั่นเปรี๊ยะๆ ในใจคิดว่าตึกถล่มแน่

สาวๆก็กรี๊ดกันลั่น ไอ้เรายังอยากกรี๊ดเลย โคตรน่ากลัว

ของทุกอย่างก็ยังอยู่ในออฟฟิศมีแค่มือถือที่เอาติดตัวไปเข้าห้องน้ำ

เป็นฝันร้ายของผมเลย ถ้าอยู่ตึกสูงๆแล้วแผ่นดินไหวไปมา ถ้าผมอยู่บนจุดนั้นก็น่าจะกลัวชิบหายเลยและคิดว่าไม่รอดเหมือนกัน ผมฝันร้ายแบบนี้โคตรบ่อย แบบตึกพังและหล่นลงมา ฝันทีไรตื่นมาเหงื่อแตกประจำ น่าจะเพราะเด็กๆผมกลัวความสูง แต่โตมาไม่กลัวเท่าไหร่ จิตใต้สำนึกมันเลยเพิ่มใส่ความฮาร์ดคอขึ้นมาอีกมั้ง

ผมวิ่งหน้าตั้งเลย ชั้น 31 น่ากลัวชิบหายโยกนึกว่าตุกตาล้มลุก