ครั้งแรกเกือบจมน้ำครับ

ครั้งที่สอง เกือบชนตอหม้อ แต่รอดมาได้
ผมเบรครถทัน โชคดีที่ไม่มีรถขับตามหลังมา

ตอนเด็กแหละครับ ประมาณ ป.2-ป.3 เปิดทีวีไว้ดูการ์ตูนตอนเย็น ลุกไปกินน้ำที่ตู้เย็น พอเพลงการ์ตูนมา รีบวิ่งมาดู ปรากฎว่าเหมือนน้ำมันเข้าผิดรู เหมือนหายใจไม่ออก ลงไปนอนจะชัก แม่ผมเดินมาเห็นพอดี ก็พากันช่วยจนผมหายใจออก แม่บอกหน้าผมเริ่มจะเขียวแล้วอ่ะตอนที่เริ่มชัก นั่นล่ะ เฉียดตายที่สุดของผม

- ครั้งแรกจมน้ำ คนอื่นนึกว่าแกล้ง กว่าจะช่วยคือหน้าซีดแล้ว

- ครั้งที่สองไฟดูด พื้นเปียกน้ำ แล้วแม่รีดผ้าอยู่ สายเตารีดไปเกี่ยวกับประตูเหล็กดัด มือผมจับประตู เท้าเหยียบพื้น สั่นทั้งตัว ดีที่แม่ถอดปลั๊กเตารีดทัน ถ้าเป็นการ์ตูนคือ โดนไฟฟ้าแสนโวลต์ของปิกกาจู

ตอนประถมจำได้ว่าวิ่งข้ามถนนใหญ่ไม่ดูตาม้าตาเรือไม่ดูสัญญาณไฟ แต่ทำโยโย่ตกพื้นกลางถนนเลยก้มเก็บ จังหวะกำลังก้มเก็บ มีรถ ปอ สีส้มวิ่งผ่านหัวไปแบบเสียววาบเลย ถ้าโยโย่ไม่ตกผมอาจโดนชนแล้วก็ได้ โชคดีที่ของหล่น

อีกครั้งคือตอนปี 54 อันนี้ยังไม่ถึงขั้นเฉียดตายแบบอันแรก แต่เป็นประสบการณ์ที่เคยเจอแผ่นดินไหวแบบแรงๆ ผมอยู่ที่ญี่ปุ่นตอนสึนามิถล่มโทโฮคุ ตอนนั้นแม่ผมถูกส่งไปทำงานญี่ปุ่น แล้วช่วงนั้นผมกับพี่ชายไปเยี่ยมแม่ พร้อมไปเที่ยวด้วย แต่ผม พี่ชาย และแม่อยู่โตเกียว จำได้ว่าแผ่นดินไหวแรงพอสมควร ตอนเหตุการณ์เกิดใหม่ๆ รถไฟก็หยุดวิ่งเหมือนบ้านเราเลยผมจำได้ ผมกับแม่เลยกลับห้องพักไม่ได้ เลยไปนั่งอยู่แถวๆที่หน้าสถานีชิบูย่า ซักพักแม่ผมก็บอกว่ามีสึนามิถล่มที่โทโฮคุ นั่งอยู่จนกระทั่งรถไฟกลับมาวิ่ง ก็นั่งกลับห้องพัก แต่ที่ประหลาดใจคือของในห้องพักไม่มีอะไรตก อะไรหล่นลงมาเลย ขนาดแจกันบนโต๊ะ ยังไม่ตกลงมาแตกด้วย

จมน้ำตอน 5-6 ขวบ

ตอนเด็กๆเคยยืนใต้ต้นมะพร้าว แล้วจังหวะออกตัวเดินออกมาก้าวนึงได้ยินเสียงข้างหลังดังตุ๊บ
ลูกมะพร้าวร่วงลงมา คือถ้าไม่ก้าวเดินก็กลางกะบาล

ครั้งแรก เป็นตะคริวตอนเล่นน้ำทะเล จำได้ว่าจะมิดหัว
แต่พยายามเขย่งตัวเองไปเกาะเรือเจ็ทสกี เลยรอด

ครั้งที่สอง เมาแล้วแว้นกลับบ้าน แต่ไม่ได้ใส่หมวกกันน้อคด้วย
ฟื้นมาอีกที นอนแอ้งแม้งอยู่ริมข้างทางตอนตี4

ครั้งแรก อนุบาล ปีนที่สูงแล้วตกลงมา ดีแค่คางแตก

ครังสอง ประถม ตกกระดานลื่น ดีที่ตัวแค่ไถลลงมา ผิวตรงขมับขวาคือถลอกยาว

ครั้งสาม ประถม ซ้อนมอเตอร์ไซค์แล้วตกลงมา อันนี้เจ็บหนักสุด คางแตก ผิวตรงแขนขวากะหน้าขวาหายไปเลย ฟันแตก นอนบ้านอาทิตย์นึงเต็มๆ ไม่วายยังมีเพื่อนจั_ไรมาล้อหลังกลับมาเรียน กุละเชื่อแม่มเลย

ครั้งสี่ มหาลัย ไปเตะบอลตรงลานข้างmbk เจอไอ้สอง รร เวรแถวนั้นแหละฮะไล่ยิงกันมา ตอนนั้นหนีตายกันกระจัดกระจาย รู้ตัวอีกทีมีคนนึงในวงโดนยิงเข้าที่ขา ไม่เจ็บตัวก็จริงแต่รุ้สึกใกล้ความตายที่สุดละอันนี้

เคยเกือบจมน้ำตายอยู่2รอบ ชีวิตนี้เลิกเลยว่ายน้ำ ถึงว่ายน้ำไม่เป็น ก็ช่างมัน มาคิดดูอีกที ไม่มีทักษะว่ายน้ำ ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนิหว่า ไม่มีความจำเป็นในชีวิตเลย

เคยจมน้ำตอนเด็ก เคยเกือบตกรถเมล์ด้วยแต่มีคนจับไว้

ตอนเรียนจบมหาลัยใหม่ๆตะคริวกินตอนว่ายน้ำกล่างเขื่อน ดีว่าคว้าเพื่อนไว้ทัน

ขับรถจากรุงเทพรีบไปที่ไซท์งานที่อ่างทอง เจอสิบล้อพ่วงกลับรถขวางถนน มันเป็นโค้งกว้างๆ ซึ่งก็ไม่ควรกลับรถตรงนั้น บีบแตรให้มันหยุดออกมา แม่งไม่หยุด ออกมาเรื่อยๆ จนเหลือช่วงเบี่ยงได้นิดเดียว ซึ่งถ้าเบี่ยงไปอีกเลนก็มีสิทธิ์เจอรถสวน สรุปชนเข้ากลางลำรถพ่วง ตอนชนความเร็วน่าจะเหลือ 40-50 จาก 120 เวลามันเสี้ยววิมากๆ เบรคยังไม่อยู่ หน้ารถยุบ ไม่บาดเจ็บอะไร

นึกว่าจะไม่รอดแล้วตอนที่แม่งตัดออกมา แล้วจังหวะชน

โดนน้ำวนดูด อีกแค่ลมหายใจเดียวคือขาดใจตาย แต่บุญยังมีหลุดออกมาได้

ไส้ติ่งแตกไม่รู้ตัว นึกว่าปวดท้องทั่วๆไป ลากสะหลายวัน
จนแฟนลากไปหาหมอ (ตรูก็หมอ ตรวจอะไร ตรวจทำไม)

คุยกับเพื่อนที่มาตรวจตอนแรกยังเรื่อยเปื่อย พอตรวจท้อง น้องมันไม่มีไรพี่ ไปซาวด์ดูหน่อยละกันเพื่อๆไว้ ซาวด์ไปไส้ติ่งบวม มีหนองในท้อง เข้าห้องผ่าตัดไป สรุปแตกเรียบร้อย ไอ้รูแตกไปแปะกับไส้ ต้องตัดไส้อีก ยาวๆ

นึกย้อนไปดีไม่peritonitis+sepsisตาย ไอ้ชิบหา_

ผมเคยโดนไฟดูด นอนสั่น ภาพในหัวเป็นที่ว่างเปล่าสีดำ
แต่โชคดีดึงสติได้ว่าไฟดูดจึงกัดฟันสะบัดสายไฟออก