จากเหตุรอบนี้ได้โทรคุยกับพี่สาวทาง กทม แล้วก็คุยกับคนรอบๆตัว รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องไม่ไกลตัวจริงๆ พี่คนนึงถึงกับพูดว่าไม่น่ามีอะไร แต่ยังไงก็คงต้องเตรียมตัวให้พร้อมทุกวัน พอฟังแล้วก็นะ นี่แหละชีวิต



พวกท่านเคยใกล้เคียงความตายมากสุดขนาดไหนครับ
สำหรับผมตอนเด็กไปเที่ยวน้ำตกกับญาติๆ แล้วผมกระโดดข้ามทางน้ำไม่พ้น ไหลตามน้ำตกร่วงไปครึ่งตัวละ แต่น้าชายผมคว้าแขนไว้ทัน ไม่งั้นคือตกหน้าผาไปแล้ว ไม่ได้โตมานั่งเล่นเว็บโป๊นี้แน่ๆ

สำหรับผม ไม่รู้เรียกเฉียดได้ไหม ครั้งแรก.ตื่นตอนผ่าตัดมันเปลวไหลลงไข่ อันนี้หมอเรียกนะ ตื่นมาหมอกำลังแทงที่ท้อง เสียงมีดกรีดท้องพร้อมความเจ็บ ในห้องบอกใจเย็นๆนะ แต่คือเรารับรู้ได้ว่ามันวุ่นวาย ประมาณ1นาทีถึงหลับต่อเพราะยาสลบ รอบสอง เมาขี่มอไซด์กลับบ้าน จำไรไม่ได้ รู้ตัวอีกทีคืออยู่ ร.พ ขาหักท่อนบน ครั้งแรกในชีวิตที่หัก แต่พยาบาลบอกไม่ยอมตื่นจนตกใจหมด พอรู้สึกตัวได้ ก็โล่งใจ ผมเลยคิดว่าถ้าคนจะตายก็คงแบบนี้แหละมั้ง หลับแล้วไม่ตื่น

เล่นน้ำตกชั้น 2 แล้วฝนตกที่ต้นน้ำ น้ำป่ามาพยายามว่ายขึ้นฝั่งก็ไม่ไหว ปล่อยไหลก็ตกชั้น 1 กลั้นใจอัดแรงสุดท้าย น้องๆ ไปหาไม่ยาวๆ มาให้จับ เลยรอด

ผมขับรถถนนสองเลนสวนกัน (ฝั่งละเลน) ไม่มีเกาะกลาง ประมาณ 90-100 มั้ง

อยู่ๆลูกแมวเดินออกมานั่งตรงถนน

ผมเห็นรถบรรทุกอ้อยขับสวนมาอยู่ในระยะถือว่าอันตรายเลย

แต่ผมก็รักแมว หักออกขวาเข้าเลนรถบรรทุกสวนมา แล้วหักกลับ

คือคิดว่าไหวแหละ แต่ถ้าถามผมก็ถือว่าเฉียดตายมากๆแล้วช็อตนั้น

ป่วยเสียการทรงตัวมา 6 เดือน เหตุเกิดเมื่อ 2 ปีที่แล้ว จากนั้นมารีบเที่ยวเลย ไม่เก็บตังค์ละ

ผมกำลังนอนคิดเรื่องนี้เลยหลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อวานตอนตึกมันโยกผมนึกว่าผมจะตายจริงๆ

1.ไข้เลือดออก น่าจะ ป4 ผมเป็นหนักมาก อ้วกเป็นเลือด ความดันต่ำมากและช็อค ผมได้ฮีโร่ที่ผมเรียกว่าพ่อ ขับกระบะไมตี้เอ็กน่าจะซิ่งฝ่านรกเลย (มาเล่าให้ฟังทีหลัง) มา รพ เอกชนที่แพงที่สุดในจังหวัดเวลานั้น ทั้งๆที่พ่อผมเป็นแค่ข้าราชการระดับปฏิบัติทั่วๆไปในตอนนั่น พอผมฟื้นหมอใหญ่เอากระเช้ามาเยี่ยม บอกว่าผมแข็งมากที่ไม่ตาย ถ้าเป็นเด็กคนอื่นอาจจะตายไปแล้วหลังจากช็อค หมอบอกว่าขอแสดงความยินดีกับชีวิตใหม่ของผม หลังจากเหตุการณ์นี้ผมเลือดจางอยู่ร่วมสองปี ส่วนพ่อผมน่าจะเป็นหนี้หลายบาท
2.จมน้ำ 2ครั้ง ครั้งแรกที่สระว่ายน้ำ ปิดเทอมพ่อแม่ผมทำงาน กลางวันเลยไปส่งผมเรียนว่ายน้ำแล้วจะมารับตอนเย็น ตอนเรียนเสร็จครูกลับแล้วก็นั่งเล่นกับเพื่อนที่สระนั่นแหละรอพ่อมารับ ทีนี่ว่ายน้ำแข่งกัน ปรากฎว่าผมตะคริวแดกจมน้ำ เพื่อนก็มีแต่เด็กๆช่วยไม่ไหว โชคดีที่เด็กฉลาดชาติเจริญ วิ่งไปเรียกเจ้าของสระมาพาผมขึ้นจากน้ำได้ อีกครั้งนึงที่น้ำตก ลื่นหิน แล้วจมลงไปเลยเพราะตรงที่ไม่มีหินมันลึกมาก แต่โชคดีคนเล่นน้ำเยอะเลยมีคนช่วยดึงขึ้นมาได้ ครอบครัวนั่งกินข้าวอยู่ที่แพ
3.รถล้ม ไปออกทริปมอไซกับเพื่อน ตกหลุมรถสะบัดที่ความเร็ว 140 ถนนเอเชีย เดชะบุญสไลด์ลงข้างทาง เป็นหมูแดงเยอะมาก ตัวไปกระแทกท่อระบายน้ำที่เป็นปูนกลมๆ ดีที่มันเป็นตรงพุงเลยไม่มีอะไรหัก ถ้าอยู่กลางถนนไม่อยากจะคิดสภาพถ้ามีรถสิบล้อตามหลังมา ไป รพ ให้พยาบาลขูดแผลอาทิตย์ละสามวัน เข็ด หลังจากนั้นเลิกซิ่งแบบไร้สาระทันที ทุกวันนี้เกิน 100 เกร็งแล้ว
4.ไปเที่ยวงานกาชาดกับเพื่อน ขากลับโดนสปาต้าฟันเข้าที่หลัง เดชะบุญอีกที่มันไม่เข้า เพราะมันฟาดลงตรงๆ ถ้ามันฟันแบบดาบน่าจะไม่พลาด แล้วอีกอย่างมันเป็นหน้าหนาว ผมใส่เสื้อคลุมหนาด้วย คิดสภาพตัวเองไม่ออกเหมือนกันถ้าตกรถที่ซ้อนเพื่อนอยู่วันนั้น

ใกล้สุดคือ ตอนนั่ฃเรือกลับจากเสม็ดเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว เรือโยกไปมา คนลุกคนนึงเรือคว่ำแน่ๆ ว่ายน้ำก็ไม่เป็นอีก

แต่เหตุการณ์เมื่อวานผมคว้า โทรศัพท์ กุญแจรถ หูฟังลงจากอแฟฟิส เอารถออกจากใต้ตึกก่อนเลย

แล้วรีบโทรหาแฟนก่อนเลย แล้วค่อยถามไถ่คนอื่นๆ

อุบัติเหตุ ตกหลังรถกระบะ ขณะรถขับอยู่ ไปรู้สึกตัวตอนอยู่โรงพยาบาล หลังเกิดเหตุประมาณ 2 ชม. ดีที่ไม่มีกระดูกหัก หรือเลือดออกในสมอง ไม่ต้องผ่าตัดอะไร มีแค่หัวแตก

แทบจะเดินไม่ได้ประมาณครึ่งเดือน อีกครึ่งเดือนเหมือนหัดเดินใหม่

นั่่งเครื่อง ลำกลาง สองแถวที่นั่ง ตกหลุมอากาศในพายุ เครื่องแกว่งชนิดทีเรียกว่า ที่ช่วยหายใจหล่นลงมาให้ใส่แล้ว แอร์ แต๋วแตกกันใหญ่ ฝรั่งสวดมนต์ไหว้พระแล้วอะ ผมก้มตัวเอาเป้บังหน้าไว้นึกในใจถ้าแม่งตกระเบิกอย่าน้อยหน้ากุก็ยังอยู่คิดแค่นี้ สุดท้ายผ่านไปประมาณสองสามนาที ลมสงบเงียบ เหมือนเข้าไปในทอนาโดอะ...

นั่งรถเพื่อนขึ้นปายทางเชียงใหม่ ไอ้ห่านเสือกอยากโชว์เก๋าแซงรถทางโค้ง มีรถสวนลงมา นั่งกันอยู่5คนรวมคนขับ ด่าแม่งกันทั้งคัน ดีไม่ชนไอ้ชิบผาย

ตอนพึ่งขับรถได้ใหม่ๆ ขับรถบนสะพานลอยฟ้าปิ่นเกล้า-บรมราชชนนี โล่งๆ เหยียบความเร็วประมาณ 110

มีถุงดำปลิวปลิวมาปิดที่กระจกด้านหน้า ด้วยความมือใหม่และตกใจเลยพยายามหักหลบให้ถุงปลิวออกจากหน้ากระจก

รถเลยเสียหลักคุมพวงมาลัยไม่อยู่ รถหมุนเข้าชนกับกำแพงฝั่งขอบสะพานอย่างแรง ใจตอนนั้นคือคิดว่าตัวเองไม่รอดแล้วแน่ๆ แต่ยังดีสุดท้ายชนแแล้วหมุนกลับเข้ามาที่ตรงกลางสะพานได้ แต่สภาพรถคือข้างหน้ายุบเข้าไปครึ่งคัน สุดท้ายต้องให้รถมายกและขายรถเป็นเศษทิ้งไปเลย

เคราะห์ดีที่ 1 - สะพานแข็งแรง และรถไม่กระเด้งมาก ทำให้ไม่ตกสะพาน

เคราะห์ดีที่ 2 - รัดเข็มขัดนิรภัย ตอนรอดออกมาได้ไป รพ. ถอดเสื้ออกมาดู เป็นรอยช้ำลายทางเข็มขัดนิรภัย เลือดไหลซิบๆเลย ถ้าไม่รัดเข็มขัดมีโอกาสตัวเด้งออกจากรถตกสะพานสูงมาก

เคราะห์ดีที่ 3 - พึ่งถอยรถใหม่ป้ายแดงจากนโยบายรถคันแรกของยิ่งลักษณ์สมัยนั้น ก่อนหน้านี้ขับรถติดแก๊ส LPG สมัยยุครุ่งเรือง ถ้ายังขับคันเก่าอยู่ไม่รู้ว่าเจอเหตุกาณ์แบบนี้รถจะระเบิดมั้ย

บทเรียนที่หลังจากนั้นพร่ำบอกทุกคนมาตลอดคือ ขับรถยังไงต้องรัดเข็มขัดนิรภัยเสมอ กับ ถ้าเจออะไรตัดหน้าให้รีบเปิดไฟฉุกฌแิน แล้วรีบเหยียบเบรคย้ำๆหลายๆทีเพื่อค่อยๆชะลอความเร็วรถลงอย่างปลอดภัย

เพื่อนเมาแล้วขับ
ส่วนผม ยังขับรถไม่เป็น
คุยกันปกติ เหมือนมันไม่เมาอะ
กำลังพุ่งเข้ากำแพงบ้านคน ผมดันพวงมาลัยไปอีกทาง รถหมุนลงข้างทาง เป็นที่โล่ง
ห่างเสาไฟฟ้าไปนิดเดี๋ยว ดูจากรอยล้อ
ไม่มีใครเป็นอะไร รถพังนิดหน่อย มันก็ยังขับไปส่งผมที่บ้าน แล้วหลับหน้าบ้านผม จนแม่มันมารับ

โครตโง่ สมัย มหาลัย ยืนหันหลังให้บรรไดเลื่อนชั้นสูงสุดที่ Esplanade รัชดา สรุปมันดูดตูดขี้นไป ดีที่เเถวนั้นมีคน ช่วยดึงไว้

ตอนป.6 เล่นซ่อนแอบกับลูกพี่ลูกน้องที่บ้าน ชานบ้านชั้น2โล่งๆและมีตุ่มน้ำอยู่ เราก็โชว์สกิลไปแอบหลังตุ่มหันหลังออกนอกชานบ้านแบบโล่งๆ อยู่ดีๆมือก็ลื่นแล้วตกลงไปกับพื้นปูนด้านล่าง สลบไปนาน ตื่นขึ้นมาอีกทีอยู่รพ.แล้ว ดีที่ตอนลงหัวไม่กระแทกพื้น แม่บอกว่าที่พื้นมีกะละมังมารองเอาไว้พอดี แต่แปลกใจเพราะจำได้ว่าตอนที่แอบ ข้่งล่างไม่มีอะไร

เคย 2 ครั้ง
ครั้งแรก เป็นไส้ติ่งแตก นอนอยู่โรงพยาบาลประจำหวัด(ต่างจังหวัด) ทั้งวันไม่มีหมอมาดู เพราะหมออกจากบ้านไม่ได้ เนื่องจากเทปูนหน้าบ้าน ตอนเย็นพ่อเลยขับรถพาเข้ากรุงเทพ หมอบอกไส้ติ่งแตก ต้องผ่าตัดด่วน ถ้าวันนั้นพ่อไม่ตัดสินใจพาเข้ากรุงเทพคงไม่รอด
ครั้งที่สอง เเพ้รุนแรงความดันตก ไตวาย ปัจจุบันยังไม่รุ้ว่าเเพ้อะไร เพราะไปตรวจเเล้วไม่พบ แต่อาการก่อนเเพ้คือกินอาหารทะเล เเล้วรู้สึกคัน ก็คิดว่าเเพ้อาหาร(ปกติกินได้ไม่เคยแพ้มาก่อน) กำลังจะเดินไปกินยาแก้เเพ้ที่ห้องกิน แต่โชคที่เดินไม่ถึงห้อง หน้ามืดล้มอยู่หน้าห้อง(ถ้าเข้าห้องได้คงได้หลับยาวเเน่) เเล้วมีคนเห็นพาส่งโรงพยาบาลทัน ทุกวันนี้ต้องพกยาแก้เเพ้ แบบฉุกเฉินติดตัวตลอด