คำว่ารู้ ไม่ได้หมายถึงว่าตอนนี้กฎตรงไหนเขียนว่าอะไร ใช้ฉบับไหน แต่หมายถึง นับจากวันนี้ไปจนถึงวันเข้าคูหาอ่ะ เราไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะมีการงอกอะไร กำหนดอะไรใหม่ๆ เกิดขึ้นมาอีกบ้าง

ไอ้กฎกว้างๆ ภาพใหญ่ๆ อาจอ้าง รธน ได้ แต่กติกาละเอียดปลีกย่อยตั้งแต่กำหนดหลักเกณฑ์เงื่อนไขยันวิธีปฏิบัติหน้างานแบบบ้าบอคอแตก หรือกฎที่ออกมารองรับวิธีโกงๆ ที่มีให้ดีไซน์มาบีบบังคับทางตรงทางอ้อมอีกไม่รู้เท่าไร

เช่น เลือกตั้ง สว อ่ะรู้กันมาตั้งนานละว่า รธน กำหนดให้เลือกอย่างไร แต่สุดท้ายเอาเข้าจริงเป็นไง มีกลไกส้นตีนๆ มีวิธีปฏิบัติให้หยิบมาเล่นได้อีกไม่รู้ตั้งเท่าไร พวกนี้มันจะเอาตัวหนังสือมากางแล้วมุ่งหาช่องโหว่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เอายันวิธีปฏิบัติแบบจัดคูหาแบบนั้น จัดโต๊ะแบบนี้ ห้ามนั่งรวมตรงนั้น ห้ามพูดห้ามทำไอ้นั่นไอ้นี่ตอนหาเสียง ห้ามแม่งได้ทุกอย่าง เพราะอะไร เพราะทุก “การห้าม” หรือ “การให้” ทำอะไรปลีกย่อยพวกนี้มันคือกับระเบิดที่กรรมการจงใจสร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมว่าจะเลือกกดปุ่มใส่ใครเมื่ิไหร่ก็ได้ หรือแม้แต่เลือกจะปล่อยผ่านแม้ทำเหมือนกันก็ได้  

วิธีทำลายฝั่งตรงข้าม แบบไม่ต้องเปลืองแรงคือใส้ศึก

ในสามก๊กใช้กันบ่อย จนเป็นเรื่องธรรมดาเลย

ซื้อตัว สส.ส้มสักคนสองคน ทำเรื่องสักเรื่องให้ป่วนพรรค สร้างภาพลักษณ์ติดลบให้พรรค

แค่นี้แลนด์สไลด์ก็มาแล้ว

สส.ส้มตอนนี้ผมบอกเลยว่า พร้อมจะเป็นงูเห่าหลายคน

คนที่ลงสมัครในเขตผม รอบก่อนลง ปชป. รอบนี้มาส้ม คิดเอาละกัน
 

รอบนี้คนเสียประโยชน์เยอะจัด

แดง น้ำเงิน ฟ้า เหลือง อยู่ในรบ.หมด

ส้มถึงเป็นฝ่ายค้าน ก็ไม่เอาล้มรบ.แบบนี้

มันต้องสร้างบรรยากาศก่อนรปห คือมีม็อบก่อน

ซึ่งจากปัจจัยด้านบน มันจุดไม่ได้