เรื่องพวกนี้มันเรื่องปกติของชีวิตครับ มีวันรักมันย่อมมีวันไม่รักอยู่แล้วครับ

ใครจะบอกไม่อดทนเลยว้ะไอ้น้องง เรื่องของมึงครับไอส...

รักแล้วต้องมัวมาอดทนกับสิ่งที่ไม่ถูกใจ ไม่ ง จริงทำไม่ได้นะแบบนั้น

คาราคาซังอะดีแล้ว รีบเลิก พักผ่อน แล้วอยากมีใหม่ หรือ ไม่มีค่อยว่ากัน

ครอบครัวก็บอกตรงๆ ว่าแยกกันแล้ว
กลัวสู้หน้าคนอื่นไม่ได้ ก็ขังตัวเองอยุ่ในห้องซัก 2-3 ปีเอาครับ
เป็นผมไม่รักกันแล้ว ไม่รุุ้จะอยุ่ด้วยกันหาอะไรครับ คอนโดตกลงกันใครจะเอา จะหาารค่าใช้จ่ายยังไง
ทริปญี่ปุ่น เป็นผมคงหมดอารมณ์ แต่ถ้าจ่ายตังค์ไปแล้ว ผมไปครับ 55+

มันยากครับ อยู่ที่ว่าในใจคิดไง

ยังอยากอยู่มั้ย ถ้าไม่ก็แยกย้าย เรื่องคนอื่นอย่าได้แคร์ครับ ชีวิตเรา

ของผมทะเลาะกันเป็นสีสันครับ มีมาเรื่อยๆ

เป็นกำลังใจให้ครับ

คนที่รักเรา เค้าไม่สนใจหรอกว่าคุณเลิกกันเพราะอะไร แต่เค้าจะสนใจว่าคุณไหวไหม ต้องการความช่วยเหลืออะไรไหม เพื่อนผมคบกับแฟน 10 กว่าปี แต่งงานได้ไม่ถึง 2 ปีเลิกกัน ผมยังไม่เคยคิดจะถามเลยว่าเพราะอะไร รู้แค่ว่าถ้าเพื่อนทุกข์ก็พร้อมจะซัพพอร์ท

ตอบในฐานะคนที่เลิกราหย่าร้างนะครับ

ยากมาก เป็นอะไรที่โคตตยากเลยสำหรับผม ทั้งชีวิตตัวเองที่ต้องจัดการ

ทั้งสังคมรอบด้านที่เราต้องตอบคำถามเพื่อนๆ ทรัพย์สินต่างๆนาที่หามาร่วมกันอีก

แต่ตอนนี้ผมผ่านมา 3 ปีแล้ว ผมว่าผมมีความสุขนะแม้ไม่มีใคร

ผมมองย้อนกลับไปตอนนั้น ได้แต่ถามตัวเองว่าทนมาได้ยังไงกัน

เพื่อนทุกคนก็มองเหมือนกัน เพียงแต่เวลานั้นเขาไม่กล้าบอกกับเรา

คิดให้รอบ ตอบคำถามตัวเองให้ได้ เป็นกำลังใจให้ครับ

ก็ถ้าคน 2 คนมั่นใจดีปล้วว่าจะไม่ใช้ชีวิตเป็นสามี-ภรรยากันแล้ว จะไปแคร์คนอื่นทำไมครับ

คนอื่นเค้าไม่ได้สนใจเราเท่าที่เราคิดหรอก

สบาย ไม่มีลูก ไม่มีที่อยู่อาศัยที่ซื้อร่วมกันหรือภาระอื่น ๆ เช่น ทำกิจการด้วยกัน แค่บอกครอบครัวทั้งสองฝั่งไปเลยจบ ๆ เขาอาจจะตกใจหรือเป็นกังวล แต่ผ่านไปสักปีเขาก็เฉย ๆ กันหมดแล้วครับ

ของผมคบกันแป๊บ ๆ (1 เดือน)อยู่ด้วยกันเลย จะได้รู้ไปต่อได้ไหม

เลิกกันสมัยนี้ ดูสังคมยอมรับได้มากกว่าสมัยก่อนนะครับ

ทริปญป.ผมว่าจองที่นั่งแยก + รร.แยกกัน แบบเดินทางแยกกันก็น่าจะพอไหวครับ

ลองไปเที่ยว ญี่ปุ่นด้วยกันก่อน คุยให้ชัดอีกสักทีดีไหม แบบคุยกันเปิดอก ว่าแน่ใจกันแล้วใช่ไหม ว่าจะเอาแบบนี้

แล้วไม่เลิกก่อนแต่งละฮ่ะ

อะไรใหม่ๆมันก็หอม พออยู่ด้วยกันจริงๆ มันเละเทะ เหตุผลคลาสสิค

ยอมกันได้ไหมละ ง่ายๆแค่นั้น ถ้าหมดรักก็เลิกโต่งๆไม่ต้องสนใครหรอก

สบายใจได้ แค่เลิกกันดีซะอีกไม่ได้ผ่อนบ้านด้วยกัน แค่เช่าก็ย้าย

ออกชิวๆไม่มีพันธะ ไฟติ้ง เหงียนก็ตีหม้อ อยากหาคนเที่ยวด้วยก็fwb

ไม่ได้จดทะเบียนสมรส ก็ตกลง ทรัพย์สินต่างๆ แบ่งกันให้เรียบร้อยครับ อย่าให้ต้องถึงกฏหมายจัดการแทน ฝ่ายชาย เสียเปรียบกว่า ญ ถ้ามีบุตร

เอาจริงต้องนั่งจับเข่าคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย

เปิดใจให้หมด ไม่ชอบอะไร อยากทำอะไร อึดอัดอะไร

ต้องคุยกันก่อน ถ้าปลายทางคือ เลิกลา

ก็คุยให้หมดไปเลย แล้วรับกันได้มั้ย ยังพอไปต่อกันได้มั้ย

อะไรที่ทำให้อึดอัด คุยให้จบ ไม่กล้าคุย

ก็คุยไปจิบเบียร์ไป เดี๋ยวอาการเมาจะช่วยให้กล้าคุย

ยิ่งปลายทางคือ เลิกลา ยิ่งต้องคุย

รักมันไม่หมดหรอกครับ

ที่มันหมดคือ ความอยากจะปกป้อง ปกป้องไม่ให้เสียใจ

ปกป้องไม่ให้เจ็บ ทั้งกายและใจ มันหมดไปรึเปล่า

ปกป้อง อยากดูแลกัน วันที่แต่งงาน หรือ ก่อนแต่ง

อารมณ์อยากปกป้องมาเต็ม ใครหน้าไหนก็แตะไม่ได้

อารมณ์นี้มันหมดไปรึเปล่า คุยกันครับ

ขอให้โชคดี

เป็นกำลังใจให้นะคับผม รักตัวเองเยอะๆครับ

ลดอคติลงทั้ง2ฝ่าย แล้วไปทริปก่อน ว่าหมดรักกันจริงๆหรือว่ายังมีอะไรอีกไหม