ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะจ่ายค่าปรับเอง เพราะรถผม ผมขับ ผมจอด ผมไม่ระวังเอง
ถ้าผมเป็นพี่ ผมจะออกปากว่าเดี๋ยวพี่ช่วยออก ครึ่งนึง ไหนๆ ก็มาด้วยกัน

แล้วถ้ากำลังจะออก แล้วน้องถามว่าให้หาร จะหงุดหงิดมั้ยครับ

ทั้งๆที่ตอนแรกเราจะช่วยอยู่แล้ว แต่น้องบอกว่า จริงๆไม่ได้อะไรนะ จ่ายได้ 500 แต่พี่หารกับผมมั้ย

ที่เคยโดนมาไม่เคยขอให้คนนั่งหารเลยครับ ถ้าผิดกฎจราจรแล้วเราเป็นคนขับ=ผิดที่ตัวเราผู้โดยสารไม่เกี่ยว

แต่ถ้ากรณีคนมานั่งรถเราแล้วรถเสียหายผมให้คนทำจ่ายเต็มครับ เช่น เมาอ้วกใส่เบาะ ถอดเบาะไปซักผมเอาใบเสร็จมาทวงเลย

500 บาทปล่อยผ่านไม่ได้ เสียพี่เสียน้องกันได้เลยนะ เป็นผมขับเองผมก็จ่ายเอง

ถามคนในนี้ ตอบไม่เหมือนกันหรอกครับ มันขึ้นกับการเลี้ยงดูในครอบครัว แต่ละคนโตมาในสภาวะแวดล้อมต่างกันครับ
บ้านที่เข้มงวดมากๆโตมา พี่ก้อาจจะด่าน้องว่ามึงทำผิดก็รับผิดชอบไป กุไม่น่าจำเป็นต้องช่วย
บ้านที่พี่น้องสนิทกันมากๆ พี่ก็อาจจะพูดว่าเดี่ยวกุช่วยจ่าย โดนที่คุณไม่ต้องร้องขอ
บางบ้าน คุณขอให้พี่ช่วยจ่าย พี่ก็ช่วยไม่ได้คิดมาก แต่เอาจริงๆ มันมีอย่างอื่นมาเกี่ยวข้องด้วยขึ้นกับวันนั้น พี่คุณหรือคุณไปเจออะไรมา
พี่คุณอาจจะทะเลาะกับแฟนมา เป็น bad day ยุแล้วก็เลยหงุดหงิดก็ได้ ส่วนเม้นอื่นๆอะไรที่มันสุดทางมาก คุณก็อ่านแล้วก็ปล่อยผ่านๆไปอย่าคิดมากเกิน

กำลังจะพิมพ์ตอบแบบคุณ RoboKop ครับ เคยอยุ่ในสถานการณ์ทั้งสองแบบมาก่อน

แต่ถ้าเจอแบบคุณ ไม่อยากกินต้มไก่ ถาม คงช่วย ๆ ไป ก็จะมีเอ๊ะนิดนึง คือ ควักเอง กับโดนทักมานี่อารมณ์ต่างกันเลยครับ ก็คงไม่ถึงกับหงุดหงิด
แต่ก็จะทำให้รู้ว่าคนคนนี้เป็นแบบนี้นะ
คือ คนเรามันหลากหลาย บางคนเราปล่อยวางในบางเรื่องของเค้าได้ บางคนมีไรที่เราไม่โอเค เราก็ห่าง ๆ เว้นระยะ

ผมเคยไปกับเพื่อนแล้วเจอแบบนี้เลย ผมเอ่ยปากก่อนเลยนะ เออกูออกให้กูชวนมึงออกมาเอง

เคยนั่งรถไปปากช่อง บอกเพื่อนว่ามันมีตรวจความเร็วตลอดเส้นนะ อย่าเกิน100-110

มันไม่สนใจหวด120-130 ตลอดทาง โดนโบกตามระเบียบ

พอได้ใบสั่งมา ผมเลยบอกว่าได้ใบมาละ วีคนี้เมืงเหยียบเท่าไรก้เอาเลย บอกไปว่าเพิ่งโดนใบสั่งรอไปจ่าย

คนแบบ จขม.นี้คือคนที่ผมแบ่งไว้ในกลุ่มพวกคนที่คิดเล็กคิดน้อยนะ กลุ่มนี้ผมจะไม่ไปยุ่งเรืองตังด้วยเด็ดขาด

นั่นสิ ก็ต้องย้อนกลับไปถ้าผมเป็นคนน้องก่อน รับผิดชอบตัวเองก่อนซะ