ปีแรกเล่นมั่วจริง แต่ก็ดูออกเลยว่ามันเก่ง เร็ว คล่อง ทักษะก็ดี ตัวๆเลี้ยงผ่านได้ตลอด แค่ยังเล่นไม่เป็นเกมตามประสาดาวรุ่ง จุดอีโวก็คือความมุ่งมั่นของเจ้าตัว มีโค้ชกับรุ่นพี่คอยสอนแบบเข้มๆ เจ้าตัวหาจังหวะที่เหมาะกับตัวเองได้ด้วย ไม่ต่องเลี้ยงเยอะ หาจังหวะรับบอลใกล้ๆโกล์ แล้วค่อยเลี้ยงหรือยิง

จริงๆโด้มีพัฒนาการดีขึ้นทุกปี แต่หลังบอลโลก 2006 นี่อีโวแบบชัดเจน เหมืแนมีแรงผลักดันจะพิสูจน์ตัวเอง

วินัยดี ความมุ่งมั่นดี ทักษะดีมีความเร็วสูงด้วย เรียกว่ามีพรสวรรค์ในด้านร่างกายระดับA+นะโด้

แต่ ในด้านทักษะ ผมว่าแกยังแค่ A หรือ B+ ทำให้แรกๆโชว์ว่าวอย่างเดียวเปลี่ยนสไตล์เข้ากับตัวเองก็เลยได้ดี


แต่โด้ที่ยังตันไม่สุดก็เพราะพรสวรรค์ทักษะ ยังสู้พวก A+ S ไม่ได้ พวก โด้อ้วน เมสซี่ เนย์มา ดิญโญ่ ซีดาน หรืออีกหลายๆคนที่ผมว่าแกแพ้

รวมทั้งทักษะการเปิดบอลหรือครีเอตเกมก็สู้ไม่ได้อีกเกิน100+

เคยอ่านเจอประมาณว่าตอนแรกสับแล้วเท่แต่เปลี่ยน Mindset เป็นยิงประตูได้เท่กว่า

จากหนังสือป๋า ถ้าจำไม่ผิดแกได้คำแนะนำจากเคยรอซครับ มือขวาป๋าในตอนนั้น ว่าถ้าอยากก้าวไปอีกระดับต้องยิงประตูให้ดีขึ้น โด้แกก็รับฟังแล้วปรับปรุง ลดทริคพร่ำเพรื่อลงเยอะ เสริมกล้ามให้ชนกับกองหลังให้มากขึ้น แล้วการยิงประตูนี่ดีขึ้นชัดเจน

ใช่ครับจริงๆ จุดหลักๆ ที่พัฒนาขึ้นจนสุดหลอดคือยิงคมขึ้น ประสิทธิภาพในกรอบเขตโทษดีขึ้น และ เจ้าตัวโฟกัสการเอาตัวเองไปอยู่จุดที่จะไปทำประตูได้มากขึ้นกว่าการไปเล่นโชว์ลีลา

ถ้าใครจำกันได้เป็นคำพูดที่ผมจำไม่ลืมเลยในปีแรกๆ ที่คริสเตียโน่ยังไม่อีโว เป็นปีกจอมสับบ้าเลี้ยงบ้ายิงใครๆ ก็ด่า มีแค่เอริค เดอะคิง ก็องโตน่าคนเดียวออกมาพูดว่าคริสเตียโน่ไม่ต้องสนใจเสียงด่า ให้บ้ายิงต่อไปมันเป็นพรสวรรค์ที่สร้างโอกาสให้ตัวเองได้เยอะ แต่ทำยังไงก็ได้ให้ยิงให้คมขึ้นเข้ามากขึ้น แล้วพอปีหลังๆ ที่คริสเตียโน่คมขึ้นก็ทำให้กลายเป็นนักเตะอีกระดับไปจริงๆ ค่าเฉลี่ยจากตอนแรกปีนึง 8-10 ประตู กลายเป็น 20-30-40 ประตู

เล่นแย่ แต่ดูออกว่าเก่ง เพราะไม่งั้น คงไม่มีเหตุการณ์

ที่ป๋าไม่กลับ จนกว่าจะได้ ตัวไอโด้

แต่พอมา พรีเมียร์ลีก จบเลย สับเค้าไม่ค่อยหลง เปิดไม่ตรงเพื่อน แรงปะทะ สู้ไม่ได้ ล้มแผละ ตลอด

ปีที่อีโว คือ เปลี่ยนสไตล์ ไปเลย พาบอลขึ้นหน้า รัวๆ ไม่มี การใช้ทริค พร่ำเพรื่อ ปีนั้นคือว้าวมาก

ปีต่อมา ยิ่งว้าวไปอีก แล้ว ฟอร์ม ก็อยู่ ระดับนั้น มา เป็น 10+ ปี

จริงๆ พรสวรรค์แก แรกๆ เหมือนพวก กวาเรสม่า นานี่ นั่นแหละ

แต่สองคนนั้น ยกระดับตัวเองไม่ได้เหมือนโด้

จำไม่ได้ ว่าอ่านเจอที่ไหน เหมือนจะมาสัมภาษณ์รายการริโอหรือเปล่า ไม่ชัวร์

คืออยู่ๆ เจ้าตัวก็เปลี่ยน mind set ได้เอง ว่าเอาล่ะ พอละ ไม่สับพร่ำเพื่อละ เล่นเพื่อทีมดีกว่า เน้นการทำประตูมากขึ้น เล่นเอาเนวิลล์ กับ ริโอ งงเลย

เพราะป๋าเลย โด้มันถึงรักป๋ามาก(ไม่ได้รักแมนยู)

หลังจากช่วยเคสทะเลาะทีมชาติกับรูนี่ย์ โด้ก็เปิดใจรับฟังป๋ามากขึ้น(ไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้งอย่างเดียว)

ส่วนจุดเปลี่ยนสำคัญ ก็คือการพนันจำนวนประตูกับป๋านี่แหละ มันเป็นแรงกระตุ้นให้ซ้อมหนัก และเลิกยิงแบบขอไปที บอลออกจากเท้าต้องเข้ากรอบ

เล่นไม่แย่ แค่ไมไ่ด้ประสิทธิภาพสูงสุด แต่ก็มันก็ร่างกายโหดกว่าคนอื่น อย่างเห็นได้ชัดอยู่ดี

เอาอะไรมาไม่แย่ ซับทิ้งไปตั้งเยอะ เพื่อนวิ่งฟรี จะเล่นอยู่คสเดียว เสียบอลเยอะมาก
ไม่งั้นแฟนๆไม่ด่ากันระงมอะ

ปี 2007 ร่างกายโด้ดีขึ้นครับ กล้ามมาช่วงนั้น ทำให้ประสิทธิภาพ ฟอร์มดีขึ้น สม่ำเสมอขึ้น ช่วง 2004-2006 คือปีที่แมนยูถ่ายเลือดไปสู้กับเชลซีของน้ามู ช่วงนั้นทีมผลงานลุ่ม ๆ ดอน ๆ โด้ รูน ก็ค่อย ๆ ใช้เวลายกระดับตัวเองอยู่ แต่ช่วง 2007-2009 คือช่วงที่พร้อมเป็นตัวหลักเต็มตัว

เป้าหมาย มายด์เซ็ท วินัย แพสชั่น

ส่งผลให้แกมีพรแสวงที่หาตัวจับยากในเรื่องการพัฒนาร่างกาย และฝีเท้า

+ การดูแลของป๋าด้วย

ปี 06/07 คือปีที่เก่งขึ้นมาจริงๆ เป็น world class

1.อาจจะเพราะได้รับบทบาทมากขึ้น หลัง ace อย่าง van Nistelrooy ย้ายออกไป
2.อาจจะอายุ ประสบการณ์ถึงวัย + ผ่านช่วงดราม่า กับขวัญใจแห่งชาติอย่าง Rooney ใน WC 06 มา
3.การดูแล และแทคติกที่ชูให้เด่น ของ Sir Alex

ปัจจัยเหล่านี้แหละ ที่มีผลส่งให้ CR ก้าวพ้นความเป็นดาวรุ่งขึ้นไปเป็น WC ได้ตั้งแต่ตอนนั้น

ปล. เอาจริงๆ แล้วมันไม่ได้แย่

1. อายุมันแค่นั้นเอง มีเด็ก 18 สักกี่ % ที่เล่นได้ขนาดนั้น
2. ระบบและขุมกำลังของทีมโดยรวมใน 3 ปีแรก คือ ช่วงเปลี่ยนผ่าน
ทีมไม่ได้แกร่งพอที่จะชูใครสักคนขึ้นมาได้ พอทีมมันเริ่มพร้อม ทุกอย่างส่งเสริมกันจนมันออกมาดี

ไม่มีจุดเปลี่ยนแบบทันทีหรอก ก็พัฒนาตามศักยภาพที่เขามีในตัวอย่างเปี่ยมล้นอยู่แล้ว และวัยที่โตขึ้น