เรื่องนี้กวนใจชีวิตผมมาซักพักละ แบบว่าคนใกล้ตัวเล่าเรื่องปัญหาให้ฟังแล้วเราก็พูดไปตามที่ตัวเองคิด กับเสนอแนะวิธีแก้ไขปัญหาล้วนๆ คือผมค่อนข้างจะใช้โลจิกมากกว่าอารมณ์เวลาคุย ถ้าคนมาเล่าให้ฟังเค้ก็มีส่วนผิดพลาดด้วยผมก็จะพูดเชิงสอนไรงี้

เช่น เค้ามาปรึกษาเรื่องงานกับเรื่องคน ให้งานลูกน้องไปทำไม่ได้ตามที่คาดหวังแต่ตัวเค้าเองก็ไม่ไปจี้ไปบอกให้ถูกจุด เวลาผมฟังก็จะมองทั้งสองมุม ทั้งมุมของลูกน้อง(คนที่เค้ามาบ่น) กับมุมเค้าที่ไปพูดไม่ตรงไปตรงมาเอง ผมก็ตอบกลับไปว่าทำไมจะเอางานแบบไหนไม่พูดกับน้องเค้าไปหละ เรามีหน้าที่รับผิดชอบให้งานตรงสเป็ค น้องจะทำได้ไม่ได้ก็อยู่ที่เรามอนิเตอร์ด้วย บลาๆๆ

คือผมก็รับรู้ได้ถึงความไม่พอใจของเค้านะ แบบอยากได้กำลังใจมากกว่าจะมาพูดตำหนิ แต่มันเป็นไปเองตามธรรมชาติผมเลย ไม่รู้ควรจะแก้ไขการคิดการพูดของตัวเองไหม จะตีกันบ่อยๆเพราะเรื่องนี้แหละ

ผมก็เป็นแหะ

แต่ว่าบางคนเค้าแค่อยากหาคนบ่นด้วยอ่ะครับ ไม่ได้อยากได้ คำปลอบใจ หรือ solution ต่างๆ บางทีแค่ได้บ่นก็เหมือนชาร์ตแบตไปในตัวแล้วแหละ

ผมทำแค่ตั้งใจฟัง แล้วก็ถามเค้าแบบ อ้าวหรอ แล้วเราทำไงล่ะทีนี้ อะไรทำนองนี้แหละ

บางทีนั่งฟังก็หงุดหงิดครับ แต่ทำได้แค่ฟังอย่างเดียวก็พอ พูดไรไปเดี๋ยวสร้างศัตรูเพิ่ม

ไม่ต้องแก้ฮะ ถ้าเค้าไม่แฮปปี้กับวิธีการตอบเรา วันหลังเค้าก็เอาไปปรึกษากับคนอื่นแทนเองแหละฮะ

ยกเว้นเค้าน่ารักหรือนมใหญ่ แล้วเราเสียดาย เราก็แบบรับฟังเฉยๆ แล้วอืออึ อือฮึ ตามพอฮะ

อยู่ด้วยกันทุกวันปล่อยผ่ายไม่ได้ครับ

ถ้าหมายถึงภรรยา ผมก็เป็นเหมือนท่านฮะ ก็ทำแบบท่านเนี่ยล่ะฮะ สนิทกันแล้วมีอะไรก็พูดกันตรงๆเนี่ยล่ะ

รับฟังเยอะๆ ให้คนทุกข์ระบายให้เต็มที่

สำคัญ อย่าให้ความเห็นตัวเองมากถ้าอีกฝั่งไม่ได้ถาม ถ้าเรื่องไม่แน่ผิดศีลธรรมมาก ตามน้ำไปครับ

ผมยังไม่ได้แต่งแต่เรียกได้เต็มปากว่าคู่ชีวิตแหละ มีเรื่องนี้เรื่องเดียวผมชอบพูดตรงๆ เค้าเข้าใจนะแต่บรรยากาศมันทึมๆ แล้วส่วนตัวผมเองจะเก็บมาคิดข้ามคืนจากอารมณ์ตอนนั้น ส่วนเค้าตื่นมาก็ลืมแล้ว แม่งปวดกะบาลตัวเองจะเก็บมาคิดทำไม

ส่วนมากคนพูดอยากให้เรารับฟังมากกว่าครับ เดี๋ยวเขาทางแก้ได้เอง
พอออกความเห็นไปไม่ถูกใจเดี๋ยวแย่กว่าเดิม

พูดปลอบใจน่ะมันเป็นอยู่แล้วแต่คุณไม่พูด

ถ้าคนรู้จักกันมันง่ายนะ รู้อยู่แล้วว่าคนนี้มาคุยกับเราเพราะอะไร

อย่างผมถ้าคนซี้กัน หวังดีกันจริงๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องมาคิดเล็กคิดน้อย ก็พูดไปตรงๆ เรื่องปลอบไร้สาระ อย่างมาก็อย่าคิดมาก ใจเย็นๆ

ส่วนถ้าปรับค่าไปด้านความสนิทน้อยลง แล้วดูทรงเป็นพวกที่ความคิดความอ่านน้อยพูดหูซ้ายทะลุหูขวา ก็พูดตอแหลโอ๋ๆไปก็พอ

ฟังจากที่ีคุณเล่ามา....

ถ้าเป็นเรื่องงาน ที่คุณเกี่ยวข้องและมีความรับผิดชอบ... ให้แก้ไขงานที่คุณมีความเห็นครับ

ส่วนเรื่องที่คุณไมเ่กี่ยวข้อง.... ผมแนะนำว่าไม่ต้องพูดอะไรครับ คนบ่นเขาไม่ต้องการแก้ไข คนที่ต้องการแก้ไขจะไม่บ่นและถามคำถามตรงประเด็นครับ....

บางทีการปลอบใจ คือการรับฟังไม่ต้องซ้ำเติมหรือแสดงความเห็นใดๆครับ เหมือนปัญหาเกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว แก้ไขไม่ได้ครับ เขาต้องการคนมารับฟังทสิ่งที่เขาเจอ ว่าเขานั้นโชคร้ายแค่ไหน ถ้าเขา 'บ่น' เสร็จแล้ว อยากแก้ไข หรือขอความเห็น คุณค่อย 'แสดงวิธีการแก้ไข' ครับ

ผมก็เคยเป็นครับ วิธีที่ผมแก้ไขคือ ใช้ หูฟัง มากกว่า พูด ครับ แต่ผมพบว่าการรับฟังเขายากกว่าพูดเสียอีก เพราะต้องฟังอย่างสมาธิและตั้งใจฟังจริงๆครับ อันนี้คนสนิทนะครับ

แต่ถ้าคนร่วมงานทั่วไปก็ เออออ ห่อหมก อย่างเดียวครับ ไม่ทะเลาะด้วย สนิทด้วย คุณลองดูครับ

ผมก็เป็นครับเรื่องโลจิกนำอารมณ์เนี่ย

แนะนำให้มองอีกมุมนึงครับ เค้ามาเล่าปัญหาให้ฟัง บางทีเค้ามาเล่าจริงๆ ไม่ได้มาให้เราช่วยแก้ปัญหาหรือสอนอะไรให้ครับ

ทุกวันนี้ถ้ามาใครมาเล่าปัญหาให้ผมฟัง หลังฟังเสร็จลองใช้แบบผมก็ได้คือถามกลับไปว่า

อันนี้จริงจัง อยากให้ช่วยแก้ปัญหามั้ย หรือเล่าให้ฟังเฉยๆ

คนที่มาเล่าปัญหา 90% เค้ารู้อยู่แล้วครับว่าต้องแก้ยังไง ส่วนใหญ่มาเล่าให้รับฟังเฉยๆ หรือบางทีเค้าก็ถามกลับถึงมุมมองเราบ้างว่ามองยังไง

ซึ่งมันดีกว่าพรวดไปสอนไปแก้ปัญหาให้เค้าแบบที่เค้าไม่ได้ขอครับ

ก็ไม่ใช่ปัญหาของเราหนิ

ผมว่าดีนะ เหมือนให้เขาได้คิดอีกมุมนึง

เข้าใจนะครับสำหรับความหวังดี วิธีแก้ง่ายๆเลยคือการเป็นแค่เริ่มต้นเป็นผู้ฟังที่ดีก่อน ฟังอย่างตั้งใจก็พอ ให้เค้าพูดๆๆระบายออกมา ถ้าเค้าอยากปรึกษาวิธีการแก้ไข เราค่อยออกความเห็น ถ้าเราได้ออกความเห็นไปแล้ว เค้าจะถูกใจหรือไม่นั้น ปล่อยให้เป็นปัญหาของเค้าครับเพราะเราได้ทำหน้าที่ในส่วนของเราแล้ว

ตอนผมเข้าไปในทีมใหม่ๆ มันมีเทคนิคที่พี่เลี้ยงผมจะคอยฟีดแบคงานผมค่อนตลอดข้างโอเคเลย จนผมจำไปฝึกบ้าง

เวลามีคนมาปรึกษาให้เริ่มตามลำดับครับ ลองไปหาต่อได้เผื่อมีคนอธิบายดีกว่าผม 5555

I like .... I wish... What if ...

เรายังคิดเหมือนเดิมแต่เริ่มด้วยความเข้าใจเขาไปก่อน ช่วยให้เขาเปิดใจฟังคำแนะนำมากขึ้นด้วย ไม่ต้องรีบเสนอวิธีแก้ไปทันที

สมมติอย่างเขามาปรึกษาเรื่องลูกน้อง

พี่ชอบนะที่..(เราเห็นปัญหาอยากให้เด็กมันทำงานดีขึ้น)
พี่อยากให้...(เราลองมองว่าเด็กมันจะทำได้ไม่ได้เราก็มีส่วนนะ)
แล้วถ้าลอง...(บอกกับน้องมันดีๆสื่อสารให้ตรงจุด คอยมอนิเตอร์​มันบ่อยๆดู มันอาจจะดี บลาๆ)

ตรง i like ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยแค่หาจุดดีอะไรก็ได้ อาจจะเป็นไอเดีย เจตนา ความครีเอต หรือวิธีการพูด

ลองหาเพิ่มเติม เทคนิค ​i like i wish ผมจำไม่ได้ว่ามันเรียกว่าอะไร