ผมว่าคิดได้ก็ดีนะครับ ถามว่าผิดมั๊ยก็ไม่ แต่เป็นสัญญาณที่ไม่ดีได้จริงๆ

ผมรู้สึกอะไรแบบนี้ตอนว่างๆครับ เหมือนเบื่อๆไม่ได้เจอเพื่อน ไม่ได้เจอแฟนเลยหานู่นนี่ซื้อมาแก้เบื่อ ทางแกที่ที่ผทคิดได้คือมีความสุขกับอย่างอื่นให้มากขึ้นครับ ดูแลตัวเองออกกำลังกาย หาแฟน หางานทำช่วยได้เยอะเลย

คิดง่าย ๆ ครับ ไม่มีแล้วตายไหม ถ้าไม่ตาย ก็ไม่จำเป็นแค่นั้น

เล่นเกม เสียแต่เวลา กับเงินนิดหน่อย

แค่รู้จักประมาณตนครับ ไหวก็จัดไม่ไหวก็ประมาณตนว่าไหวแค่นี้

แค่นี้ก็สบายแล้ว ดูคนที่อยู่ในจุดที่ไม่ดีกว่าเราเค้ายังอยู่ได้เลย

ทำบัญชีรายรับรายจ่ายครับ เชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่ 70~80% ไม่ค่อยทำนะ สมัยก่อนผมก็ไม่ทำ

พอมาทำที โอ้โห เห็นรายจ่ายไร้สาระบานเลยครับ แล้วก็ทำรายการแยกกลุ่มไว้อันไหนจำเป็น อันไหนไร้สาระ

สุดท้ายก็ขึ้นอยู่ที่ใจท่านว่าจะกล้าลงดาบตัดส่วนไร้สาระออกมั้ย

ต้องคอนโทรลตัวเองให้เหมาะกับรายรับครับ รายรับประมานนี้เราซื้อของได้ประมาณไหน ที่ไม่เดือดร้อนตัวเอง

ผมก้อเปนอาการนี้ หาเงินหามากขึ้นหรือไม่ก็ใช้น้อยลง แต่ด้วยนิสัยขี้เกียดของผมปกติจะเน้นใช้น้อยลง

วางแผนการเงิน วางแผนอนาคตครับ
อยากใช้เงินก็วางแผนการใช้เงิน
ราคานี้ไหวมั๊ย จะเหลือเท่าไหร่ไรงิ

1. เสพโซเชียลแต่พอดี
ส่วนใหญ่คนเอาแต่เรื่องดีๆโพสลงโซเชียลอวดกันครับ
เราเลยมักคิดว่าเรามีความสุขน้อยกว่าคนอื่น

2. มาตรฐานชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ได้หมายถึงเราหัวสูงขึ้นครับ
อย่างที่ท่านว่า แอร์อินเวอร์เตอร์ มันทำให้หลับสบายขึ้น
การนอนหลับเป็นปัจจัยสำคัญครับ ไม่ได้หัวสูงขึ้น
ลำโพง ทีวี จุดประสงค์คือความบันเทิงแหละครับ ชอบแบบไหน ไม่เดือดร้อนอะไรก็ใช้แบบนั้น
รถ จุดประสงค์ดั้งเดิมคือเดินทางไปถึงเป้าหมายด้วยความปลอดภัย ถ้าเราอยากใช้รถที่ดีขึ้นอย่างมีเป้าหมาย เช่นประหยัดกว่า ปลอดภัยกว่า วิ่งทำงานสะดวกกว่า ก็โอเคครับ
มือถือ สมัยนี้มันใช้ทำงาน หาเงินได้เยอะ ถ้าเอามาใช้ต่อยอดก็ไม่ถือว่าหัวสูงแหละครับ

3. สำรวจดูว่าชีวิตประจำวันเราเปลี่ยนไปรึเปล่า
เช่น อาหารแต่ละมิ้อ เราคิดถึงแต่วากิว คิดถึงแต่อะไรที่มันหรูหรา กินอาหารธรรมดาไม่ได้
เสื้อผ้า ต้องทันสมัยตลอด ซักแล้วไม่ใส่ซ้ำ
อันนี้ผมว่าจะเริ่มยึดติดกับความฟุ้งเฟ้อแบบไม่มีเหตุผลครับ

คิดแบบย้อนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นของปัจจัย 4
กินแค่ให้อิ่ม
เสื้อผ้าใส่แค่ไว้ปกปิดร่างกาย
บ้านแค่ใช้กันแดดกันฝน
พาหนะแค่ใช้เดินทางพาไปถึงจุดหมาย


สบายใจไม่ต้องแคร์สายตาใคร

อย่างแรกเลยครับ ต้องเข้าใจก่อน คุณภาพชีวิตที่ดี กับ ความLuxury
เป็นคนละเรื่อง แต่อยู่ในบริบทเดียวกันครับ ถ้าเข้าใจคำถามพวกนี้จะไม่ซับซ้อนมากครับ

"ยังไม่จนอยู่อย่างคนจน ไม่มีวันจน ยังไม่รวยอยู่อย่างคนรวย ไม่มีวันรวย"


* โดยส่วนตัวเวลานี้ผมก็มีแทบทุกอย่างที่ต้องมีละ เหลือก็แค่หารถยนต์มือ 2 สักคันพาพ่อแม่เที่ยวในช่วงที่ยังเที่ยวกันไหว แค่นี้เลยครับ


ขนาดรองเท้า Keen อะไรที่เขานิยมกัน ผมก็อยากมีเหมือนเขานะ แต่ผมว่าไม่จำเป็นก็ไม่ซื้ออะ หรือ iPhone ผมก็อยากได้เหมือนคนอื่นเขานะ แต่เอามาเล่นแค่ Line IG YouTube Netflix ผมก็ซื้อเครื่อง 5-6 พันใช้แค่นั้น


คือผมงงมากกว่า ว่าคนที่อยากได้นู่นได้นี่นั่นเยอะแยะมากมายไร้พรหมแดน คืออยากอะไรกันขนาดนั้น

- ไม่ต้องสนใจขี้ปากคน

- social detox

สูตรสำเร็จไม่มี

แต่การแบ่งเงินเป็นสัดส่วนการเงินช่วยได้

อยากใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยใช้ชได้ ถ้ายังอยู่ในสัดส่วนการเงินที่แบ่งไว้

คิดว่ายื่งซื้อช้าเท่าไร จะได้ของใหม่ในปีโน้นๆ ก็จะดีกว่าของใหม่ปีนี้ แล้วเราก็จะทนใช้ของเก่าที่มันยังใช้ได้ต่อไป ถ้ามันเริ่มเสีย ก็อาจจะถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนของใหม่แล้ว

โชคดีที่ผมโตมาจากก้นกฎิหลวงตา

การใช้ชีวิตของผมมันเลยเรียบง่าย

ความอยากมีอยากได้​ ก็เลยมีไม่มากเท่าคนอื่นเขา