ผมว่าเป็นเรื่องสไตล์และวิธีคิดมากกว่า
ผมก็เคยมีหัวหน้าแบบนี้นะ พูดแรงๆ ขวานผ่าซาก แต่ก็ช่วยเหลือตลอด
หลักการของคนประเภทนี้มันคือ ด่าแรงๆเพื่อให้ฮึด เพื่อให้สู้

ต้องตั้งใจ ต้องทำงานหนัก เพื่อเอาชนะคำครหาให้ได้
ไม่มีการปลอบ ไม่มีการโอ๋ เขี้ยวเข็ญอย่างเดียว อย่างหนัก เพื่อให้แข็งแกร่ง
ถ้าใครอยู่ไม่รอด ก็แปลว่ามีดีไม่พอ ทัศนคติไม่ดีพอ มันก็มีสไตล์นี้เหมือนกัน
ส่วนเวิร์คไหม ผมว่ามันก็แล้วแต่

อย่างเรื่อง ไมเคิล สจ๊วร์ต ที่เล่ามา มันก็เข้ากับสไตล์นี้เลย
"เป็นดาวรุ่ง มีพรสวรรค์ ทุกคนพูดว่าเขาจะเป็นคนต่อไปที่ก้าวขึ้นมา"
คนสไตล์นี้มันต้องสวนทาง เพื่อไม่ให้เหลิง หรือหลงคิดว่าตัวเองเก่งเกินไป แล้วพัฒนาตัวเองให้สุด

อันนี้มันก็แล้วแต่มุมมองอะ คือเหมือนริโอ จะไปโทษว่าเป็นความผิดรอยคีน ซึ่งมันก็เวอร์ไปหน่อยปะ
แค่โดนกัปตันพูดใส่แรงหน่อย ถึงกะโดนทำลาย และกลายเป็นผู้เล่นเกรดC เกรดD ไปเลย
รอยคีนอาจจะอ่านขาดกว่าคนอื่นก็ได้ ถึงได้พูดให้ฮึด พัฒนาตัวเอง แต่สุดท้ายทำไม่ได้เอง
หรือถ้าพังเพราะรอยคีนจริงๆ มันก็สมควรแล้วที่เป็นแบบนั้นอยู่ดี
คำพูดแค่นี้ถึงกะหมดใจ เป็นระดับมืออาชีพในลีกสูงๆไม่น่าได้หรอก

สงสาร ไมเคิล สจ๊วร์ต ตอนนั้นเคยเห็นเขาเล่นแล้วรู้สึกว่ามีแวว มาเจอพี่เลี้ยงแบบ คีน นี่โคตรโชคร้าย ดีที่มีคนที่ทันเล่นกับแก ออกมาพูดด้วยตัวเอง วิธีคิดอีกหลายอย่างของนักบอลรุ่นเก่า มันใช้ไม่ได้แล้ว มาเป็นนักบอลยุคนี้ หากยังคิดแบบสมัยโน้น เอามาเล่นจริงอาจจะไม่รอด กลายเป็นนักเตะธรรมดาด้วยซ้ำ

ถามนักเตะซันเดอร์แลนด์ได้ ขนาดออกจากแมนยูมาได้ไม่กี่ปีนะ ยังไม่รอดเลย
ถ้ามายุคนี้มีเหรอจะรอด

จะไปด่าคนยุคก่อนก็ไม่ได้นะ ยุคใครยุคมัน ถ้ายุคปัจจุบันแล้วยังยึดติดความคิดยุคก่อน อันนั้นสมควรด่า

ก้าวร้าวเกินไปแบบคีนก็ไม่ไหว แต่ล้มร้องฟ้องกรรมการแบบบรูโน่ก็ไม่ไหวเช่นกัน

ถามว่ายุคนี้มีนักบอลทรงแบบ “รอย คีน” เหลือบ้างไม๊ดีกว่า

ใครจะว่ายังไงก็ช่างผมชอบบอลยุคนั้นมากกว่า

โดยส่วนตัวคิดว่าหัวข้อข่าวพูดถึงความเป็นกัปตันในสนามมากกว่าการเป็นผู้จัดการทีมนะครับ

ผมไม่มั่นใจว่าบางท่านเคยเห็นทักษะและความมุ่งมั่นของรอยมากแค่ไหน แต่โดยส่วนตัวคีนคือคีย์เพลย์เยอร์ครับ และผมมั่นใจว่าในสมัยนี้ถ้ามีรอยคีนตอนเป็นนักเตะความสามารถระดับแกก็ยังสามารถเล่นฟุตบอลให้ยูไนเต็ดได้ครับ

กัปตันทีมแมนยูที่ผมนึกถึงมีสามคน
ไบรอัน ร๊อปสัน
เอริค คันโตน่า
รอย คีน

บรูโน่เป็นนักเตะที่ยอดเยี่ยม แต่ในบทบาทกัปตันทีมในมุมมองของผมอยู่ในระดับค่อนข้างน่าผิดหวัง ไม่ได้ต้องการให้เขาต้องกร้าวแบบคีน ทีมควรมีนักเตะที่เป็นผู้นำโดยธรรมชาติที่รู้ว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่างในบางสถานการณ์ และไม่ควรแสดงออกบางอย่างในบางสถานการณ์ เพราะในสภาพคับขันมันจะมีผลต่อเพื่อนที่ร่วมสู้ในสนามรวมถึงแฟนบอลที่ติดตามเชียร์ทีมรักของพวกเขา

เมื่อใดที่ผมเห็นนักเตะแมนยูเล่นเหยาะแหยะไม่วิ่ง ผ่านบอลแย่ๆ หรือเดินหัวตก ผมนึกถึงภาพที่รอยคีนที่จะวิ่งมาประจัญหน้าคนพวกนี้แล้วชี้หน้าตะเบ็งด่า แล้วหันกลับไปวิ่งพล่านสู้ต่อ ไม่ว่าสกอร์จะนำหรือตาม เจอคู่ต่อสู้ที่เหนือกว่าหรือเป็นรอง นักเตะจะสู้เต็มที่ไม่ถอดใจ ความเป็นแมนยูที่เรารู้จักมันเป็นแบบนั้น ทุกวันนี้นักเตะซีเนียร์ในทีมแสดงให้เราๆเห็นกันในสนามกันกี่มากน้อย ..ละเหี่ยใจ

คนที่เป็นอังกฤษแท้ๆ แต่ปลอกแขนไปอยู่กับวิดิชเนี่ย

เข้าใจการเป็นกัปตันทีมด้วยเหรอ

ต้องยอมรับตรง ๆ ว่าตกยุคจริง แต่ส่วนตัวที่โตมากับยุคนั้น

ผมชอบมากกว่านะ กัปตันแบบคีน วิเอร่า เทอร์รี่ มันดูมีแพสชั่น มีภาวะผู้นำ

การพูดความจริงบางอย่างแล้วรับกันไม่ได้​ รู้สึกโดนคุกคามง่ายเกินไป​ เป็นปกติของคนยุคนี้ทั่วโลก​
ซึ่งมันเป็นหนึ่งในปัญหาสังคมปัจจุบัน​
เอาจริงๆว่า​ ถ้าหัดเอาคำพูดไปคิดต่อว่ามันจริงไหมที่เรายังห่วยอยู่​ หรือตรงไหนที่เขามองว่าเราจะไปอยู่ลีคล่างๆ​ หัดเข้าหาคนพูดตรงแต่หวังดี​ ที่ไม่ใช่คิดแต่จะด่า​ พวกนี้คุยสบายใจกว่าคนแบบอื่นเยอะ

แต่สำหรับคนไทย​กับวัฒนธรรม​ไทย​ บ้านเราจัดว่าพูดอ้อมกว่าชาติอื่น​ ถ้าบางทีจะรู้สึกว่าคนอื่นพูดตรงไปก็ไม่แปลก